(μας λένε) Στις τοπικές — περιφερειακές εκλογές ψηφίζουμε με τοπικά κριτήρια…

«Στις τοπι­κές — περι­φε­ρεια­κές εκλο­γές ψηφί­ζου­με με τοπι­κά κρι­τή­ρια, για την «καθη­με­ρι­νό­τη­τα του πολί­τη» και όχι με κομ­μα­τι­κά κρι­τή­ρια…»

Στις τοπι­κές και περι­φε­ρεια­κές εκλο­γές, οι εργα­ζό­με­νοι και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα καλού­νται να ψηφί­σουν για δημάρ­χους, περι­φε­ρειάρ­χες, δημο­τι­κούς και περι­φε­ρεια­κούς συμ­βού­λους. Το δίλημ­μα που αντι­κει­με­νι­κά μπαί­νει είναι αν θα επι­λέ­ξουν ποιοι και πώς θα υλο­ποι­ή­σουν, θα εξει­δι­κεύ­σουν σε τοπι­κό περι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της ΕΕ, των εκά­στο­τε αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων και των κομ­μά­των που τις στη­ρί­ζουν, ή εάν θα επι­λέ­ξουν αγω­νι­στές, που θα συγκρου­στούν με την κυρί­αρ­χη αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, θα ενα­ντιω­θούν και θα διεκ­δι­κή­σουν μέτρα στή­ρι­ξης και ανα­κού­φι­σης των εργα­τι­κών — λαϊ­κών οικογενειών.

Αν δηλα­δή επι­λέ­ξουν να ενι­σχύ­σουν τη λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση σε αυτήν την πολι­τι­κή, είτε από τη θέση της μειο­ψη­φί­ας, είτε από τη θέση της πλειο­ψη­φί­ας σε κάθε Δημο­τι­κό ή Περι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο, όπως έδρα­σαν οι κομ­μου­νι­στές δημο­τι­κοί και περι­φε­ρεια­κοί σύμ­βου­λοι, αλλά και οι κομ­μου­νι­στές δήμαρ­χοι της Πάτρας, της Και­σα­ρια­νής, της Ικα­ρί­ας, της Πετρού­πο­λης, του Χαϊδαρίου.

Ανεξάρτητοι, ακομμάτιστοι και αυτοδιοικητικοί δεν υπάρχουν

Όλοι τους έχουν αναφορές σε κόμματα, 

Μα πάνω απ’ όλα σε πολιτικές

Όλοι τους είναι με τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ. Όλοι τους στη­ρί­ζουν τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχέ­δια που υλο­ποιού­νται. Με την αντα­πο­δο­τι­κό­τη­τα που φορ­τώ­νει νέα οικο­νο­μι­κά βάρη στις λαϊ­κές οικο­γέ­νειες. Ολοι τους είναι με την ανα­τρο­πή των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων και των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων, με απο­τέ­λε­σμα να αυξά­νε­ται η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας, να πλη­θαί­νουν τα εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα στους δήμους όπου, πάνω από 2.000 εργα­ζό­με­νοι έχουν χάσει τη ζωή τους την τελευ­ταία 20ετία στους χώρους δου­λειάς. Για να μην ξεχνιό­μα­στε, από τη δεκα­ε­τία του ’90 με πρω­τερ­γά­τες τους εκπρο­σώ­πους της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ τότε, ξεκί­νη­σαν να υλο­ποιού­νται στους δήμους οι ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας και η μερι­κή απα­σχό­λη­ση. Ολοι τους στη­ρί­ζουν την ανά­καμ­ψη των κερ­δών του κεφα­λαί­ου, τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, το μνη­μο­νια­κό πλαί­σιο και τις περι­κο­πές δαπα­νών για βασι­κά έργα και παρεμ­βά­σεις προς όφε­λος των λαϊ­κών στρω­μά­των. Ολοι τους είναι με τις «ελά­χι­στες κοι­νω­νι­κές παρο­χές» — ψίχου­λα για τον λαό. Ολοι λοι­πόν συγκλί­νουν στη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου και γι’ αυτό άλλω­στε υπάρ­χει και η βάση για αλι­σβε­ρί­σια, με απο­τέ­λε­σμα να βλέ­που­με σε κοι­νά ψηφο­δέλ­τια υπο­ψή­φιους που προ­έρ­χο­νται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι και τη φασι­στι­κή Χρυ­σή Αυγή. Αρα, λοι­πόν, είναι ψέμα και κοροϊ­δία τα περί τοπι­κών κρι­τη­ρί­ων. Οι μόνοι που βρί­σκο­νται απέ­να­ντι σε όλα αυτά είναι οι υπο­ψή­φιοι της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης», των ψηφο­δελ­τί­ων που στη­ρί­ζει το ΚΚΕ.

Τι συνθέτει τη λεγόμενη «καθημερινότητα του λαού»;

Η μη κάλυ­ψη λαϊ­κών ανα­γκών σε Παι­δεία, Υγεία, Πρό­νοια, η ανερ­γία, η εργα­σια­κή ανα­σφά­λεια, η υπο­βάθ­μι­ση περιο­χών, η ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, η εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των πάντων, η φορο­λη­στεία, οι ελλεί­ψεις υπο­δο­μών σε ζητή­μα­τα που αφο­ρούν την προ­στα­σία της ζωής του λαού και άλλα πολ­λά συν­θέ­τουν τα προ­βλή­μα­τα με τα οποία έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι καθη­με­ρι­νά οι εργα­ζό­με­νοι, οι επαγ­γελ­μα­τί­ες, οι νέοι, οι γυναί­κες. Ποιος είναι ο χαρα­κτή­ρας όμως αυτών των προ­βλη­μά­των; Είναι απο­τε­λέ­σμα­τα ανι­κα­νό­τη­τας, κακής δια­χεί­ρι­σης, αδια­φο­ρί­ας; Χωρίς να αγνο­ή­σου­με και τέτοιες πλευ­ρές, η ουσία είναι ότι όποια πέτρα και αν σηκώ­σεις θα βρεις από κάτω τα βασι­κά κεντρι­κά πολι­τι­κά προ­βλή­μα­τα. Ακό­μα κι αυτή η ανι­κα­νό­τη­τα και η αδια­φο­ρία κυβερ­νή­σε­ων και τοπι­κών αρχό­ντων είναι επι­λε­κτι­κή. Οταν πρό­κει­ται για την υλο­ποί­η­ση πολι­τι­κών που συμ­φέ­ρουν τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, είναι ικα­νό­τα­τοι. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η ικα­νό­τη­τά τους στην υλο­ποί­η­ση της πολι­τι­κής υπέρ των κερ­δών των επι­χει­ρή­σε­ων έχει ως απο­τέ­λε­σμα η μεγά­λη λαϊ­κή πλειο­ψη­φία να ζει έναν Γολ­γο­θά στη λεγό­με­νη καθη­με­ρι­νό­τη­τά της. Ας δού­με ορι­σμέ­να παρα­δείγ­μα­τα: Τα τελευ­ταία περί­που δέκα χρό­νια, κάθε προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός δήμου ή Περι­φέ­ρειας, κάθε Τεχνι­κό Πρό­γραμ­μα, καταρ­τί­ζε­ται με συγκε­κρι­μέ­νες κατευ­θύν­σεις που στέλ­νο­νται με εγκυ­κλί­ους και υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις προς τους δήμους και τις Περι­φέ­ρειες. Οι εκα­το­ντά­δες μνη­μο­νια­κοί νόμοι που ψήφι­σαν όλες οι κυβερ­νή­σεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προ­βλέ­πουν «πάγω­μα» προ­σλή­ψε­ων, περι­κο­πές χρη­μα­το­δό­τη­σης που έχουν ξεπε­ρά­σει πλέ­ον το 70%, δέσμευ­ση των ταμεια­κών δια­θέ­σι­μων των δήμων ως εγγύ­η­ση προς τους δανει­στές για το δημό­σιο χρέ­ος, ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σμούς από τους δήμους. Ολα αυτά «περ­νούν» και υλο­ποιού­νται κατά γράμ­μα από εκεί­νους τους εκλεγ­μέ­νους στα όργα­να της Τοπι­κής και Περι­φε­ρεια­κής Διοί­κη­σης που είτε ως κομ­μα­τι­κοί, είτε ως δήθεν ακομ­μά­τι­στοι και ανε­ξάρ­τη­τοι υπη­ρε­τούν τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ για τους ισο­σκε­λι­σμέ­νους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς, τη λογι­κή οφέ­λους — κόστους, τις κατευ­θύν­σεις για ευέ­λι­κτες εργα­σια­κές σχέσεις.

Αν ανα­λο­γι­στού­με όλα τα παρα­πά­νω, μπο­ρού­με να δού­με και πιο καθα­ρά το πώς συν­δέ­ε­ται η ψήφος στον δήμο και την Περι­φέ­ρεια με την ψήφο για το Ευρω­κοι­νο­βού­λιο και το ελλη­νι­κό Κοι­νο­βού­λιο. Οταν, για παρά­δειγ­μα, έναν εργα­ζό­με­νο τον απα­σχο­λεί το τοπι­κό πρό­βλη­μα «όπο­τε βρέ­χει πλημ­μυ­ρί­ζω», πρέ­πει να ανα­λο­γι­στεί ότι η επί­λυ­ση αυτού του «τοπι­κού» προ­βλή­μα­τος σκο­ντά­φτει: Στην ανυ­παρ­ξία αντι­πλημ­μυ­ρι­κών έργων στον δήμο του με ευθύ­νη της διοί­κη­σης του δήμου, στην ανυ­παρ­ξία ενιαί­ου αντι­πλημ­μυ­ρι­κού και ολο­κλη­ρω­μέ­νου σχε­δί­ου στην Περι­φέ­ρεια όπου ανή­κει ο δήμος του με ευθύ­νη της διοί­κη­σης της Περι­φέ­ρειας, στο ότι το αντι­πλημ­μυ­ρι­κό έργο που πρέ­πει να γίνει δεν χρη­μα­το­δο­τεί­ται από το κρά­τος, για­τί προ­τε­ραιό­τη­τα είναι η χρη­μα­το­δό­τη­ση έργων που φέρ­νουν κέρ­δη στο μεγά­λο κεφά­λαιο και σε τελι­κή ανά­λυ­ση, στο ότι η Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση δεν έχει κρί­νει ως επι­λέ­ξι­μο αυτό το έργο για­τί επί­σης δεν απο­τε­λεί «κερ­δο­φό­ρα επέν­δυ­ση» στη λογι­κή κόστους — οφέ­λους για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους. Επο­μέ­νως, είναι βασι­κό στις κάλ­πες οι εργα­ζό­με­νοι, όλος ο λαός να πάνε με κρι­τή­ριο τη ζωή τους, τις ανά­γκες τους και έχο­ντας καθα­ρό το ποιον έχουν απέ­να­ντί τους.

Οι ταυ­τό­χρο­νες κάλ­πες, λοι­πόν, πρέ­πει να γίνουν ευκαι­ρία να δοθεί ταυ­τό­χρο­νη απά­ντη­ση σε όλους τους κρί­κους εκπό­νη­σης και υλο­ποί­η­σης της αντι­λαϊ­κής αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης. Και για να πιά­σει τόπο η ψήφος των εργα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των, πρέ­πει αυτή η απά­ντη­ση να είναι ενιαία. Κι επει­δή οι εργα­ζό­με­νοι και οι οικο­γέ­νειές τους γνω­ρί­ζουν όλα αυτά από πρώ­το χέρι, πρέ­πει στις εκλο­γές στις κοι­νό­τη­τες, στους δήμους και τις Περι­φέ­ρειες να ρίξουν το ψηφο­δέλ­τιο της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης», στις ευρω­ε­κλο­γές και τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές — όπο­τε κι αν γίνουν -, το ψηφο­δέλ­τιο του ΚΚΕ. Να δυνα­μώ­σουν τον μονα­δι­κό πόλο της αντί­στα­σης και της προ­ο­πτι­κής για τον λαό.

Πηγή

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog