Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ινδία: Ο Κομμουνισμός, ο Μαρξισμός και ο Λενινισμός θα… παραβρεθούν στον γάμο του Σοσιαλισμού

Στη νότια Ινδία τελεί­ται αύριο Κυρια­κή μια κάπως ιδιαί­τε­ρη τελε­τή: στον γάμο του Σοσια­λι­σμού θα παρα­βρε­θούν τα αδέρ­φια του, ο Κομ­μου­νι­σμός και ο Λενι­νι­σμός, και ο ανι­ψιός του, ο μικρός Μαρξισμός.

Πρό­κει­ται αντί­στοι­χα για τα παι­διά και το εγγό­νι του γραμ­μα­τέα της τοπι­κής οργά­νω­σης του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ινδί­ας, του Α. Μοχάν, στο ομό­σπον­δο κρά­τος Ταμίλ Ναντού, όπου η κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία έχει βαθιές ρίζες.

«Ο πρώ­τος μου γιος γεν­νή­θη­κε όταν έπε­φτε η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και παντού, σε όλες τις εφη­με­ρί­δες, διά­βα­ζα πως είχε έρθει το τέλος του κομ­μου­νι­σμού», εξή­γη­σε στο Γαλ­λι­κό Πρα­κτο­ρείο ο κ. Μοχάν. «Αλλά δεν θα υπάρ­ξει τέλος του κομ­μου­νι­σμού όσο υπάρ­χει το ανθρώ­πι­νο είδος, κι έτσι βάφτι­σα το πρώ­το μου παι­δί Κομμουνισμό».

Έπει­τα ονό­μα­σε τους επό­με­νους δύο γιους του Λενι­νι­σμό — ο πεντά­χρο­νος γιος του, ο Μαρ­ξι­σμός, θα είναι επί­σης στον γάμο — και Σοσια­λι­σμό. Αυτός ο τελευ­ταί­ος παντρεύ­ε­ται αύριο.

Το αγγελ­τή­ριο του γάμου, στην κεφα­λί­δα του οποί­ου φιγου­ρά­ρει — τι άλλο - το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο, έγι­νε πολύ γρή­γο­ρα viral στους ιστό­το­πους κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης.

Η μέλ­λου­σα σύζυ­γος του Σοσια­λι­σμού ονο­μά­ζε­ται Π. Μαμά­τα Μπά­νερ­τζι. Το όνο­μα το είχε δια­λέ­ξει ο παπ­πούς της, για να τιμή­σει την πρώ­τη πολι­τι­κό της αρι­στε­ράς που ανέ­λα­βε πρω­θυ­πουρ­γός της τοπι­κής κυβέρ­νη­σης στο ομό­σπον­δο κρά­τος της Δυτι­κής Βεγγάλης.

Στη διάρ­κεια του Ψυχρού Πολέ­μου, η Ινδία στρά­φη­κε αρχι­κά στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και ονό­μα­τα όπως Στά­λιν, Λένιν, Τρό­τσκι, αλλά και Πράβ­ντα, από το όνο­μα της επί­ση­μης σοβιε­τι­κής εφη­με­ρί­δας, είναι αρκε­τά συνη­θι­σμέ­να, ιδί­ως στον νότο.

Ο νυν πρω­θυ­πουρ­γός του Ταμίλ Ναντού λέγε­ται Μ. Κ. Στά­λιν. Ο πατέ­ρας του τον ονό­μα­σε έτσι προς τιμή του Ιωσήφ Στά­λιν, μερι­κές ημέ­ρες πριν από τον θάνα­το του σοβιε­τι­κού ηγέ­τη το 1953.

Για τον κ. Μοχάν, τα ονό­μα­τα των γιων του δεν είναι περί­ερ­γα. Εξάλ­λου, ορι­σμέ­νοι από τους συντρό­φους του βάφτι­σαν τα παι­διά τους Μόσχα, Ρωσία, Βιετ­νάμ, ή Τσεχοσλοβακία.

Ανα­γνω­ρί­ζει πάντως πως οι γιοι του, ειδι­κά ο Κομ­μου­νι­σμός, μετα­τρέ­πο­νταν συχνά σε αντι­κεί­με­νο κοροϊ­δί­ας στο σχο­λείο. Νοσο­κο­μείο αρνή­θη­κε να επι­τρέ­ψει στην εισα­γω­γή του όταν ήταν μόλις τριών ετών.

«Φοβού­νταν το όνο­μα Κομ­μου­νι­σμός και στην αρχή, είχα πολ­λά προ­βλή­μα­τα. Αλλά με τον και­ρό, τα πράγ­μα­τα διευ­θε­τή­θη­καν», είπε.

Οι τρεις γιοι του, όλοι τους πια πάνω από 20 ετών σήμε­ρα, είναι μέλη στην τοπι­κή οργά­νω­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμματος.

«Περι­μέ­νω μια εγγο­νή από τον έναν από τους γιους μου, μάλ­λον θα την βαφτί­σω Κού­βα», λέει ο κ. Μοχάν.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο