Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μαυροντυμένη άνοιξη

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Ένας ήλιος αρρω­στη­μέ­νος, κάλ­πι­κος, που για να κρύ­ψει την ενο­χή του μπαι­νο­βγαί­νει ανά­με­σα στα σύν­νε­φα, σκυ­θρω­πός, μολυ­σμέ­νος, ασθε­νι­κός. Μία μαυ­ρο­ντυ­μέ­νη Άνοι­ξη με μαρα­μέ­νους άνθους. Στην ατμό­σφαι­ρα δια­χέ­ε­ται μία θλί­ψη, μια αγω­νία, ένα άγχος! Άγριες μολό­χες φυτρώ­νουν πάνω σε τάφους.

Ένα τερά­στιο μαύ­ρο γερά­κι με νύχια γαμ­ψά, βρω­με­ρό και θανα­τη­φό­ρο, γυρεύ­ει να κατα­βρο­χθί­σει την ακμά­ζου­σα νεο­λαία και όχι μόνο, αλλά και τα περή­φα­να γηρα­τειά που χάνο­ντας στο τελευ­ταίο ηλιοβασίλεμα.

Μαυ­ρο­ντυ­μέ­νη η φύση, μαυ­ρι­σμέ­νες οι καρ­διές προ­μη­νύ­ουν θάνατο.

Η νεο­λαία μάχε­ται, αντι­δρά στο πεί­σμα μιας αστυ­νο­μο­κρα­τού­σας κοι­νω­νί­ας και τα πράγ­μα­τα χει­ρο­τε­ρεύ­ουν. Τα Λόκντα­ουν είναι μία πατα­γώ­δη απο­τυ­χία, περιο­ρί­ζει την ελευ­θε­ρία και σκο­τώ­νει τς ψυχές.

Κάποιοι — οι από πάνω  προ­σπα­θούν να δώσουν δύνα­μη και κου­ρά­γιο, λέγο­ντας μεγά­λα, ψεύ­τι­κα λόγια. Σε δύο εβδο­μά­δες όλα τελειώ­νουν και μπαί­νου­με-εν τέλει- στην κανο­νι­κό­τη­τα. Κάπου στην άκρη του τού­νελ φαί­νε­ται ένα φως. Λέγε­ται εμβό­λιο-σημά­δι διχό­νοιας και εχθρό­τη­τας και διαφορών.

Πέρα­σαν πέντε-έξι-επτά εβδο­μά­δες και δεν φαί­νε­ται στην άκρη του ορί­ζο­ντα το τέλος της υπο­σχό­με­νης πανδημίας.

Μαυ­ρο­ντυ­μέ­νη άνοι­ξη. Μαυ­ρο­ντυ­μέ­να τα κρέ­πια της εκκλη­σί­ας. Η μυρω­διά του λιβα­νιού, αντί του τρια­ντά­φυλ­λου, είναι διά­χυ­τη παντού. Ο επι­τά­φιος κάλ­πι­κα στο­λι­σμέ­νος, δεν λέει την αλή­θεια, ευτυ­χι­σμέ­νες μέρες πια δεν υπάρχουν!

Φόβος, τρό­μος και αγω­νία, φρί­κη και εφιάλ­της, ο διπλα­νός που μπο­ρεί αν είναι ένα θανά­σι­μος εχθρός. Ο ήλιος γλυ­κο­χα­ρά­ζει την αυγή, υπο­σχό­με­νος λύση με μία σει­ρά από εμβό­λια. Οι τάφοι όμως πλη­θαί­νουν, εκπνέ­ουν κατα­στρο­φή και απελ­πι­σία. Όλοι ελπί­ζουν και όλα είναι αφη­μέ­να στο… ΑΜΗΝ! 

Ακο­λου­θή­στε το Ατέ­χνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο