Κάβο Ντόρο: Εντοπίστηκε ναυάγιο μετά από 40 χρόνια — 28 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους (VIDEO)

Ένα σπά­νιο ναυά­γιο που βυθί­στη­κε πριν από 40 χρό­νια στο Κάβο Ντό­ρο παίρ­νο­ντας μαζί του τα μυστι­κά του και 28 ανθρώ­πι­νες ζωές ήρθε στο φως από τον ερευ­νη­τή Κώστα Θωκτα­ρί­δη και την ομά­δα του.

Πρό­κει­ται για το «Χρυ­σή Αυγή», ένα πλοίο που είχε αγο­ρα­στεί το 1976 από την εται­ρεία «Γραμ­μή Ηπεί­ρου ΕΠΕ» του Αυγου­στή Πολέ­μη και ταξί­δευε από τη Ραφή­να στις Κυκλά­δες, ως επι­βα­τη­γό — οχηματαγωγό.

Ο εντο­πι­σμός του ξύπνη­σε μνή­μες αλλά και ανά­μει­κτα συναι­σθή­μα­τα στους οικεί­ους των θυμά­των: ««Είναι σημα­ντι­κό το γεγο­νός της εύρε­σης του βυθι­σμέ­νου Χρυ­σή Αυγή, όμως οι άνθρω­ποί μας που χάθη­καν μαζί του δεν θα γυρί­σουν ποτέ πίσω …» δήλω­σε συγκι­νη­μέ­νη στο ΑΠΕ — ΜΠΕ η κ. Κ. Τσου­μέ­ζη, σύζυ­γος του πλοιάρ­χου που χάθη­κε εκεί­νη τη μοι­ραία μέρα.

 Το ιστορικό

Ήταν Τετάρ­τη 23 Φεβρουα­ρί­ου 1983 και ώρα 16:06 όταν η «Χρυ­σή Αυγή» απέ­πλευ­σε από το λιμά­νι της Ραφή­νας με προ­ο­ρι­σμό την Άνδρο και άλλα νησιά των Κυκλά­δων, μετα­φέ­ρο­ντας 5 φορ­τη­γά και 9 βυτιο­φό­ρα με καύ­σι­μα συνο­λι­κού βάρους 298 τόνων. Στο πλοίο επέ­βαι­ναν 21 άτο­μα ως πλή­ρω­μα, 16 οδη­γοί φορ­τη­γών και 5 επι­βά­τες, ανά­με­σά τους και η Μ. Λάβδα με τα δύο της παι­διά. Εκεί­νο το από­γευ­μα ο και­ρός ήταν κρύ­ος, έβρε­χε και έπνε­αν ισχυ­ροί άνεμοι.

Στις 18:20 το πλοίο ενώ έπλεε στο Κάβο Ντό­ρο πήρε επι­κίν­δυ­νη δεξιά κλί­ση 160 μοι­ρών. Ο πλοί­αρ­χος Αντώ­νης Γαρ­δέ­λης αντι­λαμ­βα­νό­με­νος την κρι­σι­μό­τη­τα της κατά­στα­σης έκα­νε αλλα­γή πορεί­ας με προ­ο­ρι­σμό το λιμά­νι της Καρύ­στου και αμέ­σως μετά εξέ­πεμ­ψε σήμα κιν­δύ­νου στο ραδιο­τη­λέ­φω­νο, το οποίο έλα­βε ο παρά­κτιος σταθ­μός του Λαυρίου.

 Η βύθιση

Περί­που 15 λεπτά μετά μία έκρη­ξη συγκλό­νι­σε τη «Χρυ­σή Αυγή» κατά πάσα πιθα­νό­τη­τα λόγω διαρ­ρο­ής καυ­σί­μων από τα βυτιο­φό­ρα. Στο πλοίο ξέσπα­σε πυρ­κα­γιά. Ακο­λού­θη­σε δεύ­τε­ρη ακό­μα πιο ισχυ­ρή έκρη­ξη και το πλοίο ανε­τρά­πη. Τότε, απο­σπά­στη­κε τμή­μα της υπερ­κα­τα­σκευ­ής και τα φορ­τη­γά που βρί­σκο­νταν στο γκα­ράζ κατέ­λη­ξαν στο βυθό.

Στην περιο­χή έσπευ­σαν για να βοη­θή­σουν τους ναυα­γούς, το επιβατηγό/οχηματαγωγό «Χρυ­σή Άμμος ΙΙΙ» από τη Ραφή­να, το επιβατηγό/οχηματαγωγό «Καστρια­νή Κέας» από την Κάρυ­στο, το ρωσι­κό ωκε­α­νο­γρα­φι­κό πλοίο Γιά­κοβ Γκά­κελ ( Yakov Gakkel — Яков Гаккель) το οποίο βρι­σκό­ταν στην περιο­χή για υδρο­γρα­φι­κές έρευ­νες, το ρου­μα­νι­κό «Μπολ­ντέιν», η φρε­γά­τα «Λήμνος», το αντι­τορ­πι­λι­κό «Σφεν­δό­νη» του Πολε­μι­κού Ναυ­τι­κού και παρα­πλέ­ο­ντα σκάφη.

Αερο­σκά­φος C130 της Πολε­μι­κής Αερο­πο­ρί­ας έρι­χνε φωτι­στι­κές φωτο­βο­λί­δες για να διευ­κο­λύ­νει τις έρευ­νες. Δυστυ­χώς όμως, από τους 42 συνο­λι­κά επι­βαί­νο­ντες μόνο 14 δια­σώ­θη­καν, 12 άτο­μα από το ρωσι­κό ωκε­α­νο­γρα­φι­κό, ένα άτο­μο από το ρου­μα­νι­κό φορ­τη­γό και 1 από το «Χρυ­σή Άμμος ΙΙΙ». Ανά­με­σα στους 14 επι­ζή­σα­ντες ήταν μόνο τρία μέλη του πληρώματος…

Εν τω μετα­ξύ, το πλοίο παρέ­με­νε στην επι­φά­νεια ανε­στραμ­μέ­νο και παρα­σύ­ρο­νταν από τα ρεύ­μα­τα για του­λά­χι­στον 3 ώρες μέχρι τη στιγ­μή που χάθη­κε για πάντα στο βυθό του Αιγαίου …

Ο εντο­πι­σμός

Σαρά­ντα χρό­νια μετά την τρα­γι­κή του απώ­λεια, η ομά­δα του ερευ­νη­τή Κώστα Θωκτα­ρί­δη εντο­πί­ζει το βυθι­σμέ­νο ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σε βάθος ‑110μέτρων. Όπως σημειώ­νει ο ίδιος, «οι πρώ­τες εικό­νες από το ναυά­γιο προ­κα­λούν δέος. Εντυ­πω­σιά­ζει το γεγο­νός ότι από την πυρ­κα­γιά και τις εκρή­ξεις απο­κολ­λή­θη­κε μόνο τμή­μα της υπερ­κα­τα­σκευ­ής ενώ όλο το υπό­λοι­πο πλοίο παρα­μέ­νει ακέ­ραιο στο βυθό».

Αξί­ζει να σημειω­θεί πως κατά το παρελ­θόν είχαν εντο­πι­στεί κάποια από τα φορ­τη­γά και τμή­μα της υπερ­κα­τα­σκευ­ής αλλά όχι το ναυά­γιο του Χρυ­σή Αυγή, που δεν βρί­σκε­ται στο ίδιο σημείο.

Το ναυά­γιο στον βυθό

Μετά τις εκρή­ξεις και την ανα­τρο­πή το πλοίο — όπως προ­κύ­πτει από την αυτο­ψία — κατά τη διάρ­κεια της βύθι­σης έχο­ντας νωρί­τε­ρα απαλ­λα­γεί από το φορ­τίο των φορ­τη­γών, επα­νήλ­θε λόγω του χαμη­λού μεσο­κε­ντρι­κού βάρους των μηχα­νών και των δεξα­με­νών στην ορθή θέση και επι­κά­θι­σε στον αμμώ­δη βυθό με την τρό­πι­δα και με δεξιά κλί­ση 8 μοιρών.

Ξεχω­ρί­ζουν τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά φου­γά­ρα κίτρι­νου χρώ­μα­τος με το ασπρο­κόκ­κι­νο λογό­τυ­πο της πλοιο­κτή­τριας εται­ρεί­ας, το γράμ­μα Π . Για την επι­χεί­ρη­ση εντο­πι­σμού και ταυ­το­ποί­η­σης χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε ειδι­κό υπο­βρύ­χιο τηλε­κα­τευ­θυ­νό­με­νο όχη­μα ROV (Remote Operated Vehicle). Ο κατα­πέλ­της της πρύ­μνης είναι κλει­στός και ασφα­λι­σμέ­νος, οι άγκυ­ρες είναι στη θέση τους στα όκια του πλοί­ου, ενώ παρα­τη­ρεί­ται μετα­τό­πι­ση ελα­σμά­των προς τα δεξιά. Πάνω στο ναυά­γιο υπάρ­χουν αλιευ­τι­κά εργα­λεία, όπως το δίχτυ δίπλα στη σκά­λα που οδη­γού­σε στο ανώ­τε­ρο κατά­στρω­μα της πρύμνης.

Στην πρύ­μνη δια­κρί­νε­ται και το βίν­τσι που χρη­σι­μο­ποιεί­το για τη δια­χεί­ρι­ση των κάβων όταν το πλοίο έδε­νε σε λιμά­νι. Στη πρυ­μναία δεξιά πλευ­ρά φαί­νε­ται καθα­ρά ο διά­δρο­μος που ακό­μα και σήμε­ρα έχει τα δύο χαρα­κτη­ρι­στι­κά παγκά­κια. Εκεί υπάρ­χει μισά­νοι­χτη η ανθρω­πο­θυ­ρί­δα που οδη­γού­σε στο μηχανοστάσιο…

ΑΠΕ-ΜΠΕ.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα