Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι «Σεϋχέλλες της Εύβοιας» και το «Πανταβρέχει» στο Καρπενήσι

Άλλοι τα ονο­μά­ζουν «Σεϋ­χέλ­λες της Εύβοιας», άλλοι «Μπα­χά­μες της Ελλά­δας», άλλοι «νέος παρά­δει­σος» κι άλλοι «εξω­τι­κός προ­ο­ρι­σμός». Είναι μερι­κοί από τους δεκά­δες χαρα­κτη­ρι­σμούς που έχουν κερ­δί­σει τα τελευ­ταία χρό­νια 7 μικρά νησά­κια στη Βόρειο Εύβοια απέ­να­ντι ακρι­βώς από τα Καμέ­να Βούρλα.

Μυθι­κά αφιε­ρώ­μα­τα σε όλο τον κόσμο για έναν απά­νε­μο προ­ο­ρι­σμό για μικρές και μεγα­λύ­τε­ρες απο­δρά­σεις αυξά­νουν κάθε χρό­νο τους φανα­τι­κούς του θαυμαστές.

Ανά­με­σα τους το μικρό νησί Μανό­λια που έχει και ένα φυσι­κό λιμά­νι για όποιον ήθε­λε να φτά­σει μέχρι εκεί με σκά­φος, κάτι που γίνε­ται συχνά τα τελευ­ταία χρόνια.

Το νησά­κι Μονο­λιά είναι μακρό­στε­νο και έχει ένα μικρό όρμο που χρη­σι­μεύ­ει ως φυσι­κό λιμά­νι. Η πρό­σβα­ση γίνε­ται με τα καρα­βά­κια “Λιχα­δο­νή­σια Ι” και “Λιχα­δο­νή­σια ΙΙ”που καθη­με­ρι­νά πραγ­μα­το­ποιούν δρο­μο­λό­για από τα Καμέ­να Βούρ­λα. Όσοι έχουν δικό τους σκά­φος μπο­ρούν να προ­σεγ­γί­σουν το νησί και από την απέ­να­ντι πλευ­ρά του Μαλια­κού όπου βρί­σκο­νται τα παρα­θα­λάσ­σια χωριά Ράχες, Αχλά­δι και Καρα­βό­μυ­λος ή ακό­μη και από την Εύβοια.

lixadonisia

Χρυ­σή άμμος, γαλα­ζο­πρά­σι­νες απο­χρώ­σεις στα νερά μαζί με το παρ­θέ­νο τοπίο, στο σύνο­λό τους μοιά­ζουν με πίνα­κα ζωγρα­φι­κής. Ένας τόπος που μπο­ρεί ο καθέ­νας να επι­λέ­ξει για τις απο­δρά­σεις του. Με όποιο σπορ και αν ασχο­λεί­ται ο επι­σκέ­πτης όλο και κάτι θα βρει. Ακό­μη και αν επι­θυ­μεί να δει δελ­φί­νια να χορεύ­ουν και φώκιες να λιά­ζο­νται με λίγη υπο­μο­νή θα το δει κι αυτό.

lixadonia3

Αν δε είναι φανα­τι­κός ψαρο­του­φε­κάς θα βρει τον εαυ­τό του. Νησά­κια, γνω­στά από χρό­νια για τους μυη­μέ­νους «ανα­κα­λύ­φτη­καν» πριν από πέντε χρό­νια από τις εικό­νες που έκα­ναν το γύρο του κόσμου μέσα από το δια­δί­κτυο. Πλέ­ον απο­κτούν φανα­τι­κούς φίλους από την Ελλά­δα και το εξω­τε­ρι­κό. Ανα­δει­κνύ­ε­ται σαν κατ’ εξο­χήν προ­ο­ρι­σμός για ημε­ρή­σιες απο­δρά­σεις από την Αθή­να αλλά και την κεντρι­κή Ελλάδα.

lixadonia2

Όσο όμορ­φα είναι τα νησά­κια, τόσο ενδια­φέ­ρων είναι και ο βυθός τους. Σε κάποιο σημείο δια­κρί­νε­ται αμυ­δρά στο νερό (10 μ. βάθος) της Θάλασ­σας ένα ναυά­γιο από το 1943 (ένα φορ­τη­γό πλοίο που έπε­σε στις ξέρες).

lixadonisia4

Πάντα βρέχει

Πάντα βρέ­χει. Χει­μώ­να καλο­καί­ρι. Δεν είναι σχή­μα λόγου είναι μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ένα γοητευ­τι­κό και συνά­μα επι­βλη­τι­κό φαράγ­γι το «Παντα­βρέ­χει» στην Ευρυ­τα­νία λίγα χιλιό­με­τρα από το Καρ­πε­νή­σι. Ένα από­κρη­μνο φαράγ­γι μέσα από το οποίο ξεπη­δούν μικροί καταρ­ρά­κτες και κατά ένα μονα­δι­κό τρό­πο δημιουρ­γούν την αίσθη­ση σε όποιον βρί­σκε­ται εκεί ότι βρέ­χει συνεχώς.

Γύρω του μια άγρια και μονα­δι­κή ομορ­φιά. Πρό­κλη­ση για τον καλο­και­ρι­νό επι­σκέ­πτη να την ανα­κα­λύ­ψει. Μια πλού­σια πανί­δα που παρα­μέ­νει ανέ­πα­φη στο χρό­νο κάνο­ντας το φαράγ­γι του «Παντα­βρέ­χει» έναν από τους πλέ­ον ανέγ­γι­χτους φυσι­κούς θησαυ­ρούς του τόπου μας.

Ανά­με­σα σε δύο χωριά την Ροσκά και τα Δολια­νά νότια της Ευρυ­τα­νί­ας το φαράγ­γι του «Παντα­βρέ­χει» έχει δυσκο­λί­ες στην πρό­σβα­ση και για να φτά­σει κάποιος μέχρι εκεί χρειά­ζε­ται περίσ­σια υπομονή.

pantavrexei1

Το επι­λέ­γουν οι φανα­τι­κοί λάτρεις της πεζο­πο­ρί­ας και αυτοί που επι­λέ­γουν συνει­δη­τά καλο­και­ρι­νές απο­δρά­σεις ή δια­κο­πές στο βου­νό. Άλλω­στε είναι αυτό που τους χαρί­ζει μονα­δι­κές εμπει­ρί­ες καθώς θα βρε­θούν ανά­με­σα σε νερά που ανα­βλύ­ζουν και σε καταρ­ρά­κτες αλλά και μπρο­στά σε πίδα­κες νερού που ξεπηδούν.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο