Πολιτική χρεοκοπία, όχι «τρικυμία εν κρανίω»…

Εκτός από τον ξεδιά­ντρο­πο και ξεκά­θα­ρα εχθρι­κό ρόλο που έπαι­ξε η ηγε­σία της ΓΣΕΕ ενά­ντια στην απερ­γία στις 28 Φλε­βά­ρη, η προ­ε­τοι­μα­σία αυτής της μεγά­λης εργα­τι­κής — λαϊ­κής κινη­το­ποί­η­σης από εκα­το­ντά­δες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις σε όλη τη χώρα ανέ­δει­ξε επί­σης τις αντι­φά­σεις έως και τη χρε­ο­κο­πία της πολι­τι­κής δυνά­με­ων όπως το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των εκπρο­σώ­πων τους στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η τοπο­θέ­τη­ση κεντρι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού στε­λέ­χους του ΝΑΡ στο Γενι­κό Συμ­βού­λιο της ΑΔΕΔΥ, όπου απο­φα­σί­στη­κε απερ­γία, κόντρα στην εισή­γη­ση των παρα­τά­ξε­ων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ο συγκε­κρι­μέ­νος λοι­πόν χαρα­κτή­ρι­σε την απερ­γία «κομ­μα­τι­κή», επει­δή την πρό­τει­ναν οι δυνά­μεις του ΠΑΜΕ, και κατα­λό­γι­σε ότι «υπη­ρε­τεί πολι­τι­κές σκο­πι­μό­τη­τες», ότι έτσι «απο­χαι­ρε­τά­με τους αγώνες».

Τυφλω­μέ­νοι από το αντι-ΚΚΕ μένος τους αλλά και χωρίς να μπο­ρούν πια να παρα­γνω­ρί­σουν τη μαζι­κό­τη­τα και τη μαχη­τι­κό­τη­τα των αγώ­νων που ανα­πτύσ­σο­νταν, έφτα­σαν μέσω του «ΠΡΙΝ» να χαρα­κτη­ρί­ζουν την απερ­γία «γρα­φειο­κρα­τι­κό σχε­δια­σμό» αλλά ταυ­τό­χρο­να και «κόμ­βο κλι­μά­κω­σης». Παράκρουση;
* * *

Εκεί που έδω­σε ρέστα το «ΠΡΙΝ» ήταν όταν ανα­κά­λυ­ψε ότι «το ΚΚΕ ανα­κοί­νω­σε λήξη των μπλό­κων των αγρο­τών παρα­μο­νή της απερ­γί­ας», ενώ η απερ­γία εξε­λισ­σό­ταν σε σταθ­μό κλι­μά­κω­σης της πάλης των εργα­ζο­μέ­νων, των φοι­τη­τών και των αγρο­τών, με δεκά­δες τρα­κτέρ να κατα­κλύ­ζουν τις πλα­τεί­ες των μεγα­λύ­τε­ρων πόλε­ων της χώρας στις 28 Φλεβάρη!

Εύκο­λα μπο­ρεί κάποιος να δια­πι­στώ­σει την ταύ­τι­ση του επι­χει­ρή­μα­τος Μητσο­τά­κη — Αυγε­νά­κη με το ΝΑΡ, ότι οι αγρο­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις είναι υπο­κι­νού­με­νες από το ΚΚΕ. Παρα­με­ρί­ζο­ντας με αυτόν τον τρό­πο το δίκιο του αγώ­να των αγρο­τών, τη μαζι­κό­τη­τα των κινη­το­ποι­ή­σε­ων, την αντο­χή τους για 35 μέρες στα μπλό­κα, το βήμα συνέ­νω­σης και συντο­νι­σμού του αγώ­να τους με τους αγώ­νες της εργα­τι­κής τάξης στο πανελ­λα­δι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο στις 20 Φλε­βά­ρη στο Σύνταγ­μα και στις 28 Φλε­βά­ρη στην πανελ­λα­δι­κή πανερ­γα­τι­κή απερ­γία. Και όλα αυτά μέσα από μαζι­κές, συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες και συνε­λεύ­σεις των αγρο­τών, με δια­πά­λη για τον προ­σα­να­το­λι­σμό και την προ­ο­πτι­κή του αγώ­να τους.
* * *

Ομως τα αδιέ­ξο­δα και οι αντι­φά­σεις αυτού του χώρου δεν απο­τε­λούν «τρι­κυ­μία εν κρα­νίω». Επι­βε­βαιώ­νουν τα αδιέ­ξο­δα και τη χρε­ο­κο­πία των πολι­τι­κών θέσε­ων του ΝΑΡ, που προ­σπα­θούν να εγκλω­βί­σουν τους λαϊ­κούς αγώ­νες σε μια αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή — αντι­δε­ξιά γραμ­μή πάλης, επα­να­φέ­ρο­ντας τις χρε­ο­κο­πη­μέ­νες πολι­τι­κές περί «μετα­βα­τι­κών στα­δί­ων» και «πολι­τι­κών στό­χων πάλης» για έναν καπι­τα­λι­σμό «με εργα­τι­κό και λαϊ­κό έλεγ­χο» (βλ. π.χ. την πρό­τα­ση αυτών των δυνά­με­ων για τον σιδη­ρό­δρο­μο μετά το έγκλη­μα στα Τέμπη).

Από εκεί πηγά­ζει και η έλλει­ψη εμπι­στο­σύ­νης στην οργα­νω­μέ­νη δύνα­μη της εργα­τι­κής τάξης, στον αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό της πάλης της. Η λογι­κή ότι «το ΚΚΕ υπο­τάσ­σει τους αγώ­νες στην εκλο­γι­κή του ενδυ­νά­μω­ση», εκτός από εμπά­θεια, δεί­χνει ότι οι δυνά­μεις αυτές ζαλί­ζο­νται και μόνο στην ιδέα ότι μπο­ρεί να στα­θε­ρο­ποιεί­ται και να δυνα­μώ­νει ένα ρεύ­μα αμφι­σβή­τη­σης της κυρί­αρ­χης πολι­τι­κής που δεν εγκλω­βί­ζε­ται στις διά­φο­ρες εκδο­χές δια­χεί­ρι­σης της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας και εκφρά­ζε­ται πολι­τι­κά με το ΚΚΕ, παρά τις επι­μέ­ρους παρα­τη­ρή­σεις που μπο­ρεί να έχουν πολ­λοί από αυτούς που συμπο­ρεύ­ο­νται με το Κόμ­μα τα τελευ­ταία χρόνια.
* * *

Το ΚΚΕ άλλω­στε είχε θέσει έγκαι­ρα ότι αυτό το ρεύ­μα, που δημιουρ­γή­θη­κε μέσα στους εργα­τι­κούς και λαϊ­κούς αγώ­νες της περιό­δου της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, της παν­δη­μί­ας, ύστε­ρα από μεγά­λες φυσι­κές κατα­στρο­φές, μέσα από μαζι­κούς απερ­για­κούς αγώ­νες, με τα μεγά­λα συλ­λα­λη­τή­ρια για το έγκλη­μα στα Τέμπη, είναι το έδα­φος για να δια­μορ­φώ­νε­ται χρή­σι­μη πολι­τι­κή — ταξι­κή πεί­ρα, που θα τρο­φο­δο­τή­σει και την αλλα­γή του συσχε­τι­σμού δυνά­με­ων σε όλα τα επίπεδα.

Οπως έγι­νε σε μεγά­λες Ομο­σπον­δί­ες και Εργα­τι­κά Κέντρα, σε δεκά­δες πρω­το­βάθ­μια εργα­τι­κά σωμα­τεία και μαζι­κούς φορείς αγρο­τών και αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων, στις πρό­σφα­τες βου­λευ­τι­κές, περι­φε­ρεια­κές και δημο­τι­κές εκλο­γές με την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΚΚΕ.

Αυτή η αλλα­γή είναι κρί­σι­μη για να ανα­τρο­φο­δο­τεί με τη σει­ρά της νέους αγώ­νες, κόντρα στην κυβέρ­νη­ση και στο αστι­κό κρά­τος, στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους και στην ΕΕ, όπως έγι­νε με τις πολύ­μορ­φες και μαζι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις αυτής της περιό­δου, με την απερ­γία στις 28 Φλε­βά­ρη. Οπως θα γίνει και με την απερ­για­κή κλι­μά­κω­ση σε πολ­λούς χώρους δου­λειάς και κλά­δους, με τις πανελ­λα­δι­κές πανερ­γα­τι­κές απερ­γί­ες στις 17 Απρί­λη και για την Πρωτομαγιά.

Γι’ αυτό έχει μεγά­λη σημα­σία αυτήν την περί­ο­δο να βγουν πολι­τι­κά συμπε­ρά­σμα­τα από αγω­νι­ζό­με­νες μαχη­τι­κές δυνά­μεις μέσα στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα. Να απορ­ρί­ψουν παρω­χη­μέ­νες πολι­τι­κές συντα­γές της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και των δια­φό­ρων οπορ­του­νι­στι­κών «μετα­βα­τι­κών στα­δί­ων», να συμπο­ρευ­τούν με την ανα­τρε­πτι­κή πολι­τι­κή του ΚΚΕ. Για να δυνα­μώ­σει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο ο αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κός — αντι­μο­νο­πω­λια­κός προ­σα­να­το­λι­σμός της πάλης.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης / Ν. Π.

Το “έπος” του Γου­έ­μπλεϊ, αφη­γεί­ται ο Αρι­στεί­δης Καμάρας