«Πλεύση»… στον βούρκο, για τη λεηλασία της εργατικής — λαϊκής ψήφου

Του Δημή­τρη Κοι­λά­κου* //

Οι εξε­λί­ξεις των τελευ­ταί­ων ημε­ρών, με τις σωρη­δόν απο­χω­ρή­σεις υπο­ψή­φιων βου­λευ­τών, με καταγ­γε­λί­ες για τη στά­ση της Ζ. Κων­στα­ντο­πού­λου κ.λπ., ανα­δει­κνύ­ουν, μετα­ξύ άλλων, αρκε­τές πλευ­ρές της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που κρύ­βε­ται πίσω από τις… «αντι­συ­στη­μι­κές καρ­δού­λες», με τις οποί­ες βομ­βαρ­δί­ζει καθη­με­ρι­νά μετά τις εκλο­γές της 21ης Μάη η Ζ. Κων­στα­ντο­πού­λου από τα διά­φο­ρα — συστη­μι­κά, κατά τα άλλα — κανά­λια, που προ­φα­νώς… θορυ­βού­νται από την τόση «αντι­συ­στη­μι­κό­τη­τα» και της έχουν χαρί­σει απλό­χε­ρα τόση προ­βο­λή και διαφήμιση.

Προς επίρ­ρω­ση του ισχυ­ρι­σμού της περί «αντι­συ­στη­μι­κό­τη­τας», η Ζ. Κων­στα­ντο­πού­λου αρέ­σκε­ται να ανα­φέ­ρε­ται στη στά­ση και τα πεπραγ­μέ­να της ως προ­έ­δρου της Βου­λής από τον Φλε­βά­ρη του 2015 μέχρι και τις εκλο­γές του ίδιου χρό­νου (ήταν βου­λευ­τής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012). Δεν θα ασχο­λη­θού­με με τις διά­φο­ρες γρα­φι­κό­τη­τες της περιό­δου, αλλά με κάποιες πλευ­ρές που δια­τη­ρούν και σήμε­ρα πολι­τι­κή σημα­σία και επικαιρότητα.

Θυμί­ζου­με, για παράδειγμα:

- Η κυβερ­νη­τι­κή σύμπρα­ξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ είχε και τη δική της ψήφο και, όπως θα δού­με και παρα­κά­τω, αυτές οι σχέ­σεις με την ακρο­δε­ξιά είναι χούι που δεν κόβεται…

- Ως πρό­ε­δρος της Βου­λής βοή­θη­σε απο­φα­σι­στι­κά την κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ να περά­σει τη συμ­φω­νία του Eurogroup της 20ής Φλε­βά­ρη 2015, η οποία απο­τέ­λε­σε επί της ουσί­ας προ­άγ­γε­λο του 3ου μνημονίου.

Τη συμ­φω­νία αυτή, για να μην ξεχνιό­μα­στε, επε­ξερ­γά­στη­κε και υπέ­γρα­ψε ο Γ. Βαρου­φά­κης, τότε υπουρ­γός Οικο­νο­μι­κών και νυν επι­κε­φα­λής του ΜέΡΑ25. Μάλι­στα, ο ισχυ­ρι­σμός της Κων­στα­ντο­πού­λου ότι δεν έχει στη­ρί­ξει μνη­μό­νια πάει περί­πα­το, αφού αυτή η επί της ουσί­ας παρά­τα­ση του 2ου μνη­μο­νί­ου μέχρι την υπο­γρα­φή του τρί­του, με μεθο­δεύ­σεις στις οποί­ες πρω­τα­γω­νί­στη­σε ως πρό­ε­δρος της Βου­λής, δεν ήρθε ποτέ προς ψήφι­ση στη Βουλή.

Όλα αυτά δεί­χνουν πόσο προ­σχη­μα­τι­κές είναι και οι τωρι­νές απα­τη­λές δια­κη­ρύ­ξεις της για τη δυνα­τό­τη­τα δια­γρα­φής του χρέ­ους εντός της ΕΕ. Γι’ αυτό και δεν μπο­ρεί να υπάρ­χει καμία αμφι­βο­λία για τη στά­ση της και ως προς τις τωρι­νές δεσμεύ­σεις προς την ΕΕ, δηλα­δή το «υπερ­μνη­μό­νιο» του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης και το Σύμ­φω­νο Δημο­σιο­νο­μι­κής Στα­θε­ρό­τη­τας της ΕΕ.

- Τον Μάη του 2015 δήλω­νε σε συνέ­ντευ­ξή της ότι «η κατάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων με έναν νόμο κι ένα άρθρο» που είχε υπο­σχε­θεί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλά ένα «σχή­μα λόγου» — ξεδιά­ντρο­πη ομο­λο­γία της εξα­πά­τη­σης του λαού.

- Πρω­τα­γω­νί­στη­σε στην εξα­πά­τη­ση του λαού στο δημο­ψή­φι­σμα του Ιού­λη του 2015, δίνο­ντας όλες της τις δυνά­μεις στην καμπά­νια που, όπως απο­δεί­χτη­κε και προει­δο­ποιού­σε από τότε το ΚΚΕ, θα κατέ­λη­γε στην έγκρι­ση του 3ου μνη­μο­νί­ου. Δόθη­κε, έτσι, η «χαρι­στι­κή βολή» στις ριζο­σπα­στι­κές δια­θέ­σεις εργα­τι­κών και λαϊ­κών δυνά­με­ων που, εγκλω­βι­ζό­με­νες στις αυτα­πά­τες που πλά­σα­ραν και τότε οι διά­φο­ρες δυνά­μεις του λεγό­με­νου «αντι­μνη­μο­νια­κού» τόξου, οδη­γή­θη­καν στην απο­γο­ή­τευ­ση τα επό­με­να χρόνια.

Με το ένα πόδι στον βούρκο της ακροδεξιάς…

Τα δημο­σκο­πι­κά ευρή­μα­τα που δεί­χνουν ότι ένα σημα­ντι­κό μέρος των ψηφο­φό­ρων της Χρυ­σής Αυγής το 2019 στρά­φη­καν στην Πλεύ­ση στις 21 Μάη και τα ανοι­χτά καλέ­σμα­τα υπο­στή­ρι­ξής της από γνω­στά στε­λέ­χη φασι­στι­κών μορ­φω­μά­των — «ορφα­νών» της Χρυ­σής Αυγής δεν παρα­ξε­νεύ­ουν όποιον έχει παρα­κο­λου­θή­σει τις ιδιαί­τε­ρες σχέ­σεις που εδώ και χρό­νια χτί­ζει η Ζ. Κων­στα­ντο­πού­λου με αυτόν τον εσμό.

Τι να πρω­το­θυ­μη­θού­με; Ότι αντι­τά­χθη­κε στη δια­κο­πή της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης της Χρυ­σής Αυγής, στην άρση της ασυ­λί­ας των βου­λευ­τών της και στη νομι­μο­ποί­η­ση των απο­τε­λε­σμά­των ψηφο­φο­ριών στη Βου­λή χωρίς τη συμ­με­το­χή της ναζι­στι­κής οργάνωσης;

Ότι τον Μάη του 2015 αρνή­θη­κε να συζη­τη­θεί στη Βου­λή και να κατα­δι­κα­στεί η επί­θε­ση του — τότε — βου­λευ­τή της Χρυ­σής Αυγής Γ. Λαγού ενα­ντί­ον της Λιά­νας Κανέλ­λη στους δια­δρό­μους της Βου­λής; Τον συνα­γε­λα­σμό της με φασι­στι­κά απο­λει­φά­δια στα συλ­λα­λη­τή­ρια για τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών το 2018;

Την τοπο­θέ­τη­σή της το 2020 ότι μια «σοβα­ρή» Χρυ­σή Αυγή θα έπρε­πε να παρα­μεί­νει στη Βου­λή;¹ Την παρου­σία της ως προ­σκε­κλη­μέ­νη ομι­λή­τρια σε εκδή­λω­ση γνω­στού ακρο­δε­ξιού συνον­θυ­λεύ­μα­τος για τις Πρέ­σπες στις 22/6/2022 στη Θεσσαλονίκη;

Τέτοιες σχέ­σεις με τα φασι­στι­κά και ναζι­στι­κά δεκα­νί­κια του συστή­μα­τος μόνο αηδία και οργή προ­κα­λούν, όχι μόνο στους κομ­μου­νι­στές, αλλά και σε οποιον­δή­πο­τε αισθά­νε­ται αρι­στε­ρός, προ­ο­δευ­τι­κός, δημοκράτης.

…και το άλλο στον αντιλαϊκό βούρκο της αστικής διαχείρισης

Η Πλεύ­ση συνει­σφέ­ρει στον εγκλω­βι­σμό και τη χει­ρα­γώ­γη­ση της λαϊ­κής δυσα­ρέ­σκειας και ψήφου απέ­να­ντι στην πολι­τι­κή και τα κόμ­μα­τα του κεφα­λαί­ου, διεκ­δι­κώ­ντας ρόλο και σε νέες προ­σπά­θειες ανα­μόρ­φω­σης του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος. Αυτό απο­τυ­πώ­νε­ται και στις διά­φο­ρες θέσεις της, παρό­τι η Ζ. Κων­στα­ντο­πού­λου προ­σπα­θεί με κάθε τρό­πο να μην τοπο­θε­τεί­ται στον δημό­σιο λόγο της για τις θέσεις της Πλεύ­σης. Ενδεικτικά:

- Στην ιδρυ­τι­κή δια­κή­ρυ­ξη της Πλεύ­σης και στις διά­φο­ρες τοπο­θε­τή­σεις της Ζ. Κων­στα­ντο­πού­λου, βγά­ζει μάτι η απου­σία οποιασ­δή­πο­τε ανα­φο­ράς σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ (αλλά και σε άλλες δυνά­μεις του διε­θνούς ιμπε­ρια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, π.χ. Κίνα, Ρωσία κ.α. — είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό π.χ. ότι στις τοπο­θε­τή­σεις της Πλεύ­σης δεν γίνε­ται η παρα­μι­κρή ανα­φο­ρά σε σχέ­ση με τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρανία).

Και όπως είναι φυσι­κό, οποια­δή­πο­τε ταξι­κή ανα­φο­ρά, αφού δεν αμφι­σβη­τεί ούτε στο ελά­χι­στο τις στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές του κεφα­λαί­ου στην Ελλά­δα και οι όποιες ψευ­το-συγκρου­σια­κές δια­κη­ρύ­ξεις δεν απο­τε­λούν παρά κάλ­πι­κους βρυ­χηθ­μούς για τον εγκλω­βι­σμό λαϊ­κών συνειδήσεων.

- Η ίδια δεν χάνει ευκαι­ρία να ανα­φερ­θεί στις «δυνα­τό­τη­τες» που δήθεν προ­σφέ­ρουν οι σημε­ρι­νοί θεσμοί, της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, του σημε­ρι­νού αντι­λαϊ­κού κρά­τους για να γίνει ο λαός συμ­μέ­το­χος στην άσκη­ση της εξου­σί­ας και να ικα­νο­ποι­η­θούν τάχα οι διεκ­δι­κή­σεις του, εντο­πί­ζο­ντας ουσια­στι­κά τα όποια προ­βλή­μα­τα υπάρ­χουν στην ελλι­πή εφαρ­μο­γή της νομι­μό­τη­τας και του Συντάγ­μα­τος. Αντί­στοι­χα η θέση περί «ριζι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης του τρα­πε­ζι­κού συστή­μα­τος ως εργα­λεί­ου άσκη­σης οικο­νο­μι­κής πολι­τι­κής στην υπη­ρε­σία της κοι­νω­νί­ας, με πρώ­το βήμα κεντρι­κή τρά­πε­ζα υπό δημό­σιο έλεγ­χο», λες και το τρα­πε­ζι­κό σύστη­μα μπο­ρεί να λει­τουρ­γεί με φιλο­λαϊ­κό τρό­πο στο καπι­τα­λι­στι­κό πλαίσιο!

- Ταυ­τί­ζε­ται από­λυ­τα με όσα λέει το ΠΑΣΟΚ ή και ο Βαρου­φά­κης, αλλά και με την πρό­σφα­τη τοπο­θέ­τη­ση Τσί­πρα και άλλων στε­λε­χών του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτη­μα της ανα­θε­ώ­ρη­σης του άρθρου 16: «Δεν δαι­μο­νο­ποιού­με την ιδιω­τι­κή εκπαί­δευ­ση, όμως δεν μπο­ρού­με να συζη­τά­με τώρα για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του άρθρου 16, ας φτια­χτούν πρώ­τα τα δημό­σια πανε­πι­στή­μια όπως πρέ­πει και μετά μπο­ρού­με να συζη­τή­σου­με τα πάντα».

- Οι αντι­δρα­στι­κές τοπο­θε­τή­σεις της περί «ζημιάς» από τη διείσ­δυ­ση των κομ­μά­των στα σωμα­τεία και τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους, επει­δή έτσι «αλλοιώ­νε­ται η διεκ­δί­κη­ση», έχουν εκφρα­στεί και από άλλους. Να θυμη­θού­με τους ναζί της Χρυ­σής Αυγής; Να θυμη­θού­με το «έξω τα κόμ­μα­τα από τα πανε­πι­στή­μια» πολ­λών και διά­φο­ρων, από τον Τζή­με­ρο και τον Βελό­που­λο, με ενδιά­με­σες στά­σεις στο Ποτά­μι ή και την πρό­θε­ση της Κερα­μέ­ως να επι­βά­λει ενιαίο ψηφο­δέλ­τιο στις φοι­τη­τι­κές εκλο­γές; Να θυμη­θού­με όλους όσοι βγά­ζουν φλύ­κται­νες με τη δρά­ση του ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σμέ­νου εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος και των δυνά­με­ων του ΚΚΕ που πρωτοστατούν;

Ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ απέναντι στην κοινή πολιτική όλων των άλλων

Από όλα τα παρα­πά­νω απο­δει­κνύ­ε­ται ότι η Πλεύ­ση Ελευ­θε­ρί­ας είναι ένα κόμ­μα — εφε­δρεία και δεκα­νί­κι του συστή­μα­τος, έτοι­μο να βάλει πλά­τη σε πολι­τι­κές στή­ρι­ξης των συμ­φε­ρό­ντων των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, σε βάρος των εργα­ζο­μέ­νων, του λαού και της νεολαίας.

Απο­τε­λεί ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα κόμ­μα­τος «μιας χρή­σης», από αυτά που ανά δια­στή­μα­τα εμφα­νί­ζο­νται ως διάτ­το­ντες αστέ­ρες στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα. Κόμ­μα­τα που, προ­τού εξαϋ­λω­θούν, επι­φορ­τί­ζο­νται από το σύστη­μα με ρόλο στην προ­σπά­θεια εγκλω­βι­σμού της διο­γκού­με­νης λαϊ­κής αγα­νά­κτη­σης εντός των τει­χών του συστήματος.

Κόμ­μα­τα όπως η Πλεύ­ση και άλλα, που εμφα­νί­ζο­νται να διεκ­δι­κούν την είσο­δό τους στη Βου­λή, αξιο­ποιού­νται σήμε­ρα σε μια επι­χεί­ρη­ση εγκλω­βι­σμού της εργα­τι­κής — λαϊ­κής ψήφου και δια­μόρ­φω­σης κοι­νο­βου­λευ­τι­κών συσχε­τι­σμών. Η επι­χεί­ρη­ση να εμφα­νι­στούν ως αντί­βα­ρο στη μεγά­λη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία που διεκ­δι­κεί η ΝΔ κρύ­βει ότι, μέσα και από αυτά, επι­χει­ρεί­ται να απο­δυ­να­μω­θεί η προ­ο­πτι­κή περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­σης του ΚΚΕ, της μονα­δι­κής δύνα­μης εργα­τι­κής — λαϊ­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, ακό­μα και να περιο­ρι­στεί ο αριθ­μός των βου­λευ­τών του ΚΚΕ στην επό­με­νη σύν­θε­ση της Βουλής.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό, άλλω­στε, ότι η Ζ. Κων­στα­ντο­πού­λου φαί­νε­ται να έχει ανα­λά­βει ιδιαί­τε­ρο ρόλο στην προ­σπά­θεια ανα­κο­πής της δυνα­μι­κής περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­σης του ΚΚΕ.

Μπρο­στά στις πολι­τι­κές εξε­λί­ξεις του επό­με­νου δια­στή­μα­τος και στις εκλο­γές της 25ης Ιού­νη, ένα ακό­μα πιο δυνα­τό ΚΚΕ είναι η μόνη επι­λο­γή που αντι­στοι­χεί στα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ανά­γκες του εργα­ζό­με­νου λαού και της νεο­λαί­ας, στο δυνά­μω­μα της πάλης του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, απέ­να­ντι στην όποια κυβερ­νη­τι­κή πλειοψηφία.

Σημεί­ω­ση:

1. Συνέ­ντευ­ξη στον «ΣΚΑΪ», 15/10/2020: «Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ θέλη­σε να ποντά­ρει πάνω στην ακρό­τη­τα της Χρυ­σής Αυγής, δεν ήθε­λαν, δηλα­δή, μία Χρυ­σή Αυγή συμ­μορ­φω­μέ­νη μέσα στο Κοινοβούλιο».

*Ο Δημή­τρης Κοι­λά­κος είναι μέλος της Ιδε­ο­λο­γι­κής Επι­τρο­πής της ΚΕ του ΚΚΕ

Το άρθρο είναι ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου» 17–18 Ιούνη.

Βλα­ντί­μιρ Μαγια­κόφ­σκι: «Ωδή στην Επανάσταση»