Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΜΕΡΑ25: Αλλη μια «στεντόρεια» φωνή του κεφαλαίου στη Βουλή

«Αυτή η φωνή πρέ­πει είναι στη Βου­λή», έλε­γε στο προ­ε­κλο­γι­κό του σύν­θη­μα το κόμ­μα του Βαρου­φά­κη, το ΜεΡΑ25, και όντως τα αστι­κά επι­τε­λεία και τα διά­φο­ρα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα, με την αντί­στοι­χη φυσι­κά προ­βο­λή και τους μηχα­νι­σμούς, φρό­ντι­σαν την περα­σμέ­νη Κυρια­κή να στεί­λουν άλλη μια δική τους φωνή στη Βου­λή, για να συμπλη­ρω­θούν έτσι η αντι­λαϊ­κή «συγ­χορ­δία» και οι κενές θέσεις που άφη­σαν πίσω τους τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα «μιας χρή­σης».

Η γνω­στή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή σαβού­ρα με φερε­τζέ «ανυ­πα­κο­ής»
  • Ως προς αυτό, αρκεί μια ματιά όχι μόνο στην πεί­ρα του 2015, τότε που ως υπουρ­γός του ΣΥΡΙΖΑ και «asset» του Τσί­πρα έβα­ζε την υπο­γρα­φή του στην επέ­κτα­ση του 2ου μνη­μο­νί­ου, με την υπο­ση­μεί­ω­ση ότι συμ­φω­νεί με το 70% των μέτρων που είχαν ψηφί­σει ΝΔ — ΠΑΣΟΚ, ούτε όταν βάφτι­ζε την τρόι­κα «θεσμούς» για να τους… εκπο­λι­τί­σει στα μάτια του λαού, ανοί­γο­ντας με τα τερ­τί­πια αυτά το δρό­μο για το τρί­το και «φαρ­μα­κε­ρό» μνη­μό­νιο που και ο ίδιος ψήφι­σε με επι­στο­λι­κή ψήφο.
  • Αρκεί μια ματιά στο ίδιο το πρό­γραμ­μα του ΜεΡΑ, εκεί που ως νέο προ­βάλ­λε­ται όλη η χρε­ο­κο­πη­μέ­νη φαρ­σο­κω­μω­δία της «σκλη­ρής δια­πραγ­μά­τευ­σης» του ΣΥΡΙΖΑ του 2015, η ΕΕ παρου­σιά­ζε­ται ως ένα «ουδέ­τε­ρο γήπε­δο», όπου τάχα ανα­με­τρού­νται οι δυνά­μεις της συντή­ρη­σης και της προ­ό­δου, και πάνω απ’ όλα συσκο­τί­ζε­ται η βασι­κή αιτία της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής που εφαρ­μό­ζε­ται σε όλα τα κρά­τη της ΕΕ, δηλα­δή η στή­ρι­ξη των κερ­δών και της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας των μονο­πω­λί­ων της ΕΕ, παρου­σιά­ζο­ντάς την ως ελλη­νι­κή ιδιαι­τε­ρό­τη­τα και ως συνέ­πεια των δανεια­κών συμ­βά­σε­ων και του υψη­λού κρα­τι­κού χρέ­ους. Επα­να­φέ­ρε­ται δηλα­δή όλη η γνω­στή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή σαβού­ρα, που έρχε­ται να δώσει απα­ντή­σεις στους στρα­τη­γι­κούς στό­χους της αστι­κής τάξης και παράλ­λη­λα λέει στο λαό ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει «έξυ­πνη και στο­χευ­μέ­νη οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή», που να υπη­ρε­τεί και την ανά­πτυ­ξη για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώματα.
  • Είναι αυτό το πρό­γραμ­μα, βασι­κά σημεία του οποί­ου παρου­σί­α­σε και στην τελευ­ταία προ­ε­κλο­γι­κή του ομι­λία ο Γ. Βαρου­φά­κης, για να στοι­χειο­θε­τή­σει ότι από την επό­με­νη μέρα ξεκι­νά­ει «σκλη­ρό μονο­μέ­τω­πο αγώ­να ενά­ντια στο μοντέ­λο Λετο­νί­ας που θέλει να εφαρ­μό­σει η κυβέρ­νη­ση ΝΔ».

Πώς;

Με τα νομο­σχέ­δια που θα κατα­θέ­τει στη Βου­λή και «θα είναι τόσο καλο­γραμ­μέ­να, τόσο άρτια που θα χάνουν οι υπουρ­γοί του κ. Μητσο­τά­κη τα λόγια τους όταν θα προ­σπα­θούν να αιτιο­λο­γή­σουν για­τί δεν υιο­θε­τούν τις δικές μας προ­τά­σεις».

Και πράγ­μα­τι, είναι να χάνουν τα λόγια τους οι υπουρ­γοί της ΝΔ για το πόσο εύκο­λα οι «ριζο­σπα­στι­κές τομές» του ΜεΡΑ25 θα μπο­ρού­σαν να γρά­φο­νται στους δικούς τους «μπλε φακέ­λους» που μοι­ρά­στη­καν προ­χτές στο υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο, με τις προ­τε­ραιό­τη­τες από τα κιτά­πια του κεφαλαίου.

Τέτοιες είναι οι προ­τά­σεις του ΜεΡΑ25:

  • Για τις νέες φορο­α­παλ­λα­γές στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και μάλι­στα με την επι­σή­μαν­ση ότι αυτές απο­τε­λούν και όρο για την αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού, με τη σύν­δε­ση δηλα­δή των μισθών με την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, όπως ακρι­βώς προ­βλέ­πει και ο νόμος Βρού­τση — Αχτσιόγλου.
  • Για τη «ρευ­στό­τη­τα» προς τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, με «εγγυ­η­τή» το αστι­κό κρά­τος και μέσα από την «αξιο­ποί­η­ση» (άλλη λέξη για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση…) της «δημό­σιας περιουσίας».
  • Για τη δια­χεί­ρι­ση των «κόκ­κι­νων» δανεί­ων — ώστε να τρο­φο­δο­τη­θεί ένας ακό­μα γύρος καπι­τα­λι­στι­κής συσ­σώ­ρευ­σης με φτη­νό δανει­σμό — μέσα από μια «δημό­σια εται­ρεία» και με τρό­πο που να δια­σφα­λί­ζει την «κεφα­λαια­κή επάρ­κεια» των τρα­πε­ζών, την αγο­ρά των ακι­νή­των και την «κοι­νω­νι­κή συνο­χή», «βαφτί­ζο­ντας» τα κατα­χρε­ω­μέ­να λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά για ένα διά­στη­μα… νοι­κά­ρη­δες στα σπί­τια τους, έως ότου πάρουν πόδι.
  • Για το άνοιγ­μα νέων πεδί­ων καπι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας, ιδιαί­τε­ρα σε ό,τι αφο­ρά την «πρά­σι­νη» οικο­νο­μία και τις Ανα­νε­ώ­σι­μες Πηγές Ενέργειας.

Με τέτοιες «υπεύ­θυ­νες» προ­τά­σεις, κάτω από τον φερε­τζέ της «ανυ­πα­κο­ής», στη φαρέ­τρα του, κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν ότι προ­ε­κλο­γι­κά ο Βαρου­φά­κης δεν δίστα­ζε να ομο­λο­γή­σει ότι είναι έτοι­μος να συνερ­γα­στεί είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε ακό­μα και με τη ΝΔ αν χρεια­στεί, σε ένα τέτοιο πλαίσιο…

Κι αν αυτά δεν φτά­νουν, υπάρ­χουν και τα σχέ­δια των αμε­ρι­κα­νι­κών κέντρων και ομί­λων, όπως, για παρά­δειγ­μα, του Σόρος στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, για τα οποία άλλω­στε ο Βαρου­φά­κης φρό­ντι­σε το προη­γού­με­νο διά­στη­μα να δώσει αρκε­τές δια­βε­βαιώ­σεις, προ­βάλ­λο­ντας ως φιλει­ρη­νι­κή τη συμ­φω­νία των Πρε­σπών και την πολι­τι­κή που αλυ­σο­δέ­νει τους λαούς των Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων στο ΝΑΤΟ και απο­δε­χό­με­νος την πολι­τι­κή ομο­σπον­δο­ποί­η­σης (τύπου «Σχε­δί­ου Ανάν») για την Κύπρο, όσο και τα σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης σε Αιγαίο και Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.

Ιστο­ρί­ες «μαξι­μα­λι­σμού» και ανθρώ­πι­νου καπιταλισμού

Εκεί βέβαια που απο­κα­λύ­πτε­ται σε όλο του το μεγα­λείο ο συστη­μι­κός χαρα­κτή­ρας του ΜεΡΑ25, είναι στη δική του ξεχω­ρι­στή συμ­βο­λή στην προ­σπά­θεια να πει­στεί ο λαός ότι δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή για τον ίδιο, ότι η καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα είναι μονό­δρο­μος και η πάλη για την ανα­τρο­πή της «μακρι­νή ουτο­πία», με δυο λόγια να σηκω­θεί ανά­χω­μα στις όποιες ριζο­σπα­στι­κές δια­θέ­σεις, να απο­φευ­χθεί με κάθε τρό­πο να συνα­ντη­θεί η δυσα­ρέ­σκεια και η αμφι­σβή­τη­ση με τη ριζο­σπα­στι­κή και τη μόνη φιλο­λαϊ­κή πολι­τι­κή πρό­τα­ση του ΚΚΕ.

Στην προ­σπά­θεια αυτή, ο μπα­ξές έχει απ’ όλα:

  • Και ολί­γο από αντι­κομ­μου­νι­σμό «παλιάς κοπής» με πασπά­λι­σμα από «ενό­τη­τα της αρι­στε­ράς», με τον Βαρου­φά­κη να διε­ρω­τά­ται «για­τί δεν ωφε­λη­θή­κα­με εμείς οι αρι­στε­ροί από την κρί­ση;», για να απα­ντή­σει με «μια λέξη. Ο αυταρ­χι­σμός της αρι­στε­ράς, η έφε­ση που έχου­με προς τη διχό­νοια και στο να στρε­φό­μα­στε οι μεν ενα­ντί­ον των δε…», επι­κα­λού­με­νος μάλι­στα και μια εκδο­χή της ιστο­ρί­ας από τα υπό­γεια της CIA, καλώ­ντας τους παρευ­ρι­σκό­με­νους να «πάμε πίσω και δού­με τι έγι­νε το 1929» μετά την τότε καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση: «Δημιουρ­γή­θη­καν τα γκού­λαγκ όπου κομ­μου­νι­στές έστελ­ναν κομμουνιστές»!
  • Και ολί­γο από καρι­κα­τού­ρα του μαρ­ξι­σμού, αφού «ο Μαρξ βλέ­πει τον καπι­τα­λι­σμό ως ένα σύστη­μα το οποίο αντί να δου­λεύ­ει για τους ανθρώ­πους σκλα­βώ­νει όλους τους ανθρώ­πους. Και τους εργο­δό­τες και τους εργα­ζό­με­νους. Αυτή ήταν η κρι­τι­κή του Μαρξ ότι καταρ­γεί την ελευ­θε­ρία των ανθρώ­πων. Ο Μαρξ ήταν το άκρων άωτον του φιλε­λεύ­θε­ρου…».

Η ουσία είναι ότι ο Βαρου­φά­κης και το κόμ­μα του συνε­χί­ζουν το σχέ­διο με τίτλο: «Αυτα­πά­τη και ψευ­δαί­σθη­ση για έναν ανθρώ­πι­νο καπι­τα­λι­σμό», από εκεί που το άφη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Εκεί που η τετρα­ε­τή κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ απέ­δει­ξε με τη δρά­ση της ότι δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει φιλο­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση του καπι­τα­λι­σμού, ότι δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει κυβέρ­νη­ση που θα υπε­ρα­σπί­σει τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα στο έδα­φος της κυριαρ­χί­ας των μονο­πω­λί­ων και της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου, έρχε­ται ο Βαρου­φά­κης και λέει κι όμως μπο­ρεί! Ετσι λοι­πόν η πάλη για την ανα­τρο­πή του συστή­μα­τος συκο­φα­ντεί­ται ως μάταιη, ως «Δευ­τέ­ρα Παρου­σία» που δίνει πάτη­μα στους φασί­στες. Αντί­θε­τα, μέσα στον καπι­τα­λι­σμό υπό­σχε­ται ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει ανά­πτυ­ξη που θα προ­στα­τεύ­ει τους φτω­χούς, αφού δεν είναι όλες οι καπι­τα­λι­στι­κές κοι­νω­νί­ες «τόσο τοξι­κές και παρα­σι­τι­κές» όπως στην Ελλά­δα!! Εννο­εί προ­φα­νώς πολι­τι­κές δια­χεί­ρι­σης της φτώ­χειας αλά ΣΥΡΙΖΑ… Τα ίδια Παντε­λά­κη μου τα ίδια Παντε­λή μου. Χαρα­κτη­ρι­στι­κά παρα­δείγ­μα­τα: Υπό­σχε­ται τη «δια­χεί­ρι­ση των κόκ­κι­νων δανεί­ων» αλλά και την «ανα­διάρ­θρω­ση του χρέ­ους» (προ­σέξ­τε, όχι δια­γρα­φή) προς όφε­λος των εργαζομένων!

Μετά απ’ όλα αυτά, ο Γ. Βαρου­φά­κης κατέ­λη­ξε πως «το ΜεΡΑ25 φέρ­νει την ελπί­δα στην Ελλά­δα…». Για το λαό βέβαια καμία ελπί­δα δεν έρχε­ται μέσα από τα συστη­μι­κά κόμ­μα­τα τύπου Βαρου­φά­κη και τις χρε­ο­κο­πη­μέ­νες ξανά και ξανά σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές τους συντα­γές, που τάχα… θα δέσουν χει­ρο­πό­δα­ρα τους τρα­πε­ζί­τες, με την εξου­σία και την οικο­νο­μία του κεφα­λαί­ου άθι­κτη. Ελπί­δα από τέτοια μορ­φώ­μα­τα και λοι­πά «asset» που δια­τη­ρούν στα­θε­ρά στο «χαρ­το­φυ­λά­κιά» τους, έχουν τα διά­φο­ρα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα, των Σόρος και των λοι­πών, που περι­μέ­νουν την «επέν­δυ­σή» τους να απο­δώ­σει ακό­μα περισσότερα

[πηγή]

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο