Κάκια Αναλυτή, υπηρέτησε με συνέπεια, αφοσίωση και ήθος το θέατρο και τον κινηματογράφο

Η καλή, γλυ­κιά, χαρι­τω­μέ­νη, ευγε­νι­κή και σεμνή ηθο­ποιός Κάκια Ανα­λυ­τή, έφυ­γε από τη ζωή την 1η Ιου­νί­ου 2002, σε ηλι­κία 68 ετών, αφού υπη­ρέ­τη­σε με συνέ­πεια, αφο­σί­ω­ση και ήθος το θέα­τρο και τον κινηματογράφο.

Η Κάκια Ανα­λυ­τή γεν­νή­θη­κε το 1934 στον Πει­ραιά. Στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’50 απο­φοί­τη­σε από τη Δρα­μα­τι­κή Σχο­λή του Ωδεί­ου Αθη­νών, όπου δίδα­σκε ο Δημή­τρης Ροντή­ρης. Πρω­τό­παι­ξε με το θία­σο του Διο­νύ­ση Παγου­λά­του, στο «Φιό­ρε του λεβά­ντε» του Ξενό­που­λου και στον «Εβδο­μο ουρα­νό». Ακο­λού­θη­σε συνερ­γα­σία με το θία­σο του Αδα­μά­ντιου Λεμού στον «Αγα­πη­τι­κό της βοσκο­πού­λας» και με το «Ελλη­νι­κό Λαϊ­κό Θέα­τρο» του Μάνου Κατρά­κη στο έργο «Βαθιές είναι οι ρίζες». Συνερ­γα­ζό­με­νη με το θία­σο της Κατε­ρί­νας Ανδρε­ά­δη έπαι­ξε σε πολ­λά έργα, κυρί­ως κωμω­δί­ες, («Μάμα», «Η κυρία δε με μέλ­λει», «Κλέ­φτρα αγά­πη μου», «Ασπρο, μαύ­ρο, κόκ­κι­νο», «Μαθή­μα­τα ηθι­κής», «Μαριά­να Πινέ­δα»). Στο θία­σο αυτό γνώ­ρι­σε και παντρεύ­τη­κε στα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ’50 τον Κώστα Ρηγό­που­λο.

Ακο­λού­θη­σαν συνερ­γα­σί­ες με τη «Νέα Σκη­νή» του Κωστή Λει­βα­δέα, του Ντί­νου Ηλιό­που­λου, της Κατε­ρί­νας Ανδρε­ά­δη, του Νίκου Χατζί­σκου (1962, στην «Οπε­ρα της πεντά­ρας» του Μπρεχτ). Την περί­ο­δο 1962–1963 με τον Κ. Ρηγό­που­λο και τον Γιάν­νη Αργύ­ρη συνέ­πτυ­ξαν θία­σο και ανέ­βα­σαν την κοι­νω­νι­κή ηθο­γρα­φία των Βαγ­γέ­λη Γκού­φα — Βασί­λη Ανδρε­ό­που­λου «Μια πόρ­τα δραχ­μές πεντα­κό­σιες». Το χει­μώ­να του 1963 δημιουρ­γεί­ται ο θία­σος Ρηγό­που­λου — Ανα­λυ­τή και το θέα­τρο (χει­με­ρι­νό και καλο­και­ρι­νό) «Ανα­λυ­τή », όπου μέχρι και τα μέσα της δεκα­ε­τί­ας του ’90 το ζεύ­γος ανέ­βα­σε πολ­λά έργα, κυρί­ως μπουλ­βάρ. Η μεγά­λη επι­τυ­χία (1967) και επί χρό­νια επα­να­λαμ­βα­νό­με­νη, του θια­σαρ­χι­κού ζεύ­γους, με υπο­κρι­τι­κά κυρί­αρ­χη την Κάκια Ανα­λυ­τή , ήταν η κωμω­δία «Αγά­πη μου Ουά­ουα». Μετά την επι­τυ­χία αυτή το ζευ­γά­ρι ανέ­βα­σε τα έργα: «Ερω­τας και πολι­τι­κή», «Το αυτί του Αλέ­ξαν­δρου», «Ενα κρεβ­βά­τι για τρεις», «Λεω­φο­ρεί­ον ο πόθος», «Η καρυ­δό­πι­τα», «Ο επι­θε­ω­ρη­τής έρχε­ται», «Γυά­λι­νος κόσμος», «Φθι­νο­πω­ρι­νή ιστο­ρία» κ.ά. Ο τελευ­ταί­ος ρόλος της Κάκιας Ανα­λυ­τή στο θέα­τρο που έφε­ρε το όνο­μά της ήταν στο «Σε φιλώ στη μού­ρη» του Γ. Δια­λεγ­μέ­νου (1997–98).

Στη δεκα­ε­τία του ’50 άρχι­σε και η κινη­μα­το­γρα­φι­κή καριέ­ρα της Κάκιας Ανα­λυ­τή , σε κωμι­κούς και δρα­μα­τι­κούς ρόλους ενζε­νί. Μετα­ξύ των ται­νιών της είναι οι εξής: «Ανθι­σμέ­νη αμυ­γδα­λιά», «Ματω­μέ­νο ηλιο­βα­σί­λε­μα», «Ματω­μέ­να στέ­φα­να», «Θρί­αμ­βος», «Λαός και Κολω­νά­κι», «Δια­ζύ­γιο αλά ελλη­νι­κά», «Εικο­σι­τέσ­σε­ρις ώρες ζωντο­χή­ρα», «Η βίλα των οργιών», «Στα­χτο­πού­τα», «Μια του κλέ­φτη» (με τον Δημή­τρη Χορν) κ.ά.