«Ναυάγια γίνονται πάντα, ο Μπερλουσκόνι μία φορά κηδεύεται» θα σκέφτηκαν οι κρετίνοι…

Άλλη μία κατα­μέ­τρη­ση από αυτές που θέλουν να συνη­θί­σου­με. Τόσο αθώο… Σαν να μετράς στο κρυ­φτό… Και αν είναι ανθρώ­πι­νες ζωές; Και αν δεν δώσει ποτέ ορι­στι­κό και ασφα­λές απο­τέ­λε­σμα η κατα­μέ­τρη­ση; Και αν ήδη στα 5 χλμ κάτω από την επι­φά­νεια της θάλασ­σας βρί­σκο­νται 100άδες άνθρω­ποι; «Τι τα φωνά­ξα­με τα ασθε­νο­φό­ρα, αφού δεν έχου­με και πολ­λά», όπως είπε και η τηλε­πα­ρου­σιά­στρια… «Αφού δεν θα τους βρουν», θα συμπλή­ρω­νε τώρα σύμ­φω­να με τις νεό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες… Ήταν κι η κηδεία του Καβα­λιέ­ρε και έπρε­πε να τη δίνει ζωντα­νά και το «ΕΡΤnews» και η «Αυγή». Κάτω από τα ναυά­γιο στην Πύλο η είδη­ση για τον Μπερ­λου­σκό­νι. «Ναυά­για γίνο­νται πάντα, ο Μπερ­λου­σκό­νι μία φορά κηδεύ­ε­ται» θα σκέ­φτη­καν οι κρετίνοι…

Για­τί βού­λια­ξε το σκά­φος; Άλλα­ξε ρότα; Φύσαγε;

Ναι. Φυσά­ει πάρα πολύ και­ρό τώρα στη Λιβύη και σε όλη την Βόρεια Αφρι­κή. Μόνο που δεν σφυ­ρί­ζει ο άνε­μος, αλλά οι σφαί­ρες και τα μαχη­τι­κά αερο­σκά­φη. Σφυ­ρί­ζουν και ακού­γο­νται μέχρι τη Σού­δα της Κρή­της από όπου απο­γειώ­θη­καν τα μαχη­τι­κά. Δεν ακού­γο­νται, όμως, ούτε στις Βρυ­ξέλ­λες, ούτε στο Μαξί­μου, ούτε στην Κου­μουν­δού­ρου. Άλλω­στε, μπο­ρεί να σφυ­ρί­ζουν τα μαχη­τι­κά, μπο­ρεί να ξεβρά­ζει πτώ­μα­τα η Πύλος αλλά «η Ελλά­δα διεκ­δι­κεί πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στην ανοι­κο­δό­μη­ση περιο­χών της Λιβύ­ης»… Δεν φταί­ει κανείς… Ή μάλ­λον καλύ­τε­ρα: Δεν φταί­νε όσοι διέ­λυ­σαν τη Λιβύη και την έχουν κάνει πλέ­ον μία πολυ­δια­σπα­σμέ­νη χώρα. Την κατέ­στρε­ψαν όλοι οι «παί­κτες» — έτσι τους λέμε τους χασά­πη­δες πλέ­ον — της περιο­χής: Η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, το ΝΑΤΟ. Μέσα εκεί και η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση. Αλλά δεν περί­με­νε κανείς ότι ένας λαός που ματώ­νει από το 2011 δεν θα αντέ­ξει τον τόπο του, για­τί τον διώ­χνουν από εκεί αυτοί που σήμε­ρα λένε πως «δεν φταίω εγώ».

Φυσά­ει πάρα πολύ και­ρό τώρα στο Αιγαίο και τη Μεσό­γειο, την Κύπρο και τη Μάλ­τα. Δεν είναι ο αέρας, όμως, είναι οι φωνές ανθρώ­πων που παλεύ­ουν να κρα­τη­θούν στην επι­φά­νεια, κρα­τώ­ντας σανί­δες… Είπαν να φύγουν από τη χώρα τους και τους υπο­δέ­χτη­καν οι θάλασ­σές μας. Αυτές οι θάλασ­σες, που «που­λιού­νται» ως του­ρι­στι­κό προ­ϊ­όν, φιλο­ξε­νούν πολ­λά κου­φά­ρια στον πάτο τους και στις ακτές καμιά φορά ξεβρά­ζει πτώματα…

Ως εδώ με την υπο­κρι­σία. Το Αιγαίο το έκα­νε θάλασ­σα νεκρών η συμ­φω­νία Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης — Τουρ­κί­ας το 2016. Τη Μεσό­γειο την έκα­νε θάλασ­σα νεκρών η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση και η πολι­τι­κή της για τους πρό­σφυ­γες και τους μετα­νά­στες που, κλεί­νο­ντας τη στρό­φιγ­γα, ανε­βά­ζει τις τιμές των δου­λε­μπό­ρων, που, σηκώ­νο­ντας φρά­χτες, χαρά­ζει τα νέα, πιο επι­κίν­δυ­να δρο­μο­λό­για των δια­κι­νη­τών που έχουν άκρες στα εμπλε­κό­με­να κρά­τη. Είναι η πολι­τι­κή που δίνει αέρα σε κυβερ­νή­σεις, κυκλώ­μα­τα και διά­φο­ρες «ΜΚΟ» να εργα­λειο­ποιούν και να κερ­δο­σκο­πούν πάνω στην ανά­γκη των ανθρώ­πων να βρε­θούν σε ένα μέρος που δεν θα σφυ­ρί­ζουν πάνω από τα κεφά­λια τους τα F16, που δεν θα τους θερί­ζει η φτώ­χεια και η κατα­πί­ε­ση. Τα ναυά­για και οι εκα­τόμ­βες νεκρών είναι το «δίκαιο της ΕΕ». Είναι η «κανο­νι­κό­τη­τα» των αξιών της. Όλοι τις απο­δέ­χο­νται, γι’ αυτό συνι­στούν «ψυχραι­μία»… Και η Νέα Δημο­κρα­τία ψυχραι­μία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ψυχραι­μία… «Κανο­νι­κή ευρω­παϊ­κή χώρα» είναι αυτή που, όσους πρό­σφυ­γες γλι­τώ­νουν τα ναυά­για, τούς περι­μέ­νει στην καλύ­τε­ρη μία φυλα­κή που τη λένε δομή φιλο­ξε­νί­ας μέχρι την απέ­λα­ση ή μέχρι να βρε­θεί το επό­με­νο επι­κίν­δυ­νο δρο­μο­λό­γιο προς την Ευρώ­πη. Αυτά προ­βλέ­πει η ΕΕ, το «σπί­τι» μας.

Ας γυρί­σου­με στην κατα­μέ­τρη­ση. Δεν θα τη συνη­θί­σου­με, αλλά δεν θα ξεχά­σου­με καμία. Μία μία τις θυμό­μα­στε σε στε­ριά και θάλασ­σα. Κανέ­να έγκλη­μα δεν θα μεί­νει ατι­μώ­ρη­το, κανέ­νας ένο­χος δεν θα κρυ­φτεί. Το ΚΚΕ ‑όπως πάντα- θα κινή­σει γη και ουρα­νό για να βγει η αλή­θεια στην επι­φά­νεια. Για να κατα­δι­κα­στεί η πολι­τι­κή της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που την απο­δέ­χο­νται σαν «ευαγ­γέ­λιο». Για να κατα­δι­κα­στεί ο εθνι­κι­σμός και ο κάλ­πι­κος «ανθρω­πι­σμός» που, όσο και αν καβγα­δί­ζουν μετα­ξύ τους, ξεχνά­νε ποιοι δια­λύ­ουν χώρες και πως όλες οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις είναι βου­τηγ­μέ­νες ως τον λαι­μό στο έγκλη­μα, σε κάθε του φάση. Φτά­νο­ντας να περι­γρά­φουν την προ­σφυ­γιά και τη μετα­νά­στευ­ση ως «φυσι­κό φαι­νό­με­νο». Σαν τον άνε­μο… Μάλ­λον γι’ αυτό ανα­ρω­τιού­νται στα ρεπορ­τάζ, αν φύσαγε…

Πηγή: 902.gr

Βλα­ντί­μιρ Μαγια­κόφ­σκι: «Ωδή στην Επανάσταση»