Ο κυνικός Κ. Ζαχαριάδης η επιλογή ΣΥΡΙΖΑ για το Δήμo της Αθήνας

Μετά από ένα έντο­νο παρα­σκή­νιο, η Πολι­τι­κή Γραμ­μα­τεία του ΣΥΡΙΖΑ κατέ­λη­ξε ότι ο Κ. Ζαχα­ριά­δης θα είναι ο υπο­ψή­φιος δήμαρ­χος του κόμ­μα­τος στον Δήμο της Αθήνας.

Η πρό­τα­ση του Ν. Παπ­πά κατα­ψη­φί­στη­κε με μεγά­λη πλειο­ψη­φία (25 κατά, 14 υπέρ και ένα λευ­κό). Έτσι, τα μέλη της Πολι­τι­κής Γραμ­μα­τεί­ας ψήφι­σαν ανά­με­σα στον Κ. Ζαχα­ριά­δη και τον Ν. Φίλη, επι­λέ­γο­ντας τελι­κά τον πρώ­το (με ψήφους 17–15 και 8 λευκά).

Η επι­λο­γή δεν ήταν άσχε­τη από το δια­γκω­νι­σμό των εσω­κομ­μα­τι­κών στρα­το­πέ­δων για την εκλο­γή νέου προ­έ­δρου στο ΣΥΡΙΖΑ (Ζαχα­ριά­δη στή­ρι­ζε η ομά­δα της Ε. Αχτσιό­γλου, Φίλη το στρα­τό­πε­δο Τσα­κα­λώ­του και Παπ­πά το στρα­τό­πε­δο του βου­λευ­τή Ν. Παππά).

Ο Κώστας Ζαχα­ριά­δης από τα κεντρι­κά στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ που στή­ρι­ξαν κάθε αντι­λαϊ­κή και φιλο­να­τοϊ­κή πολι­τι­κή, δια­κρί­θη­κε για τον ωμό κυνι­σμό του.

Ήταν αυτός που όταν έγι­νε γνω­στό ότι η Ελλά­δα παρεί­χε στη Σαου­δι­κή Αρα­βία πολε­μι­κό εξο­πλι­σμό, με το χυδαίο ύφος της ΝΑΤΟι­κής «αρι­στε­ράς», ανα­ρω­τιό­ταν πονη­ρά: «Μήπως θα έρθει η ειρή­νη στην Υεμέ­νη, αν δεν που­λή­σου­με εμείς βλή­μα­τα στη Σ. Αραβία;».

Ήταν αυτός που όταν πέθα­ναν οι δυο σπου­δα­στές στη Λάρι­σα από ανα­θυ­μιά­σεις μαγκα­λιού, για­τί δεν είχαν θέρ­μαν­ση, ενο­χο­ποί­η­σε την άγνοιά τους για τους κιν­δύ­νους του μαγκαλιού.

Σε κάθε περί­πτω­ση τόσο η επι­λο­γή Ζαχα­ριά­δη, όσο και η επι­λο­γή Μπα­κο­γιάν­νη (της οικο­γε­νεί­ας Μητσο­τά­κη), είναι επι­λο­γές στή­ρι­ξης μιας αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής που υλο­ποιεί­ται και στην Τοπι­κή Διοί­κη­ση. Είναι δύο επι­λο­γές εχθρι­κές για το λαό.

Ο Νίκος Σοφια­νός, υπο­ψή­φιος στο Δήμο της Αθή­νας αλλά και οι υπό­λοι­ποι υπο­ψή­φιοι της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης σε Δήμους και Περι­φέ­ρειες απο­τε­λούν τη συνε­πή και μαχη­τι­κή δύνα­μη υπε­ρά­σπι­σης των εργα­τι­κών-λαϊ­κών δικαιω­μά­των σε τοπι­κό επί­πε­δο, τη μονα­δι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην πολι­τι­κή της φορο­μπη­ξί­ας, της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, της διά­λυ­σης των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων και της μετα­τρο­πής της τοπι­κής διοί­κη­σης σε “ντί­λερ” επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων, που υπη­ρε­τούν οι “εκλε­κτοί” των αστι­κών κομ­μά­των με όποιο μαν­δύα κι αν εμφανίζονται.

Ναζίμ Χικ­μέτ Ποι­ή­μα­τα εκλο­γή από το έργο του