Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κώστα Βάρναλη: Ανάσταση

Νά τ’ η μεγά­λη νύχτα! Καλή νύχτα!
Ψηλά το κυπα­ρίσ­σι σε καλεί!
—Έλα, δεν έχεις τίπο­τα να χάσεις
μάι­δε να θυμη­θείς και να ξεχάσεις.

Πατρί­δα; Που­λη­μέ­νη στο σφυρί!
Λευ­τε­ριά; Με χαλ­κά­δες δεν μπορεί!
Παι­διά; Που τα ’χει ας κλαί­ει μέχρι θανάτου,
θα ’ναι σκλάβ’ ή προ­δό­τες τα ορφα­νά του!
Είσ’ άδειος ίσκιος μέσα σ’ όλα τ’ άδεια.

Δεν είναι τόσο μαύ­ρα τα σκοτάδια
του τάφου, όσο τα φέγ­γη της ημέρας,
τα φέγ­γη της σκλα­βιάς και της φοβέρας.
Πιο σίχαμ’ απ’ το κάθε γης σκουλήκι,
οι θεό­μορ­φοι δυνά­στες σου και λύκοι.

Μη λες αφα­νι­σμό το θάνα­τό σου,
αφού δε ζού­σες για τον εαυ­τό σου.
Αν έκα­νες το χρέ­ος σου στο λαό,
σαν ξεχυ­θεί με πάθος παλαιό
την πάσαν ατι­μία να συνεπάρει,

μ’ άλλους πολ­λούς θα ’χει κι εσέ μπροστάρη.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο