Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μ. Σκούφαλος: Ήρθε η σειρά μου…

Για πολ­λο­στή φορά την Τρί­τη 13 Ιού­νη θα βρε­θού­με έξω από την πύλη του νοσο­κο­μεί­ου Χίου να δια­μαρ­τυ­ρη­θού­με και να απαι­τή­σου­με τα αυτονόητα.

Όλες τις  φορές και από οποιεσ­δή­πο­τε θέσεις υπη­ρε­τού­σα­με ή υπη­ρε­τού­με στο μαζι­κό κίνη­μα, ο κινη­τή­ριος μοχλός ήταν και παρα­μέ­νει  το χρέ­ος μας στο ταξι­κό μας καθή­κον. Να αντι­τα­χθού­με σε όλες τις δια­χρο­νι­κές πολι­τι­κές των ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, μαζί και χώρια, με μνη­μό­νια και χωρίς μνη­μό­νια, που  θεω­ρούν τις ζωές μας  και την υγεία μας κόστος,  ζημιά για ένα αστι­κό κρά­τος, που οδη­γεί σε προ­δια­γε­γραμ­μέ­να εγκλή­μα­τα, αντί να επεν­δύ­ει στην προ­στα­σία της ανθρώ­πι­νης ζωής.

Η τοπο­θέ­τη­ση του κ. Πνευ­μα­τι­κού, παρά την από­συρ­σή του για λόγους θεα­θή­ναι από το ψηφο­δέλ­τιο της ΝΔ, δεν επι­βε­βαιώ­νει καμιά κρυ­φή ατζέ­ντα της ΝΔ. Επι­βε­βαιώ­νει τη φιλο­σο­φία και της ΝΔ και των άλλων κομ­μά­των που υπη­ρε­τούν το κεφά­λαιο, ότι στην καπι­τα­λι­στι­κή ηθι­κή, η «δεο­ντο­λο­γία» Μέν­γκε­λε, δεν είναι παρά φύση, αλλά κατά φύση του βάρ­βα­ρου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος  που ζούμε.

Όλο αυτό το διά­στη­μα, γινό­μα­στε μάρ­τυ­ρες μια κατα­κλυ­σμιαί­ας προ­πα­γάν­δας για τη στα­θε­ρή Ελλά­δα, την επεν­δυ­τι­κή βαθ­μί­δα που θα σημα­το­δο­τή­σει την περαι­τέ­ρω ανά­πτυ­ξη, το ταμείο ανά­καμ­ψης και τα 350 και βάλε προ­α­παι­τού­με­να και που κάτω από την πίε­ση του ΚΚΕ, ακό­μα και ο πρω­θυ­πουρ­γός κ. Μητσο­τά­κης «παρα­δέ­χτη­κε» ότι λει­τουρ­γεί ως μνη­μό­νιο, ότι απο­τε­λεί δανεια­κή σύμ­βα­ση υπο­γε­γραμ­μέ­νη και από τους άλλους πρό­θυ­μους για όλες τις δου­λεί­ες του  κεφα­λαί­ου το  ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά, επί­σης μπού­σου­λα  και για όλα τα άλλα λεγό­με­να μικρά κόμ­μα­τα, με μεγά­λες όμως κυβι­στή­σεις στο μονό­δρο­μο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Πολύς κόσμος, οι λαϊ­κές οικο­γέ­νειες, εμείς οι ίδιοι,  αδυ­να­τού­με να δια­κρί­νου­με την ταξι­κή αλή­θεια, χωμέ­νη μέσα στα νού­με­ρα, τα συν και τα πλην, τα εικο­νι­κά ή μη έργα.

Αδυ­να­τού­με να κατα­νο­ή­σου­με, ότι πίσω από όλα αυτά,  βρί­σκε­ται ο ιδρώ­τας και το αίμα των εργα­ζο­μέ­νων  που παρά­γουν τον πλού­το και όλη αυτή την ανά­πτυ­ξη μιας τερά­στιας  κερ­δο­φο­ρί­ας με κρί­ση και χωρίς κρί­ση. Μιας κερ­δο­φο­ρί­ας που απο­τε­λεί τη μόνη στα­θε­ρή αξία του καπι­τα­λι­σμού και του πολι­τι­κού του προσωπικού.

Γι’ αυτό σε όλη την Ελλά­δα δεν έχου­με πλη­ρώ­μα­τα για τα  ασθε­νο­φό­ρα, γι αυτό δεν έχου­με για­τρούς και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό, γι αυτό ιδιω­τι­κο­ποιούν την υγεία μετα­φέ­ρο­ντας επί πλη­ρω­μή το από­γευ­μα τις ιατρι­κές πρά­ξεις, ενώ το πρωί για ραντε­βού περι­μέ­νου­με μήνες, γι’ αυτό λεί­πουν φάρ­μα­κα, ανα­λώ­σι­μα και τόσα άλλα, που ονο­μά­ζο­νται «εκσυγ­χρο­νι­σμοί», «διαρ­θρω­τι­κές αλλα­γές», «μεταρ­ρυθ­μί­σεις» και άλλα εύη­χα, ώστε κανείς από μας να μην κατα­λα­βαί­νει τις σε βάρος μας πολι­τι­κές που τσα­κί­ζουν τις ζωές μας .

Κι έρχε­ται μια στιγ­μή, που το νού­με­ρο της ζωής, δεν είναι νού­με­ρο ανα­μο­νής, αλλά νού­με­ρο να μπεις στη σει­ρά ενός έκτα­κτου επει­σο­δί­ου, που δεν ξέρεις την κατά­λη­ξή του, που άλλοι δεν μπό­ρε­σαν καν να το συνει­δη­το­ποι­ή­σουν και έχα­σαν τη ζωή τους στην «ανα­μο­νή» και μέσα στη σκο­το­δί­νη σου, ακού­γο­ντας να ψάχνουν το μονα­δι­κό και ανύ­παρ­κτο για σένα ασθε­νο­φό­ρο, λες ήρθε η σει­ρά μου, ήρθε η σει­ρά μου γαμώ το! Και ήμουν παρών στους αγώ­νες, σε όλα τα προ­σκλη­τή­ρια του κόμ­μα­τος, των συν­δι­κά­των των φορέ­ων, για­τί αυτό κάνου­με , ακο­λου­θού­με τα ματω­μέ­να ίχνη των συντρό­φων μας, παλεύ­ου­με συνει­δη­τά να αλλά­ξου­με τη μοί­ρα μας και τη ζωή μας, όχι μόνο  για μας, αλλά και για τους άλλους, αλλά…ήρθε η σει­ρά μου!

Μην περι­μέ­νε­τε όμως να έρθει η σει­ρά σας για να συνει­δη­το­ποι­ή­σε­τε ότι «τα κέρ­δη τους ή οι Ζωές μας». Θα είναι αργά.

Το ΚΚΕ μας περι­μέ­νει να αγω­νι­στού­με πλάι –πλάι, με στή­θος και γόνα, για να έρθει σει­ρά μας να ζήσου­με ως άνθρω­ποι και όχι ως φτη­νά ανταλ­λα­κτι­κά μιας ανα­λώ­σι­μης για τα κέρ­δη τους εργα­τι­κής δύναμης.

Ευκαι­ρία να το δυνα­μώ­σου­με ακό­μα πιο πολύ, να δυνα­μώ­σου­με τα όνει­ρά μας και τις ελπί­δες μας.

*Μάρ­κος Σκού­φα­λος, Δημο­τι­κός Σύμ­βου­λος, επι­κε­φα­λής Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης Δήμου Χίου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο