Πέθανε ο πρωταγωνιστής του «Ζ», Ζαν-Λουί Τρεντινιάν

Ο πρω­τα­γω­νι­στής του «Ζ», του «Και ο Θεός έπλα­σε τη γυναί­κα» και της «Αγά­πης», άφη­σε την τελευ­ταία του πνοή σήμε­ρα το πρωί, λόγω γήρα­τος, στο σπί­τι του στο Γκαρ, «περι­στοι­χι­σμέ­νος από τους οικεί­ους του», ανέ­φε­ρε η χήρα του.

Ο Τρε­ντι­νιάν γεν­νή­θη­κε στις 11 Δεκεμ­βρί­ου 1930 στο Πιο­λάν, στη νότια Γαλ­λία. Ήταν γιος βιο­μη­χά­νου και ανι­ψιός του οδη­γού αγω­νι­στι­κών αυτο­κι­νή­των Μορίς Τρε­ντι­νιάν. Ο ντρο­πα­λός νέος που έδι­νε την εντύ­πω­ση ότι «ήταν αλλού», παρα­κο­λού­θη­σε μαθή­μα­τα θεά­τρου στο Παρί­σι και ανέ­βη­κε στη σκη­νή το 1951, στη «Μαρία Στιού­αρτ» του Σίλερ.

Λίγα χρό­νια αργό­τε­ρα, το 1956, ήρθε ο κινη­μα­το­γρά­φος με την ται­νία «Αν όλοι οι άνδρες του κόσμου» του Κρι­στιάν Ζακ. Την ίδια χρο­νιά γύρι­σε την ται­νία «Και ο Θεός έπλα­σε τη γυναί­κα» με συμπρω­τα­γω­νί­στρια την Μπρι­ζίτ Μπαρ­ντό, η σχέ­ση με την οποία συζη­τή­θη­κε πολύ.

Επι­στρέ­φο­ντας από την τραυ­μα­τι­κή για τον ίδιο στρα­τιω­τι­κή θητεία του στην Αλγε­ρία, ο ηθο­ποιός παί­ζει στις «Επι­κίν­δυ­νες σχέ­σεις» με σκη­νο­θέ­τη τον Ροζέ Βαντίμ και η νευ­ρώ­δης, ευαί­σθη­τη ερμη­νεία του σαγη­νεύ­ει. Ακο­λου­θεί η ται­νία «Ένας άντρας, μια γυναί­κα» στο πλευ­ρό της Ανούκ Αιμέ. Πολύ­πλευ­ρος στις ερμη­νεί­ες του, επι­λέ­γει ρόλους τόσο σε εμπο­ρι­κές ται­νί­ες («Κάψ­τε το Παρί­σι», 1966), όσο και σε αβάν-γκαρντ («Ο άνδρας που λέει ψέμα­τα», Αργυ­ρή Άρκτος στο Φεστι­βάλ του Βερο­λί­νου) και σε πολι­τι­κές («Ζ» του Κώστα Γαβρά). Συνο­λι­κά, έπαι­ξε σε περισ­σό­τε­ρες από 120 ται­νί­ες, μετα­ξύ των οποί­ων ήταν και «Ο Κον­φορ­μί­στας» του Μπερ­νάρ­ντο Μπερτολούτσι.

Ο Τρε­ντι­νιάν ανέ­λα­βε επί­σης να σκη­νο­θε­τή­σει δύο ται­νί­ες, οι οποί­ες ωστό­σο δεν γνώ­ρι­σαν ιδιαί­τε­ρη επιτυχία.

Από τη δεκα­ε­τία του 1980 επι­κε­ντρώ­θη­κε στο θέα­τρο, χωρίς να ξεχά­σει και την αγά­πη του για τον κινη­μα­το­γρά­φο, γυρί­ζο­ντας ται­νί­ες όπως την «Τρία χρώ­μα­τα: η κόκ­κι­νη ται­νία» και την «Κοί­τα τους άνδρες που πέφτουν».

Μετά τον χαμό της κόρης του το 2003 απο­μα­κρύν­θη­κε για μια δεκα­ε­τία από τα κινη­μα­το­γρα­φι­κά πλα­τό και επέ­στρε­ψε δυνα­μι­κά το 2012 με την «Αγά­πη» όπου ερμή­νευ­σε έναν 80χρονο που βρί­σκε­ται αντι­μέ­τω­πος με τον θάνα­το της γυναί­κας του. Με τον Χάνε­κε θα γυρί­σει το 2017 και την ται­νία Happy End, που δια­γω­νί­στη­κε στις Κάν­νες. Την ίδια χρο­νιά έδω­σε μια τελευ­ταία θεα­τρι­κή τουρ­νέ, απαγ­γέλ­λο­ντας ποι­ή­μα­τα των Πρε­βέρ, Βιάν και Ντεσνός.

Για να κλεί­σει ο κύκλος, το 2019 ξανα­συ­να­ντή­θη­κε με τον Κλοντ Λελούς και την Ανούκ Αιμέ για το «σίκου­ελ» της ται­νί­ας «Ένας άνδρας, μια γυναί­κα», 53 χρό­νια μετά.

Ο Τρε­ντι­νιάν έκα­νε τρεις γάμους και απέ­κτη­σε τρία παι­διά, όλα από τη δεύ­τε­ρη σύζυ­γό του, τη σηνο­θέ­τι­δα Ναντίν Μαρ­κάν. Τα τελευ­ταία τριά­ντα χρό­νια ζού­σε κοντά στο Ιζές, στο Γκαρ, κοντά στους αγα­πη­μέ­νους του αμπελώνες.