Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Λίγων ημερών ζαρκαδάκι με σπασμένο πόδι μεταφέρθηκε στον «Αρκτούρο»

Μόλις λίγων ημε­ρών ζαρ­κά­δι, με κομ­μά­τια ακό­μη στο σώμα του από τον ομφά­λιο λώρο, βρέ­θη­κε με σπα­σμέ­νο το πόδι στο Πάι­κο και μετα­φέρ­θη­κε άμε­σα σε εγκα­τα­στά­σεις του «Αρκτού­ρου», καθώς οι πιθα­νό­τη­τες, για ένα άγριο ζώο, επι­βί­ω­σης στο δάσος με τέτοιο τραυ­μα­τι­σμό, είναι μηδαμινές.

Ο μικρός «Θωμάς», όπως ονο­μά­στη­κε το ζαρ­κα­δά­κι επει­δή εντο­πί­στη­κε την Κυρια­κή του Θωμά, μετα­φέρ­θη­κε αρχι­κά από δύο κυνη­γούς στα Γιαν­νι­τσά, στο κτη­νια­τρείο του Γιάν­νη Ρίντη, ο οποί­ος με την καθο­δή­γη­ση της καθη­γή­τριας Κτη­νια­τρι­κής Νατά­σας Κομνη­νού, περιέ­θαλ­ψε το άγριο ζώο.

«Μου το έφε­ραν δύο κυνη­γοί, οι οποί­οι είχαν πάει για εκπαί­δευ­ση τα σκυ­λιά τους στο Πάι­κο και μύρι­σαν το ζαρ­κά­δι. Όταν πλη­σί­α­σαν οι κυνη­γοί και απο­μά­κρυ­ναν τα σκυ­λιά τους, είδαν ότι το μικρό ήταν τραυ­μα­τι­σμέ­νο και η μάνα του το παρα­κο­λου­θού­σε ανή­μπο­ρη, λίγα μέτρα μακρύ­τε­ρα. Το τύλι­ξαν σε μια κου­βέρ­τα και μου το έφε­ραν για­τί το ζώο, μ’ αυτό το κάταγ­μα, στο πίσω του πόδι, ήταν κατα­δι­κα­σμέ­νο να πεθά­νει», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Ρίντης προ­σθέ­το­ντας ότι το τραύ­μα ήταν εμφα­νές ότι προ­έρ­χο­νταν από σπάσιμο-«προφανώς κάπου πιά­στη­κε το μωρό»- και όχι από δάγκω­μα. Αφού επι­κοι­νώ­νη­σε στη συνέ­χεια με τον «Αρκτού­ρο», το ζαρ­κα­δά­κι μετα­φέρ­θη­κε στον Αετό Φλώ­ρι­νας, προ­κει­μέ­νου να αναρ­ρώ­σει και, αν όλα πάνε καλά, να επα­νε­ντα­χθεί όπο­τε κρι­θεί ότι είναι έτοιμο.

Όπως δια­πι­στώ­θη­κε στο κτη­νια­τρείο του «Αρκτού­ρου», το ζωά­κι ζυγί­ζει μόλις 1,5 κιλό, είναι περί­που μίας εβδο­μά­δας και έφε­ρε ακό­μη πάνω του κομ­μά­τια από τον ομφά­λιο λώρο. Αν και το κάταγ­μα είναι σε δύσκο­λο σημείο και έχει τοπο­θε­τη­θεί ήδη νάρ­θη­κας, εντού­τοις οι αρμό­διοι πιστεύ­ουν ότι το ζαρ­κα­δά­κι θα μπο­ρέ­σει να ξανα­στα­θεί στα πόδια του και να «δέσει» γρή­γο­ρα το οστό. Προς το παρόν, θα παρα­μεί­νει στη φρο­ντί­δα του «Αρκτού­ρου», πίνο­ντας με λαι­μαρ­γία το κατσι­κί­σιο γάλα που το ταϊ­ζουν και κάνο­ντας …παρέα στα χνου­δω­τά «αρκου­δά­κια» της περι­βαλ­λο­ντι­κής οργάνωσης!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο