Ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,

Θέλου­με και απ’ αυτή την εκδή­λω­ση να χαι­ρε­τί­σου­με τη συγκλο­νι­στι­κή, μαζι­κή και μεγα­λειώ­δη συμ­με­το­χή του λαού και της νεο­λαί­ας στις απερ­για­κές συγκε­ντρώ­σεις απ’ άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα.

Ιδιαί­τε­ρα θέλου­με να χαι­ρε­τί­σου­με τους δεκά­δες χιλιά­δες μαθη­τές και φοι­τη­τές που με τα νιά­τα τους, την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα τους και το καθα­ρό βλέμ­μα τους πλημ­μύ­ρι­σαν τους δρό­μους, τις πλα­τεί­ες σε όλες τις μεγά­λες πόλεις και φώνα­ξαν με πεί­σμα “το έγκλη­μα αυτό δεν θα ξεχαστεί”.

Ναι, δεν θα ξεχα­στεί, θα φρο­ντί­σου­με εμείς γι αυτό, όλοι και όλες.

Σήμε­ρα, λοι­πόν, Παγκό­σμια Μέρα της Γυναί­κας, πέφτει βαριά η σκιά της θλί­ψης και οργής από το τρα­γι­κό πολύ­νε­κρο σιδη­ρο­δρο­μι­κό δυστύ­χη­μα στα Τέμπη.

Βλέ­πο­ντας τα μάτια των μητέ­ρων, των πατε­ρά­δων, των συγ­γε­νών, των φίλων, να πλημ­μυ­ρί­ζουν από πόνο για τα αδι­κο­χα­μέ­να παι­διά, σφίγ­γου­με τα δόντια για­τί δεν έχου­με δικαί­ω­μα να σιω­πή­σου­με. Για να μην αφή­σου­με το προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα να ξεχα­στεί, να συγκαλυφθεί.

Για­τί όσα μας πονούν και μας συγκλο­νί­ζουν, δεν είναι ένα μονό­πρα­κτο έργο, για να ανα­ζη­τή­σει κανείς μόνο το τι πήγε στρα­βά, ποιος δεν έπαι­ξε σωστά το ρόλο του… Οι προει­δο­ποι­ή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων δεν αφή­νουν περι­θώ­ρια για δεύ­τε­ρες σκέψεις.

Η νέα τρα­γω­δία, είναι το απο­τέ­λε­σμα μιας μακράς αλυ­σί­δας απο­φά­σε­ων, νόμων και οδη­γιών ‑ευρω­παϊ­κών και ελλη­νι­κών- που από κοι­νού ψήφι­σαν και υλο­ποί­η­σαν τα αστι­κά κόμ­μα­τα που κυβέρ­νη­σαν. Δηλα­δή, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, προ­ω­θώ­ντας την απε­λευ­θέ­ρω­ση του σιδη­ρο­δρο­μι­κού μετα­φο­ρι­κού έργου με κρι­τή­ριο το επι­χει­ρη­μα­τι­κό- καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος. Με αυτό το κρι­τή­ριο σχε­τί­ζε­ται το γεγο­νός ότι οι υπο­δο­μές του σιδη­ρό­δρο­μου παρέ­μει­ναν στην κρα­τι­κή επι­χεί­ρη­ση. Με αυτό το κρι­τή­ριο έμει­νε πίσω η ανά­πτυ­ξη των μετα­φο­ρι­κών μέσων στα­θε­ρής τρο­χιάς στην Ελλάδα.

Η μέγι­στη δυνα­τή ασφά­λεια με την αξιο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων επι­στη­μο­νι­κών, τεχνο­λο­γι­κών μέσων, οι προ­σλή­ψεις μόνι­μου προ­σω­πι­κού, κατάλ­λη­λα εκπαι­δευ­μέ­νου, πετσο­κό­φτη­καν με κρι­τή­ριο το “κόστος” τόσο για τα αμι­γώς ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­να κομ­μά­τια του σιδη­ρό­δρο­μου, όσο και για εκεί­να που δια­χει­ρί­ζε­ται το αστι­κό κράτος.

Όλα αυτά λει­τουρ­γούν σε βάρος της ανά­γκης των εργα­ζο­μέ­νων και της νεο­λαί­ας για ασφα­λή, φθη­νή και σύγ­χρο­νη μετακίνηση.

Αυτές, όμως, δεν είναι επι­λο­γές μιας μόνο κυβέρ­νη­σης, κάποιου Υπουρ­γού. Έχει να κάνει κυρί­ως με το πώς δια­χρο­νι­κά δια­μορ­φώ­νε­ται ο αντα­γω­νι­σμός και τα μερί­δια των μονο­πω­λί­ων στην Ευρώ­πη, σε όλο τον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο. Επι­δρά στο αν και πόσο ανα­πτύσ­σο­νται οι θαλάσ­σιες, οδι­κές, σιδη­ρο­δρο­μι­κές κι ενα­έ­ριες μεταφορές.

Όλα αυτά σχε­τί­ζο­νται με τις επι­λο­γές της ΕΕ, με τα συμ­φέ­ρο­ντα των καπι­τα­λι­στών στην Ελλά­δα, όπως εκφρά­ζο­νται στην αντί­στοι­χη πολι­τι­κή όλων των αστι­κών κομ­μά­των και των κυβερ­νή­σε­ων. Για αυτό και δεν δικαιού­νται σήμε­ρα να μιλά­νε για “μονα­δι­κή εξαί­ρε­ση καθυ­στέ­ρη­σης” στην Ελλά­δα. Ούτε δικαιού­νται να ρίχνουν τις ευθύ­νες ο ένας στον άλλον, απο­σπα­σμέ­να από το σύνο­λο των επι­λο­γών τους.

Ως Κόμ­μα κοι­τά­με στα μάτια κάθε γυναί­κα που οργί­ζε­ται από τέτοιες στιγ­μές. Κάθε εργα­το­ϋ­πάλ­λη­λο και άνερ­γη, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νη, ελευ­θε­ρο­ε­παγ­γελ­μα­τία, κάθε νέα μητέ­ρα που ανα­ρω­τιέ­ται, πώς μπο­ρεί να νοιώ­θει ασφά­λεια για την ίδια και για τα παι­διά της.

Είναι χρέ­ος απέ­να­ντι στα θύμα­τα του εγκλή­μα­τος στα Τέμπη, απέ­να­ντι στα παι­διά μας, να δυνα­μώ­σου­με το αγω­νι­στι­κό ρεύ­μα της σύγκρου­σης με την πολι­τι­κή και το κρά­τος που αφή­νουν απρο­στά­τευ­το το λαό και τα παι­διά του, επει­δή προ­στα­τεύ­ουν την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και την κερ­δο­φο­ρία των ομίλων.

Για αυτό κάθε γυναί­κα έχει μπρο­στά της μια κρί­σι­μη και απο­φα­σι­στι­κή για το μέλ­λον της επι­λο­γή. Να δεί­ξει εμπι­στο­σύ­νη στο σύν­θη­μα που γεν­νή­θη­κε μέσα στις καθη­με­ρι­νές μάχες: Ότι μόνο ο λαός σώζει το λαό στο δρό­μο της ανα­τρο­πής, με δυνα­τό ΚΚΕ. Τέτοιο περιε­χό­με­νο δίνει το κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες.

Σε αυτό το δρό­μο μπο­ρεί να αντλή­σει θάρ­ρος, δύνα­μη, ελπί­δα, να αλλά­ξει τη ζωή της. Μαχό­με­νη, με τη συμ­με­το­χή της στον καθη­με­ρι­νό αγώ­να και την ψήφο της στις εκλογές.

Ένα ισχυ­ρό ΚΚΕ σημαί­νει ότι δυνα­μώ­νει το ρεύ­μα των αγω­νι­στών και αγω­νι­στριών που δεν συμ­βι­βά­ζο­νται. Το ρεύ­μα των αγω­νι­στριών και αγω­νι­στών που μπο­ρεί να ανα­τρέ­πει τη λογι­κή ότι από τις εκλο­γές πρέ­πει να δυνα­μώ­σουν τα αστι­κά κόμ­μα­τα για να εξα­σφα­λί­σουν μια “στα­θε­ρή κυβέρ­νη­ση”, όπως λένε. Στα­θε­ρή για αυτούς, για τους κηφή­νες που υπη­ρε­τούν, στα­θε­ρή για τα κέρ­δη τους μεν, αλλά γεμά­τη ανα­σφά­λεια και αστά­θεια για το λαό, τις εργα­ζό­με­νες γυναί­κες, τους νέους και τις νέες.

Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ η οποία αφαι­ρεί­ται από τα αστι­κά κόμ­μα­τα, αδυ­να­τί­ζει την ολο­μέ­τω­πη επί­θε­ση της όποιας επό­με­νης κυβέρ­νη­σης και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, στα δικαιώ­μα­τα, στο εισό­δη­μα, στη ζωή μας.

Όσο πιο δυνα­τό ΚΚΕ, τόσο πιο δυνα­τή η εργα­τι­κή, λαϊ­κή διεκ­δί­κη­ση, η αντι­πο­λί­τευ­ση στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή. Τόσο πιο δυνα­τός γίνε­ται ο λαός για να βάλει εμπό­δια, για να απο­σπά κατα­κτή­σεις. Τόσο πιο αδύ­να­μο θα είναι το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα της αδι­κί­ας και της βαρβαρότητας.

Προ­ε­κλο­γι­κά, τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, τα άλλα κόμ­μα­τα, εντεί­νουν τα κάλ­πι­κα διλήμ­μα­τα και τους εκβια­σμούς. Δημιουρ­γούν πλά­νες, ότι απά­ντη­ση στα σημε­ρι­νά αδιέ­ξο­δα και την ασφυ­ξία που νιώ­θουν οι γυναί­κες της εργα­τι­κής, λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας, είναι οι δήθεν άμε­σες και “κοστο­λο­γη­μέ­νες” λύσεις των προ­γραμ­μά­των των δια­φό­ρων κυβερ­νη­τι­κών κομ­μά­των του αστι­κού κατεστημένου.

Τα ερω­τή­μα­τα, όμως, είναι αμεί­λι­κτα: Μπο­ρούν να ικα­νο­ποι­η­θούν τα σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τα της γυναί­κας, για παρά­δειγ­μα στην εργα­σία, χωρίς σύγκρου­ση με τη δια­χρο­νι­κή πολι­τι­κή όλων των κυβερ­νή­σε­ων και με τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ για τη γυναι­κεία απασχόληση;

Δεν μπο­ρούν! Όσο κι αν προ­σπα­θούν να ντύ­σουν με τον “προ­ο­δευ­τι­κό” μαν­δύα της ισό­τη­τας των φύλων και των ίσων ευκαι­ριών, την έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης και κατα­πί­ε­σης της γυναί­κας για λογα­ρια­σμό του κεφαλαίου.

Παρου­σιά­ζουν προ­κλη­τι­κά, ως διευ­κό­λυν­ση της εργα­ζό­με­νης μητέ­ρας τα ακα­νό­νι­στα ωρά­ρια εργα­σί­ας… Τη δου­λειά με τη μορ­φή της τηλερ­γα­σί­ας, της εργα­σί­ας από το σπί­τι, των συμ­βά­σε­ων έργου…

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, είναι εξα­να­γκα­σμός των γυναι­κών στην “ευέ­λι­κτη” εργα­σία, κάτω από το βάρος των αντι­κει­με­νι­κών δυσκο­λιών στις συν­θή­κες ζωής και εργα­σί­ας της.

Έτσι, γίνο­νται δυσ­διά­κρι­τα τα όρια ανά­με­σα στον πραγ­μα­τι­κά εργά­σι­μο χρό­νο και τον προ­σω­πι­κό χρό­νο μιας μισθω­τής εργα­ζό­με­νης γυναί­κας, η οποία παράλ­λη­λα φρο­ντί­ζει την οικο­γέ­νειά της. Επι­βα­ρύ­νε­ται με τις άχα­ρες και κοπια­στι­κές οικια­κές εργα­σί­ες, τη στιγ­μή που κάνει αγώ­να δρό­μου για να παρα­δώ­σει τα project στη δου­λειά της.

Είναι πρό­κλη­ση, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ να κομπά­ζει, ότι επί των ημε­ρών της, η Ελλά­δα κατέ­γρα­ψε τη μεγα­λύ­τε­ρη μεί­ω­ση στο ποσο­στό της ανερ­γί­ας των γυναι­κών σε όλη την ΕΕ. Τα λέει αυτά όταν οι εργα­ζό­με­νες γυναί­κες συνε­χί­ζουν να βιώ­νουν την εργα­σια­κή ανα­σφά­λεια. Όπως:

Οι εργα­ζό­με­νες των προ­γραμ­μά­των ολι­γό­μη­νης δου­λειάς, που βρί­σκο­νται πριν τη σύντα­ξη και σε λίγο απολύονται.

Οι μισθω­τές επι­στή­μο­νες, που βαφτί­ζο­νται “συνερ­γά­τες” και δεν υπάρ­χει καμία πρό­βλε­ψη για να έχουν άδειες μητρό­τη­τας, άδειες “ειδι­κού σκο­πού”, γονι­κή άδεια και σχε­τι­κά επιδόματα.

Οι γυναί­κες εμπο­ρο­ϋ­πάλ­λη­λοι, που δου­λεύ­ουν όλο και περισ­σό­τε­ρες Κυρια­κές, ως προ­α­παι­τού­με­νο για να μεγε­θύ­νο­νται τα κέρ­δη των κολοσ­σών του Εμπο­ρί­ου, των αλυ­σί­δων super market.

Οι έγκυ­ες, που απο­λύ­ο­νται στο όνο­μα δήθεν της λήξης της σύμ­βα­σης. Για­τί η μητρό­τη­τα είναι κόστος για το κρά­τος και την εργοδοσία.

Αυτό είναι το αντερ­γα­τι­κό οικο­δό­μη­μα που ‑δια­δο­χι­κά- έχτι­σαν όλες οι κυβερ­νή­σεις, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ. Τώρα, επε­ξερ­γά­ζο­νται και νέες προτάσεις.

Λύση ‑λένε- είναι το βάρος που επω­μί­ζο­νται οι γυναί­κες για τη φρο­ντί­δα των μικρών παι­διών και των ηλι­κιω­μέ­νων γονιών, να μοι­ρά­ζε­ται εξί­σου ανά­με­σα στα δύο φύλα. Γενι­κά, κανέ­νας και καμία δεν μπο­ρεί να δια­φω­νή­σει σε αυτό.

Όμως, δυστυ­χώς, ο καη­μός τους δεν είναι, να συμ­βά­λουν και οι δύο εργα­ζό­με­νοι γονείς στη φρο­ντί­δα των παι­διών, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται για την άδεια πατρό­τη­τας που επε­κτά­θη­κε με το νόμο Χατζη­δά­κη και τις ψήφους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά τα μέτρα υπη­ρε­τούν κυρί­ως την ανά­γκη κάποιων μονο­πω­λί­ων, όπως στον τομέα της Πλη­ρο­φο­ρι­κής, για να προ­σελ­κύ­σουν εξει­δι­κευ­μέ­νο επι­στη­μο­νι­κό εργα­τι­κό δυνα­μι­κό και των δύο φύλων. Για­τί θέλουν να αξιο­ποι­ή­σουν την “καινοτομία”-πατέντα, στα πλαί­σια της επι­στη­μο­νι­κής, τεχνο­λο­γι­κής ανά­πτυ­ξης, για τη βελ­τί­ω­ση της θέσης τους στον ανε­λέ­η­το ανταγωνισμό.

Γι’ αυτό επι­διώ­κουν να φορ­τώ­σουν την ανα­τρο­φή του παι­διού, στο γονέα που η δια­κο­πή της εργα­σί­ας του για ορι­σμέ­νους μήνες, δεν απο­τε­λεί εμπό­διο στις ανά­γκες και την κερ­δο­φο­ρία του κεφαλαίου.

Είναι τέτοια η “ευαι­σθη­σία” τους για τη στή­ρι­ξη της μητρό­τη­τας που η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, όπως έκα­νε στο παρελ­θόν και η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ, απέρ­ρι­ψε την σχε­τι­κή πολύ σημα­ντι­κή τρο­πο­λο­γία του ΚΚΕ.

Πρό­κει­ται για τρο­πο­λο­γία που προ­έ­βλε­πε την κατάρ­γη­ση της απα­ρά­δε­κτης διά­τα­ξης, η οποία θέτει ως προ­ϋ­πό­θε­ση της άδειας και του επι­δό­μα­τος μητρό­τη­τας, τη συμπλή­ρω­ση 200 ενσή­μων τα τελευ­ταία 2 χρό­νια, απο­κλεί­ο­ντας έτσι χιλιά­δες εργα­ζό­με­νες μητέ­ρες από στοι­χειώ­δη μέτρα προστασίας.

Ασυ­ζη­τη­τί, επί­σης, απέρ­ρι­ψαν την τρο­πο­λο­γία του ΚΚΕ για τις αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νες γυναί­κες επαγ­γελ­μα­τί­ες και επι­στή­μο­νες και για τις αγρό­τισ­σες. Δηλα­δή απέρ­ρι­ψαν το επί­δο­μα άδειας μητρό­τη­τας 2 μήνες πριν και 6 μήνες μετά τον τοκε­τό, ανε­ξαρ­τή­τως ασφα­λι­στι­κής ενη­με­ρό­τη­τας, στο ύψος του κατώ­τα­του μισθού με ευθύ­νη του κρά­τους, με ταυ­τό­χρο­νη απαλ­λα­γή από ασφα­λι­στι­κές εισφορές.

Αγα­πη­τές φίλες,

Οι αγω­νί­ες της εργα­ζό­με­νης γυναί­κας μπο­ρούν να βρουν διέ­ξο­δο στις θέσεις του ΚΚΕ, που δεν έχει δεσμεύ­σεις από την καπι­τα­λι­στι­κή εργο­δο­σία και το δια­φθο­ρείο της ΕΕ.

Για αυτό το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά!

Για το αδια­πραγ­μά­τευ­το δικαί­ω­μα στην μόνι­μη και στα­θε­ρή εργα­σία για όλες και όλους στο αντι­κεί­με­νο ειδί­κευ­σης και με δυνα­τό­τη­τα δωρε­άν επανειδίκευσης.

Για πλή­ρη εργα­σια­κά και ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, με Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργασίας.

Μεί­ω­ση του εργά­σι­μου χρό­νου, με στα­θε­ρό ωράριο.

Μέτρα προ­στα­σί­ας της μητρό­τη­τας, του γυναι­κεί­ου οργανισμού.

Για ουσια­στι­κές αυξή­σεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

Για να καταρ­γη­θούν οι αντερ­γα­τι­κοί νόμοι, όπως ο νόμος Χατζη­δά­κη και άλλοι.

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,

Σήμε­ρα, κάθε γυναί­κα μπο­ρεί να κάνει λογα­ρια­σμό και να κρί­νει την πολι­τι­κή των άλλων κομ­μά­των, που δια­γω­νί­ζο­νται για το ποιο θα ανα­λά­βει την αστι­κή ‑από χέρι αντι­λαϊ­κή- δια­κυ­βέρ­νη­ση ή θα παί­ξει ρόλο μπα­λα­ντέρ σε αυτή. Τόσο η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, όπως πριν και ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ, δια­κη­ρύσ­σουν, παρά τις όποιες δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις τους, ότι δήθεν η στα­θε­ρό­τη­τα της οικο­νο­μί­ας, η έκρη­ξη των επεν­δύ­σε­ων, θα μας ωφε­λή­σει όλους.

Όμως, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα λέει ότι ο ματω­μέ­νος δρό­μος της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης έχει ως προ­α­παι­τού­με­νο τη μεί­ω­ση της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης στις δημό­σιες κοι­νω­νι­κές δομές. Όλα όσα είναι ανα­γκαία για τη στή­ρι­ξη της οικο­γέ­νειας, φορ­τώ­νο­νται σχε­δόν απο­κλει­στι­κά στην ατο­μι­κή ευθύνη!

Οι “επεν­δυ­τι­κές ευκαι­ρί­ες”, δηλα­δή η προ­κλη­τι­κή στή­ρι­ξη του κεφα­λαί­ου με νέα κίνη­τρα και προ­νό­μια, έχουν ως προ­ϋ­πό­θε­ση μέχρι και την περι­κο­πή των κρα­τι­κών δαπανών:

για τις συντάξεις,

τα επι­δό­μα­τα για ΑμΕΑ,

αλλά και τα οικο­γε­νεια­κά επιδόματα,

τη φρο­ντί­δα των ηλικιωμένων,

για την Υγεία, το φάρμακο.

Την ίδια στιγ­μή, ενι­σχύ­ουν πολύ­πλευ­ρα την επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα σε αυτούς τους τομείς. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό το παρά­δειγ­μα της ιατρι­κώς υπο­βοη­θού­με­νης ανα­πα­ρα­γω­γής και ανα­πα­ρα­γω­γι­κής υγείας.

Πρό­σφα­τα ψηφί­στη­κε το νέο πλαί­σιο από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, με την ανο­χή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο συγκε­κρι­μέ­νος νόμος ενι­σχύ­ει την κυριαρ­χία των ιδιω­τι­κών μεγα­θη­ρί­ων, αφού από τις περί­που 55 σχε­τι­κές μονά­δες μόνο οι 7 λει­τουρ­γούν στα δημό­σια νοσο­κο­μεία. Οι δια­τά­ξεις του δεν απα­ντούν στις σύγ­χρο­νες ανά­γκες των ζευ­γα­ριών που προ­σβλέ­πουν στην βοή­θεια της επι­στή­μης, αλλά στα επεν­δυ­τι­κά σχέ­δια των ιδιω­τι­κών κολοσ­σών του κλά­δου για την ανά­πτυ­ξη του ιατρι­κού τουρισμού!

Εδώ δε δίστα­σαν να άρουν τις όποιες ασφα­λι­στι­κές δικλεί­δες υπήρ­χαν στη δια­δι­κα­σία για την παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα, ανοί­γο­ντας το δρό­μο για την ακραία μορ­φή εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης του γυναι­κεί­ου σώματος.

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ έφτα­σε να προ­βά­λει ως επί­τευγ­μα τη δωρε­άν ψηφια­κή μαστο­γρα­φία, μόνο για τις γυναί­κες 50–69 ετών. Όταν μόνο το 16% των 323 μαστο­γρά­φων βρί­σκο­νται σε δημό­σιες δομές, όλες οι υπό­λοι­πες γίνο­νται στα ιδιω­τι­κά δια­γνω­στι­κά κέντρα!

Τι γίνε­ται, όμως, στην περί­πτω­ση που η εξέ­τα­ση δεί­ξει κάποιο εύρη­μα; Μια γυναί­κα είναι ανα­γκα­σμέ­νη είτε να περι­μέ­νει μήνες στα υπο­στε­λε­χω­μέ­να εξει­δι­κευ­μέ­να τμή­μα­τα των δημό­σιων νοσο­κο­μεί­ων, είτε να επι­σκε­φθεί τα ιδιω­τι­κά μεγαθήρια.

Δε συμ­βι­βα­ζό­μα­στε οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες πρό­λη­ψης, περί­θαλ­ψης, απο­κα­τά­στα­σης της Υγεί­ας και της Ψυχι­κής Υγεί­ας να μπαί­νουν στη ζυγα­ριά του “κόστους” για το κρά­τος, το κεφά­λαιο και του “οφέ­λους” για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς κολοσσούς.

Το ΚΚΕ πρω­τα­γω­νι­στεί στους αγώ­νες για τη δωρε­άν κάλυ­ψη από το κρά­τος όλων των εξό­δων των δια­γνω­στι­κών εξε­τά­σε­ων, της ιατρι­κώς υπο­βοη­θού­με­νης ανα­πα­ρα­γω­γής, του προ­γεν­νη­τι­κού ελέγ­χου, του τοκε­τού, χωρίς καμία επι­χει­ρη­μα­τι­κή δράση.

Υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε το δικαί­ω­μα κάθε γυναί­κας στην αντι­σύλ­λη­ψη, στην άμβλω­ση, με την ανα­γκαία δωρε­άν επι­στη­μο­νι­κή, κοι­νω­νι­κή στή­ρι­ξη και προ­στα­σία της ανα­πα­ρα­γω­γι­κής υγεί­ας. Για να είναι ουσια­στι­κή η όποια ατο­μι­κή επιλογή!

Δεν απο­δε­χό­μα­στε να ανα­βάλ­λο­νται τα ανα­γκαία μέτρα ολό­πλευ­ρης στή­ρι­ξης της οικο­γέ­νειας. Για­τί κάθε γυναί­κα, που αγω­νιά για τους γονείς της, χρειά­ζε­ται υψη­λής ποιό­τη­τας, δημό­σιες και δωρε­άν υπη­ρε­σί­ες ανοι­χτής ή κλει­στής φιλο­ξε­νί­ας και φρο­ντί­δας των ηλι­κιω­μέ­νων και βαριά αναπήρων.

Για να νιώ­σει στα­θε­ρό­τη­τα κι ασφά­λεια μια νέα μητέ­ρα χρειά­ζε­ται σύγ­χρο­νους, δημό­σιους και δωρε­άν βρε­φο­νη­πια­κούς σταθ­μούς, κέντρα δημιουρ­γι­κής απα­σχό­λη­σης παι­διών, ιδιαί­τε­ρα ΑμΕΑ, σύγ­χρο­νη και ασφα­λή σχο­λι­κή στέγη.

Ποια κυβέρ­νη­ση, με κορ­μό τη ΝΔ ή το ΣΥΡΙΖΑ, μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του παι­διού, όχι μόνο στη μόρ­φω­ση, αλλά και στον Πολι­τι­σμό, τον Αθλη­τι­σμό, χωρίς οι γονείς τους να πλη­ρώ­νουν γι’ αυτά; ΚΑΜΙΑ! Ακό­μη περισ­σό­τε­ρο καμία κυβέρ­νη­ση δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει τις οικο­νο­μι­κές, κοι­νω­νι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να απο­κτή­σει δημιουρ­γι­κό περιε­χό­με­νο η σχέ­ση των γονιών με τα παιδιά.

Πώς θα μπο­ρού­σε άλλω­στε, όταν δια­χρο­νι­κά οι κυβερ­νή­σεις στε­ρούν από τους γονείς και από τα παι­διά ‑είτε είναι σε γάμο, συμ­βί­ω­ση, είτε σε διά­στα­ση- τις ανα­γκαί­ες κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες; Οι όποιες αλλα­γές στο οικο­γε­νεια­κό δίκαιο δεν εξα­σφα­λί­ζουν ούτε την ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη των γονιών, ούτε το συμ­φέ­ρον του παιδιού.

Σχε­δόν δυο χρό­νια από το νόμο της ΝΔ για τη συνε­πι­μέ­λεια, τα προ­βλή­μα­τα στη ρύθ­μι­ση της γονι­κής μέρι­μνας μετα­ξύ των δια­ζευγ­μέ­νων γονιών, όχι μόνο δε λύθη­καν, αντί­θε­τα πολ­λα­πλα­σιά­στη­καν. Πυρο­δό­τη­σαν τον φαύ­λο κύκλο των αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων και δικα­στι­κών διε­νέ­ξε­ων ανά­με­σά τους.

Στο ΚΚΕ είμα­στε υπέρ της κοι­νής ευθύ­νης των γονιών, της ουσια­στι­κής συμ­με­το­χής και των δύο, στην ανα­τρο­φή και φρο­ντί­δα του παι­διού. Η ανά­γκη αυτή, βέβαια, προ­κύ­πτει και από τις ίδιες τις αντι­κει­με­νι­κές αλλα­γές στις συν­θή­κες εργα­σί­ας και ζωής των νέων γονιών.

Ως Κόμ­μα κατα­θέ­σα­με συγκε­κρι­μέ­νες προ­τά­σεις και τρο­πο­λο­γί­ες για την ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη των γονιών, ιδιαί­τε­ρα των δια­ζευγ­μέ­νων, ώστε να ρυθ­μί­σουν αυτά τα σύν­θε­τα ζητή­μα­τα για το συμ­φέ­ρον των παι­διών τους… οι οποί­ες απορ­ρί­φθη­καν από τους άλλους!!!

Διεκ­δι­κού­με δωρε­άν συμ­βου­λευ­τι­κές και άλλες κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες, όπως προ­γράμ­μα­τα θερα­πεί­ας οικο­γέ­νειας και ζεύ­γους, συμ­βου­λευ­τι­κής γονιών και παι­διών. Ταυ­τό­χρο­να, παλεύ­ου­με για την οικο­νο­μι­κή στή­ρι­ξη των δια­ζευγ­μέ­νων γονιών, με φορο­ε­λα­φρύν­σεις, με επι­δό­μα­τα. Στην αντί­λη­ψή μας, από­λυ­τη προ­τε­ραιό­τη­τα έχουν οι σύγ­χρο­νες κοι­νω­νι­κές ανά­γκες των παι­διών για την ολό­πλευ­ρη ψυχο­κοι­νω­νι­κή ανά­πτυ­ξή τους.

Μάλι­στα, σε συν­θή­κες ακρί­βειας, όξυν­σης της φτώ­χειας και των λαϊ­κών προ­βλη­μά­των, ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων που δημιουρ­γούν συνε­χώς νέες εισ­ρο­ές ασυ­νό­δευ­των προ­σφυ­γό­που­λων. Σε συν­θή­κες που αυξά­νο­νται οι κοι­νω­νι­κές παθο­γέ­νειες και μέσα στην οικο­γέ­νεια, όπως η ενδο­οι­κο­γε­νεια­κή βία, πυκνώ­νουν οι περι­πτώ­σεις παι­διών που χρειά­ζο­νται εξει­δι­κευ­μέ­νη φρο­ντί­δα και προστασία.

Απέ­να­ντι σε αυτήν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τόσο η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυ­ρί­ζο­νται, ότι με την πολι­τι­κή τους, βάζουν τέλος στα “ιδρύ­μα­τα” και ενι­σχύ­ουν την οικο­γε­νεια­κού τύπου εναλ­λα­κτι­κή φροντίδα.

Είναι προ­κλη­τι­κή η προ­σπά­θεια να τα φέρουν σε αντι­πα­ρά­θε­ση. Προ­σπα­θούν να συγκα­λύ­ψουν τις δικές τους εγκλη­μα­τι­κές, άκρως κακο­ποι­η­τι­κές ευθύ­νες για την τρα­γι­κή κατά­στα­ση και τις δρα­μα­τι­κές ελλεί­ψεις σε μόνι­μο προ­σω­πι­κό στις δομές του δημό­σιου τομέα. Και την ίδια στιγ­μή, εξω­ρα­ΐ­ζουν τις δομές του ιδιω­τι­κού τομέα, τις ΜΚΟ.

Εξί­σου αντι­δρα­στι­κές είναι και οι αλλα­γές της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ στο θεσμι­κό πλαί­σιο της ανα­δο­χής παι­διών. Πάτη­σαν στο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, που θεσμο­θέ­τη­σε τον ανά­δο­χο γονέα με σύμ­βα­ση και τον θεσμό του επαγ­γελ­μα­τία ανά­δο­χου. Είναι απα­ρά­δε­κτο η ανα­δο­χή, ως ύψι­στη πρά­ξη αλτρουι­σμού, να γίνε­ται επάγγελμα.

Η θέση του ΚΚΕ είναι, ότι η στή­ρι­ξη των απρο­στά­τευ­των παι­διών πρέ­πει να απο­τε­λεί απο­κλει­στι­κή ευθύ­νη του κρά­τους. Είναι απα­ραί­τη­τη η επι­στη­μο­νι­κή, κοι­νω­νι­κή ευθύ­νη για την καταλ­λη­λό­τη­τα της ανα­δο­χής και της τεκνο­θε­σί­ας, από διε­πι­στη­μο­νι­κή ομά­δα, και όχι αυτό να γίνε­ται με στε­νά οικο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια. Είναι ανα­γκαία η ταυ­τό­χρο­νη ύπαρ­ξη σύγ­χρο­νων δημό­σιων δομών παι­δι­κής προ­στα­σί­ας, μέχρι την έντα­ξη του παι­διού σε ποιο­τι­κό και ασφα­λές οικο­γε­νεια­κό περιβάλλον.

Αυτός ο ευαί­σθη­τος τομέ­ας δεν μπο­ρεί να αφή­νε­ται στα χέρια των κάθε είδους ιδιω­τών, ΜΚΟ, επι­χει­ρη­μα­τιών, εκκλη­σια­στι­κών ιδρυ­μά­των και δια­φό­ρων “φιλάν­θρω­πων”, με τα γνω­στά σε όλους μας τρα­γι­κά αποτελέσματα.

Δεν θα συμ­βι­βα­στού­με με τη σημε­ρι­νή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Παλεύ­ου­με για να σπά­σει ο “φαύ­λος κύκλος” της εκμε­τάλ­λευ­σης, της πολύ­μορ­φης βίας και των δια­κρί­σε­ων σε βάρος της γυναί­κας, των παι­διών. Απλώ­νου­με το χέρι στις οικο­γέ­νειες των δολο­φο­νη­μέ­νων γυναι­κών που ζουν έναν πραγ­μα­τι­κό Γολ­γο­θά. Στη­ρί­ζου­με ολό­ψυ­χα την ανά­γκη οικο­νο­μι­κής, νομι­κής, συμ­βου­λευ­τι­κής στή­ρι­ξής τους από το κράτος.

Χτί­ζου­με ασπί­δα προ­στα­σί­ας σε κάθε γυναί­κα που έχει υπο­στεί κακο­ποί­η­ση, που έχει βρε­θεί αντι­μέ­τω­πη με τη βία στο χώρο εργα­σί­ας και στην προ­σω­πι­κή της ζωή. Δίχτυ ασφα­λεί­ας δεν είναι οι δια­τά­ξεις του νόμου Χατζη­δά­κη για τη βία και την παρε­νό­χλη­ση στο χώρο δου­λειάς, που ψήφι­σαν όχι μόνο η ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ.

Η ευαι­σθη­σία τους δεν αφο­ρά κυρί­ως την προ­στα­σία των εργα­ζο­μέ­νων από την εργο­δο­τι­κή βία και τρο­μο­κρα­τία, αλλά τον περιο­ρι­σμό του κόστους για τις επι­χει­ρή­σεις. Όπως λένε η βία και η παρε­νό­χλη­ση “είναι ασυμ­βί­βα­στες με την προ­ώ­θη­ση βιώ­σι­μων επιχειρήσεων’!

Μάλι­στα, υπεύ­θυ­νος για τα ανα­γκαία μέτρα πρό­λη­ψης και προ­στα­σί­ας ορί­ζε­ται ο εργο­δό­της, δηλα­δή αυτός που από τη θέση του μπο­ρεί και να ασκή­σει βία, ακό­μα και σεξουα­λι­κή παρενόχληση!

Ποια στή­ρι­ξη έχουν βρει τα “στό­μα­τα που άνοι­ξαν” και κατήγ­γει­λαν αυτές τις συμπε­ρι­φο­ρές στο χώρο δου­λειάς; Τα στοι­χεία είναι απο­κα­λυ­πτι­κά. Μέχρι τέλη 2021 έγι­ναν 97 καταγ­γε­λί­ες, εκ των οποί­ων οι 13 αφο­ρού­σαν σεξουα­λι­κή παρε­νό­χλη­ση. Στην πλειο­ψη­φία τους αφο­ρού­σαν στον εργο­δό­τη ή κάποιο διευ­θυ­ντι­κό στέ­λε­χος. Τι κυρώ­σεις υπήρ­ξαν; Καμία.

Οι καταγ­γελ­λό­με­νοι εργο­δό­τες “την έβγα­λαν καθα­ρή” και η “μηδε­νι­κή ανο­χή”, μετα­φρά­στη­κε στην πρά­ξη, σε κάλυ­ψη της εργο­δο­τι­κής βίας και ασυδοσίας.

Ποια στή­ρι­ξη βρή­καν οι γυναί­κες που έχουν υπο­στεί ενδο­οι­κο­γε­νεια­κή βία; Στη χώρα μας υπάρ­χουν μόνο 44 συμ­βου­λευ­τι­κά κέντρα και 19 ξενώ­νες για κακο­ποι­η­μέ­νες γυναί­κες, με μόλις 400 θέσεις. Παρά τις υπε­ράν­θρω­πες προ­σπά­θειες των εργα­ζο­μέ­νων σε αυτές τις δομές, που δου­λεύ­ουν με ετή­σιες συμ­βά­σεις για χρό­νια, μια γυναί­κα έχει πολ­λούς σκο­πέ­λους να ξεπε­ρά­σει για να στα­θεί στα πόδια της, να απε­γκλω­βι­στεί από μια κακο­ποι­η­τι­κή σχέση.

Το ΚΚΕ μάχε­ται ατα­λά­ντευ­τα ενά­ντια στους παρά­γο­ντες που γεν­νούν τους δρά­στες- “τέρα­τα” και αφή­νουν τις γυναί­κες απρο­στά­τευ­τες στα απο­τρό­παια και φρι­κια­στι­κά εγκλή­μα­τα, στη σεξουα­λι­κή βία και κακο­ποί­η­ση, που φτά­νει μέχρι τη γυναικοκτονία.

Το ΚΚΕ τάσ­σε­ται ανε­πι­φύ­λα­κτα υπέρ της αυστη­ρο­ποί­η­σης του ποι­νι­κού πλαι­σί­ου και της ποι­νι­κής μετα­χεί­ρι­σης των εγκλη­μά­των βίας κατά των γυναι­κών, με άξο­να το κίνη­τρο του δρά­στη. Κατα­δι­κά­ζει κατη­γο­ρη­μα­τι­κά κάθε φαι­νό­με­νο ατι­μω­ρη­σί­ας ή προ­σπά­θειας να πέσουν στα “μαλα­κά” οι δρά­στες τέτοιων απε­χθών εγκλη­μά­των. Ταυ­τό­χρο­να, διεκ­δι­κεί σε κάθε χώρο, μέτρα ουσια­στι­κής πρό­λη­ψης και προ­στα­σί­ας των κακο­ποι­η­μέ­νων γυναι­κών, των παι­διών, των οικο­γε­νειών των θυμάτων.

Απλώ­νου­με το χέρι σε όποιον και όποια βιώ­νει τον κοι­νω­νι­κό απο­κλει­σμό και τις δια­κρί­σεις με βάση το φύλο, τη θρη­σκεία, την εθνι­κή ή εθνο­τι­κή κατα­γω­γή, το σεξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Καμία και κανέ­νας να μην απο­κλεί­ε­ται από σύγ­χρο­να κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα. Αυτή είναι η βάση για να ανθί­σουν και τα ατο­μι­κά δικαιώματα.

Στο δρό­μο της γνώ­σης και του αγώ­να ο καθέ­νας και η καθε­μιά μπο­ρεί να απο­κτή­σει το κου­ρά­γιο, τη δύνα­μη, την αντο­χή, να ανα­πτύ­ξει “αντι­σώ­μα­τα” στα αντι­δρα­στι­κά πρό­τυ­πα που μας πλα­σά­ρουν για τη θέση της γυναί­κας. Μπο­ρεί να απορ­ρί­ψει την δήθεν “κανο­νι­κό­τη­τα” της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης της σεξουα­λι­κό­τη­τας. Ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα που είναι σε έξαρ­ση τα “επί­ση­μα” και “ανε­πί­ση­μα” κυκλώ­μα­τα πορ­νεί­ας, trafficking, ακό­μα και παι­διών, το οργα­νω­μέ­νο έγκλημα.

Δεν είναι λύση η απο­δο­χή και νομι­μο­ποί­η­ση της πορ­νεί­ας μέσω δήθεν “εκσυγ­χρο­νι­στι­κών”, μεταρ­ρυθ­μι­στι­κών προ­τά­σε­ων, για να συντη­ρεί­ται η βιο­μη­χα­νία εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης του σεξ, ακό­μα και μέσω του διαδικτύου.

Για να μπο­ρέ­σουν οι γυναί­κες, αλλά και οι άνδρες, τα παι­διά, όλα τα άτο­μα ανε­ξαρ­τή­τως σεξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού, να ξεφύ­γουν από τα δίχτυα τέτοιων κυκλω­μά­των, είναι βασι­κό να εξα­σφα­λι­στεί σε όλες και όλους καθολικά:

Το δικαί­ω­μα στη μόνι­μη και στα­θε­ρή δουλειά,

Το δικαί­ω­μα στην ολό­πλευ­ρη κοι­νω­νι­κή προστασία,

Στην οικο­νο­μι­κή, νομι­κή, ψυχο­λο­γι­κή υπο­στή­ρι­ξη από το ανα­γκαίο επι­στη­μο­νι­κό προσωπικό.

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι,

Η συμ­με­το­χή στον συλ­λο­γι­κό αγώ­να, απο­τε­λεί πηγή έμπνευ­σης για αγω­νι­στι­κή και ανυ­πό­τα­κτη στά­ση, σε όλα τα πεδία της ζωής, και στις δια­προ­σω­πι­κές σχέσεις.

Το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνά­μεις στον κοι­νό αγώ­να αντρών και γυναι­κών, με βάση τα κοι­νά εργα­τι­κά, λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα απέ­να­ντι στον κοι­νό αντί­πα­λο, την εξου­σία του κεφα­λαί­ου. Μέσα στον κοι­νό αγώ­να όλων, γίνο­νται “μάθη­μα ζωής” οι αξί­ες της συλ­λο­γι­κό­τη­τας, της αλλη­λεγ­γύ­ης, ο αλλη­λο­σε­βα­σμός, κόντρα στην κοι­νω­νι­κή απο­μό­νω­ση, την αλλο­τρί­ω­ση, τον ρατσισμό.

Σε αυτό το δρό­μο μπο­ρεί να πάρει ανά­σα η νέα γυναί­κα, μαθή­τρια, η φοι­τή­τρια, η σπου­δά­στρια των ΙΕΚ. Για να μην συν­θλί­βο­νται τα όνει­ρα και οι ανά­γκες της από τους ταξι­κούς, κοι­νω­νι­κούς φραγ­μούς, τα εμπό­δια και τις πιέ­σεις που δια­μορ­φώ­νο­νται στο σημε­ρι­νό ταξι­κό σχο­λείο και πανε­πι­στή­μιο. Για­τί εκεί σήμε­ρα, δυστυ­χώς, διδά­σκε­ται ο αντα­γω­νι­σμός, ο εγω­ι­στι­κός τρό­πος ζωής και σκέ­ψης, σαν συντα­γή για την “επι­τυ­χία” και την “προ­σω­πι­κή εξέ­λι­ξη” που δια­περ­νούν ακό­μα και τις δια­προ­σω­πι­κές σχέσεις.

Εμπι­στευ­τεί­τε το ΚΚΕ και στις εκλο­γές, όπως εμπι­στεύ­ε­στε τα μέλη της ΚΝΕ στις σχο­λές, στα σχο­λεία, στους χώρους δου­λειάς. Ό,τι έχει κατα­κτή­σει η νεο­λαία, το κατά­φε­ρε με τους αγώ­νες της, με τις δυνά­μεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπρο­στά­ρη­δες, χωρίς να περι­μέ­νει κυβερ­νη­τι­κούς σωτή­ρες “από τα πάνω”.

Με πρώ­τη ψήφο κόκ­κι­νη, η νέα γυναί­κα μπο­ρεί να γίνει πρω­τα­γω­νί­στρια στο δρό­μο της πραγ­μα­τι­κής ισο­τι­μί­ας και χει­ρα­φέ­τη­σης. Είναι στο χέρι καθε­μιάς και καθε­νός, που οργί­ζε­ται και αγα­να­κτεί, να παλέ­ψει μαχη­τι­κά ώστε:

Αυτή η κοι­νω­νία που θαυ­μα­στά τέρα­τα γεν­νά, που τι σημαί­νει να σαι άνθρω­πος, ο άνθρω­πος το λησμο­νά­ει, ορι­στι­κά κι αμε­τά­κλη­τα να μπει στο “χρο­νο­ντού­λα­πο” της ιστο­ρί­ας. Αυτά θα λέγα­με παρα­φρά­ζο­ντας τα λόγια του σπου­δαί­ου Μπέρ­τολντ Μπρεχτ, στο θεα­τρι­κό έργο “Αντι­γό­νη’, που θα έχου­με τη χαρά να απο­λαύ­σου­με αμέ­σως μετά.

Απέ­να­ντι σε ένα σύστη­μα που γίνε­ται όλο και πιο αντι­δρα­στι­κό, η πρό­τα­ση του ΚΚΕ στις γυναί­κες της εργα­τι­κής-λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας, είναι ένας ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κός δρό­μος ανά­πτυ­ξης. Ένας δρό­μος, που βάζει στο επί­κε­ντρο τον εργα­ζό­με­νο άνθρω­πο, γυναί­κα κι άνδρα, το παι­δί, τον συντα­ξιού­χο, και την ικα­νο­ποί­η­ση των συνε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νων ανα­γκών τους.

Το πρό­γραμ­μα μας για την εργα­τι­κή-λαϊ­κή εξου­σία και δια­κυ­βέρ­νη­ση έχει ως βάση την κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία στα μέσα παρα­γω­γής, με επι­στη­μο­νι­κό κεντρι­κό σχε­δια­σμό της κοι­νω­νι­κής παρα­γω­γής, των κοι­νω­νι­κών υπηρεσιών.

Με το ΚΚΕ ανοί­γου­με το δρό­μο για να απαλ­λα­γού­με από το βρα­χνά του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους, της εκμε­τάλ­λευ­σης και κατα­πί­ε­σης, με το λαό στη εξου­σία και ιδιο­κτή­τη του πλού­του που παρά­γει. Για την κοι­νω­νία της πραγ­μα­τι­κής ελευ­θε­ρί­ας, το σοσια­λι­σμό-κομ­μου­νι­σμό, όπου μπο­ρεί να απε­λευ­θε­ρω­θεί κάθε γυναί­κα από οικο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς καταναγκασμούς.

Σε αυτό το έδα­φος μπο­ρούν να ανθί­σουν η ισο­τι­μία της γυναί­κας και ο αλλη­λο­σε­βα­σμός μετα­ξύ ανδρών-γυναι­κών, σχέ­σεις απαλ­λαγ­μέ­νες από κάθε οικο­νο­μι­κή, κοι­νω­νι­κή εξάρτηση.

Σας καλούμε λοιπόν,
μπροστά στις εκλογές
να ενισχύσετε αποφασιστικά το ΚΚΕ.
Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ! ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ, ΤΟ ΩΡΑΙΟ, ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!