Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θεσσαλονίκη: Σε κλίμα συγκίνησης το τελευταίο «αντίο» στον Φώτη Γεωργιάδη

Σε κλί­μα συγκί­νη­σης συγ­γε­νείς, σύντρο­φοι και φίλοι απο­χαι­ρέ­τη­σαν σήμε­ρα το πρωί τον επί­τι­μο πρό­ε­δρο του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου Θεσ­σα­λο­νί­κης και πρω­τερ­γά­τη του ελλη­νι­κού κινή­μα­τος αλλη­λεγ­γύ­ης προς την Κού­βα σ. Φώτη Γεωρ­γιά­δη που έφυ­γε προ­χθές από τη ζωή.

Σύμ­φω­να με την επι­θυ­μία του εκλι­πό­ντος, το φέρε­τρο του ήταν σκε­πα­σμέ­νο με την κόκ­κι­νη σημαία του ΚΚΕ και τη σημαία της Κού­βας, τη χώρα και το λαό της οποί­ας αγά­πη­σε όσο λίγοι.

Στην πολι­τι­κή κηδεία που έγι­νε στα Κοι­μη­τή­ρια της Θέρ­μης παρα­βρέ­θη­κε αντι­προ­σω­πεία της ΕΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ, ο βου­λευ­τής Β’ Θεσ­σα­λο­νί­κης του ΚΚΕ Λεω­νί­δας Στολ­τί­δης, μέλη του ΔΣ του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου Φιλί­ας και Αλλη­λεγ­γύ­ης Θεσ­σα­λο­νί­κης, εκπρό­σω­ποι του παραρ­τή­μα­τος Κ. Μακε­δο­νί­ας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, συνα­γω­νι­στές και φίλοι του εκλιπόντος.

Στην προ­σω­πι­κό­τη­τα του Φώτη Γεωρ­γιά­δη, που δια­μορ­φώ­θη­κε μέσα από τη ζωή με οδη­γό τα ιδα­νι­κά του, στο ρόλο του ως συζύ­γου, πατέ­ρα και παπ­πού, ανα­φέρ­θη­κε, εκ μέρους της οικο­γέ­νειας, η κόρη του Καίτη.

Εκ μέρους της Επι­τρο­πής Περιο­χής Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ τον επι­κή­δειο εκφώ­νη­σε ο Σάκης Βαρ­δα­λής. Ανα­φέρ­θη­κε στις διά­φο­ρες χρε­ώ­σεις και υπεύ­θυ­νες θέσεις μέσα από τις οποί­ες υπη­ρέ­τη­σε το κίνη­μα και το Κόμ­μα. Τη δρά­ση του μέσα από την ΕΠΟΝ, τη Νεο­λαία ΕΔΑ, την Τοπι­κή Αυτο­δοιοί­κη­ση, την κατα­δί­κη και την εξο­ρία στη Γιού­ρα, τη δρά­ση του στον αθλη­τι­σμό και στο Γυμνα­στι­κό Σύλ­λο­γο «Ηρα­κλής», στον Ελλη­νο-Σοβιε­τι­κό Σύν­δε­σμο από το 1975 έως και τη διά­λυ­σή του και τη δρά­ση του στον Ελλη­νο­κου­βα­νι­κό Σύν­δε­σμο στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, από την ίδρυ­ση του το 1992 που εκλέ­γε­ται πρό­ε­δρος και από το 2015 ως επί­τι­μος Πρό­ε­δρος, μέχρι το θάνα­τό του.

Μιλώ­ντας για τη στά­ση του ως μέλος του Κόμ­μα­τος από το 1975, σημεί­ω­σε: «Δε λάθε­ψε ούτε σε περιό­δους που το Κόμ­μα πέρα­σε κρί­σεις και δια­σπά­σεις όπως, αυτή του 1968 και το 1991. Και δε λάθε­ψε για­τί πίστευε βαθιά μέσα του ότι, ο αγώ­νας ενά­ντια στους καπι­τα­λι­στές θα είναι κού­φιος και ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κός, αν δεν συν­δέ­ε­ται με τον αγώ­να ενά­ντια στα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα που τον στη­ρί­ζουν, αν δεν συν­δέ­ε­ται με την πάλη ενά­ντια στον οπορτουνισμό.

Μόνι­μη ήταν η έγνοια του για την οικο­νο­μι­κή κατά­στα­ση του κόμ­μα­τος, ήταν πρω­το­πό­ρος σε όλες τις οικο­νο­μι­κές εξορ­μή­σεις και τακτι­κός ενι­σχυ­τής του.

Αγα­πη­μέ­νε μας σ. Φώτη, υπο­σχό­μα­στε ότι θα συνε­χί­σου­με να πορευό­μα­στε στους δρό­μους που κι εσύ περ­πά­τη­σες για την ανα­τρο­πή, την αλλα­γή αυτού του κόσμου, για μια ανθρώ­πι­νη κοι­νω­νία το Σοσια­λι­σμό — Κομ­μου­νι­σμό».

Χαι­ρε­τι­σμό έστει­λε η Πρέ­σβει­ρα της Κού­βας Σέλ­μις Μαρία Ντο­μίν­γκες Κορ­τί­να. Όπως ανέ­φε­ρε «ο Φώτης δεν ήταν μόνο τέκνο της Ελλά­δας, ήταν επί­σης αγα­πη­μέ­νο τέκνο της Κού­βας. Αφιέ­ρω­σε μεγά­λο κομ­μά­τι της ζωής του στην υπο­στή­ρι­ξη του Κου­βα­νι­κού λαού, που τον δέχθη­κε σαν παι­δί του. Αισθα­νό­ταν όπως εμείς και δού­λε­ψε ακού­ρα­στα για έναν κόσμο καλύ­τε­ρο για όλους.

Ο Φώτης θα ζει για πάντα στις καρ­διές μας, του αξί­ζει μια θέση στην ιστο­ρία του Κου­βα­νι­κού λαού, όπως πολ­λοί φίλοι που έγι­ναν ένα με μας, που μοι­ρά­στη­καν τις δυσκο­λί­ες μας και μοι­ρά­στη­καν τις μάχες και τις νίκες μας.

Ποτέ δεν τα παρά­τη­σε και ποτέ δεν θα τα παρα­τή­σου­με».

Στο τελευ­ταίο αντίο εκ μέρους του Ελλη­νο­κου­βα­νι­κού Συν­δέ­σμου Θεσ­σα­λο­νί­κης, ο πρό­ε­δρος του, Απο­στό­λης Σκού­φας ανα­φέρ­θη­κε στην αφο­σί­ω­ση του στην Κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση, στο πάθος του για τα ιδα­νι­κά του σοσια­λι­σμού, τη υπε­ρη­φά­νεια του για τα επι­τεύγ­μα­τα του λαού της Κού­βας στην Υγεία, την Παι­δεία, τον αθλη­τι­σμό και για τις δρά­σεις αλλη­λεγ­γύη των απο­στο­λών της Κού­βας στους λαούς του κόσμου. Επί­σης ανα­φέρ­θη­κε στις πολυά­ριθ­μες απο­στο­λές του σ. Φώτη, στην Κού­βα και τις τιμη­τι­κές δια­κρί­σεις του, όπως το 1995 στο 1ο Παγκό­σμιο Συνέ­δριο των Συν­δέ­σμων στην Αβά­να που τιμή­θη­κε με το κρα­τι­κό μετάλ­λιο φιλί­ας των λαών από το ICAP και το 2000, στο δεύ­τε­ρο παγκό­σμιο συνέ­δριο των συν­δέ­σμων στην Αβά­να που τιμή­θη­κε με το κρα­τι­κό μετάλ­λιο της επα­νά­στα­σης με την υπο­γρα­φή του Φιντέλ Κάστρο.

Φώτης Γεωρ­γιά­δης: Συνε­πής υπο­στη­ρι­κτής της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης στην Κού­βα και των δικαί­ων του Κου­βα­νι­κού λαού

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο