Ο Πούτιν, το άγαλμα του Φιντέλ και το «ξέπλυμα»…

Ενθου­σιά­στη­καν οι – γνω­στοί και μη εξαι­ρε­ταί­οι – εγχώ­ριοι υπο­στη­ρι­κτές της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας με την κίνη­ση του Βλ. Πού­τιν να παρε­βρε­θεί, μαζί με τον πρό­ε­δρο της Κού­βας, σε απο­κα­λυ­πτή­ρια αγάλ­μα­τος του Φιντέλ Κάστρο στη Μόσχα.

Κάπως έτσι ο αλη­σμό­νη­τος ηγέ­της της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως «κολυμ­βή­θρα του Σιλω­άμ» για το ξέπλυ­μα του Πού­τιν και της κυβέρ­νη­σής του! Του αντι­κομ­μου­νι­στή Πού­τιν που, υπεν­θυ­μί­ζου­με, ξεκί­νη­σε την στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση στην Ουκρα­νία συκο­φα­ντώ­ντας με άθλια ψεύ­δη τον Λένιν.

Του ίδιου ηγέ­τη που, παλαιό­τε­ρα, έχει εκστο­μί­σει χυδαί­ες συκο­φα­ντί­ες κατά του Στά­λιν και της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης και που μόλις πριν λίγα χρό­νια κατέ­θε­τε στε­φά­νι, από κοι­νού με τον Πολω­νό πρό­ε­δρο, στα θύμα­τα της ναζι­στι­κής θηριω­δί­ας στο Κατίν, ισχυ­ρι­ζό­με­νος ψευ­δώς ότι επρό­κει­το για έγκλη­μα των Σοβιετικών!

Του ίδιου Πού­τιν που έχει ως πρό­τυ­πα φασί­στες (Αλ. Σολ­ζε­νί­τσιν, Ιβ. Ίλιν, Αλ. Ντού­γκιν, κλπ), που γαλου­χή­θη­κε πολι­τι­κά από την αφρό­κρε­μα της αντε­πα­νά­στα­σης, όντας πολι­τι­κό τέκνο των αντι­κομ­μου­νι­στών Μπό­ρις Γέλ­τσιν και Ανα­τό­λι Σόμπτσακ.

Κάνουν πως δεν αντι­λαμ­βά­νο­νται ορι­σμέ­νοι ότι ο Ρώσος πρό­ε­δρος χρη­σι­μο­ποιεί, με τρό­πο απρο­κά­λυ­πτο και ξεδιά­ντρο­πο, την Κού­βα και τον Φιντέλ προ­κει­μέ­νου να προ­σεγ­γί­σει επι­κοι­νω­νια­κά τμή­μα­τα της ρωσι­κής και διε­θνούς εργα­τι­κής τάξης. Στο πλαί­σιο αυτό, η ρωσι­κή κυβέρ­νη­ση εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται την ανά­γκη της Κού­βας, της απο­κλει­σμέ­νης εδώ και πάνω από έξι δεκα­ε­τί­ες από τον αμε­ρι­κά­νι­κο ιμπε­ρια­λι­σμό, προ­κει­μέ­νου να παρα­στή­σει την… «αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή δύνα­μη» που στέ­κε­ται στο πλευ­ρό των λαών!

Έχει ανά­γκη ο Φιντέλ Κάστρο τις «τιμές» του Πού­τιν και της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας; Ασφα­λώς και όχι. Το αντί­θε­το. Ο ρωσι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός έχει ανά­γκη την καπη­λεία του διε­θνούς επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος και της ιστο­ρι­κής κλη­ρο­νο­μιάς κομ­μου­νι­στών όπως ο Κάστρο, στην αντι­πα­ρά­θε­σή του με τους ευρω­α­τλα­ντι­κούς ιμπε­ρια­λι­στές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Όπως έχει ανά­γκη και κάτι «κομ­μου­νι­στές» του γλυ­κού νερού και του Φέι­σμπουκ να τον ξεπλέ­νουν κάθε τρεις και λίγο, καλώ­ντας τους λαούς να δια­λέ­ξουν ιμπε­ρια­λι­στι­κό στρατόπεδο…

Φιντέλ Κάστρο: Έξι χρό­νια από τον θάνα­το του κομ­μου­νι­στή επαναστάτη

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα