Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μερικές αναλύσεις πλανών από τα κάδρα των καναλιών

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Πως απει­κο­νί­ζε­ται σε κάποια πλά­να η ποιό­τη­τα και το επί­πε­δο της ζωής σε μία καπι­τα­λι­στι­κή αυταρ­χι­κή κοινωνία!

Πρώ­το πλά­νο: Αστυ­νο­μι­κά μπου­λού­κια, βαριά οπλι­σμέ­να, ο ένας δίπλα στον άλλο (που να χωρέ­σει ανά­με­σα τους ο κορο­νοιός;) προ­χω­ρούν στους δρό­μους της Νέας Σμύρνης.

Δεύ­τε­ρο πλά­νο: Το μπου­λού­κι δια­σκορ­πί­ζε­ται εδώ και κει κατό­πιν εντο­λής. Αρχί­ζει το κυνη­γη­τό, πέφτει ξύλο, πολύ ξύλο.

Τρί­το πλά­νο: Γκρο-πλαν, το επι­στέ­γα­σμα της προ­σπά­θειας τους. Με μίσος και μανία πέφτουν και ξυλο­κο­πούν με μεγά­λη αγριά­δα ένα νεα­ρό παλι­κά­ρι. Ο κόσμος γύρω ουρ­λιά­ζει: «Στα­μα­τή­στε σας παρα­κα­λώ», «Δεν μπο­ρώ να ανα­πνεύ­σω» (αυτό κάτι μου θυμίζει)

Τέταρ­το πλά­νο: Οι και­γό­με­νοι κάδοι σκου­πι­διών δίνουν μια φαντα­σμα­γο­ρι­κή όψη μέσα στη νύχτα.

Πέμ­πτο πλά­νο: Το ξύλο συνε­χί­ζε­ται, πέφτει με μανία..

Έκτο πλά­νο: Το ίδιο

Έβδο­μο πλά­νο: Το ίδιο

Δέκα­το πέμ­πτο πλά­νο: Πάλι το ίδιο!

Αλλά­ζει το σκη­νι­κό. Η αστυ­νο­μία πάνω στις μηχα­νές τους το βάζει στα πόδια. Το τέλος είναι δρα­μα­τι­κό. Το δεί­χνει και το ξανα­δεί­χνει του­λά­χι­στον 10 φορές.

Ένας νεα­ρός τρέ­χει με μανία και προ­λα­βαί­νει το τελευ­ταίο μηχα­νά­κι. Τρα­βά­ει το πίσω αστυ­νο­μι­κό και τα ρίχνει κάτω.

Ο άλλος αστυ­νο­μι­κός αντί να γυρί­σει πίσω και να υπε­ρα­σπι­στεί τον συνά­δελ­φο του, το βάζει στα πόδια και όπου φύγει-φύγει.

Ο άτυ­χος αστυ­νο­μι­κός ολο­μό­να­χος πέφτει κατα­γής. Η εικό­να είναι συγκλο­νι­στι­κή. Διαρ­κώς επα­να­λαμ­βά­νε­ται. Πέφτει ξύλο, πολύ ξύλο… Ελλάς το μεγα­λείο σου. Μιλά­ει η αδερ­φή του: «Ήταν πολύ καλό παι­δί. Ήταν ένας ήρω­ας. Αγα­πού­σε πολύ την πατρί­δα… το πλά­νο συνεχίζεται!

Ο άλλος νεα­ρός που έφα­γε της χρο­νιάς του!

Γι’ αυτόν ούτε φωνή ούτε ακρό­α­ση. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ούτε ασθε­νο­φό­ρο! Κανέ­να ενδια­φέ­ρον! Η αστυ­νο­μία, ίσως και κάποιοι δημο­σιο­γρά­φοι τα λένε όπως θέλουν. Μόνο τις από­ψεις τους! Οι άλλοι είναι λαός. Είναι όχλος… όχλος ανώ­νυ­μος. Δεν έχει άπο­ψη, δεν έχει δικαιώ­μα­τα, δεν έχει φωνή. Πλά­νο εικο­στό: Επει­σό­δια και κυνη­γη­τά στη Θεσ­σα­λο­νί­κη ενά­ντια στους φοιτητές.

Επει­σό­δια στη Νίκαια, στο Σύνταγ­μα, στην ομό­νοια. Παντού χημι­κά, κατα­στο­λή και ξύλο. Ελλάς το μεγα­λείο. Να την χαίρονται!

Πλά­νο σαρά­ντα: Ο και­ρός θα είναι θαυ­μά­σιος. Η θερ­μο­κρα­σία ανε­βαί­νει. Χαρά θεού.

Μην τολ­μή­σε­τε όμως να κατέ­βε­τε στην παρα­λία. Αυτό είναι μία άλλη υπόθεση!!!

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο