Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μαριούπολη, Αντρέι Ζντάνοφ και ο αντικομμουνισμός του ΑΠΕ-ΜΠΕ

Θέλει το ΑΠΕ να κρυ­φτεί και ο αντι­κομ­μου­νι­σμός δεν το αφή­νει. Για άλλη μια φορά, το Αθη­ναϊ­κό-Μακε­δο­νι­κό πρα­κτο­ρείο ειδή­σε­ων (που υπά­γε­ται απευ­θεί­ας στο γρα­φείο του πρω­θυ­πουρ­γού) δεν απέ­φυ­γε τις, έμμε­σες πλην όμως σαφείς, αντι­κομ­μου­νι­στι­κές ανα­φο­ρές σε χθε­σι­νό άρθρο του με θέμα τη Μαριούπολη.

Πιο συγκε­κρι­μέ­να, το κεί­με­νο του ΑΠΕ-ΜΠΕ ανα­φέ­ρε­ται στις πλη­ρο­φο­ρί­ες που θέλουν την ρωσι­κή διοί­κη­ση της Ουκρα­νι­κής πόλης να προ­τί­θε­ται προ­βεί σε δημο­ψή­φι­σμα για ενδε­χό­με­νη μετο­νο­μα­σία της Μαριού­πο­λης σε Ζντά­νοφ, δηλα­δή στην ονο­μα­σία που είχε η πόλη από το 1948 έως το 1989.

Το άρθρο, που υπο­γρά­φει η Σ. Προ­κο­πί­δου, φιλο­ξε­νεί δηλώ­σεις της Βαλε­ντί­να Κονόπ-Λιά­σκο, εκ των πρω­τα­γω­νι­στών της πρω­το­βου­λί­ας που είχαν πάρει κάτοι­κοι της πόλης το 1989 για την επα­να­φο­ρά του ονό­μα­τος «Μαριού­πο­λη», απο τις οποί­ες δεν λεί­πουν οι κλασ­σι­κές αντι­κομ­μου­νι­στι­κές ανα­φο­ρές στον Στά­λιν, των «εκκα­θα­ρί­σε­ων» και του «Μεγά­λου Τρόμου».

«Δεν θα είναι μεγά­λη έκπλη­ξη για μένα, αν υπάρ­ξει επι­στρο­φή του ονό­μα­τος του “ σφα­γέα του λαού” Αντρέι Ζντά­νοφ, που στα χρό­νια του Μεγά­λου Τρό­μου ως μέλος του Πολι­τι­κού Γρα­φεί­ου της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής, προ­συ­πέ­γρα­ψε τις λίστες εκτε­λέ­σε­ων, ενώ το φθι­νό­πω­ρο του 1937, υπήρ­ξε επι­κε­φα­λής των εκκα­θα­ρί­σε­ων (κατα­στο­λών) του ΚΚΣΕ», σημειώ­νει σε δήλω­σή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Λιά­σκο η οποία πρω­το­στά­τη­σε στα χρό­νια της περε­στρόι­κα για την απο­κομ­μου­νι­στι­κο­ποί­η­ση της Μαριούπολης.

Στην συνέ­ντευ­ξή της στο ΑΠΕ, η 84χρονη σήμε­ρα Βαλε­ντί­να Κονόπ-Λιά­σκο δεν παρα­λεί­πει να ανα­φέ­ρει τους… «εορ­τα­σμούς» που διορ­γά­νω­σε η ίδια στο δια­μέ­ρι­σμά της το 1989 για την απο­δο­χή, από την αντε­πα­να­στα­τι­κή κυβέρ­νη­ση Γκορ­μπα­τσόφ, της επα­να­φο­ράς του ονό­μα­τος Μαριού­πο­λη. «Εορ­τα­σμοί» που, στην ουσία, γίνο­νταν για την επι­κεί­με­νη ολο­κλη­ρω­τι­κή επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης και την διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ.

«Μετά την απή­χη­ση που είχε η δημο­σί­ευ­ση στην τοπι­κή εφη­με­ρί­δα υπέρ της επι­στρο­φής του ιστο­ρι­κού ονό­μα­τος πιστέ­ψα­με πως επι­τέ­λους θα έχου­με τις δημο­κρα­τι­κές αλλα­γές στη χώρα μας! Έτσι, το 1989 επέ­στρε­ψε το ιστο­ρι­κό όνο­μα στην πόλη μας. Ήταν το πρώ­το σε μια σει­ρά μετο­νο­μα­σιών, που ακο­λού­θη­σαν στην ΕΣΣΔ την επο­χή της περε­στρόι­κα” λέει η κ. Λιά­σκο», ανα­φέ­ρει το δημο­σί­ευ­μα το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Το τι είδους «δημο­κρα­τι­κές αλλα­γές» συνέ­βη­σαν στη χώρα της κ. Λιά­σκο το είδα­με λίγα χρό­νια αργό­τε­ρα, με την παλι­νόρ­θω­ση του καπι­τα­λι­σμού, την διά­λυ­ση των κρα­τι­κών δομών υγεί­ας, παι­δεί­ας, πρό­νοιας, κλπ, το τσου­νά­μι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, την ανά­δει­ξη της ολι­γαρ­χι­κής μαφί­ας, την κατα­λή­στευ­ση του πλού­του του λαού, την φτώ­χεια, την εκτό­ξευ­ση της ανερ­γί­ας, την εγκλη­μα­τι­κό­τη­τα, κλπ.

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο