Με λεοντή «σωτήρα»

Ένα ξετσί­πω­το «μπρα ντε φερ» ανά­με­σα σε επί­δο­ξους «σωτή­ρες» του λαού παρα­κο­λου­θή­σα­με το Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο που μας πέρα­σε, με αφορ­μή το συνέ­δριο του ΣΥΡΙΖΑ από τη μια και το προ­συ­νέ­δριο της ΝΔ από την άλλη. Μητσο­τά­κης και Τσί­πρας επα­νέ­λα­βαν τα γνω­στά ανα­μα­σή­μα­τα για τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα που πνί­γουν τον λαό, με πρώ­το αυτό της ακρί­βειας, ειδι­κά στην Ενέργεια.

Εχου­με και λέμε λοιπόν:

Πρώ­τον, αυτοί που τσα­κώ­νο­νται είναι αυτοί που ευθύ­νο­νται για τα σημε­ρι­νά αδιέ­ξο­δα του λαού.

Η ακρί­βεια στην Ενέρ­γεια δεν έπε­σε από τον ουρα­νό. Είναι απο­τέ­λε­σμα της στρα­τη­γι­κής «απε­λευ­θέ­ρω­σης» της αγο­ράς και της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης». ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μοι­ρά­ζο­νται τις ευθύ­νες για τη σημε­ρι­νή θηλιά στον λαι­μό του λαού: Με το Χρη­μα­τι­στή­ριο Ενέρ­γειας, με την απο­λι­γνι­το­ποί­η­ση, με την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΔΕΗ ΑΕ, όπου όλοι έχουν βάλει το λιθα­ρά­κι τους.

Ούτε όμως οι χαμη­λοί μισθοί και οι ανα­τρο­πές στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, που κάνουν ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρο το βάρος της ακρί­βειας, προ­έ­κυ­ψαν από το που­θε­νά. Είναι απο­τέ­λε­σμα της πολι­τι­κής στή­ρι­ξης της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας των μεγά­λων επι­χει­ρή­σε­ων και των «αντο­χών της οικο­νο­μί­ας», με μεί­ω­ση του λεγό­με­νου «κόστους εργα­σί­ας». Οπως γίνε­ται με τον νόμο Βρού­τση — Αχτσιό­γλου και τους άλλους νόμους που βαθαί­νουν την «ευε­λι­ξία» στην αγο­ρά εργασίας.

Οι ανα­φο­ρές του Αλ. Τσί­πρα από το συνέ­δριο του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η κυβέρ­νη­σή του αύξη­σε τους μισθούς, ενώ οι προη­γού­με­νες τους μεί­ω­ναν, δεν πεί­θουν κανέ­ναν. Αρκεί να σκε­φτεί κανείς ότι συζη­τά­με σήμε­ρα για «αύξη­ση» του κατώ­τε­ρου μισθού στο επί­πε­δο όπου πριν από μια δεκα­πε­ντα­ε­τία βρί­σκο­νταν οι «παρί­ες» της αγο­ράς εργα­σί­ας, οι νέοι εργα­ζό­με­νοι με εισα­γω­γι­κό μισθό που δεν τους επέ­τρε­πε καν να επι­βιώ­σουν! Πόσο μάλ­λον σήμε­ρα, που η ακρί­βεια «τρέ­χει με χίλια» και οι ανά­γκες έχουν διευρυνθεί.

Ούτε οι κατα­σφαγ­μέ­νες δαπά­νες του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού για την Υγεία, την Πρό­νοια, την Παι­δεία είναι «φυσι­κό φαι­νό­με­νο». Είναι απο­τέ­λε­σμα της «δημο­σιο­νο­μι­κής στα­θε­ρό­τη­τας», των μνη­μο­νί­ων διαρ­κεί­ας της ΕΕ, της πολι­τι­κής του «κόστους — οφέ­λους» για το κεφά­λαιο, των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης των πάντων.

Είναι όμως απο­τέ­λε­σμα και της εμπλο­κής της χώρας μας στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια, αφού ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός «αντέ­χει» να ξοδεύ­ε­ται το 3,5% του ΑΕΠ για στρα­τιω­τι­κές δαπά­νες, αλλά όχι για προ­σλή­ψεις υγειο­νο­μι­κών ή για άλλες στοι­χειώ­δεις λαϊ­κές ανάγκες.

Δεύ­τε­ρον: Αυτοί που τσα­κώ­νο­νται είναι που δεσμεύ­ο­νται σε όλα αυτά, που απο­τε­λούν τον «κορ­μό» της στρα­τη­γι­κής του κεφα­λαί­ου στην ΕΕ και στη χώρα μας. Δεσμεύ­ο­νται στο αντι­λαϊ­κό πλαί­σιο του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, που απο­τε­λεί κοι­νό κυβερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα για όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα. Δεσμεύ­ο­νται στη συνέ­χι­ση της πολι­τι­κής της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης». Δεσμεύ­ο­νται στην πολι­τι­κή εμπλο­κής στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, στο πλαί­σιο των σχε­δί­ων ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, και γι’ αυτό παίρ­νουν τα εύση­μα από τον Πάιατ και την Νούλαντ.

Γι’ αυτό ουσια­στι­κά τσα­κώ­νο­νται μόνο για το από ποια τσέ­πη και με ποιον τρό­πο θα πλη­ρώ­σει τη νύφη ο λαός.

Γι’ αυτό ο πρω­θυ­πουρ­γός, την ώρα που ανα­κοι­νώ­νει τα επι­δό­μα­τα — ψίχου­λα για την ακρί­βεια, δια­βε­βαιώ­νει ότι «εξά­ντλη­σε όλα τα δημο­σιο­νο­μι­κά περιθώρια».

Γι’ αυτό ο Αλ. Τσί­πρας, όταν εξαγ­γέλ­λει τα 5+1 μέτρα για την αντι­με­τώ­πι­ση τάχα της ακρί­βειας, δια­βε­βαιώ­νει κι αυτός ότι οι προ­τά­σεις του «δεν είναι παρο­χο­λο­γία, μη ρεα­λι­στι­κό, ακα­τόρ­θω­το», μοι­ρά­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να «εγγυ­ή­σεις» ότι είναι πιο ικα­νός να δια­σφα­λί­σει την «κοι­νω­νι­κή συνο­χή» και τη στα­θε­ρό­τη­τα του συστήματος.

Τρί­τον: Αυτοί που τσα­κώ­νο­νται είναι που ήδη συναι­νούν, που έχουν μαζί στη­ρί­ξει και ψηφί­σει αντι­λαϊ­κά μέτρα και δεν απο­κλεί­ε­ται αύριο να βρε­θούν σε κοι­νά κυβερ­νη­τι­κά σχή­μα­τα. Στο έδα­φος αυτό, άλλω­στε, ξεδι­πλώ­νο­νται και τα σενά­ρια για μετε­κλο­γι­κές κυβερ­νή­σεις συνερ­γα­σί­ας «όλων με όλους», μπρο­στά στις μεγά­λες «προ­κλή­σεις» που προ­βλέ­πουν τα αστι­κά επι­τε­λεία στην οικο­νο­μία, στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, στην κλι­μά­κω­ση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ανταγωνισμών.

Να λοι­πόν ποιοι «σκο­τώ­νο­νται» να σώσουν τον λαό! Από τέτοιους «σωτή­ρες» όμως έχει χορ­τά­σει. Τους δοκί­μα­σε όλα αυτά τα χρό­νια, ενα­πο­θέ­το­ντας τις ελπί­δες του στην κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή και το μόνο που «κέρ­δι­σε» ήταν μνη­μό­νια, φτώ­χεια, κρί­σεις και άλλες θυσί­ες, απο­γο­ή­τευ­ση, διά­ψευ­ση των προσδοκιών.

Ως εδώ λοι­πόν! Ανά­σα και διέ­ξο­δο στον λαό μπο­ρεί να δώσει μόνο η πάλη ενά­ντια στον «στε­νό κορ­σέ» των «αντο­χών της οικο­νο­μί­ας» για το κεφά­λαιο, ενά­ντια στην πολι­τι­κή στή­ρι­ξης της κερ­δο­φο­ρί­ας του απ’ όλα τα κόμ­μα­τα, για ουσια­στι­κά μέτρα ανα­κού­φι­σης από την ακρί­βεια, αυξή­σεις στους μισθούς, κατάρ­γη­ση των αντερ­γα­τι­κών — αντι­λαϊ­κών νόμων. Διέ­ξο­δο μπο­ρεί να ανοί­ξει μόνο η κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία και η πλα­τιά συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ, στο δρό­μο της ανα­τρο­πής, για τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανάγκες!

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη «Η Άπο­ψή μας» του «Ριζο­σπά­στη», Τρί­τη 19 Απρί­λη 2022