Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Υπάρχει ελπίδα στη συμπόρευση με το ΚΚΕ — Να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης που προκαλεί ανησυχία στο σύστημα VIDEO +ΦΩΤΟ

Τον βρώ­μι­κο ρόλο της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας στην κλι­μά­κω­ση της αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης, τόσο στο χθες όσο και στο σήμε­ρα, αλλά και την διέ­ξο­δο για το λαό που βρί­σκε­ται στην συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ ανέ­δει­ξε ο Μάκης Παπα­δό­που­λος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος μιλώ­ντας την Τετάρ­τη 20 του Δεκέμ­βρη σε μαζι­κή εκδή­λω­ση που διορ­γά­νω­σαν στην Θεσ­σα­λο­νί­κη οι Κλα­δι­κές Οργα­νώ­σεις της ΟΠ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας ΚΚΕ.

Στην εκδή­λω­ση παρα­βρέ­θη­καν η Θεα­νώ Καπέ­τη, μέλος του ΠΓ και γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας του ΚΚΕ, ο Θανά­σης Χρι­στί­δης, μέλος της ΚΕ, καθώς και ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ, Λεω­νί­δας Στολ­τί­δης.

Ο Μ. Παπα­δό­που­λος στην ομι­λία του σημεί­ω­σε ότι «η ζωή απο­δει­κνύ­ει ότι στην πρά­ξη υπάρ­χουν δυο ουσια­στι­κές πολι­τι­κές επι­λο­γές: Απ’ τη μια των αστι­κών κομ­μά­των που στη­ρί­ζουν και προ­ω­θούν τη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου, τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, τα σχέ­δια του ΝΑΤΟ. Σ’ αυτή την όχθη βρί­σκε­ται το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αρι­στε­ρά, το ΜέΡΑ25  μαζί με τη ΝΔ. Απ’ την άλλη βρί­σκο­νται οι δυνά­μεις του ΚΚΕ που στη­ρί­ζο­νται στο ανα­τρε­πτι­κό πρό­γραμ­μά του και παλεύ­ουν για να ανοί­ξει ο δρό­μος της σύγκρου­σης με τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, ο δρό­μος της ανα­τρο­πής. Παλεύ­ουν για τη μόνη πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δο, το σοσια­λι­σμό. Αυτές οι δύο επι­λο­γές δεν παντρεύ­ο­νται. Δεν υπάρ­χει ενδιά­με­ση στρα­τη­γι­κή που να υπη­ρε­τεί και τους θύτες και τα θύμα­τα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Η δίκαιη καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη που θα φέρει μια προ­ο­δευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση υπάρ­χει μόνο στα παρα­μύ­θια. Είναι ρεα­λι­στι­κή όσο “το στε­γνό νερό».

«Στη χώρα μας υπάρ­χει ορα­τή διέ­ξο­δος. Υπάρ­χει ελπί­δα στη συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ. Αργά, βασα­νι­στι­κά, μέσα στον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνα­μώ­νει το ρεύ­μα αμφι­σβή­τη­σης που προ­κα­λεί ανη­συ­χία στο σύστη­μα. Μπο­ρού­με και πρέ­πει να βοη­θή­σου­με να δυνα­μώ­σει πιο γρή­γο­ρα. Μπο­ρού­με και θα τα κατα­φέ­ρου­με», τόνι­σε.

Ο Μάκης Παπα­δό­που­λος ανα­φέρ­θη­κε ανα­λυ­τι­κά στην ιστο­ρι­κή πορεία της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας στην Ευρώ­πη απ’ τον Α΄ Παγκό­σμιο Πόλε­μο και στην Ελλά­δα μετά την πτώ­ση της στρα­τιω­τι­κής δικτα­το­ρί­ας του ’67 μέχρι σήμερα.

Το φανε­ρό συμ­βό­λαιο των κομ­μά­των του συστή­μα­τος για την επό­με­νη μέρα

Ανα­φε­ρό­με­νος ιδιαί­τε­ρα στις πρό­σφα­τες εξε­λί­ξεις μετά τη διά­σπα­ση του ΣΥΡΙΖΑ, τόνι­σε μετα­ξύ άλλων:

  • «Τα κορυ­φαία στε­λέ­χη της όπως ο Τσα­κα­λώ­τος, η Αχτσιό­γλου, ο Χαρί­τσης, ορκί­ζο­νται ότι θέλουν να σώσουν την “ψυχή της Αρι­στε­ράς” απ’ τον εκφυ­λι­σμό στον οποίο οδη­γεί η νέα ηγε­σία Κασ­σε­λά­κη στο ΣΥΡΙΖΑ.
  • Ας σκε­φτού­με: Ποιοι συγκρο­τούν το νέο κόμ­μα, τη Νέα Αρι­στε­ρά; Το μισό υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο της κυβέρ­νη­σης του 3ου Μνη­μο­νί­ου και της αντι­πο­λί­τευ­σης του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφι­σε στη συνέ­χεια το 50% των νόμων της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, δηλα­δή ο Τσα­κα­λώ­τος, η Αχτσιό­γλου, ο Βίτσας, ο Φίλης, ο Σκουρ­λέ­της, ο Χαρί­τσης κλπ.
  • Και τι δηλώ­νουν; Ότι είναι περή­φα­νοι για τη δια­κυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, για τα ματω­μέ­να μαξι­λά­ρια των 36 δισ., για τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών και την πολι­τι­κή σημαιο­φό­ρου του ΝΑΤΟ. Ότι θα προ­ω­θή­σουν απο­φα­σι­στι­κά και πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά όλες τις στρα­τη­γι­κές κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, απ’ την «πρά­σι­νη μετά­βα­ση» ως το πλαί­σιο ψηφια­κού μετασχηματισμού.

Γι’ αυτό εξάλ­λου ο επι­κε­φα­λής της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας τους δηλώ­νει έτοι­μος για συνερ­γα­σία με τα άλλα σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά κόμ­μα­τα όπως το ΠΑΣΟΚ για τη μεί­ω­ση των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των, την προ­ά­σπι­ση της δημό­σιας παι­δεί­ας και τη ρύθ­μι­ση της αγο­ράς, ρύθ­μι­ση με βάση τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, που δια­τυ­πω­μέ­να έχουν γιγα­ντώ­σει τις κοι­νω­νι­κές ανισότητες. (…)».

Όσκαρ κωμωδίας

Ο Μ. Παπα­δό­που­λος επε­σή­μα­νε ότι «στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο Κασ­σε­λά­κης μαζί με τον Τσί­πρα λέει ωμά, χωρίς ψευ­το­α­ρι­στε­ρό περι­τύ­λιγ­μα, αυτά που έχουν προ­βάλ­λει όλοι οι υπό­λοι­ποι τα προη­γού­με­να χρόνια.

Γελοιο­ποιεί­ται στη συνέ­λευ­ση του ΣΕΒ προ­βάλ­λο­ντας το κεφά­λαιο ως εργα­λείο μεί­ω­σης των κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των. Δε διεκ­δι­κεί το Νόμπελ Οικο­νο­μί­ας, αλλά το Όσκαρ α΄ ρόλου στην κωμωδία.

Δηλώ­νει ότι ο καπι­τα­λι­σμός είναι μονό­δρο­μος και πως το μόνο που ζητά η Αρι­στε­ρά είναι ίδιους κανό­νες για όλους στον καπι­τα­λι­σμό, δηλα­δή ίδιους κανό­νες για τον εφο­πλι­στή και το ναυ­τερ­γά­τη, τον τρα­πε­ζί­τη και τον άνερ­γο που πνί­γε­ται στα χρέη.

Για ποιο πράγ­μα όμως μπο­ρούν να τον κατη­γο­ρή­σουν οι υπουρ­γοί της κυβέρ­νη­σης Τσί­πρα; Αυτοί δεν πρό­βα­λαν και προ­βάλ­λουν παρα­μύ­θια της υγιούς επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας και της δίκαι­ης καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης για όλους; Αυτοί δεν παρα­πλα­νού­σαν ότι έχουν ανα­κα­λύ­ψει τη μαγι­κή συντα­γή να αυξά­νο­νται τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου και να μειώ­νε­ται ο βαθ­μός εκμε­τάλ­λευ­σης, το ξεζού­μι­σμα των εργα­ζο­μέ­νων; Αυτοί δε χάρι­ζαν επι­κα­λού­με­νοι αυτά τα παρα­μύ­θια τους φόρους στους εφο­πλι­στές, στις τρά­πε­ζες, στους υγιείς στρα­τη­γι­κούς επενδυτές; (…)».

Δεν υπάρχει ενδιάμεση στρατηγική

Στη συνέ­χεια, ο Παπα­δό­που­λος σημεί­ω­σε: «Ο Κασ­σε­λά­κης απλά κορύ­φω­σε αυτή τη φαρ­σο­κω­μω­δία ζητώ­ντας ανοι­χτά απ’ το ΣΥΡΙΖΑ να αντι­γρά­ψει το μοντέ­λο των Δημο­κρα­τι­κών των ΗΠΑ, με βάση τις επι­θυ­μί­ες εφο­πλι­στι­κών κύκλων και του αμε­ρι­κα­νι­κού παράγοντα.

 

Φίλες και φίλοι δεν υπάρ­χουν περι­θώ­ρια για άλλες αυταπάτες.

Η ζωή απο­δει­κνύ­ει ότι στην πρά­ξη υπάρ­χουν 2 ουσια­στι­κές πολι­τι­κές επιλογές:

  • Απ’ τη μια των αστι­κών κομ­μά­των που στη­ρί­ζουν και προ­ω­θούν τη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου, τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, τα σχέ­δια του ΝΑΤΟ. Σ’ αυτή την όχθη βρί­σκε­ται το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αρι­στε­ρά, το ΜέΡΑ25  μαζί με τη ΝΔ.
  • Απ’ την άλλη βρί­σκο­νται οι δυνά­μεις του ΚΚΕ που στη­ρί­ζο­νται στο ανα­τρε­πτι­κό πρό­γραμ­μά του και παλεύ­ουν για να ανοί­ξει ο δρό­μος της σύγκρου­σης με τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, ο δρό­μος της ανα­τρο­πής. Παλεύ­ουν για τη μόνη πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δο, το σοσιαλισμό.

Αυτές οι δύο επι­λο­γές δεν παντρεύ­ο­νται. Δεν υπάρ­χει ενδιά­με­ση στρα­τη­γι­κή που να υπη­ρε­τεί και τους θύτες και τα θύμα­τα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Η δίκαιη καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη που θα φέρει μια προ­ο­δευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση υπάρ­χει μόνο στα παρα­μύ­θια. Είναι ρεα­λι­στι­κή όσο «το στε­γνό νερό».

Όλοι μπο­ρού­με σήμε­ρα να σκε­φτού­με τι ολέ­θριες συνέ­πειες για το λαό, αν το ΚΚΕ είχε ενδώ­σει στις πιέ­σεις και είχε απο­δε­χτεί τη συμ­με­το­χή στην κυβέρ­νη­ση του 3ου Μνη­μο­νί­ου και της Συμ­φω­νί­ας των Πρε­σπών του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα είχε αφο­πλι­στεί το κίνη­μα, θα είχε ενι­σχυ­θεί το ρεύ­μα της υπο­τα­γής στο όνο­μα ότι δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή. Οι ζωντα­νές πρω­το­πό­ρες δυνά­μεις στους μισθω­τούς και τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους δε θα είχαν πού ν’ ακου­μπή­σουν, ποιον να εμπιστευτούν.

Δεν κάνα­με αυτό το μοι­ραίο λάθος, για­τί είχα­με βαθύ­νει στις επε­ξερ­γα­σί­ες μας και είχα­με εξε­τά­σει αυτο­κρι­τι­κά την ιστο­ρι­κή μας πείρα.

Συνε­χί­ζου­με να μελε­τά­με την αρνη­τι­κή πεί­ρα απ’ τη διά­λυ­ση των κομ­μα­τι­κών οργα­νώ­σε­ων και τη διά­χυ­ση στην ΕΔΑ στις δεκα­ε­τί­ες ’50 και ’60, απ’ την εκλο­γι­κή κάθο­δο της Ενω­μέ­νης Αρι­στε­ράς λίγα χρό­νια μετά τη διά­σπα­ση του 1968, απ’ την πορεία που οδή­γη­σε στο Συνα­σπι­σμό της Αρι­στε­ράς και της Προ­ό­δου, στο 13ο Συνέ­δριο και στη διάσπαση.

Δια­βε­βαιώ­νου­με εχθρούς και ψεύ­τι­κους φίλους ότι δεν πρό­κει­ται να επα­να­λά­βου­με τα ίδια λάθη. Ειδι­κά αυτούς που μας καλούν να βάλου­με “νερό στο κόκ­κι­νο κρα­σί μας”, να το κάνου­με ροζ για να δια­σφα­λί­σου­με με αυτόν τον τρό­πο μια μεγά­λη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή άνο­δο, όπως μας λένε».

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο