Ο ΟΗΕ αναγνωρίζει την εμπειρία και καθοριστική συμμετοχή της Κούβας στη συνεργασία Αναπτυσσόμενων Χωρών

Με την ευκαι­ρία της 12^ης Σεπτέμ­βρη, ημέ­ρας των ανα­πτυσ­σό­με­νων κρα­τών “για τη Συνερ­γα­σία Χωρών Νότου-Νότου” (South-South cooperation), ο ΟΗΕ ανα­φέρ­θη­κε για πολ­λο­στή φορά με ειδι­κή μνεία στο νησί της επανάστασης.
Η υπο­στή­ρι­ξη της Κού­βας –ανα­φέ­ρει σε ανα­κοί­νω­σή του, στον αγώ­να κατά του Έμπο­λα στη Δυτι­κή Αφρι­κή ήταν το εξαι­ρε­τι­κό παρά­δειγ­μα. Μετά από αίτη­μα του τότε Γενι­κού Γραμ­μα­τέα των Ηνω­μέ­νων Εθνών, Ban Ki-moon, και της Γενι­κής Διευ­θύ­ντριας του Παγκό­σμιου Οργα­νι­σμού Υγεί­ας, Margaret Chan, έστει­λε περισ­σό­τε­ρους από 200 για­τρούς υπό τον συντο­νι­σμό του ΠΟΥ στις πλη­γεί­σες χώρες (Γουι­νέα, Λιβε­ρία και Σιέ­ρα Λεόνε).

Εκεί­νη την επο­χή, δια­τη­ρή­θη­καν επί­σης οι υπάρ­χου­σες ιατρι­κές ταξιαρ­χί­ες σε 32 αφρι­κα­νι­κές χώρες όπου είχαν ήδη συμ­φω­νί­ες συνερ­γα­σί­ας, μέρη όπου Κου­βα­νοί επαγ­γελ­μα­τί­ες εργά­ζο­νταν μαζί με ομά­δες από τις ΗΠΑ, την Αγγλία και τις χώρες της Αφρι­κα­νι­κής Ένω­σης, μετα­ξύ άλλων, για την αντι­με­τώ­πι­ση αυτής της επιδημίας.

Όσον αφο­ρά τη Συνερ­γα­σία Νότου-Νότου, ο ΟΗΕ τόνι­σε επί­σης τις προ­σπά­θειες της UNESCO για την ανά­πτυ­ξη προ­γραμ­μά­των κατάρ­τι­σης εκπαι­δευ­τι­κών με ανταλ­λα­γή εμπει­ριών μετα­ξύ των Φίτζι, των Νήσων Μάρ­σαλ, της Σαμόα, των Νήσων Σολο­μώ­ντα, της Τόν­γκα, του Του­βα­λού και του Βανουάτου.
Στην περί­πτω­ση της Κού­βας, υπάρ­χουν προη­γού­με­να ειδι­κά στον τομέα της υγεί­ας, σύμ­φω­να με το Journal of Medical Sciences, όπως το Πρό­γραμ­μα Συνερ­γα­σί­ας Νότου-Νότου, με τη Νιγη­ρία και τη Λιβύη, το πρό­γραμ­μα εξά­λει­ψης της πολιο­μυ­ε­λί­τι­δας στην Αγκό­λα, η συνερ­γα­σία για την παρα­γω­γή αντι­μη­νιγ­γι­τι­δο­κοκ­κι­κών εμβο­λί­ων για την αφρι­κα­νι­κή ήπει­ρο μετα­ξύ του Ινστι­τού­του Finlay της Κού­βας και του Biomanguinhos στη Βρα­ζι­λία κατό­πιν αιτή­μα­τος του ΠΟΥ, η μετα­φο­ρά τεχνο­λο­γιών για την παρα­γω­γή εμβο­λί­ων και φαρ­μά­κων μετα­ξύ Κού­βας-Ινδί­ας, Κίνας, Βιετ­νάμ, Βρα­ζι­λί­ας κι Αλγε­ρί­ας κλπ.

Τα Ηνω­μέ­να Έθνη ανα­γνώ­ρι­σαν, για άλλη μια φορά, την εμπει­ρία της Κού­βας στην πορεία προς την επί­τευ­ξη των Στό­χων Βιώ­σι­μης Ανά­πτυ­ξης. Σε δημο­σί­ευ­σή της στην ιστο­σε­λί­δα της, σχε­τι­κά με τον εορ­τα­σμό της 12^ης Σεπτεμ­βρί­ου για την Ημέ­ρα “Συνερ­γα­σία Νότου-Νότου”, τονί­ζο­ντας τις προ­σπά­θειες του νησιού ‑μετα­ξύ άλλων, μέσω των ιατρι­κών του αποστολών.

Τα Ηνω­μέ­να Έθνη θεω­ρούν τη συνερ­γα­σία Νότου-Νότου ως εκδή­λω­ση αλλη­λεγ­γύ­ης μετα­ξύ των λαών και των ανα­πτυσ­σό­με­νων χωρών αυτού του τμή­μα­τος του ημι­σφαι­ρί­ου, η οποία πραγ­μα­το­ποιεί­ται μέσα από ένα πλαί­σιο ευρεί­ας συνερ­γα­σί­ας σε πολι­τι­κό, οικο­νο­μι­κό, κοι­νω­νι­κό, πολι­τι­στι­κό, περι­βαλ­λο­ντι­κό και τεχνι­κό επίπεδο.

Μπο­ρεί να είναι συνερ­γα­σία σε διμε­ρές, περι­φε­ρεια­κό, ενδο­πε­ρι­φε­ρεια­κό ή δια­πε­ρι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο. και πώς ένας από τους τρό­πους της θα μπο­ρού­σε να είναι η τρι­γω­νι­κή συνερ­γα­σία στην οποία οι παρα­δο­σια­κές χώρες δωρη­τές και οι πολυ­με­ρείς οργα­νι­σμοί διευ­κο­λύ­νουν τις πρω­το­βου­λί­ες Νότου-Νότου μέσω χρη­μα­το­δό­τη­σης, κατάρ­τι­σης, δια­χεί­ρι­σης και τεχνο­λο­γι­κών συστη­μά­των, καθώς και άλλων μορ­φών υποστήριξης.

Πηγή granma

σσ.
Η 12^η Σεπτέμ­βρη έχει καθιε­ρω­θεί από τον ΟΗΕ ως “Ημέ­ρα για τη Συνερ­γα­σία Χωρών Νότου-Νότου” (South-South cooperation), ανα­φε­ρό­με­νη στην ανταλ­λα­γή γνώ­σης, τεχνο­λο­γί­ας και πόρων μετα­ξύ των κρα­τών του Νοτί­ου Ημι­σφαι­ρί­ου και ιδιαί­τε­ρα των ανα­πτυσ­σό­με­νων κρα­τών της Αφρι­κής, της Ασί­ας και της Νοτί­ου Αμε­ρι­κής, ώστε να μειώ­σουν βαθ­μιαία την εξάρ­τη­σή τους από τις ανα­πτυγ­μέ­νες χώρες, ως “ευκαι­ρία για ευαι­σθη­το­ποί­η­ση και ανά­δει­ξη των πιε­στι­κών ανα­γκών ορι­σμέ­νων από αυτές τις περιο­χές” σύμ­φω­να με τον οργανισμό
Καθιε­ρώ­θη­κε (Δεκ-2003) με από­φα­ση της ΓΣ του ΟΗΕ, σε ανά­μνη­ση της υιο­θέ­τη­σης του Σχε­δί­ου Δρά­σης για την Προ­ώ­θη­ση και την Εφαρ­μο­γή της Τεχνι­κής Συνερ­γα­σί­ας των Ανα­πτυσ­σό­με­νων Χωρών, που υπο­γρά­φτη­κε στο Μπου­έ­νος Άιρες στις 12-Σεπ-1978.

Έχου­με μιλή­σει επα­νει­λημ­μέ­να για τις (συχνά κενές περιε­χό­με­νου) “ημέ­ρες” του ΟΗΕ: Σχε­τι­κά πχ. με τη συνερ­γα­σία Νότου-Νότου (συνο­δεία “βου­κο­λι­κών” εικό­νων) ανα­φέ­ρε­ται:

• Πραγ­μα­το­ποιεί­ται μέσω ενός ευρέ­ος πλαι­σί­ου συνερ­γα­σί­ας στον πολι­τι­κό, οικο­νο­μι­κό, κοι­νω­νι­κό, πολι­τι­στι­κό, περι­βαλ­λο­ντι­κό και τεχνι­κό τομέα.
• Μπο­ρούν να συμ­με­τά­σχουν δύο ή περισ­σό­τε­ρες ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες σε διμε­ρές, περι­φε­ρεια­κό, ενδο­πε­ρι­φε­ρεια­κό ή δια­πε­ρι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο. Σε αυτούς τους τύπους δρά­σε­ων, οι ανα­πτυσ­σό­με­νες χώρες μοι­ρά­ζο­νται γνώ­σεις, δεξιό­τη­τες, εμπει­ρί­ες και πόρους που μπο­ρούν να επι­τα­χύ­νουν την πρό­ο­δο προς την υλο­ποί­η­ση και την επί­τευ­ξη των Στό­χων Βιώ­σι­μης Ανάπτυξης.
• Μια άλλη μορ­φή συνερ­γα­σί­ας Νότου-Νότου είναι η τρι­γω­νι­κή (τρι­με­ρής) συνερ­γα­σία, μια συνερ­γα­σία στην οποία οι παρα­δο­σια­κές χώρες δωρη­τές και οι πολυ­με­ρείς οργα­νι­σμοί διευ­κο­λύ­νουν τις πρω­το­βου­λί­ες Νότου-Νότου παρέ­χο­ντας χρη­μα­το­δό­τη­ση, εκπαί­δευ­ση, δια­χεί­ρι­ση και τεχνο­λο­γι­κά συστή­μα­τα, καθώς και άλλες μορ­φές υποστήριξης.

Οι στό­χοι της Συνερ­γα­σί­ας Νότου-Νότου είναι:

• Να προ­ω­θή­σουν και να ενι­σχύ­σουν την αυτο­δυ­να­μία των ανα­πτυσ­σό­με­νων χωρών αυξά­νο­ντας τη δημιουρ­γι­κή τους ικα­νό­τη­τα να βρί­σκουν λύσεις και τεχνο­λο­γι­κές ικα­νό­τη­τες στα ανα­πτυ­ξια­κά τους προ­βλή­μα­τα και να δια­μορ­φώ­νουν τις απα­ραί­τη­τες στρα­τη­γι­κές για την αντι­με­τώ­πι­σή τους·
• Η προ­ώ­θη­ση και ενί­σχυ­ση της συλ­λο­γι­κής αυτάρ­κειας μετα­ξύ των ανα­πτυσ­σό­με­νων χωρών μέσω της ανταλ­λα­γής εμπει­ριών που οδη­γεί σε μεγα­λύ­τε­ρη ευαι­σθη­το­ποί­η­ση σχε­τι­κά με κοι­νά προ­βλή­μα­τα και μεγα­λύ­τε­ρη πρό­σβα­ση στη δια­θέ­σι­μη γνώση·

Να ανα­γνω­ρί­ζει και αντα­πο­κρί­νε­ται στα προ­βλή­μα­τα και τις ανά­γκες των λιγό­τε­ρο ανε­πτυγ­μέ­νων χωρών, των μεσό­γειων ανα­πτυσ­σό­με­νων χωρών, των ανα­πτυσ­σό­με­νων μικρών νησιω­τι­κών κρα­τών και των χωρών που έχουν πλη­γεί περισ­σό­τε­ρο, για παρά­δειγ­μα, από φυσι­κές κατα­στρο­φές και άλλες κρί­σεις, και τους δίνει τη δυνα­τό­τη­τα να επι­τύ­χουν μεγα­λύ­τε­ρη συμ­με­το­χή σε διε­θνείς οικο­νο­μι­κές δραστηριότητες.