Ούτε για τα καρναβάλια…

Μια ηλι­κιω­μέ­νη κυρία με παλαι­στι­νια­κή μαντί­λα, συστή­νε­ται με το όνο­μα «Αντι­ση­μι­τι­σμός» και έχει μαζί της δύο άγρια σκυ­λιά, το Μίσος και τη Βία, που φορά­νε περι­λαί­μια στα χρώ­μα­τα της παλαι­στι­νια­κής σημαί­ας. Αυτό ήταν το «άρμα – έκπλη­ξη» που επέ­λε­ξε για τη φετι­νή καρ­να­βα­λι­κή παρέ­λα­ση η Επι­τρο­πή Καρ­να­βα­λιού της Κολω­νί­ας, ονο­μα­τί­ζο­ντας το «Η επί­σκε­ψη της γηραιάς κυρί­ας» (με σαφή ανα­φο­ρά στο ομό­τι­τλο θεα­τρι­κό έργο του Φρή­ντριχ Ντύρενματ).

Σε άρμα του καρ­να­βα­λιού στο γει­το­νι­κό Ντί­σελ­ντορφ, ένας μαχη­τής της Χαμάς σπρώ­χνει τους αμά­χους προς ένα ισραη­λι­νό τανκ.

Αυτό τον τρό­πο βρή­καν για να σχο­λιά­σουν οι διορ­γα­νω­τές των καρ­να­βα­λιών, με την καθο­δή­γη­ση ή του­λά­χι­στον ανο­χή των αρχών του κρα­τι­δί­ου της Βόρειας Ρηνα­νί­ας – Βεστφα­λί­ας (συμ­μα­χία Χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τών με τους Πρά­σι­νους), τη σφα­γή στη Λωρί­δα της Γάζας, με του­λά­χι­στον 28.000 Παλαι­στί­νιους νεκρούς, ανά­με­σά τους και πάνω από 11.000 παι­διά. Θα πει κανείς, τι άλλο να περί­με­νε κάποιος από αυτούς που στη­ρί­ζουν την ομο­σπον­δια­κή κυβέρ­νη­ση (Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών – Πρα­σί­νων – Φιλε­λευ­θέ­ρων) που πολύ­πλευ­ρα υπο­στη­ρί­ζει το Ισρα­ήλ και που απα­γό­ρευ­σαν τις δια­δη­λώ­σεις αλλη­λεγ­γύ­ης προς τον παλαι­στι­νια­κό λαό στο κρα­τί­διο και απει­λούν με απε­λά­σεις και φυλα­κί­σεις όσους συλ­λαμ­βά­νο­νται σε αυτές; Αν ένα πράγ­μα ωστό­σο επι­βε­βαιώ­νε­ται, είναι η ανά­γκη που νιώ­θουν με όλους τους τρό­πους να ανα­πο­δο­γυ­ρί­σουν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, να παρου­σιά­σουν ως θύμα την κατο­χι­κή δύνα­μη του Ισρα­ήλ και ως θύτη τον παλαι­στι­νια­κό λαό που ματώ­νει, κατη­γο­ρώ­ντας χυδαία ως «αντι­ση­μί­τη» όποιον καταγ­γέλ­λει την κατο­χή και τη σφα­γή και στη­ρί­ζει το δικαί­ω­μα των Παλαι­στι­νί­ων να ζουν σε πατρί­δα ελεύ­θε­ρη και ανε­ξάρ­τη­τη στα σύνο­ρα του 1967, με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ, δίπλα στο Ισραήλ.

Παρά τους τόνους λάσπης, μάταιος ο κόπος τους! Οι λεω­φό­ροι και οι πλα­τεί­ες των ευρω­παϊ­κών πόλε­ων θα συνε­χί­ζουν να πλημ­μυ­ρί­ζουν από εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νους που δια­δη­λώ­νουν κατη­γο­ρη­μα­τι­κά: «Με την Παλαι­στί­νη ως τη Λευ­τε­ριά!», κάνο­ντας χαρ­το­πό­λε­μο την προ­πα­γάν­δα επι­πέ­δου …βασι­λιά καρνάβαλου.

ΥΓ: Στο καρ­να­βά­λι της Κολω­νί­ας υπήρ­χε και ένα άρμα, που παρου­σί­α­ζε τους απερ­γούς εργα­ζό­με­νους σε διά­φο­ρους κλά­δους και τους αγρό­τες που αυτή την περί­ο­δο βρί­σκο­νται σε κινη­το­ποι­ή­σεις στη Γερ­μα­νία, ως «τεμπέ­λη­δες» και «χορ­τά­τους».

Δεν υπάρ­χει καλύ­τε­ρη απά­ντη­ση από αυτή του Μπέρ­τολτ Μπρεχτ: «Αυτοί που βρί­σκο­νται ψηλά/ Θεω­ρού­νε ταπεινό/ Να μιλάς για το φαΐ/ Ο λόγος; Έχου­νε κιό­λας φάει…».