ΙΣΤΟΡΙΑ: 25 χρόνια από την απειθαρχία του πληρώματος του Α/Τ “Θεμιστοκλής”

14 Απρί­λη 1999. 75 παι­διά και γυναί­κες έχα­σαν τη ζωή τους εκεί­νη τη μέρα από τους δολο­φο­νι­κούς βομ­βαρ­δι­σμούς των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ στο έδα­φος της τότε Γιουγκοσλαβίας.

Αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή δια­δή­λω­ση στην Αθήνα

Την ίδια μέρα, τα «ξύλι­να γράμ­μα­τα» στο πρω­το­σέ­λι­δο του «Ριζο­σπά­στη» ηχού­σαν σαν σύν­θη­μα σε δια­δή­λω­ση: «Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ δεν ται­ριά­ζει σε κανέ­να Ελληνόπουλο!».

Ένας ναύ­της που υπη­ρε­τού­σε τη θητεία του στο αντι­τορ­πι­λι­κό του Πολε­μι­κού Ναυ­τι­κού «Θεμι­στο­κλής» αρνή­θη­κε να ακο­λου­θή­σει το πλοίο στην Αδρια­τι­κή, απ’ όπου τα ΝΑΤΟι­κά καρά­βια χτυ­πού­σαν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας.

Αυτή ήταν μόνο η αρχή, που θα πυρο­δο­τού­σε αλυ­σι­δω­τές αντι­δρά­σεις από αρκε­τά μέλη του πλη­ρώ­μα­τος του πλοίου…

Αντι­τορ­πι­λι­κό Θεμι­στο­κλής (D221) – εκτό­ξευ­ση πυραύ­λου SM1

Η ΝΑΤΟική επίθεση 
και η αντίδραση του ελληνικού λαού

Στις 24 Μάρ­τη, λίγο πριν τις 21.00 ώρα Ελλά­δας, ξεκί­νη­σε η επί­θε­ση του ΝΑΤΟ, με πρώ­το στό­χο την Πρί­στι­να. Λίγα μόλις λεπτά μετά το δολο­φο­νι­κό χτύ­πη­μα του ΝΑΤΟ στη Γιου­γκο­σλα­βία, η Αλέ­κα Παπα­ρή­γα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε δηλώ­σεις της προς τον Τύπο σημεί­ω­σε ότι ο ελλη­νι­κός λαός πρέ­πει να στεί­λει ένα «διάγ­γελ­μα» κατα­δί­κης και καταγ­γε­λί­ας της συμ­με­το­χής του στην επί­θε­ση κατά του σερ­βι­κού λαού και της ενό­τη­τας της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, ένα μήνυ­μα συμπα­ρά­στα­σης προς τον λαό της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, «να δια­τρα­νώ­σου­με ότι είμα­στε αγω­νι­στι­κά — όχι μόνο με τα λόγια — στο πλευ­ρό του και θα στα­θού­με δίπλα του, θα κάνου­με τον δικό μας πόλε­μο στη δικιά μας χώρα, με μεγά­λες αγω­νι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις και κινη­το­ποι­ή­σεις».

Παράλ­λη­λα, η ΚΝΕ κάλε­σε «τη στρα­τευ­μέ­νη νεο­λαία, μόνι­μους και εφέ­δρους, που θα κλη­θεί να συμ­με­τά­σχει στους δολο­φο­νι­κούς σχε­δια­σμούς των “Ράμπο” του Κλί­ντον, να αντι­στα­θεί στο πλάι του φιλει­ρη­νι­κού κινή­μα­τος και του ελλη­νι­κού λαού».

Μεγά­λη δια­δή­λω­ση στη Θεσ­σα­λο­νί­κη ενά­ντια στους ΝΑΤΟι­κούς βομβαρδισμούς

Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή επί­θε­ση των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ σε βάρος της τότε Γιου­γκο­σλα­βί­ας κρά­τη­σε συνο­λι­κά 78 μέρες. Στη διάρ­κειά τους πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν 2.300 αερο­πο­ρι­κές επι­δρο­μές, με τη χρή­ση 1.130 πολε­μι­κών αερο­σκα­φών. Από αέρος εκτο­ξεύ­τη­καν 420.000 βλή­μα­τα, πύραυ­λοι και βόμ­βες, ενώ χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν 37.000 βόμ­βες δια­σπο­ράς, που προ­κά­λε­σαν τις περισ­σό­τε­ρες απώ­λειες στον άμα­χο πληθυσμό.

Μέσα σ’ αυτές τις 11 βδο­μά­δες σκο­τώ­θη­καν περί­που 3.000 άμα­χοι (το 30% παι­διά), τραυ­μα­τί­στη­καν πάνω από 6.000, εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες έγι­ναν πρό­σφυ­γες και εξα­θλιώ­θη­καν οικο­νο­μι­κά περί­που 2.500.000 άνθρωποι.

Ο λαός της χώρας μας αντέ­δρα­σε από την πρώ­τη στιγ­μή στο έγκλη­μα των ιμπε­ρια­λι­στών στη γει­το­νιά μας. Δια­δη­λώ­σεις και άλλες εκδη­λώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν από τις πρώ­τες μέρες: Στις 26 Μάρ­τη έγι­ναν αντι­πο­λε­μι­κές δια­δη­λώ­σεις στην Αθή­να (όπου τα ΜΑΤ χτύ­πη­σαν τους δια­δη­λω­τές), στον Πει­ραιά, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, στην Πάτρα, στη Μυτι­λή­νη, στο Ηρά­κλειο κ.α. Στις 30 Μάρ­τη έγι­ναν νέες δια­δη­λώ­σεις και ολο­νύ­χτια δια­μαρ­τυ­ρία έξω από την πρε­σβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα.

Ο πολύ­μορ­φος λαϊ­κός αγώ­νας περι­λάμ­βα­νε το στα­μά­τη­μα των τρέ­νων και των στρα­τιω­τι­κών κομ­βόι, κινη­το­ποι­ή­σεις — απο­κλει­σμούς στο λιμά­νι της Θεσ­σα­λο­νί­κης, που είχε μετα­τρα­πεί σε ΝΑΤΟι­κή βάση, μαζι­κές συγκε­ντρώ­σεις σε όλη τη χώρα, με εμβλη­μα­τι­κή τη συγκέ­ντρω­ση ενά­ντια στην επί­σκε­ψη Κλί­ντον, που η κυβέρ­νη­ση την έπνι­ξε στα χημι­κά, με άγρια κατα­στο­λή σε βάρος των χιλιά­δων διαδηλωτών.

ΝΑΤΟι­κά πλοία αγκυ­ρο­βο­λη­μέ­να στον Πει­ραιά τον Μάρ­τη του 1999

“Δεν μου επιτρέπει η συνείδησή μου, 
το χρέος μου απέναντι στην ίδια μου τη ζωή”

Συνέ­νο­χη στο έγκλη­μα σε βάρος του λαού της Γιου­γκο­σλα­βί­ας ήταν η κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ, που δυνά­μω­νε διαρ­κώς την ελλη­νι­κή εμπλο­κή, δίνο­ντας πραγ­μα­τι­κά γην και ύδωρ, βάσεις, υπο­δο­μές και λιμά­νια για να περά­σουν τα ΝΑΤΟι­κά στρα­τεύ­μα­τα και ο εξο­πλι­σμός τους. Ειδι­κά η Βόρεια Ελλά­δα είχε μετα­τρα­πεί σε ορμη­τή­ριο του ΝΑΤΟ.

Πριν ακό­μα ξεσπά­σει η ιμπε­ρια­λι­στι­κή επί­θε­ση, το πλή­ρω­μα του Α/Τ «Θεμι­στο­κλής» του Πολε­μι­κού Ναυ­τι­κού είχε ενη­με­ρω­θεί επί­ση­μα ότι το πλοίο θα εντα­χθεί στη Μόνι­μη Ναυ­τι­κή Δύνα­μη Μεσο­γεί­ου του ΝΑΤΟ (Standard Naval Force Mediterranean — SNFM99). Το γεγο­νός αυτό ενί­σχυ­σε τις συζη­τή­σεις που είχαν ήδη ανοί­ξει μετα­ξύ των ναυ­τών, καθώς θα βρί­σκο­νταν σε ένα «πεδίο βολής φτη­νό» και ξένο με τον σκο­πό της στρα­τιω­τι­κής τους θητείας.

Ο Νίκος Γαρ­δί­κης, ναύ­της που υπη­ρε­τού­σε στο πλοίο, ήταν ο πρώ­τος που αντέ­δρα­σε σ’ αυτήν την προ­ο­πτι­κή, με επι­στο­λή του που δημο­σιεύ­τη­κε στον «Ριζο­σπά­στη» στις 14 Απρί­λη 1999. Σε αυτή σημείωνε:

Μπλό­κο σε τρέ­νο που μετα­φέ­ρει πολε­μι­κό υλι­κό από τη Θεσ­σα­λο­νί­κη στη Γιουγκοσλαβία

• «(…) Η προ­φο­ρι­κή αναγ­γε­λία προ­ε­τοι­μα­σί­ας για ανα­χώ­ρη­ση του πλοί­ου με προ­ο­ρι­σμό την Αδρια­τι­κή δημιούρ­γη­σε μεγά­λη ανα­στά­τω­ση στο προ­σω­πι­κό του πλοί­ου και σε μένα. (…)
• Μια τέτοια δια­τα­γή φεύ­γει από τα όρια της στρα­τιω­τι­κής υπη­ρε­σί­ας και πιστεύω ότι δεν μπο­ρεί να δεσμεύ­ει τον Ελλη­να στρατιώτη. (…)
• Εκφρά­ζω την κατη­γο­ρη­μα­τι­κή μου αντί­θε­ση στην υπο­χρε­ω­τι­κή συμ­με­το­χή μου, με οποιον­δή­πο­τε άμε­σο ή έμμε­σο τρό­πο, στην υλο­ποί­η­ση ή διευ­κό­λυν­ση των εγκλη­μα­τι­κών δρα­στη­ριο­τή­των του ΝΑΤΟ.
• Την αντί­θε­σή μου να γίνω συνερ­γός στο έγκλη­μα, στο αιμα­το­κύ­λι­σμα του λαού της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, που δια­πράτ­τουν οι πραγ­μα­τι­κοί τρο­μο­κρά­τες, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρω­παϊ­κής Ενωσης.
• Η αντί­θε­σή μου αυτή στη­ρί­ζε­ται στην πεποί­θη­ση του λαού μας για την απο­στο­λή των Ενό­πλων Δυνά­με­ων, που είναι η υπε­ρά­σπι­ση της εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας και εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας της χώρας μου.
• Αυτήν την απο­στο­λή ορκί­στη­κα να υπε­ρα­σπί­σω και όχι τα συμ­φέ­ρο­ντα των δυνά­με­ων που αλλά­ζουν τα σύνο­ρα και μοι­ρά­ζουν τις σφαί­ρες επιρροής.

Γι’ αυτό, αρνούμαι.
Δεν δέχομαι να μπω υπό δύο σημαίες.

• Η σημαία του ΝΑΤΟ δεν μου ται­ριά­ζει, όπως δεν ται­ριά­ζει σε κανέ­να Ελληνόπουλο.
• Εχω σημαία!
• Εχω πυξί­δα!
• Τα συμ­φέ­ρο­ντα της εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας και εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας της πατρί­δας μου, την ειρή­νη και φιλία όλων των λαών ανε­ξάρ­τη­τα από κατα­γω­γή, θρη­σκεία κ.λπ.
• Είμαι δια­τε­θει­μέ­νος, όπως ολό­κλη­ρος ο ελλη­νι­κός λαός και η νεο­λαία, να υπε­ρα­σπί­σω τα συμ­φέ­ρο­ντα της ειρή­νης, ανε­ξαρ­τη­σί­ας και ακε­ραιό­τη­τας της πατρί­δας μου, όποια θυσία κι αν απαι­τεί αυτό.
• Αρνού­μαι όμως να κάνω το ίδιο για τα συμ­φέ­ρο­ντα αυτών που σφά­ζουν τον λαό της Γιου­γκο­σλα­βί­ας σήμε­ρα, τους λαούς της Βαλ­κα­νι­κής αμέ­σως μετά.
• Είμαι αντί­θε­τος σ’ έναν τέτοιο πόλεμο.
• Δεν μου επι­τρέ­πει η συνεί­δη­σή μου, το χρέ­ος μου απέ­να­ντι στην ίδια μου τη ζωή».

Την ίδια μέρα ο «Ριζο­σπά­στης» δημο­σί­ευ­σε και επι­στο­λή φαντά­ρων που υπη­ρε­τού­σαν στο Κέντρο Εκπαί­δευ­σης Βαρέ­ων Οπλων (ΚΕΒΟΠ) στο Χαϊ­δά­ρι, στην οποία υπογράμμιζαν:

«Δηλώ­νου­με απο­φα­σι­στι­κά ότι δεν είμα­στε δια­τε­θει­μέ­νοι να χύσου­με ούτε μια στα­γό­να αίμα δικό μας ή άλλων λαών για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ιμπε­ρια­λι­στών. Εμείς οι νέοι στρα­τευ­μέ­νοι που υπη­ρε­τού­με τη θητεία μας κατα­δι­κά­ζου­με τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση των ΝΑΤΟι­κών γκάν­γκ­στερ ενά­ντια στον γιου­γκο­σλα­βι­κό λαό (…) Επί­σης, κατα­δι­κά­ζου­με την εκχώ­ρη­ση των λιμα­νιών, των σιδη­ρο­δρό­μων, των εθνι­κών οδών, στους ΝΑΤΟι­κούς μακε­λά­ρη­δες, που έχουν μετα­τρέ­ψει τη χώρα μας σε προ­τε­κτο­ρά­το, που έχουν κηρύ­ξει στρα­τιω­τι­κό νόμο στη Βόρεια Ελλά­δα (…) Εμείς οι στρα­τευ­μέ­νοι νέοι, που δώσα­με όρκο για την υπε­ρά­σπι­ση των συνό­ρων, της εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας και της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας της χώρας μας, δηλώ­νου­με απο­φα­σι­στι­κά ότι δεν είμα­στε δια­τε­θει­μέ­νοι να χύσου­με ούτε μια στα­γό­να αίμα δικό μας ή άλλων λαών για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ιμπεριαλιστών».

“Λιποτάκτης κινδυνεύει να κηρυχθεί 24χρονος”

Την επό­με­νη μέρα, το σχε­τι­κό ρεπορ­τάζ της εφη­με­ρί­δας «Τα Νέα» είχε τον παρα­πά­νω τίτλο, στη­ρι­ζό­με­νο σε σχε­τι­κές δηλώ­σεις του κυβερ­νη­τι­κού εκπρο­σώ­που. Συγκε­κρι­μέ­να, ο Δ. Ρέπ­πας, προ­σπα­θώ­ντας να τρο­μο­κρα­τή­σει και να απο­τρέ­ψει — μάταια, όπως θα δού­με — παρό­μοιες αντι­δρά­σεις, όταν ρωτή­θη­κε τι θα πρά­ξει η κυβέρ­νη­ση εφό­σον ο ναύ­της εμμεί­νει στην άρνη­σή του, απά­ντη­σε: «Θα ισχύ­σει αυτό το οποίο προ­βλέ­πει ο Στρα­τιω­τι­κός Κώδι­κας. Νομί­ζω ότι στην περί­πτω­ση αυτή θα θεω­ρη­θεί λιπο­τά­κτης».

Παρά τις απει­λές, οι ναύ­τες του Α/Τ «Θεμι­στο­κλής», σε επι­στο­λή που δημο­σιεύ­τη­κε την ίδια μέρα με το παρα­πά­νω ρεπορ­τάζ, δήλω­ναν εντε­λώς αντί­θε­τοι με την απο­στο­λή του πλοί­ου στην Αδρια­τι­κή και δια­τρά­νω­ναν ότι τα χρή­μα­τα που τους υπό­σχο­νται για «δόλω­μα» δεν θα τους κάνουν «σύμ­φω­νους με αυτή την απο­στο­λή. Οι ναύ­τες και το πλή­ρω­μα του Πολε­μι­κού Ναυ­τι­κού δεν είναι κρέ­ας για τα κανό­νια. Δεν έχει καμιά δου­λειά το πλοίο μας έξω από τα σύνο­ρα!». Και κατέληγαν:

«Να ξέρουν οι αρμό­διοι ότι αν φύγει θα γίνει χωρίς τη θέλη­ση τη δική μας και των γονέ­ων μας. Καλού­με τον ελλη­νι­κό λαό να απο­τρέ­ψει αυτήν την απο­στο­λή. Εμείς υψώ­νου­με τη φωνή μας μαζί με τον λαό. Ενά­ντια στη βάρ­βα­ρη επι­δρο­μή του ΝΑΤΟ στη Γιου­γκο­σλα­βία. Να στα­μα­τή­σει να παρέ­χει η χώρα μας διευ­κο­λύν­σεις στο ΝΑΤΟ».

Στο πλευ­ρό του Ν. Γαρ­δί­κη στά­θη­καν αμέ­σως η οικο­γέ­νειά του, που δήλω­σε υπε­ρή­φα­νη, εργα­τι­κά σωμα­τεία και μαζι­κοί φορείς, καλ­λι­τέ­χνες (Κώστας Καζά­κος, Θύμιος Καρα­κα­τσά­νης, Διο­νύ­σης Τσα­κνής κ.ά.), ο Πανα­γιώ­της Μακρής, επί­τι­μος δήμαρ­χος Και­σα­ρια­νής, και άλλοι.

Ο ναύ­της Ν. Γαρ­δί­κης στη διάρ­κεια της θητεί­ας του

Ήτανε δυο, ήτανε τρεις …
έφτασαν χίλιοι δεκατρείς

Στις 15 του Απρί­λη ένας ακό­μα ναύ­της του Α/Τ «Θεμι­στο­κλής» στά­θη­κε στο πλευ­ρό του Νίκου Γαρ­δί­κη. Ηταν ο Αντώ­νης Πατσού­λας, που με μια λιτή δήλω­ση δημο­σιο­ποί­η­σε την άρνη­σή του:

«Είμαι ναύ­της — μηχα­νι­κός στο Α/Τ “Θεμι­στο­κλής”. Μετά την ενη­μέ­ρω­ση που μας έγι­νε για την απο­στο­λή του πλοί­ου μας στην εμπό­λε­μη ζώνη της Αδρια­τι­κής, δηλώ­νω ότι αρνού­μαι να συμ­με­τέ­χω σ’ αυτήν την απο­στο­λή, που γίνε­ται υπό ΝΑΤΟι­κή σημαία. Αρνού­μαι να συμπρά­ξω στο έγκλη­μα σε βάρος γει­το­νι­κών λαών».

Στο πλευ­ρό του Αντ. Πατσού­λα βρέ­θη­κε και η μητέ­ρα του, η οποία με επι­στο­λή της ζητού­σε από τον γιο της να αρνη­θεί «να υπη­ρε­τή­σει τους διε­θνείς εγκλη­μα­τί­ες, να μη συνερ­γή­σει στο αιμα­το­κύ­λι­σμα του γιου­γκο­σλα­βι­κού λαού».

Ακο­λού­θη­σε ένας ακό­μα ναύ­της, ο Γιώρ­γος Παπαϊ­ω­άν­νου, ο οποί­ος στη δική του δήλω­ση σημείωνε:

«Ολό­κλη­ρος ο ελλη­νι­κός λαός πρέ­πει να αντι­δρά­σει σ’ αυτήν την απο­στο­λή, να αντι­δρά­σει στην ενερ­γό συμ­με­το­χή του “Θεμι­στο­κλής” στις πολε­μι­κές επι­χει­ρή­σεις στη Γιου­γκο­σλα­βία, να απαι­τή­σει να μη βγει κανέ­νας Ελλη­νας φαντά­ρος έξω από τα σύνο­ρα της χώρας, να επι­στρέ­ψουν όλοι οι Έλλη­νες στρα­τιώ­τες που βρί­σκο­νται αυτήν τη στιγ­μή έξω από την Ελλά­δα, να γυρί­σει το “Κίμων” από την Αδρια­τι­κή και να μην αντι­κα­τα­στα­θεί ούτε από το “Θεμι­στο­κλής” ούτε από κανέ­να άλλο πλοίο».

Από τη δική της πλευ­ρά η κυβέρ­νη­ση, διά στό­μα­τος του πρω­θυ­πουρ­γού Κ. Σημί­τη, δήλω­νε προ­κλη­τι­κά: «Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση θα στέλ­νει τις ελλη­νι­κές Ένο­πλες Δυνά­μεις όπου νομί­ζει ότι είναι σωστό, χωρίς κανέ­ναν περιο­ρι­σμό».

Ταυ­τό­χρο­να η κυβέρ­νη­ση προ­σπα­θού­σε να απο­συν­δέ­σει την απο­στο­λή του πλοί­ου από τις διε­ξα­γό­με­νες πολε­μι­κές συγκρού­σεις. Ο Δ. Ρέπ­πας δήλω­σε χαρα­κτη­ρι­στι­κά ότι «η παρου­σία του αντι­τορ­πι­λι­κού πλοί­ου “Θεμι­στο­κλής” στην περιο­χή της Αδρια­τι­κής δεν έχει οποια­δή­πο­τε σχέ­ση με τις πολε­μι­κές επι­χει­ρή­σεις που εξε­λίσ­σο­νται στο Κοσ­συ­φο­πέ­διο και στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή».

Οι αντι­δρά­σεις όμως διευ­ρύ­νο­νταν. Ο «Ριζο­σπά­στης» στις 17 Απρί­λη 1999 έγρα­ψε ότι σύμ­φω­να με «ασφα­λέ­στα­τες πλη­ρο­φο­ρί­ες» ένας αξιω­μα­τι­κός και ένας υπα­ξιω­μα­τι­κός του αντι­τορ­πι­λι­κού, σε ακρό­α­ση με τον κυβερ­νή­τη, δήλω­σαν πως «αδυ­να­τούν να συμ­με­τά­σχουν σε πολε­μι­κές επι­χει­ρή­σεις που δεν αφο­ρούν προ­ά­σπι­ση των εθνι­κών συνό­ρων». Θα ακο­λου­θού­σαν κι άλλοι μέχρι την τελευ­ταία ώρα πριν τον απόπλου…

Στις 18.00 το από­γευ­μα της Κυρια­κής 18 Απρί­λη 1999, το Α/ Τ «Θεμι­στο­κλής» απέ­πλευ­σε από τον Ναύ­σταθ­μο της Σαλα­μί­νας για την Αδρια­τι­κή Θάλασ­σα. Στο πλοίο αρνή­θη­καν να επι­βι­βα­στούν ο Μαρί­νος Ριτσού­δης, ανθυ­πο­πλοί­αρ­χος, και ο Στέ­λιος Κοτσο­γιάν­νης. Αμφό­τε­ροι οδη­γή­θη­καν στο Ναυ­το­δι­κείο με την κατη­γο­ρία της «ανυ­πα­κο­ής».

Δυο μέρες μετά, 5 μηχα­νι­κοί του αντι­τορ­πι­λι­κού δήλω­σαν κι αυτοί αντί­θε­τοι με τη συμ­με­το­χή στη ΝΑΤΟι­κή απο­στο­λή και έγραψαν:

«Εμείς, πέντε μηχα­νι­κοί του Α/Τ “Θεμι­στο­κλής”, καταγ­γέλ­λου­με τη συμ­με­το­χή του πλοί­ου κάτω από ΝΑΤΟι­κή σημαία στην Αδριατική.
Ενώ­νο­ντας τη φωνή μας με όλο το έφε­δρο πλή­ρω­μα του “Θεμι­στο­κλής”, που έχει εκφρά­σει την αντί­θε­σή του με κάθε τρό­πο, παρά τις συν­θή­κες τρο­μο­κρα­τί­ας που έχουν εντα­θεί πάνω στο πλοίο.
Δηλώ­νου­με την αντί­θε­σή μας στην απο­στο­λή του πλοί­ου, που στρέ­φε­ται ενά­ντια στον σερ­βι­κό λαό, καλύ­πτο­ντας τη ΝΑΤΟι­κή αρμά­δα που βομ­βαρ­δί­ζει τη Γιου­γκο­σλα­βία».

Ακό­μα, δεκά­δες γονείς στρα­τευ­μέ­νων παι­διών υπέ­γρα­ψαν κεί­με­νο όπου δήλω­ναν ότι αρνού­νται να μετα­τρα­πούν τα παι­διά τους σε μισθο­φό­ρους του ΝΑΤΟ. Στο κύμα των αντι­δρά­σε­ων προ­στέ­θη­καν και ναύ­τες που υπη­ρε­τού­σαν στο Ναυ­τι­κό Νοσο­κο­μείο της Αθή­νας κ.ά.

Από την άλλη, στο πλευ­ρό της κυβέρ­νη­σης έσπευ­σε ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός και πρώ­ην πρό­ε­δρος της ΝΔ Κων­στα­ντί­νος Μητσο­τά­κης, ο οποί­ος υπο­στή­ρι­ξε ότι «η απεί­θεια είναι σε κάθε περί­πτω­ση απα­ρά­δε­κτη, ιδιαί­τε­ρα σε ώρες κρί­σι­μες, όπως αυτές στις οποί­ες βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα, είναι θανά­σι­μα επι­κίν­δυ­νη».

Αντι­τορ­πι­λι­κό Θεμι­στο­κλής (D221) Φωτο hellenic navy

Το Ναυ­το­δι­κείο, στις 21 Απρί­λη 1999, κατα­δί­κα­σε παμ­ψη­φεί τον Μαρί­νο Ριτσού­δη, ο οποί­ος πρό­βα­λε λόγους θρη­σκευ­τι­κής συνεί­δη­σης για την άρνη­σή του να ακο­λου­θή­σει το πλοίο. Η ποι­νή που επι­βλή­θη­κε στον αξιω­μα­τι­κό του ΠΝ ήταν 2 έτη και 6 μήνες με τριε­τή ανα­στο­λή, ενώ αργό­τε­ρα απο­τά­χθη­κε από το Σώμα.

Εν πλω προς την εμπόλεμη ζώνη

Παρό­τι η λαϊ­κή απαί­τη­ση να μη φύγει κανέ­νας φαντά­ρος έξω από τα σύνο­ρα της χώρας μας δυνά­μω­νε διαρ­κώς, η κυβέρ­νη­ση δεν έκα­νε πίσω, ενώ δυνά­μω­σε και την κατα­στο­λή, χτυ­πώ­ντας ακό­μα και μέλη της ΚΝΕ που έγρα­φαν αντι­πο­λε­μι­κά συν­θή­μα­τα σε τοίχους.

Στις 20 Απρί­λη, και ενώ το αντι­τορ­πι­λι­κό έπλεε ήδη για να πάρει τη θέση του στην αρμά­δα του ΝΑΤΟ, ο Νίκος Γαρ­δί­κης με νέα επι­στο­λή του έκα­νε γνω­στό ότι η συμ­με­το­χή του σ’ αυτήν την απο­στο­λή γίνε­ται παρά τη θέλη­σή του:

«Η εκφρα­σμέ­νη, με την επι­στο­λή μου προς τον υπουρ­γό Εθνι­κής Αμυ­νας, αντί­θε­ση συμ­με­το­χής μου στην απο­στο­λή του Α/Τ “Θεμι­στο­κλής”, συνε­χί­ζει να υπάρ­χει. Ομως, παρά τις επα­νει­λημ­μέ­νες προ­σπά­θειες που έκα­να προ­κει­μέ­νου να μη συμ­με­τά­σχω, αυτό δεν έγι­νε δυνα­τόν (…) Συνε­χί­ζω να αντι­τί­θε­μαι στην απο­στο­λή αυτή του “Θεμι­στο­κλής”, διό­τι πιστεύω ότι δεν εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα της χώρας μου (…)».

Ευχό­μα­στε (καλή) καλο­και­ρι­νή δια­σπο­ρά _NSFM ‑Μόνι­μη Ναυ­τι­κή Δύνα­μη, Μεσό­γειος Πανό των ναυ­τών του Α/Τ Θεμι­στο­κλής (D221) για την Νατοϊ­κή αρμά­δα της SNFM – Ιού­νης 1999

Την επό­με­νη μέρα, ο «Ριζο­σπά­στης» απο­κά­λυ­ψε ότι το πλοίο τέθη­κε στις δια­τα­γές του στρα­τη­γού Ουέ­σλι Κλαρκ, του ανώ­τα­του διοι­κη­τή των δυνά­με­ων του ΝΑΤΟ στην Ευρώ­πη (SACEUR), που διεύ­θυ­νε τη ΝΑΤΟι­κή εισβο­λή στη Γιουγκοσλαβία.

Να γυρίσει το πλοίο στις ελληνικές θάλασσες!

Πολύ σύντο­μα το αντι­τορ­πι­λι­κό «Θεμι­στο­κλής» κλει­δώ­θη­κε στα σκό­πευ­τρα πυραύ­λων και απο­κα­λύ­φθη­κε ότι η πραγ­μα­τι­κή απο­στο­λή του ήταν να παρέ­χει κάλυ­ψη στο ολλαν­δι­κό εμπο­ρι­κό — φορ­τη­γό πλοίο «Ρότερ­νταμ», το οποίο ανε­φο­δί­α­ζε από θαλάσ­σης τον UCK!

Συγκε­κρι­μέ­να, στις 14 Μάη 1999 το πλοίο — με εντο­λή του Αμε­ρι­κα­νού ναυάρ­χου — πλη­σί­α­σε τον γιου­γκο­σλα­βι­κό ναύ­σταθ­μο στις ακτές του Μαυ­ρο­βου­νί­ου, σε από­στα­ση μικρό­τε­ρη των 30 ναυ­τι­κών μιλίων.

Τότε το πλή­ρω­μα συνει­δη­το­ποί­η­σε ότι τα ραντάρ της διεύ­θυν­σης βολών του πλοί­ου ήταν ήδη εγκλω­βι­σμέ­να από παρά­κτιο πυραυ­λι­κό σύστη­μα του γιου­γκο­σλα­βι­κού στρα­τού. Δηλα­δή ότι το πλοίο ήταν ήδη του­λά­χι­στον υπό τη σκό­πευ­ση των αντί­στοι­χων πυραύ­λων που βρί­σκο­νταν στη στε­ριά. Τα παρα­πά­νω, δηλα­δή η πολε­μι­κή εμπλο­κή του πλοί­ου, ουσια­στι­κά επι­βε­βαιώ­θη­καν από τον τρό­πο με τον οποίο επι­χεί­ρη­σε να τα δια­ψεύ­σει το ΓΕΝ.

27 ναύ­τες του πλοί­ου απευ­θύν­θη­καν στον ελλη­νι­κό λαό, ξεσκε­πά­ζο­ντας τα ψέμα­τα της κυβέρ­νη­σης. Εγρα­ψαν: «Για μας τους ναύ­τες του Α/Τ “Θεμι­στο­κλής” αρκε­τά πράγ­μα­τα έχουν ξεκα­θα­ρί­σει μέσα σ’ αυτές τις 25 μέρες του ταξι­διού. Μας έλε­γαν ότι επρό­κει­το για μια ουδέ­τε­ρη απο­στο­λή, ότι ανή­κου­με σε μια δύνα­μη άσχε­τη με τον πόλε­μο, ότι με κανέ­ναν τρό­πο δεν θα συμ­με­τά­σχου­με σε αυτόν.

Όλα αυτά έχουν απο­δει­χθεί στα μάτια του πλη­ρώ­μα­τος ένα τερά­στιο ψέμα. Ολες οι κινή­σεις του πλοί­ου εντάσ­σο­νται στον ευρύ­τε­ρο σχε­δια­σμό των επι­τι­θέ­με­νων ΝΑΤΟι­κών δυνά­με­ων στην περιο­χή. Οι εντο­λές του Αμε­ρι­κα­νού ναυάρ­χου και του εγκλη­μα­τι­κού πολε­μι­κού επι­τε­λεί­ου του ΝΑΤΟ είναι νόμος για το καρά­βι. Τα υπό­λοι­πα εξαρ­τώ­νται από τις δυνα­τό­τη­τες του πλοί­ου και τις ανά­γκες του ΝΑΤΟ.

Δεν είναι λίγα αυτά που μπο­ρού­με να κάνου­με εμείς από εδώ ανοι­χτά στην Αδρια­τι­κή. Περισ­σό­τε­ρα, όμως, μπο­ρεί να κάνει ο ελλη­νι­κός λαός πίσω στην πατρίδα.

Τον καλού­με να απαι­τή­σει να γυρί­σει το πλοίο στις ελλη­νι­κές θάλασ­σες, να μη βρί­σκε­ται κανέ­νας Ελλη­νας φαντά­ρος έξω από τα σύνο­ρα της χώρας, κανέ­νας να μην επι­θε­ω­ρεί­ται από εγκλη­μα­τί­ες πολέ­μου, κανείς να μη βρί­σκε­ται κάτω από την αιμα­το­βαμ­μέ­νη σημαία του ΝΑΤΟ. Να απαι­τή­σει να στα­μα­τή­σει κάθε άμε­ση ή έμμε­ση συμ­με­το­χή σ’ αυτόν τον βρώ­μι­κο πόλε­μο. Είναι χρέ­ος απέ­να­ντι στο μέλ­λον του ελλη­νι­κού λαού, στους λαούς της περιο­χής, στην ειρή­νη».

Παράλ­λη­λα το πλή­ρω­μα εξέ­φρα­σε την αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή — αντι­πο­λε­μι­κή διά­θε­σή του και με άλλους τρό­πους. Ενας ναύ­της κατέ­βα­σε τη σημαία του ΝΑΤΟ και στη συνέ­χεια την πήρε …ο αέρας. Ακό­μα, ξηλώ­θη­καν και πετά­χτη­καν στη θάλασ­σα οι θυρε­οί του ΝΑΤΟ τους οποί­ους έφε­ρε το πλοίο όσο ήταν υπό τη διοί­κη­ση της SNFM.

Αργό­τε­ρα σημειώ­θη­κε ένα ακό­μα «χτύ­πη­μα»: Ο αρχι­κευ­λευ­στής Π. Γκό­γκας έστει­λε την πρό­σθε­τη απο­ζη­μί­ω­ση, που του κατα­βλή­θη­κε για τη συμ­με­το­χή του στην απο­στο­λή, στην ΕΕΔΥΕ, ώστε τα χρή­μα­τα αυτά να δια­τε­θούν «για τις ανά­γκες του αγω­νι­ζό­με­νου γιου­γκο­σλα­βι­κού λαού».

Τα όσα έζη­σαν πάνω στο πλοίο αφή­νουν σημά­δια ανε­ξί­τη­λα, «σβή­νουν» τις τρο­μο­κρα­τι­κές ποι­νές. Ο Νίκος Γαρ­δί­κης, που τιμω­ρή­θη­κε με δεκά­δες μέρες φυλα­κή, έγρα­ψε αργό­τε­ρα: «Για μένα και τους συντρό­φους μου ήταν σχο­λειό οργα­νω­τι­κό­τη­τας, αυτο­θυ­σί­ας, πρω­το­βου­λί­ας, εφευ­ρε­τι­κό­τη­τας, ψυχι­κής δύνα­μης και κυρί­ως συντρο­φι­κό­τη­τας, που γεν­νή­θη­κε και ωρί­μα­σε κάτω από τον φωτι­σμέ­νο από τους αμε­ρι­κα­νι­κούς πυραύ­λους ουρα­νό».

25 χρόνια μετά…

Πέρα­σαν 25 χρό­νια και η χώρα μας βρί­σκε­ται για μία ακό­μα φορά μπλεγ­μέ­νη στη δίνη του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου. Η κυβέρ­νη­ση απο­φά­σι­σε τη συμ­με­το­χή φρε­γά­τας του Πολε­μι­κού Ναυ­τι­κού στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή επι­χεί­ρη­ση «Prosperity Guardian», ενώ ήδη στη­ρί­ζει με πλή­θος τρό­πων τους σχε­δια­σμούς των ιμπε­ρια­λι­στών στην περιο­χή (με την αξιο­ποί­η­ση δια­φό­ρων βάσε­ων, την παρα­χώ­ρη­ση πυραυ­λι­κών συστοι­χιών «Patriot» στη Σαου­δι­κή Αρα­βία κ.λπ.), στη­ρί­ζει το κρά­τος — δολο­φό­νο Ισρα­ήλ ενώ φου­ντώ­νουν και κλι­μα­κώ­νο­νται επι­κίν­δυ­να οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί στη Μέση Ανατολή.

Η περή­φα­νη στά­ση του πλη­ρώ­μα­τος του Α/Τ «Θεμι­στο­κλής» (ναυ­τών και αξιω­μα­τι­κών) μπο­ρεί να εμπνεύ­σει, να απο­τε­λέ­σει οδη­γό δρά­σης για τα στρα­τευ­μέ­να παι­διά του λαού και τα στε­λέ­χη των Ενό­πλων Δυνά­με­ων που αντι­τί­θε­νται στην απο­στο­λή φαντά­ρων και προ­σω­πι­κού των Ενό­πλων Δυνά­με­ων σε απο­στο­λές έξω από τα σύνο­ρα της χώρας.

Ηδη στρα­τιώ­τες με επώ­νυ­μες επι­στο­λές απαι­τούν να ακυ­ρω­θεί η απο­στο­λή της φρε­γά­τας στην Ερυ­θρά Θάλασ­σα, να μην εμπλα­κούν οι ίδιοι και τα στε­λέ­χη των Ενό­πλων Δυνά­με­ων «στη φωτιά ενός άδι­κου πολέ­μου».

Για­τί, εν τέλει, ο πατριω­τι­σμός δεν μπο­ρεί να ταυ­τί­ζε­ται με τα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων της δικής μας χώρας, ούτε με τα επι­κίν­δυ­να σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών, που μετα­τρέ­πουν την πατρί­δα μας σε ορμη­τή­ριο πολέ­μου σε βάρος άλλων λαών, αλλά και σε μαγνή­τη επι­θέ­σε­ων. Ο πραγ­μα­τι­κός πατριω­τι­σμός ταυ­τί­ζε­ται και εμπε­ριέ­χει τον διε­θνι­σμό, τη φιλία και αλλη­λεγ­γύη των λαών, την πάλη για το δίκιο του λαού.