Ο… «μπαρουτοκαπνισμένος» Δένδιας στα καταφύγια του Κιέβου

Μηνύματα και «συμβολισμοί» από το ΝΑΤΟϊκό καταφύγιο…

«Σήμα­νε συνα­γερ­μός και κατε­βή­κα­με στο κατα­φύ­γιο, όπου συνε­χί­σα­με τις συνο­μι­λί­ες. Πρώ­τη φορά στην Ιστο­ρία της Ελλά­δας μνη­μό­νιο συνερ­γα­σί­ας υπο­γρά­φη­κε σε κατα­φύ­γιο κατά τη διάρ­κεια αερο­πο­ρι­κού βομ­βαρ­δι­σμού (…) Η επί­σκε­ψη εμπε­ριεί­χε σει­ρά μηνυ­μά­των προς πολ­λα­πλούς αποδέκτες.

Πρώ­τον. Εκπρο­σώ­πη­σα την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, τη στιγ­μή που οι άλλοι Ευρω­παί­οι αξιω­μα­τού­χοι ακύ­ρω­ναν τις επι­σκέ­ψεις τους (…) Δεί­χνο­ντας, επί του πεδί­ου, ότι δεν υπο­κύ­πτου­με σε εκφο­βι­σμό (…) Έχο­ντας απο­κτή­σει ιδία εικό­να για τα τεκται­νό­με­να, και όχι ως παρα­τη­ρη­τές από την τηλε­ό­ρα­ση. Έχο­ντας άπο­ψη, απευ­θύ­νε­ται κανείς με άλλο βάρος στο Συμβούλιο».

Ο «μπα­ρου­το­κα­πνι­σμέ­νος» που γρά­φει μέσα από τα κατα­φύ­για βγαί­νο­ντας μπρο­στά για να στη­ρί­ξει την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι, την ώρα που οι υπό­λοι­ποι «βλέ­πουν από την τηλε­ό­ρα­ση» τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο να κλι­μα­κώ­νε­ται, δεν είναι άλλος από τον υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών, Ν. Δένδια.

Η κίνη­ση αυτή του Ν. Δέν­δια έχει έναν «καθα­ρό συμ­βο­λι­σμό», που προ­δί­δει την ουσία…

«Συμ­βο­λί­ζει» την επι­λο­γή της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης να βρί­σκε­ται στην «πρώ­τη γραμ­μή» της αντι­πα­ρά­θε­σης ΝΑΤΟ — Ρωσί­ας, διεκ­δι­κώ­ντας πιο απο­φα­σι­στι­κά ρόλο ΝΑΤΟϊ­κού δερ­βέ­να­γα στην περιο­χή των Βαλ­κα­νί­ων και της Νοτιο­α­να­το­λι­κής Μεσο­γεί­ου, να γίνει η Ελλά­δα «κόμ­βος» των ενερ­γεια­κών σχε­δί­ων, να έχουν τα ελλη­νι­κά μονο­πώ­λια θέση στη «μετα­πο­λε­μι­κή ανασυγκρότηση»

«Συμ­βο­λί­ζει» την εμβά­θυν­ση της άμε­σης εμπλο­κής στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο. Την ώρα που για την Ουκρα­νία όδευαν τα τεθω­ρα­κι­σμέ­να BMP‑1 τα οποία η κυβέρ­νη­ση απέ­συ­ρε από τα νησιά, την ώρα που λίγα χιλιό­με­τρα παρα­πέ­ρα με το δάχτυ­λο στη σκαν­δά­λη στάθ­μευαν οι ΝΑΤΟϊ­κές δυνά­μεις που πέρα­σαν από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη για να απο­τε­λέ­σουν την αιχ­μή του δόρα­τος σε μια παρα­πέ­ρα γενί­κευ­ση του πολέ­μου, ο Ν. Δέν­διας στα κατα­φύ­για του Κιέ­βου προ­χω­ρού­σε σε νέες δεσμεύ­σεις για παρα­πέ­ρα εμπλο­κή στον πόλε­μο, αρχής γενο­μέ­νης από την απο­στο­λή αντια­ε­ρο­πο­ρι­κών μέσων. Το θέμα μάλι­στα φέρε­ται ότι συζη­τή­θη­κε και στην επι­κοι­νω­νία Μπλίν­κεν — Μητσο­τά­κη, για την οποία και πάλι η κυβέρ­νη­ση κρά­τη­σε «σιγή ιχθύος».

«Συμ­βο­λί­ζει» τη ΝΑΤΟι­κή ομο­ψυ­χία όλων των άλλων αστι­κών κομ­μά­των, που έχει ως στή­ριγ­μά της η κυβέρ­νη­ση. Ο Ν. Δέν­διας βρέ­θη­κε στο κατα­φύ­γιο έχο­ντας ως «πλά­τη» τις υπο­γρα­φές από το ψήφι­σμα — πολε­μι­κό παρα­λή­ρη­μα του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου, που στή­ρι­ξαν ΝΔ — ΣΥΡΙΖΑ — ΠΑΣΟΚ, καλώ­ντας «τα κρά­τη — μέλη και άλλες χώρες που στη­ρί­ζουν την Ουκρα­νία να αυξή­σουν μαζι­κά τη στρα­τιω­τι­κή τους βοή­θεια».

Καταφύγιο της πιο αρρωστημένης …ευρωατλαντικής φαντασίας

«Συμ­βο­λί­ζει» επί­σης την ακό­μα βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή των ελλη­νο­τουρ­κι­κών σχέ­σε­ων στα ΝΑΤΟϊ­κά σχέ­δια και παζά­ρια. Γρά­φει ο Ν. Δέν­διας ότι «το βομ­βαρ­δι­σμέ­νο Κίε­βο είναι, τρό­πον τινά, η ιδα­νι­κή τοπο­θε­σία για να εξη­γή­σου­με στην παγκό­σμια κοι­νό­τη­τα τι αντι­με­τω­πί­ζου­με εμείς οι Ελλη­νες (…) Οι δύο χώρες έχουν μεγά­λους και επι­θε­τι­κούς γεί­το­νες στα ανα­το­λι­κά τους. Γεί­το­νες που υπο­στη­ρί­ζουν ότι τα εδά­φη μας κακώς απο­σπά­στη­καν από αυτο­κρα­το­ρί­ες του παρελ­θό­ντος, τη ρωσι­κή, την οθω­μα­νι­κή (…) Η τουρ­κι­κή πλευ­ρά έχει υιο­θε­τή­σει πλή­ρως τις ρωσι­κές μεθό­δους».

Σε άλλο σημείο ο Ν. Δέν­διας σημειώ­νει πως «απέ­να­ντι στην πρω­το­φα­νή πρό­κλη­ση που αντι­με­τω­πί­ζου­με, απα­ντά­με. Διε­θνο­ποιώ­ντας την τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα σε συμ­μά­χους και εταί­ρους. Χτί­ζο­ντας τις συμ­μα­χί­ες μας. Με τους Ευρω­παί­ους εταί­ρους, τις ΗΠΑ, τις χώρες της ευρύ­τε­ρης γει­το­νιάς μας (…) Άλλη, όμως, είναι η βαρύ­τη­τα του λόγου μας όταν προ­βάλ­λου­με τις προ­κλή­σεις που αντι­με­τω­πί­ζου­με, στην Αθή­να, στις Βρυ­ξέλ­λες, στην Ουά­σιγ­κτον. Και άλλη όταν τις εκφρά­ζου­με από το κατα­φύ­γιο στο Κίεβο».

Οι αντι­θέ­σεις λοι­πόν ανά­με­σα στην ελλη­νι­κή και στην τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη εντάσ­σο­νται σε μια ευρύ­τε­ρη ιμπε­ρια­λι­στι­κή δια­πά­λη για την κυριαρ­χία σε περι­φε­ρεια­κό και διε­θνές επί­πε­δο, ανά­με­σα σε ΗΠΑ — ΝΑΤΟ από τη μια και τη Ρωσία και την «ευρα­σια­τι­κή» συμ­μα­χία της από την άλλη…

Βεβαί­ως ο Ν. Δέν­διας κάνει πως «ξεχνά» ορι­σμέ­νες βασι­κές λεπτομέρειες:

Όπως ότι η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη κλι­μα­κώ­νει την επι­θε­τι­κό­τη­τά της ακρι­βώς αξιο­ποιώ­ντας τον ρόλο που εκπλη­ρώ­νει στα σχέ­δια του ΝΑΤΟ, την ώρα που δια­τη­ρεί ισχυ­ρές σχέ­σεις με τη Ρωσία και συμ­με­τέ­χει σε μια σει­ρά από άλλα περι­φε­ρεια­κά σχή­μα­τα. Αξιο­ποιώ­ντας τις πολύ­πλευ­ρες οικο­νο­μι­κές, πολι­τι­κές, στρα­τιω­τι­κές σχέ­σεις με ισχυ­ρά κρά­τη — μέλη της ΕΕ, «παζα­ρεύ­ο­ντας» τον ρόλο της στα σχέ­δια για την Ενέρ­γεια που απο­κτούν «επεί­γου­σα» σημα­σία στο φόντο του πολέμου.

Ότι δεν αφή­νουν καμία αμφι­βο­λία οι επα­νει­λημ­μέ­νες δηλώ­σεις του γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλ­τεν­μπεργκ για τον «κρί­σι­μο» ρόλο που παί­ζει η Τουρ­κία στα σχέ­δια του ιμπε­ρια­λι­στι­κού οργα­νι­σμού. Ούτε τα «ευχα­ρι­στή­ρια» του Μπλίν­κεν για τη συμ­βο­λή της στον πόλε­μο στην Ουκρα­νία και τον ρόλο «διαύ­λου» στη σύγκρου­ση ΝΑΤΟ — Ρωσί­ας. Ούτε οι πρό­σφα­τες δηλώ­σεις του Αμε­ρι­κα­νού πρέ­σβη στην Τουρ­κία, ότι οι ΗΠΑ μένουν «αμε­ρό­λη­πτες» ανά­με­σα σε Ελλά­δα — Τουρ­κία και ότι το βασι­κό είναι η ενί­σχυ­ση της νοτιο­α­να­το­λι­κής πτέ­ρυ­γας του ΝΑΤΟ απέ­να­ντι στη Ρωσία. Ούτε το επί της ουσί­ας «πρά­σι­νο φως» του Κογκρέ­σου για την παρα­χώ­ρη­ση των F‑16, ή οι δηλώ­σεις Ευρω­παί­ων αξιω­μα­τού­χων ότι «ως ΕΕ θα έπρε­πε να ενι­σχύ­σου­με τη συνερ­γα­σία μας μετα­ξύ Τουρ­κί­ας — ΕΕ στον τομέα της Ενέρ­γειας. Αντι­με­τω­πί­ζου­με κοι­νές προκλήσεις».

Τα υπό­λοι­πα, περί ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και λοι­πών ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ων που υπε­ρα­σπί­ζο­νται «κοι­νές αξί­ες» και «σύνο­ρα» απέ­να­ντι στον «ανα­θε­ω­ρη­τι­σμό», δεν αξί­ζουν ούτε ως «κρύο αστείο».

Το επι­χεί­ρη­μα ότι η συμ­με­το­χή στον πόλε­μο κάνει πιο πει­στι­κό το κάλε­σμα στους ΝΑΤΟϊ­κούς «συμ­μά­χους» να προ­στα­τέ­ψουν μια χώρα — μέλος του ΝΑΤΟ από ένα άλλο μέλος του, βέβαια, ξεπερ­νά­ει και την πιο αρρω­στη­μέ­νη ευρω­α­τλα­ντι­κή φαντασία!

Σύμβολο να γίνει η πάλη του λαού!

«Συμ­βο­λί­ζει» τέλος — άθε­λά του — ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών το εξής: Ότι ο λαός πρέ­πει να μάθει να ζει μέσα στο ΝΑΤΟϊ­κό κατα­φύ­γιο. Αυτό είναι το ζοφε­ρό «μέλ­λον» που του προ­ε­τοι­μά­ζει η επι­λο­γή της αστι­κής τάξης, της κυβέρ­νη­σης και όλων των άλλων κομ­μά­των της για εμπλο­κή στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο. «Προ­ε­τοι­μά­ζει» για τις συνέ­πειες, τους μεγά­λους κιν­δύ­νους για τον λαό και τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας. Η Ελλά­δα γίνε­ται θύτης στα ΝΑΤΟϊ­κά σχέ­δια, ο λαός θύμα και μπαί­νει στο στό­χα­στρο του πολέ­μου, ενώ σύνο­ρα και κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα ρίχνο­νται στο «μπλέ­ντερ» της ΝΑΤΟϊ­κής συνοχής.

Η εμπλο­κή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς για τη μοι­ρα­σιά της λεί­ας, όπως πιο πριν οι πρό­σκαι­ρες συμ­φω­νί­ες και συμ­βι­βα­σμοί των ιμπε­ρια­λι­στών, τα αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κά σχέ­δια στην περιο­χή που οξύ­νουν την αντι­πα­ρά­θε­ση με τα άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα, όχι μόνο δεν απο­τε­λούν «κατα­φύ­γιο» για τον λαό αλλά οδη­γούν ολο­τα­χώς στον όλε­θρο, στον πόλε­μο και την προ­σφυ­γιά, στην επα­να­χά­ρα­ξη των συνό­ρων «με των λαών το αίμα».

Το μήνυ­μα του κατα­φυ­γί­ου όμως δια­βά­ζε­ται και ανά­πο­δα: Η πάλη ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την εμπλο­κή της χώρας σε αυτόν, η πάλη για να κλεί­σουν οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κές βάσεις, να στα­μα­τή­σει η απο­στο­λή όπλων στην Ουκρα­νία και να επι­στρέ­ψουν οι ελλη­νι­κές στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις από ιμπε­ρια­λι­στι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό, είναι μονό­δρο­μος αγώ­νας επιβίωσης.

Η αλλη­λεγ­γύη και η κοι­νή πάλη των λαών, ενά­ντια στις αστι­κές τάξεις, και από τις δυο πλευ­ρές του Αιγαί­ου, το ίδιο. Για να ανοί­ξει ο δρό­μος της ειρή­νης και της συνερ­γα­σί­ας των λαών στη βάση του αμοι­βαί­ου οφέ­λους, με απο­δέ­σμευ­ση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και τον λαό στην εξουσία.

Τ. Γαλ.

Ανα­δη­μο­σιεύ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου» Παρα­σκευή 28 Οχτώ­βρη — Κυρια­κή 30 Οχτώβρη

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας