Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο ιός και ο… μωρός!

Σκιά­χτη­κα από τον ιό μην τύχει και κολλήσω:
σταυ­ρό κάνω κι ευχέ­λαιο πριν πάω να κοινωνήσω.

Μάσκα στο πρό­σω­πο φορώ, φοβά­μαι να ανασάνω,
μην απ’ τα παρα­κεί­με­να προ ώρας μου πεθάνω.

Ευρώ στην τσέ­πη δεν κρα­τώ, τα χρέη μου με πνίγουν
και το μαχαί­ρι πιο βαθιά, μέρα τη μέρα μπήγουν.

Ματαί­ως επε­ρί­με­να για την επιστρεπτέα
Να πιού­με στην υγεία μας, να την περ­νά­με ωραία.

Κι αντί για χρή­μα μου δώσαν δυο φάσκε­λα στη μούρη,
και τα ‘χω και πορεύ­ο­μαι σαν το φτω­χό καμπούρη.

Μα οι άρχο­ντες φοβή­θη­καν μην επαναστατήσω
και πάω κόντρα στον και­ρό και τον τρο­χό γυρίσω!

Και κρύ­βο­μαι και πιά­νο­μαι, σαν ποντι­κός στη φάκα
Και με περ­νά­νε οι …σοφοί για μωρό και βλάκα!

Βαγ­γε­λιώ Καρακατσάνη

Τα ανα­γκαία, της Βαγ­γε­λιώς Καρακατσάνη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο