Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κατά πού… βρίσκεται η ζούγκλα;

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Είμαι σε ψηλά βου­νά, που τα χιό­νια δεν λιώ­νου­νε ποτέ. Σε όμορ­φες κοι­λά­δες που κυλά ήρε­μα, νωχε­λι­κά και χαδιά­ρι­κα το νερό, πλάι στις όχθες σερ­για­νούν λευ­κές αρκού­δες, πιγκουί­νοι, φώκιες και τάρανδοι.

Ρωτώ έναν ντό­πιο κατά πού βρί­σκε­ται η ζού­γκλα; Του φάνη­κε παρά­ξε­νη λέξη. Δεν είχε ιδέα…!

Προ­χω­ρώ στο δάσος με τις σημύ­δες. Βλέ­πω και κάθε­ται πάνω σ’ ένα κορ­μό δέντρου ένας γέρος ορε­σί­βιος Σιβα­ρια­νός, με τα στο κεφά­λι και την τσι­μπού­κα στα δυο του χίλια.

-Αφέ­ντη-του λέω. Γυρί­ζει και με κοι­τά­ζει σαν να ενο­χλή­θη­κε από την παρου­σία μου.

-Αφέ­ντη- του ξανα­λέω- κατά πού βρί­σκε­ται η ζούγκλα;

Γυρί­ζει και με κοι­τά­ζει, παρά­ξε­να και με δυσπι­στία, και μου λέει: «Και τι δου­λειά έχεις εσύ εδώ;»

-Ακούω πολ­λά και παρά­ξε­να και θα ήθε­λα να σε επισκεφτώ.

-Θα τρα­βή­ξεις όλο ίσια και τον Νοτιά. Δρό­μο θα πάρεις, δρό­μο θα αφή­σεις, θα συνα­ντή­σεις στο διά­βα σου πολ­λές όμορ­φες χώρες.

-Και ξαφ­νι­κά θα βρε­θείς στην πιο όμορ­φη από όλες τις χώρες γεμά­τη φως, γεμά­τη ήλιο και γαλά­ζιο. Μια χαρά που μυρί­ζει ιστο­ρία, μυρί­ζει πεύ­κο, ελιά θρού­μπα και θυμά­ρι. Μια χώρα με άσπρα μάρ­μα­ρα και αγάλ­μα­τα γεμά­τη θρύ­λους και παραδόσεις!

-Καλά όλα αυτά που λες γέρο­ντα, αλλά εγώ ρωτάω, μια και γνω­ρί­ζεις πολ­λά, κατά πού βρί­σκε­ται η ζούγκλα;

-Άνθρω­πε μου, καλά κατά­λα­βα τι θέλεις!

-Σε όλη αυτή την ομορ­φιά που σου ανέ­φε­ρα, εκεί ακρι­βώς βρί­σκε­ται και η ζού­γκλα. Γεμά­τη φτώ­χεια, αδι­κία, εκμε­τάλ­λευ­ση, ανερ­γία, εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα και ανισότητα.

Μία χώρα που δια­φε­ντεύ­ουν οι κακοί. Μία λίστα κηφή­νων και αφε­ντά­δων. Μία χώρα μέσα στη βρω­μιά και τη λάσπη. Μία χώρα που τσα­κί­ζε­ται και αργο­πε­θαί­νει από την πανδημία.

-Θέλεις μία ευχή αδερ­φέ μου; Να φτά­σεις μέχρι εκεί, να δεις την χώρα, να την θαυ­μά­σεις και να την αγα­πή­σεις. Αλλά να μην την αγγί­ξεις για­τί θα σε μολύνει.

-Και ξέρεις κάτι; Η ζού­γκλα είναι εδώ όπου πατάς και βρί­σκε­σαι. Θα το νιώ­σεις από το κελάϊ­δι­σμα των που­λιών και το μού­γκρι­σμα των άγριων θηρίων!

vivlio mpelogiannis

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο