Οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα αλλάζουν

Υπάρ­χει μια νέα κατά­στα­ση. Οι συνέ­πειες του πολέ­μου και οι κυρώ­σεις κατά της Ρωσί­ας θα επι­δει­νώ­σουν τη ζωή των λαών, η ακρί­βεια, η φτώ­χεια, η προ­σφυ­γιά θα πάρουν μεγά­λες δια­στά­σεις. Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός αντα­γω­νι­σμός και η κούρ­σα των εξο­πλι­σμών θα ενταθούν.

Η πολι­τι­κή της εμπλο­κής της Ελλά­δας στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς είναι άκρως επι­κίν­δυ­νη, είναι εγκλη­μα­τι­κή. Αυτό είναι κρί­σι­μο ζήτη­μα που επι­βε­βαιώ­νει τη σημα­σία της πολύ­χρο­νης πάλης του ΚΚΕ, της σύγκρου­σης με όλες τις κυβερ­νή­σεις, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, για τη συμ­με­το­χή τους στα σχέ­δια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ηδη η Ελλά­δα είναι μέσα στον κυκλώ­να. Οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βάσεις στη Σού­δα, στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, στο Στε­φα­νο­βί­κειο, στη Λάρι­σα χρη­σι­μο­ποιού­νται για την πολε­μι­κή προ­ε­τοι­μα­σία και οι ρωσι­κές προει­δο­ποι­ή­σεις είναι πραγματικότητα.

Η κυβέρ­νη­ση κλι­μα­κώ­νει την εμπλο­κή με την απο­στο­λή στρα­τιω­τι­κού εξο­πλι­σμού και πιθα­νώς και στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων στο πολε­μι­κό μέτω­πο. Η επί­κλη­ση των «συμ­βα­τι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων» απέ­να­ντι στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες που χρη­σι­μο­ποιούν ξεδιά­ντρο­πα η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι το μέσον για συνε­χώς και πιο βαθιά εμπλο­κή της χώρας.

Η ευρω-λαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ με τη στή­ρι­ξη της «ενω­μέ­νης Ευρώ­πης» και οι ψεύ­τι­κες προσ­δο­κί­ες που καλ­λιερ­γεί με τη λεγό­με­νη «στρα­τη­γι­κή αυτο­νο­μία», για να γίνει πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή η ΕΕ στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, ξεπερ­νούν σκο­πί­μως τον ταξι­κό χαρα­κτή­ρα της στην υπη­ρε­σία των μονο­πω­λί­ων, το γεγο­νός ότι είναι συνέ­νο­χη, μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία και ευθύ­νε­ται για όλους τους προη­γού­με­νους πολέ­μους, οργα­νώ­νει σήμε­ρα 17 ιμπε­ρια­λι­στι­κές απο­στο­λές στο εξωτερικό.

Η συμ­με­το­χή της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οι στρα­τη­γι­κές σχέ­σεις με τις ΗΠΑ, έχουν δοκι­μα­στεί, με οδυ­νη­ρά απο­τε­λέ­σμα­τα. Ο ισχυ­ρι­σμός που παρου­σιά­ζει τον ευρω­α­τλα­ντι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό ως προ­στά­τη της κυριαρ­χί­ας της χώρας, απέ­να­ντι στην τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα, έχει καταρ­ρεύ­σει. Μέσα στο ΝΑΤΟ, ανά­με­σα σε δύο συμ­μά­χους, δημιουρ­γή­θη­καν οι όροι των κρί­σε­ων στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και έφτα­σαν οι δύο χώρες στα πρό­θυ­ρα πολέ­μου. Μέσα στο ΝΑΤΟ παρα­μέ­νει το casus belli (αιτία πολέ­μου) από το 1995 και ενι­σχύ­ο­νται οι διεκ­δι­κή­σεις της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης.

Η πρό­σφα­τη έκθε­ση της ΕΕ για την πρό­ο­δο της εντα­ξια­κής δια­δι­κα­σί­ας για την Τουρ­κία είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή. Υπο­στη­ρί­ζει τη μόνι­μη θέση της ότι «η Τουρ­κία είναι βασι­κός εταί­ρος της ΕΕ, σε σχέ­ση με την οικο­νο­μία, το εμπό­ριο και τη μετα­νά­στευ­ση, στρα­τη­γι­κός εταί­ρος, για τη στα­θε­ρό­τη­τα της ευρύ­τε­ρης περιο­χής και σύμ­μα­χος με τον οποίο η ΕΕ επι­θυ­μεί τις καλύ­τε­ρες δυνα­τές σχέ­σεις». Αυτά υπο­στη­ρί­ζει η ΕΕ παρά το γεγο­νός ότι η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη αμφι­σβη­τεί την κυριαρ­χία των νησιών, αυξά­νει επι­κίν­δυ­να τις υπερ­πτή­σεις σε ελλη­νι­κό έδα­φος, την ώρα που η τουρ­κι­κή ηγε­σία προ­χω­ρά στο άνοιγ­μα της περί­κλει­στης πόλης της Αμμο­χώ­στου, των Βαρω­σί­ων, ενώ στη θέση της εισβο­λής και κατο­χής του 37% του κυπρια­κού εδά­φους, η ευρω­ε­νω­σια­κή έκθε­ση μιλά­ει για «ανε­πί­λυ­τη σύγκρου­ση στην Κύπρο», ως «μεί­ζον εμπό­διο στις σχέ­σεις ΕΕ — Τουρκίας».

Σήμε­ρα, που η Τουρ­κία, λόγω των εξε­λί­ξε­ων, ανα­βαθ­μί­ζε­ται στον ΝΑΤΟι­κό σχε­δια­σμό θα κατα­βλη­θούν πρό­σθε­τες προ­σπά­θειες για να τρα­βη­χθεί από τη ρωσι­κή επιρ­ροή, να εκπλη­ρώ­σει ειδι­κό ρόλο στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς, με βαριά ανταλ­λάγ­μα­τα, σε βάρος της κυριαρ­χί­ας και των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας και της Κύπρου.

Τα παρα­πά­νω παρα­δείγ­μα­τα δεί­χνουν πόσο παρα­πλα­νη­τι­κή και ανι­στό­ρη­τη είναι η θέση που προ­βάλ­λε­ται αυτές τις μέρες, ότι «για να πάρεις βοή­θεια όταν την χρεια­στείς, πρέ­πει να συμ­με­τέ­χεις στα πολε­μι­κά σχέ­δια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ».

Η κυβέρ­νη­ση και τα παπα­γα­λά­κια της παρου­σιά­ζουν την κατα­στρο­φι­κή εμπλο­κή στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο ως επι­λο­γή στή­ρι­ξης των «δημο­κρα­τι­κών» ένα­ντι των «αυταρ­χι­κών» καθε­στώ­των, μιλούν για την προ­στα­σία του λεγό­με­νου «ελεύ­θε­ρου κόσμου», ψαρεύ­ουν σε θολά νερά. Ο κόσμος τους είναι ο καπι­τα­λι­σμός, της εκμε­τάλ­λευ­σης, της ανερ­γί­ας, της φτώ­χειας, των δεκά­δων πολέ­μων, που σέρ­νει σήμε­ρα στο πολε­μι­κό σφα­γείο τους λαούς για τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονο­πω­λί­ων. Η δημο­κρα­τία τους σε όλο τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο, στη «Δύση» και στη Ρωσία, κατα­πα­τά τα εργα­τι­κά, λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα, είναι ταυ­τι­σμέ­νη με την κατα­στο­λή, είναι η δικτα­το­ρία των μονοπωλίων.

Το σύστη­μα έχει σαπί­σει, δεν παίρ­νει μερε­μέ­τια, οι αντα­γω­νι­σμοί, οι αντι­θέ­σεις του δεν χαλι­να­γω­γού­νται και οι προ­τά­σεις των αστι­κών κομ­μά­των, όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ25, τα ευχο­λό­για για την «ιμπε­ρια­λι­στι­κή» ειρή­νη και τη λεγό­με­νη «νέα παγκό­σμια ή ευρω­παϊ­κή αρχι­τε­κτο­νι­κή», είναι εργα­λεία χει­ρα­γώ­γη­σης του λαού, κάλυ­ψης της βάρ­βα­ρης φύσης του καπιταλισμού.

Η πεί­ρα από τις οδυ­νη­ρές εξε­λί­ξεις είναι πολύ­τι­μη και η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός μας, όπως και οι άλλοι λαοί, επι­βάλ­λε­ται να βγά­λουν συμπε­ρά­σμα­τα, να μη δεί­ξουν ποτέ εμπι­στο­σύ­νη στις αστι­κές τάξεις, στις κυβερ­νή­σεις, στις συμ­μα­χί­ες τους, να πιστέ­ψουν στη δύνα­μή τους και να πάρουν μέρος στην αντι­μο­νο­πω­λια­κή, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή πάλη, για τη νέα σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία που μπο­ρεί να βάλει θεμέ­λια για να ζήσει ο λαός όπως του αξί­ζει, με αμοι­βαία επω­φε­λείς σχέ­σεις με τους άλλους λαούς.

Το πραγ­μα­τι­κό δίλημ­μα δεν είναι ΗΠΑ ή Ρωσία, ΕΕ ή Ρωσία, ΝΑΤΟ ή Ρωσία. Ο ελλη­νι­κός λαός και οι άλλοι λαοί έχουν τα δικά τους συμ­φέ­ρο­ντα κι αυτά καλού­νται να υπε­ρα­σπι­στούν ενά­ντια σε κάθε ληστή, ιμπε­ρια­λι­στή. Η εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη πρέ­πει να χαρά­ξει αυτο­τε­λή, ανε­ξάρ­τη­τη γραμ­μή, μακριά από όλα τα αστι­κά και ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέδια.

Η αγω­νία, ο προ­βλη­μα­τι­σμός του λαού, η απέ­χθεια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, μπο­ρούν να εκφρα­στούν στον δρό­μο της συμπό­ρευ­σης με την πολι­τι­κή αρχών του ΚΚΕ, στη δρα­στή­ρια συμ­με­το­χή στον αγώ­να για καμία εμπλο­κή της Ελλά­δας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία ή αλλού με οποιον­δή­πο­τε τρό­πο και οποιο­δή­πο­τε πρό­σχη­μα. Κανέ­να ελλη­νι­κό στρα­τιω­τι­κό σώμα να μη στα­λεί στην Ουκρα­νία, σε χώρες που συνο­ρεύ­ουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπε­ρια­λι­στι­κές απο­στο­λές. Να κλεί­σουν τώρα όλες οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις που αξιο­ποιού­νται ως ορμη­τή­ρια πολέ­μου, να απο­δε­σμευ­τεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τον λαό στο τιμό­νι της εξουσίας.

Του Γιώρ­γου ΜΑΡΙΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Πηγή: Ριζο­σπά­στης