Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θεόφιλος Καΐρης, φωτισμένος δάσκαλος

Στις 19 Οκτω­βρί­ου 1781 γεν­νιέ­ται στην Ανδρο ο Θεό­φι­λος Καΐ­ρης. Ενας από τους φωτι­σμέ­νους «Δασκά­λους του Εθνους». Μετά τις πρώ­τες του σπου­δές στην Ακα­δη­μία των Κυδω­νιών της Μ. Ασί­ας φεύ­γει για την Ιτα­λία και στη συνέ­χεια το Παρί­σι, όπου σπού­δα­σε μαθη­μα­τι­κά και φιλο­σο­φία. Στο διά­στη­μα αυτό δια­μορ­φώ­νει τις από­ψεις του για τη θρη­σκεία, οι οποί­ες τον έφε­ραν αντι­μέ­τω­πο με την Εκκλη­σία και την Ιεραρχία. 

Το 1819 μυή­θη­κε στη Φιλι­κή Εται­ρία και πολέ­μη­σε ως απλώς οπλί­της στον Ολυ­μπο. Αρνεί­ται τόσο το παρά­ση­μο που του πρό­σφε­ρε ο βασι­λιάς Οθω­νας, όσο και τη θέση του καθη­γη­τή στο Πανε­πι­στή­μιο της Αθή­νας. Ανοι­ξε στην Ανδρο Σχο­λή για τα ορφα­νά παι­διά του Αγώ­να. Σύντο­μα στη Σχο­λή του συγκε­ντρώ­νο­νται φοι­τη­τές απ’ όλα τα Βαλκάνια. 

Η μεγά­λη απή­χη­ση της διδα­σκα­λί­ας του προ­κα­λεί την αντί­δρα­ση της μοναρ­χί­ας και της Ιεράς Συνό­δου. Η Εκκλη­σία τον αφο­ρί­ζει και η κυβέρ­νη­ση τον εξο­ρί­ζει στη Σκιά­θο όπου αρρωσταίνει. 

Μετά από ένα σύντο­μο διά­στη­μα ελευ­θε­ρί­ας δικά­ζε­ται ως αιρε­τι­κός και κλεί­νε­ται στις φυλα­κές της Σύρας όπου πεθαί­νει στις 9 Γενά­ρη 1853.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο