Λάκης Σάντας, ανιδιοτέλεια, σεμνότητα και ήθος

Το όνο­μα του Λάκη Σάντα συν­δέ­θη­κε με το κατέ­βα­σμα της χιτλε­ρι­κής σημαί­ας από την Ακρό­πο­λη, τη νύχτα της 30ής προς 31ης Μάη 1941, εγχεί­ρη­μα που πραγ­μα­το­ποί­η­σε μαζί με τον Μ. Γλέ­ζο. Γεν­νή­θη­κε στις 22 Φλε­βά­ρη 1922 στη Λευ­κά­δα. Το 1934, η οικο­γέ­νειά του εγκα­τα­στά­θη­κε στην Αθή­να. Τελεί­ω­σε το γυμνά­σιο το 1940 και στη συνέ­χεια σπού­δα­σε στη Νομι­κή Σχο­λή του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών. Το 1942, εντά­χθη­κε στο ΕΑΜ και λίγο αργό­τε­ρα στην ΕΠΟΝ. Βγή­κε στο βου­νό με τον ΕΛΑΣ και πήρε μέρος σε αρκε­τές μάχες στην Αιτω­λο­α­καρ­να­νία, στη Φθιώ­τι­δα και στην Αττι­κο­βοιω­τία. Το 1944 τραυματίστηκε.

Το 1946 εξο­ρί­στη­κε στην Ικα­ρία. Το 1947 φυλα­κί­στη­κε στην Ψυτ­τά­λεια, απ’ όπου το 1948 στάλ­θη­κε στη Μακρό­νη­σο. Κατά­φε­ρε να δια­φύ­γει στην Ιτα­λία και στη συνέ­χεια ζήτη­σε πολι­τι­κό άσυ­λο στον Κανα­δά, όπου και έζη­σε μέχρι το 1962. Το 1963 επα­να­πα­τρί­σθη­κε στην Ελλά­δα, όπου πέθα­νε το Σάβ­βα­το 30 Απρι­λί­ου 2011.

Η ανι­διο­τέ­λεια, η σεμνό­τη­τα και το ήθος του χαρα­κτή­ρι­σαν όλη του τη ζωή και όλη του τη δρά­ση και τίμη­σε τους αγώ­νες του λαού. Ο ίδιος σε συνε­ντεύ­ξεις του συνή­θι­ζε να λέει: «Δεν κυνη­γάω ποτέ τη δημο­σιό­τη­τα, για­τί θεω­ρώ ότι έχει εξευ­τε­λι­στεί το ζήτη­μα πάρα πολύ. Την Αντί­στα­ση δεν την κάνα­με μόνο εμείς, έχουν σκο­τω­θεί χιλιά­δες παλι­κά­ρια, γυναί­κες και άνδρες, “ανώ­νυ­μοι”».