Μια καθόλου τυχαία εταιρεία…

Οι «Ολλαν­δοί», στους οποί­ους ανέ­θε­σε η κυβέρ­νη­ση να καταρ­τί­σουν το σχέ­διο για την «ανα­συ­γκρό­τη­ση» της Θεσ­σα­λί­ας, δεν είναι κάποιοι τυχαί­οι, ούτε βέβαια κάποια «επι­στη­μο­νι­κή ομά­δα» ή κρα­τι­κή υπη­ρε­σία με «τεχνο­γνω­σία» γενι­κά και αόρι­στα επί των πλημ­μυ­ρών, όπως αφή­νουν να εννοη­θεί οι υπουρ­γοί και άλλα κυβερ­νη­τι­κά στελέχη.

«Αγρο­τι­κή δια­χεί­ρι­ση και δια­χεί­ρι­ση κεφα­λαί­ων από το 1879»

Αντί­θε­τα, η «HVA International» (Handelsvereniging Amsterdam — «Εμπο­ρι­κός Σύλ­λο­γος Άμστερ­νταμ» η επί λέξει μετά­φρα­ση) είναι από τα μεγα­λύ­τε­ρα ολλαν­δι­κά μονο­πώ­λια, «η παλαιό­τε­ρη επι­χει­ρη­σια­κή εται­ρεία γεωρ­γι­κών συμ­βού­λων και ανά­πτυ­ξης έργων στον κόσμο» και μια «παγκο­σμί­ως ανα­γνω­ρί­σι­μη γεωρ­γι­κή εται­ρεία και δια­χει­ρι­στής κεφα­λαί­ων με μακρά ιστο­ρία στην ανά­πτυ­ξη αγρο­τι­κών σχε­δί­ων σε τρο­πι­κές περιο­χές, επι­κε­ντρω­μέ­νη κυρί­ως στην Αφρι­κή και τη ΝΑ Ασία», όπως αυτοσυστήνεται.

Πρό­κει­ται βέβαια για τις ίδιες περιο­χές όπου «έλαμ­ψε» η ολλαν­δι­κή αποι­κιο­κρα­τία, αφού το εν λόγω μονο­πώ­λιο υπάρ­χει από το 1879 (στην ιστο­ρία του μάλι­στα σπεύ­δει να διευ­κρι­νί­σει ότι …δεν χρη­σι­μο­ποί­η­σε δού­λους, μιας και η δου­λεία είχε τυπι­κά καταρ­γη­θεί όταν ιδρύ­θη­κε). Το 1928 η HVA ήταν μία από τις μεγα­λύ­τε­ρες αποι­κια­κές εται­ρεί­ες στον κόσμο, με 36 «παραρ­τή­μα­τα» στις Ολλαν­δι­κές Ανα­το­λι­κές Ινδί­ες (το σημε­ρι­νό αρχι­πέ­λα­γος των Φιλιπ­πί­νων και της Ινδο­νη­σί­ας) και περί­που 200.000 εργαζόμενους!

«Από την Ολλαν­δία στον κόσμο». Οι περιο­χές όπου η HVA δια­χει­ρί­ζε­ται αγρο­τι­κές εκτά­σεις και άλλα κεφάλαια.

Από τότε μέχρι σήμε­ρα ο όμι­λος «κατέ­χει, κατα­σκευά­ζει και δια­χει­ρί­ζε­ται χιλιά­δες έργα σε περισ­σό­τε­ρες από 100 χώρες». Πρό­κει­ται για έργα που αφο­ρούν τομείς όπως «γεωρ­γία, υδα­το­καλ­λιέρ­γεια, θαλάσ­σια καλ­λιέρ­γεια, ανά­πτυ­ξη έργων μεγά­λης κλί­μα­κας από 10.000 εκτά­ρια γης και άνω, δια­χεί­ρι­ση ιδιω­τι­κών κεφα­λαί­ων, περιου­σια­κών στοι­χεί­ων και απο­κα­τά­στα­ση μετά από κατα­στρο­φές», έχο­ντας στο επι­χει­ρη­μα­τι­κό «παλ­μα­ρέ» της τα πάντα: Από εμπο­ρι­κό μονο­πώ­λιο έως την ίδρυ­ση και δια­χεί­ρι­ση εργο­στα­σί­ων ζάχα­ρης και φυτειών ζαχα­ρο­κά­λα­μου σε Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή και Αφρι­κή, εργο­στα­σί­ων φοι­νι­κέ­λαιου σε Γκά­να και Σου­ρι­νάμ, και χυμών στη Σιέ­ρα Λεό­νε. Και, βέβαια, δια­χει­ρί­ζε­ται κεφά­λαια εκα­το­ντά­δων εκατομμυρίων.

Η δε επεν­δυ­τι­κή τους «στρα­τη­γι­κή» — όπως διευ­κρι­νί­ζουν — «είναι να εξα­σφα­λί­ζου­με στα­θε­ρά μακρο­πρό­θε­σμα συμ­βό­λαια με μεγά­λους πολυ­ε­θνι­κούς αντι­συμ­βαλ­λό­με­νους (σ.σ. «off takers») για να εγγυ­η­θού­με την αγο­ρά προ­ϊ­ό­ντων από τα γεωρ­γι­κά περιου­σια­κά στοι­χεία που δια­χει­ρι­ζό­μα­στε ή από συνι­διο­κτή­τες». Κοι­νώς, απο­τε­λεί τον «δια­χει­ρι­στή» τερά­στιων κεφα­λαί­ων που επεν­δύ­ο­νται στην αγρο­τι­κή παρα­γω­γή, στην εκμε­τάλ­λευ­ση γεωρ­γι­κών και άλλων εκτά­σε­ων, παί­ζο­ντας ρόλο «υπερ­με­σά­ζο­ντα» άλλων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και μονο­πω­λί­ων της αγρο­δια­τρο­φής. Όπως είναι ανα­με­νό­με­νο, την «τιμη­τι­κή» τους σήμε­ρα έχουν τα υπο­τι­θέ­με­να «πρά­σι­να» σχέ­δια και οι λεγό­με­νες «βιώ­σι­μες» καλ­λιέρ­γειες, αφού κατά την εται­ρεία «η κλι­μα­τι­κή αλλα­γή είναι ένας ανα­δυό­με­νος τομέ­ας κιν­δύ­νου και ευκαι­ριών…». Καμα­ρώ­νει εξάλ­λου ότι «η φήμη μας προη­γεί­ται μετα­ξύ κυβερ­νη­τι­κών υπη­ρε­σιών, πελα­τών και μετόχων».

Ας σημειω­θεί εδώ και το εξής: Ο σημε­ρι­νός διευ­θύ­νων σύμ­βου­λος της εται­ρεί­ας, Μιλ­τιά­δης Γκου­ζού­ρης, έχει δια­τε­λέ­σει μετα­ξύ άλλων σύμ­βου­λος του υπουρ­γού Αγρο­τι­κής Ανά­πτυ­ξης Θ. Τσαυ­τά­ρη (επί κυβέρ­νη­σης ΝΔ — ΠΑΣΟΚ — ΔΗΜΑΡ το διά­στη­μα 2012 — 2014) και είναι μέλος του «Development Finance Forum», «πρω­το­βου­λί­ας της Παγκό­σμιας Τρά­πε­ζας με στό­χο τη δημιουρ­γία ανα­πτυ­ξια­κών έργων σε χώρες με ανα­πτυσ­σό­με­νες οικονομίες».

Ο καθέ­νας βέβαια κατα­λα­βαί­νει ότι το μόνο «αντι­κει­με­νι­κό» στοι­χείο στην «τεχνο­γνω­σία» μιας τέτοιας εται­ρεί­ας είναι ο δεί­κτης των μετο­χών της και η πορεία του. Όπως κατα­λα­βαί­νει και τι σημαί­νει η πρό­σκλη­ση, από την κυβέρ­νη­ση, αυτού του «ευα­γούς ιδρύ­μα­τος» στον Θεσ­σα­λι­κό κάμπο, σε συν­θή­κες όπου (με αφορ­μή και την κατα­στρο­φή) προ­ω­θού­νται ακό­μα πιο απο­φα­σι­στι­κά το ξεκλή­ρι­σμα των φτω­χών αγρο­τών και η παρά­δο­ση της δια­χεί­ρι­σης των υδά­των σε επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, όπως είχε απο­κα­λύ­ψει ο «Ριζο­σπά­στης» στις 24/2.

Υπό το πρί­σμα αυτό, «τα ευκό­λως εννο­ού­με­να παρα­λεί­πο­νται» και σε ό,τι αφο­ρά το κυβερ­νη­τι­κό «master plan» που θα αξιο­ποι­ή­σει την ολλαν­δι­κή μελέ­τη, η οποία μετα­ξύ άλλων προβλέπει:

• Τη συσχέ­τι­ση των ανα­γκαί­ων αντι­πλημ­μυ­ρι­κών υπο­δο­μών με το κόστος των ζημιών που ενδέ­χε­ται να προ­κύ­ψουν, στη γνω­στή λογι­κή του «κόστους — οφέ­λους», που οδή­γη­σε ήδη τον λαό στην τραγωδία.
• Την έντα­ξη των έργων και των υπο­δο­μών που προ­τεί­νο­νται «στις πολι­τι­κές και τις προ­τε­ραιό­τη­τες για κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη της περιο­χής», που σημαί­νει πιστή εφαρ­μο­γή των Οδη­γιών και απο­φά­σε­ων της ΕΕ και της ΚΑΠ, δηλα­δή όλων των ανα­διαρ­θρώ­σε­ων που έχουν ήδη οδη­γή­σει στη χει­ρο­τέ­ρευ­ση του συνό­λου της ζωής του λαού.
• Την ανα­διάρ­θρω­ση στη γεωρ­γι­κή παρα­γω­γή, με μεί­ω­ση των «υδρό­βιων» καλ­λιερ­γειών και των καλ­λιερ­γή­σι­μων εκτά­σε­ων, αφού θα πρέ­πει κάποιες να πλημ­μυ­ρί­ζουν, ενώ οι αγρο­το­κτη­νο­τρό­φοι θα πρέ­πει να…συνηθίσουν σε πλημ­μυ­ρι­κά φαι­νό­με­να. Αλλά και την επίρ­ρι­ψη της ευθύ­νης για τα προ­βλή­μα­τα επάρ­κειας νερού στους ίδιους τους αγρό­τες, τους οποί­ους έμμε­σα απει­λεί με μέτρα αν δεν συμμορφωθούν.
• Έργα απο­σπα­σμα­τι­κής δια­χεί­ρι­σης των πλημ­μυ­ρών, με κατα­σκευή κυρί­ως φραγ­μά­των ανά­σχε­σης, αντί για ολο­κλη­ρω­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση υδά­των, χει­μάρ­ρων, ρεμά­των, ποτα­μών κ.λπ.
• Τη δημιουρ­γία φορέα δια­χεί­ρι­σης των υδά­των, στο πνεύ­μα και των κυβερ­νη­τι­κών εξαγ­γε­λιών για δημιουρ­γία Ανώ­νυ­μης Εται­ρεί­ας σε επί­πε­δο Θεσ­σα­λί­ας, στην οποία θα εκχω­ρη­θούν όλες οι αρμο­διό­τη­τες (αλλά και τα κον­δύ­λια του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης): Από τη στρα­τη­γι­κή της δια­χεί­ρι­σης και την εκπό­νη­ση μελε­τών και κατα­σκευ­ής έργων, μέχρι τον έλεγ­χο και την εφαρ­μο­γή των αντι­λαϊ­κών Οδη­γιών της ΕΕ για το νερό, την «πρά­σι­νη» και «ευφυή» γεωρ­γία, που θα επι­τα­χύ­νει το ξεκλή­ρι­σμα των βιο­πα­λαι­στών αγρο­το­κτη­νο­τρό­φων, τη συγκέ­ντρω­ση γης και παρα­γω­γής, την έντα­ση της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης των υδά­των και την αύξη­ση του κόστους άρδευ­σης και ύδρευσης.

Για κερα­σά­κι στην τούρ­τα, η ολλαν­δι­κή πολυ­ε­θνι­κή ανα­δει­κνύ­ει στο πόρι­σμα την «ανά­γκη» να αντι­με­τω­πι­στεί η λαϊ­κή οργή για όλα τα παρα­πά­νω. Προει­δο­ποιεί ότι «ο κίν­δυ­νος για λαϊ­κές εξε­γέρ­σεις είναι ευρέ­ως δια­δε­δο­μέ­νος μετα­ξύ των αγρο­τών σε όλη την Ευρώ­πη» και ότι «οι αγρό­τες είναι πιο επιρ­ρε­πείς στο να εκφρά­ζουν την οργή τους». Για να απο­τρα­πεί λοι­πόν «η μετα­τρο­πή των δια­μαρ­τυ­ριών σε εξέ­γερ­ση», προ­τεί­νει «να υιο­θε­τη­θεί προ­λη­πτι­κή προ­σέγ­γι­ση και να διε­ξά­γε­ται εποι­κο­δο­μη­τι­κός διά­λο­γος που να οδη­γεί σε παρα­γω­γι­κές απο­φά­σεις», όπως εννο­εί την υπο­τα­γή και τη μαζι­κή ενσω­μά­τω­ση των αγρο­τών του Θεσ­σα­λι­κού κάμπου και όλου του λαού στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων και της ΕΕ. Άλλω­στε, και η ίδια η HVA «κομπά­ζει» ότι δια­θέ­τει τεχνο­γνω­σία στον «χει­ρι­σμό» των «τοπι­κών πληθυσμών»…

Το «έργο» τους στη Θεσ­σα­λία, πάντως, μόνο εύκο­λο δεν θα είναι. Οι μεγά­λες αγρο­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις του τελευ­ταί­ου δια­στή­μα­τος και το πάν­δη­μο αίτη­μα να στη­ρι­χτούν με ουσια­στι­κά μέτρα απο­κα­τά­στα­σης και αντι­πλημ­μυ­ρι­κής θωρά­κι­σης τα χωριά και οι πόλεις του Θεσ­σα­λι­κού κάμπου, για να μπο­ρεί ο λαός να μεί­νει και να παρά­γει στον τόπο του, έχουν ήδη στρι­μώ­ξει την κυβέρ­νη­ση και έχουν δημιουρ­γή­σει παρα­κα­τα­θή­κη για πιο απο­φα­σι­στι­κή αγω­νι­στι­κή συνέχεια…

Πηγή: Ριζο­σπά­στης