Μικρή οθόνη: Only Murders in the Building _Δολοφονίες στο κτίριο

Τρεις άγνω­στοι — που ζουν στην ίδια πολυ­κα­τοι­κία στη Νέα Υόρ­κη και μοι­ρά­ζο­νται μια εμμο­νή με το αλη­θι­νό έγκλη­μα — ξαφ­νι­κά βρί­σκο­νται μπλεγ­μέ­νοι σε έναν φόνο.
Το «Only Murders in the Building», η βρα­βευ­μέ­νη σει­ρά του Hulu (στην Ελλά­δα προ­βάλ­λε­ται από την πλατ­φόρ­μα του Disney+), ανα­νε­ώ­θη­κε για τέταρ­τη σεζόν. Η ιστο­ρία ακο­λου­θεί τους Τσαρλς Χέι­ντεν – Σάβατζ (Στιβ Μάρ­τιν), Ολι­βερ Πούτ­ναμ (Μάρ­τιν Σορτ) και Μέι­μπελ Μόρα (Σελί­να Γκό­μεζ), τρεις γεί­το­νες σε ένα κτί­ριο της Νέας Υόρ­κης που ονο­μά­ζε­ται Αρκό­νια. Στον πρώ­το κύκλο επει­σο­δί­ων, οι τρεις τους ηχο­γρα­φούν ένα podcast αλη­θι­νού εγκλή­μα­τος για τη δολο­φο­νία ενός κατοί­κου της πολυ­κα­τοι­κί­ας τους. Στη δεύ­τε­ρη σεζόν, εξε­ρεύ­νη­σαν τον φόνο του προ­έ­δρου στο συμ­βού­λιο της πολυ­κα­τοι­κί­ας ενώ στην τρί­τη ανα­ζη­τούν τον δολο­φό­νο ενός δημο­φι­λούς ηθο­ποιού που πεθαί­νει στην πρε­μιέ­ρα της θεα­τρι­κής παρά­στα­σης του Όλι­βερ στο Μπρό­ντ­γου­εϊ. Στον τρί­το κύκλο συμ­με­τέ­χει και η Μέριλ Στριπ στον ρόλο της Λορέ­τα Ντάρκιν.
Εκτός από πρω­τα­γω­νι­στές, ο Μάρ­τιν είναι συν­δη­μιουρ­γός του επι­τυ­χη­μέ­νου τηλε­ο­πτι­κού πρό­τζεκτ όπως και παρα­γω­γός μαζί με τους Σορτ, Γκό­μεζ, Νταν Φόγκελ­μαν και Τζες Ρόσεν­θαλ. Το «Only Murders in the Building» πρό­κει­ται για την πρω­τό­τυ­πη κωμι­κή σει­ρά της πλατ­φόρ­μας Hulu με την μεγα­λύ­τε­ρη τηλε­θέ­α­ση. Μάλι­στα, το πρώ­το επει­σό­διο του τρί­του κύκλου σημεί­ω­σε τα υψη­λό­τε­ρα νού­με­ρα από κάθε άλλη σει­ρά που προ­βλή­θη­κε στο Hulu μέσα στο 2023. Σύμ­φω­να με την εβδο­μα­διαία κατά­τα­ξη streaming περιε­χο­μέ­νου από την εται­ρεία μέτρη­σης δεδο­μέ­νων της Nielsen, η σει­ρά έφτα­σε στην ένα­τη θέση με τις περισ­σό­τε­ρες προ­βο­λές κατά τις μέρες πριν και μετά την πρε­μιέ­ρα της τρί­της σεζόν και στην τρί­τη θέση με τις καλύ­τε­ρες πρω­τό­τυ­πες σει­ρές σε πλατφόρμα. 

Όσον αφο­ρά τα θέμα­τα που παρου­σιά­ζο­νται στον τρί­το κύκλο, ο Χόφ­μαν δήλω­σε πρό­σφα­τα στο περιο­δι­κό Variety: «Όλα τα άγχη, η πίε­ση και τα αστεία είναι εκεί ως παρά­δειγ­μα για να κατα­νο­ή­σου­με τι συμ­βαί­νει όταν θέλου­με κάτι τόσο πολύ. Είναι σαν να λέμε: “Αυτό είναι κάτι το οποίο προ­τί­θε­μαι να κάνω. Όμως πόσο μακριά μπο­ρώ να φτά­σω;”. Αυτή είναι και το βασι­κό ερώ­τη­μα στην πλο­κή της τρί­της σεζόν».

\\ granma

Η σει­ρά στο­χεύ­ει να δια­λύ­σει ένα από τα πιο μονα­δι­κά φαι­νό­με­να μαζι­κής επι­κοι­νω­νί­ας στην επο­χή μας: το podcast. Για τους κυνη­γούς πού­λιες, κοστού­μια, αξε­σουάρ, το κόκ­κι­νο χαλί και, πάνω απ’ όλα, η πιθα­νό­τη­τα να σημειώ­σουν ρεκόρ βρα­βεί­ων στις Χρυ­σές Σφαί­ρες του 2024 ήταν πολύ πιο σημα­ντι­κά από το καλ­λι­τε­χνι­κό επί­τευγ­μα της Μέριλ Στριπ στο καστ της τρί­της σεζόν του Murder in the Building, μια αμε­ρι­κα­νι­κή σίριαλ κωμω­δία που μετέ­δω­σε η Multivisión στα τέλη του περα­σμέ­νου έτους, από πάνω προς τα κάτω, στην απο­γευ­μα­τι­νή υπο­δο­χή. κάτι σαν μια ανά­σα φρέ­σκου αέρα εν μέσω σκο­τει­νών, δρα­μα­τι­κά δυσκί­νη­των παραγωγών.

Βλέ­πο­ντας το καστ, κάποιος θα πίστευε ότι το κλει­δί της δημο­τι­κό­τη­τας ήταν εξα­σφα­λι­σμέ­νο εκ των προ­τέ­ρων. Δεν είναι όμως έτσι. Μπο­ρεί­τε να συγκε­ντρώ­σε­τε μια σει­ρά από δια­ση­μό­τη­τες και δεν λύνει τίπο­τα εκτός από το να προ­σελ­κύ­ει την προ­σο­χή των δημο­σιο­γρά­φων ψυχα­γω­γί­ας. Στη σει­ρά που συζη­τά­με, εκτός από την Streep, ανά­με­σα στους δημιουρ­γούς ήταν και ο βετε­ρά­νος κωμι­κός Steve Martin, έργο που μοι­ρά­στη­κε με τον John Hoffmann, ενώ το καστ συνό­δευε ο Martin Short, ένας εύπλα­στος και δεξιο­τέ­χνης από την κανα­δι­κή μου­σι­κή σκη­νή και στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, και η Selena Gómez, γεν­νη­μέ­νη στο Τέξας, με λαμπρή καριέ­ρα ως νεα­νι­κή σταρ του εργο­στα­σί­ου της Disney. Στους δεύ­τε­ρους ρόλους υπήρ­χε κάτι για να δια­λέ­ξε­τε, από τον Sting που έπαι­ζε τον εαυ­τό του μέχρι έναν ενθου­σιώ­δη Paul Rudd στο ρόλο του κύριου θύμα­τος της τρί­της σεζόν, μέσω της απο­δε­δειγ­μέ­νης Tina Fey, σε έναν χαρα­κτή­ρα που καθό­ρι­σε σε μεγά­λο βαθ­μό το βάθος του Murders στο Κτίριο.

Η σει­ρά, εκτός από το μαύ­ρο χιού­μορ, στο­χεύ­ει να δια­λύ­σει ένα από τα πιο μονα­δι­κά φαι­νό­με­να μαζι­κής επι­κοι­νω­νί­ας στην επο­χή μας: το podcast. Δεν πρό­κει­ται για δαι­μο­νο­ποί­η­ση και απο­κλει­σμό αυτού του τύπου βασι­κά ραδιο­φω­νι­κής παρα­γω­γής που γεν­νή­θη­κε ως ένας από τους πιο γρή­γο­ρους τρό­πους ανα­νέ­ω­σης και ανοίγ­μα­τος του συντο­νι­στή όσων δεν έχουν χρό­νο να καθί­σουν μπρο­στά στην τηλε­ό­ρα­ση ή μπρο­στά στο ραδιό­φω­νι­κό δέκτη, στην επο­χή του streaming και προ­τι­μούν να κατα­να­λώ­νουν περιε­χό­με­νο που μετα­δί­δε­ται σε ψηφια­κά κανά­λια στον ελεύ­θε­ρο χρό­νο τους στον τόπο και τον χρό­νο που ται­ριά­ζει στον ακρο­α­τή. Το πρό­βλη­μα είναι η χρή­ση και η κατά­χρη­ση του podcast ως λίθος σκαν­δά­λου και πρό­σφο­ρου εδά­φους για την ικα­νο­ποί­η­ση της νοση­ρό­τη­τας. Δύο παλιοί ηθο­ποιοί μακριά από τις στιγ­μές της δόξας τους και μια νεα­ρή κοπέ­λα παρα­συρ­μέ­νη από τις νέες πύλες επι­κοι­νω­νί­ας ετοι­μά­ζο­νται να δημιουρ­γή­σουν ένα podcast στην εικό­να και την ομοιό­τη­τα των πολ­λών που αφθο­νούν στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες για πραγ­μα­τι­κά εγκλή­μα­τα. Η Mabel παίρ­νει στοι­χεία από τη Cinda Canning (Tina Fey), μια αλη­θι­νή υπο­κά­στερ του εγκλή­μα­τος που έχει τελειώ­σει τα καύ­σι­μα έμπνευ­σης. Ο άλλος βασι­κός πρω­τα­γω­νι­στής είναι το κτί­ριο Arconia, μια πολύ χαρα­κτη­ρι­στι­κή νεο­ϋ­ορ­κέ­ζι­κη κατα­σκευή που γεν­νά την ψυχο­λο­γία και τις συνή­θειες των κατοί­κων αυτής της περιο­χής της πόλης.

Τα υπό­λοι­πα, η ίδια η πλο­κή, έχει σημα­σία πολύ λιγό­τε­ρο. Τρε­λές συγκρού­σεις, ανα­τρο­πές, απροσ­δό­κη­τες κατα­στά­σεις, τίπο­τα δεν μπο­ρεί να ληφθεί πολύ στα σοβα­ρά: μια δολο­φό­νος που παί­ζει φαγκό­το, συνη­θι­σμέ­νοι ύπο­πτοι που εξα­φα­νί­ζο­νται από νύχτα σε μέρα, ζωντα­νοί γκρο­τέ­σκοι, κου­τσο­μπο­λιό γριές, απε­ριό­ρι­στες υπερ­βο­λές. Και σε όλα αυτά, η Στριπ, με τα 74 χρό­νια στην πλά­τη της, ανα­κα­λύ­πτο­ντας τον εαυ­τό της με χει­ρο­νο­μί­ες και αυτο­συ­γκρά­τη­ση. Σαν να μην έφτα­νε αυτό, τρα­γου­δά­ει όπως τις καλύ­τε­ρες μέρες του Μπρό­ντ­γου­εϊ. Το κόκ­κι­νο χαλί είναι σπα­τά­λη. Η τέχνη μετρά­ει πολύ περισ­σό­τε­ρο. Το δύσκο­λο θα είναι να δια­τη­ρή­σεις τη δημιουρ­γι­κή πνοή σε μια τέταρ­τη σεζόν.