Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Για μία ακόμη φορά ο γνωστός για τις αντικομμουνιστικές του «μανίες» Τάκης Θεοδωρόπουλος με άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (5/6) και τίτλο «Το ΚΚΕ ως ψυχολογικό σύμπλεγμα» «βγάζει χολή» σε βάρος του ΚΚΕ.
Μάλιστα η έλλειψη επιχειρημάτων για τα όσα υποστηρίζει, οδηγούν την όποια αντιπαράθεση μ’ αυτά, στο πεδίο της…ψυχολογίας και την αναζήτηση πιθανών…συμπλεγμάτων από μέρους του πια!
Το βασικό ζήτημα που δεν μπορεί να αποκρύψει είναι η απέχθεια του στο ΚΚΕ, στην ιστορία του, στους αγώνες του. Αλλά ταυτόχρονα και ο φόβος του γι’ αυτό που πραγματικά πρεσβεύει και ξεκάθαρα διατυπώνονται και στο καταστατικό του…
Στο συγκεκριμένο άρθρο αφού γίνονται αναφορές (χιλιοειπωμένες…) για δήθεν άρνηση του ΚΚΕ για φορολογικό έλεγχο, για τη διαδήλωση για το Πολυτεχνείο εν μέσω πανδημίας κ.α καταλήγει στο «ζουμί» που ουσιαστικά είναι και ο μύχιος πόθος του, δηλαδή η νόμιμη παρουσία του (για την οποία δήθεν δείχνει ανοχή το αστικό σύστημα), που φυσικά δεν είναι χάρισμα κανενός, αλλά κατακτήθηκε με τους αγώνες του λαού μας: «Κακός σύμβουλος οι ενοχές και η δημοκρατία μας υπήρξε επί μακρόν ενοχική απέναντι σε όσους αποπειράθηκαν να την καταργήσουν και απέτυχαν».
Και συμπληρώνει δείχνοντας έμπρακτα και τα δικά του «συμπλέγματα»: «Το ΚΚΕ δεν είναι πολιτικό κόμμα. Είναι ψυχολογικό σύμπλεγμα. Ακόμη και η Εκκλησία δέχεται ενίοτε να υποβάλει το δόγμα της στη βάσανο της πραγματικότητας. Όχι όμως το ΚΚΕ.» Φυσικά η προσπάθεια εδώ να θεωρεί το ΚΚΕ ως ένας είδος «ασθένειας» και άρα να χρειάζεται …θεραπεία, την ακούσαμε π.χ και στα χρόνια της 7χρονης δικτατορίας με τον περίφημο «γύψο» του αρχιδικτάτορα.
Θα συμφωνήσουμε όμως με μία διαπίστωση του ότι «Το ΚΚΕ είναι ιερό κειμήλιο της Ιστορίας μας». Με την έννοια ότι η υπερεκατοντάχρονη ιστορία εμπνέει σεβασμό ακόμη και στους εχθρούς του. Γιατί η ιστορία του είναι συνυφασμένη με τους αγώνες του λαού μας, με τις κατακτήσεις του, είναι ιστορία αγώνων, θυσιών και προσφοράς. Και φυσικά όπως καλά γνωρίζει ο συγγραφέας δεν αφορά η παρουσία του μόνο το χτες. Δεν είναι δηλαδή «αβλαβές εικόνισμα» αλλά ο φωτεινός φάρος και για το σήμερα, εμπνέει και κυρίως δείχνει τον δρόμο που θα πρέπει να βαδίσει ο λαός μας για να κτίσει τον μέλλον του σε αντίθεση με την καπιταλιστική σκλαβιά που θιασώτης είναι ο συγγραφέας του άρθρου…
Όσον αφορά την πρόταση του για να παραχωρηθεί στο ΚΚΕ «ένα πάρκο για να οργανώνει τις διαδηλώσεις του και να εκθέτει τα κειμήλια της ιστορίας του» απλά να πούμε ότι οι σκουριασμένες πραγματικά αντιλήψεις του αρθρογράφου (καθόλου πρωτότυπες μάλιστα) θα μπουν και αυτές (όπως και παλιότερων του) στο μουσείο της ιστορίας μαζί με το αντικείμενο τους, τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής και την υπεράσπιση του…
«Τσε Γκεβάρα, πρεσβευτής της Επανάστασης», του Νίκου Μόττα