Κούβα: από την Κλάρα Ζέτκιν σε εμάς, ο ίδιος αγώνας

Οφεί­λου­με σε μια από τις πρω­τερ­γά­τες του αγώ­να για τη χει­ρα­φέ­τη­ση της γυναί­κας φεμι­νι­σμού, τη Γερ­μα­νί­δα Clara Zetkin, να βάλου­με στο ημε­ρο­λό­γιο την 8^η Μαρ­τί­ου, την ημε­ρο­μη­νία για τον αγώ­να, τη διεκ­δί­κη­ση και την υπε­ρά­σπι­ση των δικαιω­μά­των που οι γυναί­κες αγω­νί­στη­καν να επιτύχουν. 

Γρά­φει η Susana Besteiro Fornet στην εφη­με­ρί­δα «Granma»:

Πάνω από έναν αιώ­να πριν, η 8^η Μάρ­τη είναι μια ημε­ρο­μη­νία αγώ­να, διεκ­δί­κη­σης και υπε­ρά­σπι­σης των δικαιω­μά­των που οι γυναί­κες αγω­νί­στη­καν να επι­τύ­χουν και που, σε ορι­σμέ­να μέρη, θέλουν να μας αφαι­ρέ­σουν. Είναι και μέρα μωβ, πορ­το­κα­λί και πρά­σι­νων κασκόλ, αλλά κύρια η μέρα για να θυμη­θού­με τις χαμέ­νες αδερφές.

Οφεί­λου­με μια περί­ο­πτη θέση στο ημε­ρο­λό­γιο σε μια από τις προ­δρό­μους _πιονιέρους του αγώ­να την Clara Zetkin, η οποία το πρό­τει­νε το 1910 για να τιμή­σει τις 129 γυναί­κες που έχα­σαν τη ζωή τους ένα χρό­νο νωρί­τε­ρα σε πυρ­κα­γιά σε εργο­στά­σιο κλω­στο­ϋ­φα­ντουρ­γί­ας στη Νέα Υόρ­κη, ενώ δια­μαρ­τύ­ρο­νταν για τα εργα­σια­κά τους δικαιώματα.

Κλά­ρα Τσέτ­κιν: Ο Λένιν για τη γυναίκα

Γεν­νη­μέ­νη 5‑Ιουλ-1857, πέθα­νε τέτοιες μέρες 20-Ιουν-1933, πριν από 90 χρό­νια ζώντας την ιδρυ­τι­κή επο­χή του σύγ­χρο­νου μαχη­τι­κού φεμι­νι­σμού. Αγώ­νες για το δικαί­ω­μα ψήφου, τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζό­με­νων γυναι­κών και την ισό­τη­τα ένα­ντι των ανδρών σε κάθε κοι­νω­νι­κή πτυ­χή σημά­δε­ψαν ολό­κλη­ρη τη ζωή της.

Σε τόσες πολ­λές περι­πτώ­σεις το όνο­μά της συν­δέ­θη­κε με μια «πρώ­τη φορά» που θα άλλα­ζε για πάντα την ιστο­ρία των γυναι­κών: την πρώ­τη Διε­θνή Διά­σκε­ψη των Σοσια­λι­στών Γυναι­κών, την πρώ­τη Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Γερ­μα­νί­ας ή την ίδρυ­ση του Συν­δέ­σμου Σπάρ­τα­κου. Ο ακού­ρα­στος αγώ­νας για την ισό­τη­τα που, με φωνή και στί­χους, άσκη­σε μέχρι που πέθα­νε, σε ηλι­κία 76 ετών, της χάρι­σε την τιμή να είναι μία από τις επτά γυναί­κες των οποί­ων τα λεί­ψα­να βρί­σκο­νται στα τεί­χη του Κρεμλίνου.

Θα μπο­ρού­σα­με να γεμί­σου­με πολ­λές σελί­δες με τις θεω­ρη­τι­κές της συνει­σφο­ρές και τα πρα­κτι­κά της επι­τεύγ­μα­τα που προ­ώ­θη­σαν τη θέση της γυναί­κας. Η παρου­σία της στο ευρω­παϊ­κό πολι­τι­κό πλαί­σιο, μαζί με άλλους μαχη­τές, όπως η Ρόζα Λού­ξε­μπουργκ, δημιούρ­γη­σε ένα προη­γού­με­νο που θα μπο­ρού­σα­με να ακο­λου­θή­σου­με μέχρι σήμε­ρα, όταν τόσες πολ­λές γυναί­κες έχουν έρθει για να κατα­λά­βουν τις υψη­λό­τε­ρες θέσεις και να ηγη­θούν των εθνών. Υψώ­νο­ντας τη φωνή της εκ μέρους των εργα­ζό­με­νων γυναι­κών, κατά­φε­ρε να τις απο­τρέ­ψει από το να τη χαμη­λώ­σουν ξανά, να φοβη­θούν να διεκ­δι­κή­σουν ξανά τα δικαιώ­μα­τά τους.

Αλλά ο φόρος τιμής στην Zetkin, και σε όλους τους πρωταγωνιστές_πρωτοπόρους, δεν μπο­ρεί να συνο­ψι­στεί μόνο με την ανά­γνω­ση των κει­μέ­νων τους. Σε αυτό το πρώ­το τέταρ­το του αιώ­να που ζού­με, πρέ­πει να ανα­λύ­σου­με τις ομι­λί­ες τους με κρι­τι­κή ματιά από το δικό μας πλαί­σιο και να κατα­λά­βου­με ότι ο αγώ­νας συνε­χί­ζει να είναι ο ίδιος, για έναν πιο δίκαιο κόσμο, στον οποίο τα επι­τεύγ­μα­τα και το ταλέ­ντο να είναι ανα­γνω­ρί­σι­μα και ανα­γνω­ρι­σμέ­να, ανε­ξάρ­τη­τα από το αν φορά­με φόρε­μα, παντε­λό­νι ή γόβες.

Clara_Zetkin_χαρτονόμισμα προς τιμή της στην πρώ­ην DDR _Λαοκρατική Γερμανία

Σε μια ιστο­ρι­κή στιγ­μή, στην οποία η ισό­τη­τα των φύλων έχει επε­κτα­θεί πολύ πέρα από το ετε­ρο­πα­τριαρ­χι­κό μοντέ­λο που επι­κρα­τού­σε τόσους αιώ­νες, στην οποία αγω­νι­ζό­μα­στε όχι μόνο για τη θέση που μας αξί­ζει στην κοι­νω­νία, αλλά και για νόμους που προ­στα­τεύ­ουν τη σωμα­τι­κή μας ασφά­λειας _δεδομένης της βίας κατά των γυναι­κών και κορι­τσιών στον σημε­ρι­νό κόσμο, είναι καλό να επι­στρέ­ψου­με σε εκεί­νες τις πρώ­τες “φεμι­νί­στριες”. Ας κοι­τά­ξου­με πίσω σε όλα όσα έχου­με πετύ­χει και από αυτά αντλού­με τη δύνα­μη να συνε­χί­σου­με τον αγώνα.