Καπερναούμ _στην “ουδέτερη” πλευρά της ιστορίας

Βαθ­μο­λο­γία 8,4 στο Imdb… άρα πολύ σπέ­σιαλ; __θα πού­με κάποιες σκέ­ψεις παρα­κά­τω, για την παρα­γω­γή 2018, ται­νία που μπο­ρεί­τε ήδη να δεί­τε (ανέ­βη­κε στο ERTflix και θα είναι δια­θέ­σι­μη για 3 μήνες –μέχρι τέλη Φλε­βά­ρη 2024)

Γρά­φει ο \\ Αστέ­ρης Αλα­μπής _Μίδας

Στις κρι­τι­κές κάποιοι το απο­θέ­ω­σαν, άλλοι το “έθα­ψαν”…

Το story καδρά­ρει στη ζωή του 12χρονου Ζάιν στο Λίβα­νο. Ένα προ­σφυ­γό­που­λο από τη Συρία που κατα­θέ­τει μήνυ­ση (!) ενα­ντί­ον των ίδιων του των γονιών επει­δή τον έφε­ραν στη ζωή και είναι ανα­γκα­σμέ­νο να περ­νά τις μέρες του μέσα στη φτώ­χεια και στην εξα­θλί­ω­ση… Βρα­βείο της Επι­τρο­πής στις Κάνες και υπο­ψη­φιό­τη­τα ξενό­γλωσ­σου Όσκαρ

Σε πέντε μήνες, η ται­νία είχε εισπρά­ξεις $68.583.867 παγκο­σμί­ως, ένα­ντι προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού 4εκ$, όντας η αρα­βι­κή και Μέσης Ανα­το­λής ται­νία με τις περισ­σό­τε­ρες εισπρά­ξεις όλων των επο­χών, ξεπερ­νώ­ντας το ρεκόρ εισι­τη­ρί­ων των 21εκ$ της προη­γού­με­νης ται­νί­ας της Labaki (2011) _Where Do We Go Now? (πού είσαι; _πού πας τώρα; ελλην. “Όταν θέλουν οι γυναίκες”)

Ηθο­ποιός που πέρα­σε πίσω από την κάμε­ρα με στό­χο να “υπη­ρε­τή­σει ένα σινε­μά με κοι­νω­νι­κά μηνύ­μα­τα” η Λιβα­νέ­ζα Ναντίν Λαμπα­κί υιο­θε­τεί ένα λιγό­τε­ρο στι­λι­ζα­ρι­σμέ­νο και σαφώς πιο ντο­κι­μα­ντε­ρί­στι­κο ύφος καθώς επα­να­προ­σεγ­γί­ζει _μέσα από την οπτι­κή της τη σύγ­χρο­νη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της χώρας της, σε μια πάμ­φτω­χη τρι­το­κο­σμι­κή καθη­με­ρι­νό­τη­τα, με εικό­νες εξα­θλί­ω­σης και χάους, μέσα στην οποία καρα­δο­κούν ελπί­δες για ένα απροσ­δό­κη­το θαύ­μα, όπως “η κατα­ρα­μέ­νη βιβλι­κή πόλη Καπερ­να­ούμ του τίτλου, όπου ο Ιησούς θερά­πευ­σε τον παρα­λυ­τι­κό” _καμιά σχέ­ση με την πραγ­μα­τι­κή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας και τις μαύ­ρες σελί­δες που (ξανα)γράφονται σήμε­ρα στην μαρ­τυ­ρι­κή χώρα.

Το θαύ­μα ανα­ζη­τά ο 12χρονος Ζαΐν, μέλος μιας οικο­γέ­νειας προ­σφύ­γων από τη Συρία, ο οποί­ος εξε­γεί­ρε­ται ενά­ντια στις απάν­θρω­πες συν­θή­κες ζωής του, που η Λαμπα­κί μας τον συστή­νει σε μια αίθου­σα δικα­στη­ρί­ου, όπου εξη­γεί για­τί έχει μηνύ­σει τους… γονείς του σε έναν μπερ­δε­μέ­νο τρό­πο αφή­γη­σης μπας και νοστι­μί­σει ένα φτη­νά μελο­δρα­μα­τι­κό σενά­ριο. Σύμ­φω­να με αυτό, ο Ζαΐν απο­φα­σί­ζει να φύγει από το σπί­τι όταν μαθαί­νει πως οι δικοί του αρρα­βώ­νια­σαν τη μικρή αδερ­φή του, εφευ­ρί­σκει χίλιους δυο τρό­πους για να μεί­νει ζωντα­νός σε μια ζού­γκλα χωρίς θεό και νόμο και δεν φοβά­ται να τα βάλει με πολύ ισχυ­ρό­τε­ρούς του για να εκδι­κη­θεί το άδι­κο σε μια γεμά­τη κλι­σέ, συναι­σθη­μα­τι­κά εκβια­στι­κή ιστο­ρία επι­βί­ω­σης δύο μικρών παι­διών (ο Ζαΐν “υιο­θε­τεί” στην πορεία και τον μικρό­τε­ρό του Γιό­νας, η μητέ­ρα του οποί­ου συλ­λαμ­βά­νε­ται από τις “αρχές” ως παρά­νο­μη μετα­νά­στρια) κλπ.

Έχο­ντας στο νου της _ίσως ένα μοντέρ­νο «Salaam Bombay» (1988), το νεο-ρεα­λι­στι­κού ύφους κοι­νω­νι­κό δρά­μα που έκα­νε παγκό­σμια γνω­στή την Ινδή Μίρα Ναΐρ, η Ναντίν Λαμπα­κί ποντά­ρει τα πάντα στην καρτ­πο­στα­λι­κή γρα­φι­κό­τη­τα της ασχή­μιας, εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται τη συμπό­νια της φιλεύ­σπλα­χνης Δύσης και… βγαί­νει κερ­δι­σμέ­νη, απο­σπώ­ντας βραβεία…

Κάποιοι βγή­καν στο κλα­ρί … “Ετοι­μά­σου να εκστα­σια­στείς”…  “Ένα εκθαμ­βω­τι­κό κινη­μα­το­γρα­φι­κό έργο” __“Ένα είδος κινη­μα­το­γρα­φι­κού θαύ­μα­τος που κάνει το μυα­λό να τα χάνει”

Παρα­γω­γή Λίβα­νος, Γαλ­λία, ΗΠΑ _Διάρκεια 126λ _βλέπεται ευχά­ρι­στα ‑αρκεί να έχου­με στο βάθος του μυα­λού μας, αυτό που πραγ­μα­τι­κά συμ­βαί­νει στη Μέση Ανα­το­λή και στην πολύ­πα­θη λωρίδα…