Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν αμφιδέξιος

Οι ειδι­κοί δια­τη­ρού­σαν αμφι­βο­λί­ες αλλά ερευ­νη­τές του διά­ση­μου Μου­σεί­ου Ουφί­τσι της Φλω­ρε­ντί­ας δηλώ­νουν ότι έχουν την από­δει­ξη: ο Λεο­νάρ­ντο ντα Βίτσι μπο­ρού­σε να γρά­φει, να σχε­διά­ζει και να ζωγρα­φί­ζει εξί­σου καλά τόσο με το αρι­στε­ρό όσο και με το δεξί χέρι.

Για να κατα­λή­ξουν στο συμπέ­ρα­σμα αυτό, το ινστι­τού­το ερευ­νών και απο­κα­τά­στα­σης του μου­σεί­ου μελέ­τη­σε επί μακρόν το σχέ­διο που έχει τίτλο “Il Paesaggio” (Το Τοπίο), το παλαιό­τε­ρο έργο του ζωγρά­φου που γεν­νή­θη­κε στην Τοσκάνη.

To έργο που φέρει ημε­ρο­μη­νία 5 Αυγού­στου 1473 –ο Λεο­νάρ­ντο ντα Βίν­τσι ήταν τότε 21 ετών– παρου­σιά­ζει την κοι­λά­δα του ‘Αρνου (του ποτα­μού που δια­σχί­ζει τη Φλω­ρε­ντία) και το κάστρο του Μοντε­λού­πο στην Τοσκάνη.

Ωστό­σο οι δύο επι­γρα­φές που υπάρ­χουν, η μια στην εμπρό­σθια όψη, η άλλη στην οπί­σθια, ήταν αυτές που απο­τέ­λε­σαν το αντι­κεί­με­νο όλων των ερευνών.
Οι επι­στη­μο­νι­κές ανα­λύ­σεις επέ­τρε­ψαν να δια­πι­στω­θεί ότι και οι δύο γρά­φτη­καν δια χει­ρός ντα Βίν­τσι, και συγκε­κρι­μέ­να η μια με το αρι­στε­ρό χέρι και η άλλη με το δεξί.

Η έκθε­ση κάνει επί­σης λόγο για την ανα­κά­λυ­ψη –με τη χρή­ση λάμπας υπέ­ρυ­θρης ακτι­νο­βο­λί­ας– ενός ακό­μη άγνω­στου σκί­τσου στο πίσω μέρος του έργου.

“Αυτό που οι ανα­λύ­σεις έφε­ραν στο φως είναι πράγ­μα­τι θεα­μα­τι­κό. Τώρα ξέρου­με ότι ο Λεο­νάρ­ντο εργα­ζό­ταν και με τα δύο του χέρια, όχι μόνο με το αρι­στε­ρό, για το οποίο ήταν γνω­στός”, σχο­λί­α­σε ο Γερ­μα­νός ‘Αικε Σμιτ, διευ­θυ­ντής του Μου­σεί­ου Ουφί­τσι της Φλωρεντίας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο