Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ

kostas katimertzoglouΓρά­φει ο Κώστας Κατι­μερ­τζό­γλου //
Πρό­ε­δρος ΣΕΠΕ «Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ»
Επι­κε­φα­λής Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης Ν. Ιωνίας

 

Από την πρώ­τη στιγ­μή, μετά την ανα­γκα­στι­κή από­φα­ση της  κυβέρ­νη­σης να προ­χω­ρή­σει στο κλεί­σι­μο όλων των εκπαι­δευ­τι­κών δομών για την αντι­με­τώ­πι­ση της  εξά­πλω­σης του κορο­νοϊ­ού,  ως Σύλ­λο­γος Εκπαι­δευ­τι­κών Π.Ε «Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ» με αίσθη­μα ευθύ­νης παίρ­νο­ντας όλα τα μέτρα αυτο­προ­στα­σί­ας και προ­στα­σί­ας των συναν­θρώ­πων μας, προ­σαρ­μό­σα­με τη λει­τουρ­γία και τη δρά­ση του συλ­λό­γου  μας  χρη­σι­μο­ποιώ­ντας  τα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης σχε­δόν σε καθη­με­ρι­νή βάση και για τις συνε­δριά­σεις του Δ.Σ και για την ενη­μέ­ρω­ση των συναδέλφων.

Καλέ­σα­με τους συνα­δέλ­φους να αντι­με­τω­πί­σου­με όλοι μαζί και αυτή τη δοκι­μα­σία με το σύν­θη­μα: «Μένου­με δυνα­τοί, δίπλα στους μαθη­τές μας και τους γονείς τους με όποιο τρό­πο μπο­ρεί ο καθέ­νας,  συσπει­ρω­μέ­νοι στον σύλ­λο­γο μας, με  αλλη­λεγ­γύη μετα­ξύ  μας.  Δε μένου­με σιωπηλοί».

Δεν μεί­να­με ούτε θα  μεί­νου­με σιω­πη­λοί μπρο­στά στις  πολι­τι­κές ευθύ­νες για τις ελλεί­ψεις στο δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας, όλων των κυβερ­νή­σε­ων και της ΕΕ οι οποί­ες αντι­με­τω­πί­ζουν την Υγεία ως εμπό­ρευ­μα, αφού απο­δει­κνύ­ε­ται σήμε­ρα με τον πιο δρα­μα­τι­κό τρό­πο ότι μια τέτοια πολι­τι­κή είναι επι­κίν­δυ­νη όχι  μόνο για την υγεία του λαού  αλλά  ακό­μα  και για την ίδια του τη ζωή..

Απαι­τή­σα­με μαζί με άλλα  σωμα­τεία του δημό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα την ανά­γκη για χιλιά­δες προ­σλή­ψεις ιατρι­κού και  νοση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού στα νοσο­κο­μεία της χώρας, την άμε­ση επί­τα­ξη του ιδιω­τι­κού τομέα της Υγεί­ας, την προ­στα­σία της υγεί­ας των εργα­ζο­μέ­νων σε όλους τους χώρους Υγεί­ας, το άνοιγ­μα όλων των ΜΕΘ, την προ­στα­σία των εργα­ζο­μέ­νων στους χώρους παρα­γω­γής, την ακύ­ρω­ση των χιλιά­δων απο­λύ­σε­ων, την άρση του περιο­ρι­σμού των συν­δι­κα­λι­στι­κών ελευθεριών.

Παράλ­λη­λα καταγ­γεί­λα­με την ευθύ­νη όλων των κυβερ­νή­σε­ων μέχρι σήμε­ρα για την πολι­τι­κή των ελλεί­ψε­ων και των περι­κο­πών  απέ­να­ντι  στη  δημό­σια  παι­δεία, η οποία έφε­ρε στην επι­φά­νεια τη  γύμνια του όλου  εγχει­ρή­μα­τος της εξ’ απο­στά­σε­ως διδα­σκα­λί­ας  που ανα­κοί­νω­σε το Υπουρ­γείο Παι­δεί­ας, το οποίο ζητώ­ντας από εκπαι­δευ­τι­κούς και γονείς, να μπού­με στο Πανελ­λή­νιο Σχο­λι­κό Δίκτυο και να εξα­σφα­λί­σου­με για τα παι­διά μας μια θέση στις εκπαι­δευ­τι­κές πλατ­φόρ­μες, βρε­θή­κα­με αντι­μέ­τω­ποι με ένα ηλε­κτρο­νι­κό σύστη­μα που «σέρ­νε­ται», «πέφτει»  ή μας πετά­ει έξω παρά τα εκα­τομ­μύ­ρια που δαπα­νή­θη­καν για το περί­φη­μο “ψηφια­κό σχο­λείο”, που δια­φή­μι­ζαν εδώ και χρό­νια όλες οι κυβερνήσεις !

Οι συνά­δελ­φοι παρά τις τερά­στιες δυσκο­λί­ες, καθώς πολ­λοί δεν έχουν τον απα­ραί­τη­το εξο­πλι­σμό ούτε και την κατάλ­λη­λη επι­μόρ­φω­ση που απαι­τού­νται, χρη­σι­μο­ποιούν κάθε πρό­σφο­ρο μέσο και επι­κοι­νω­νούν με τους γονείς και τους μαθη­τές μας, αφού κι από αυτούς αρκε­τοί δε δια­θέ­τουν καν ηλε­κτρο­νι­κό υπο­λο­γι­στή.  Και  αυτό  το είχαν ήδη αρχί­σει να το κάνουν και μόνοι τους, δεν περί­με­ναν ούτε να το πει το υπουρ­γείο ούτε να φιλο­τι­μη­θούν κάτω από τον συκο­φα­ντι­κό κανι­βα­λι­σμό ορι­σμέ­νων χαμερ­πών εκφρα­στών του κοι­νω­νι­κού εκφα­σι­σμού για την αμφι­σβή­τη­ση της εργα­τι­κό­τη­τάς τους!

Απαι­τή­σα­με από το υπουρ­γείο έκτα­κτη χρη­μα­το­δό­τη­ση από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό στην Παι­δεία να δημιουρ­γη­θεί  Κεντρι­κή Ψηφια­κή Πλατ­φόρ­μα  Δια­δα­κτυα­κού  Υλι­κού,  να εξα­σφα­λί­σει την ανα­γκαία ανα­βάθ­μι­ση στο Πανελ­λή­νιο Σχο­λι­κό Δίκτυο, τον απα­ραί­τη­το τεχνο­λο­γι­κό εξο­πλι­σμό σε κάθε σχο­λείο, εκπαι­δευ­τι­κό και μαθη­τή, να πάρει μέτρα για τα παι­διά των φτω­χών λαϊ­κών οικο­γε­νειών, των ανέρ­γων, των απο­λυ­μέ­νων, των απλή­ρω­των, των μετα­να­στών  και επι­πλέ­ον  επει­δή πολ­λά απ΄ αυτά έχουν να  αντι­με­τω­πί­σουν και το φάντα­σμα  της  πεί­νας, να  συνε­χί­σει  τα  σχο­λι­κά γεύματα.

Για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση αυτής  της προ­σπά­θειας  πήρα­με την πρω­το­βου­λία ως σύλ­λο­γος  μαζί με άλλα εκπαι­δευ­τι­κά σωμα­τεία να καλέ­σου­με τους  συνα­δέλ­φους, η αντα­πό­κρι­ση των οποί­ων ήταν συγκι­νη­τι­κά μαζι­κή, να  προ­συ­πο­γρά­ψουν  το πλαί­σιο  αιτη­μά­των,  μέσω των meil  του συλ­λό­γου, για την επί­δο­σή του στο υπουρ­γείο παιδείας. 

Το Υπουρ­γείο  όμως συνε­χί­ζο­ντας την ασύγ­χρο­νη… επα­φή του με την εκπαι­δευ­τι­κή και  κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα,  βάζει συνε­χώς νέα εμπό­δια,  με τη γενί­κευ­ση  της «σύγ­χρο­νης»  εξ απο­στά­σε­ως εκπαί­δευ­σης και στο Δημο­τι­κό, ασκώ­ντας ταυ­τό­χρο­να  μια αφό­ρη­τη  πίε­ση από την πλευ­ρά του προς τους Διευ­θυ­ντές και τους συνα­δέλ­φους για υπο­χρε­ω­τι­κή εγγρα­φή και συμ­με­το­χή τους στη σχε­τι­κή  πλατφόρμα.

Η επι­λο­γή αυτή  φανε­ρώ­νει ότι το Υπουρ­γείο κινεί­ται εντε­λώς επι­κοι­νω­νια­κά, χωρίς  να  υπο­λο­γί­ζει πως η εφαρ­μο­γή της σύγ­χρο­νης εξ απο­στά­σε­ως  εκπαί­δευ­σης  έχει: α) κυρί­ως  σοβα­ρά παι­δα­γω­γι­κά προ­βλή­μα­τα ώστε να επι­λε­γεί και να γενι­κευ­τεί στο δημο­τι­κό, καθώς τα μικρό­τε­ρα σε ηλι­κία παι­διά δεν έχουν την δυνα­τό­τη­τα να χει­ρι­στούν τα μέσα και να συμ­με­τέ­χουν με μια σχε­τι­κή αυτο­νο­μία στην δια­δι­κα­σία. Αλλά…

β) και τεχνι­κά προ­βλή­μα­τα αφού απαι­τεί­ται και πιο σύγ­χρο­νος τεχνι­κός εξο­πλι­σμός (κάμε­ρα, μικρό­φω­νο κ.λπ.)  και γραμ­μή Internet με πολύ γρή­γο­ρες ταχύ­τη­τες και στα­θε­ρό τηλέ­φω­νο στο σπί­τι με απε­ριό­ρι­στη χρή­ση. Κάτι  που εκ των προ­τέ­ρων απο­κλεί­ει χιλιά­δες μαθη­τές κι όταν μάλι­στα στο σπί­τι  μπο­ρεί να υπάρ­χουν 2 παι­διά που πάνε δημο­τι­κό και ο εργα­ζό­με­νος εξ απο­στά­σε­ως γονιός ή αδελ­φός που προ­ε­τοι­μά­ζε­ται  για πανελ­λή­νιες  ή   φοι­τη­τής ή …!

Εκεί­νο που απαι­τεί­ται πρώ­τα απ΄ όλα είναι  ότι  το  υπουρ­γείο πρέ­πει να στα­μα­τή­σει τώρα  τον εξ απο­στά­σε­ως … εμπαιγ­μό. 

  • Κανέ­νας συνά­δελ­φος δεν είναι υπο­χρε­ω­μέ­νος να μπει στο link του Υπουρ­γεί­ου και να εφαρ­μό­σει υπο­χρε­ω­τι­κά τη σύγ­χρο­νη εξ απο­στά­σε­ως εκπαίδευση.
  • Ο καθέ­νας μπο­ρεί να συνε­χί­ζει να δου­λεύ­ει όπως δού­λευε έως τώρα με όποια  μέθο­δο κρί­νει  ότι  μπο­ρεί  να  βοη­θή­σει όλους  τους  μαθη­τές του.
  • Κάθε σκέ­ψη για γενί­κευ­ση μεθό­δων σαν της εξ απο­στά­σε­ως διδα­σκα­λία, με στό­χο την υλο­ποί­η­ση αντιεκ­παι­δευ­τι­κών πολι­τι­κών όπως η αξιο­λό­γη­ση, οι περι­κο­πές σε εκπαι­δευ­τι­κό προ­σω­πι­κό, η διαιώ­νι­ση της αδιο­ρι­στί­ας και των ελα­στι­κών εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, η μεί­ω­ση των μισθών, μετά τη λήξη της έκτα­κτης  κατά­στα­σης θα μας βρει απέναντι.
  • Οι συνά­δελ­φοι και οι γονείς των μαθη­τών μας να είναι σε επα­φή με τον Σύλ­λο­γο μας, να  μας ενη­με­ρώ­νουν για κάθε  πρό­βλη­μα.  Κανέ­νας μόνος του  σε αυτές τις δύσκο­λες συνθήκες!
  • Να βγά­λουν όλοι χρή­σι­μα συμπε­ρά­σμα­τα. Να μη βάλουν τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες  τους  σε  καρα­ντί­να.  Να  λογα­ριά­σουν σήμε­ρα  εχθρούς και φίλους  για τα λαϊ­κά  συμφέροντα.

Για­τί  σήμε­ρα κρί­νε­ται η ζωή  τους, η ζωή  των παι­διών μας.  Για­τί πάνω απ΄ όλα  η παν­δη­μία ανα­δει­κνύ­ει κάθε μέρα με τον πιο τρα­γι­κό τρό­πο το απο­κρου­στι­κό πρό­σω­πο ενός απάν­θρω­που οικο­νο­μι­κού μοντέ­λου  που ακό­μα και σ΄ αυτή  τη δύσκο­λη συγκυ­ρία  μετρά­ει  τα κοι­νω­νι­κά αγα­θά όπως είναι η υγεία, η παι­δεία, η κοι­νω­νι­κή πρό­νοια και ασφά­λι­ση, η ίδια η επι­βί­ω­ση του λαού μας, με γνώ­μο­να το κέρ­δος των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και βρί­σκει την αφορ­μή για μεγα­λύ­τε­ρη επί­θε­ση στα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευθερίες.

Για μας τους εργα­ζό­με­νους προ­βάλ­λει περισ­σό­τε­ρο από ποτέ η ανα­γκαιό­τη­τα  ενός  άλλου  κόσμου με  επί­κε­ντρο εμάς τους ίδιους στο τιμό­νι των εξε­λί­ξε­ων και τις δικές  μας σύγ­χρο­νες ανάγκες.

 

Δεν ανα­στέλ­λου­με τους αγώ­νες και τις διεκ­δι­κή­σεις μας! 

Με αλλη­λεγ­γύη και συλ­λο­γι­κό­τη­τα μπο­ρού­με να τα καταφέρουμε!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο