Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πομπηία: Bρέθηκε σχεδόν άθικτο ρωμαϊκό τελετουργικό άρμα

Μια συγκλο­νι­στι­κή ανα­κά­λυ­ψη ανα­κοι­νώ­θη­κε πριν λίγο από τον Massimo Osanna, απερ­χό­με­νο διευ­θυ­ντή του Αρχαιο­λο­γι­κού Πάρ­κου της Πομπη­ί­ας.

Το σχε­δόν τέλεια δια­τη­ρη­μέ­νο τετρά­τρο­χο άρμα, το οποίο ήταν κατα­σκευα­σμέ­νο από ορεί­χαλ­κο και κασ­σί­τε­ρο, βρέ­θη­κε κοντά στους στά­βλους μιας αρχαί­ας έπαυ­λης στην Civita Giuliana (Τσί­βι­τα Τζου­λιά­να), περί­που 700 μέτρα έξω από την Πομπη­ία (τεί­χη της αρχαί­ας πόλης)

άρμα Civita Giuliana carro cerimoniale romano tra i cunicoli dei tombaroli

Πρό­κει­ται για ρωμαϊ­κό τελε­τουρ­γι­κό άρμα που βρέ­θη­κε ανά­με­σα στις ταφι­κές σήραγ­γες: στο πίσω μέρος είχε ερω­τι­κές διακοσμήσεις

ℹ️  Οι ανα­σκα­φές έξω από τα τεί­χη της Πομπη­ί­ας εξα­κο­λου­θούν να εκπλήσ­σουν ευχά­ρι­στα δια­σώ­ζο­ντας κάθε τόσο από τη λεη­λα­σία, την αρχαιο­κα­πη­λία και τη ληστεία χάρη στο πρω­τό­κολ­λο που υπε­γρά­φη μετα­ξύ της επο­πτεί­ας και της Procura του Torre Annunziata (ειδι­κής εισαγ­γε­λί­ας)… «πονε­μέ­νη» ιστο­ρία –βλ και |>Ατέ­χνως<|.άρμα Civita Giuliana carro cerimoniale romano

Μια μονα­δι­κή πανευ­ρω­παϊ­κή ανα­κά­λυ­ψη, που έγι­νε δυνα­τή χάρη στο πρώ­το πεί­ρα­μα «δικα­στι­κής αρχαιο­λο­γί­ας», με την παρέμ­βα­ση των καρα­μπι­νιέ­ρων του πυρή­να προ­στα­σί­ας της πολι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς της περιο­χής (Torre Annunziata), ενώ συνε­χί­ζε­ται ακό­μη η δίκη των ιδιο­κτη­τών του σπι­τιού, όταν -πριν τρία χρό­νια (!!)  ανα­κα­λύ­φθη­κε ένα περί­πλο­κο δίκτυο σηράγ­γωνχιλιο­μέ­τρων, απ’ όπου γίνο­νταν οι παρά­νο­μες εξε­ρευ­νή­σεις της οργα­νω­μέ­νης αρχαιο­κα­πη­λί­ας έχο­ντας κάνει κυριο­λε­κτι­κά «κόσκι­νο» τα περισ­σό­τε­ρα από τα δωμά­τια της τερά­στιας ρωμαϊ­κής βίλας μέχρι το 2017.

🆘  Μετά από έρευ­νες –μέσα από τερά­στιες δυσκο­λί­ες (παί­ζουν και οι μαφιό­ζοι, καθώς και και άλλοι ισχυ­ροί της περιο­χής) της Procura di Torre Annunziata, οι ανα­σκα­φές της βίλας Civita Giuliana οδή­γη­σαν στον εντο­πι­σμό δεκά­δων πολύ μεγά­λων σηράγ­γων σκαμ­μέ­νες από χρό­νια με πρω­το­πο­ρια­κό εξο­πλι­σμό, από τοπι­κούς τυμ­βω­ρύ­χους — ένας εκ των οποί­ων ζει ακρι­βώς δίπλα από την αρχαία βίλα — με απο­τέ­λε­σμα να στα­μα­τή­σει (προ­σω­ρι­νά;) η δρα­στη­ριό­τη­τά τους.
«Τετρα­πέ­ρα­τοι και άκρως εξει­δι­κευ­μέ­νοι — λέει (ψιθυ­ρί­ζο­ντας εμπι­στευ­τι­κά στο πρα­κτο­ρείο Ansa) ο Osanna που από τύχη και κυριο­λε­κτι­κά «στο φτε­ρό», δεν κατά­φε­ραν να κλέ­ψουν το πολυ­τε­λές άρμα που μόλις ανα­κα­λύ­ψα­με: μια από τις σήραγ­γες τους ήταν σε από­στα­ση αναπνοής…
Επί­σης –συνε­χί­ζει για αυτόν τον λόγο ‑και δεδο­μέ­νου ότι όλοι οι κατη­γο­ρού­με­νοι στην τρέ­χου­σα δίκη είναι ελεύ­θε­ροι (!!), μόλις έγι­νε η ανα­κά­λυ­ψη — ήταν 7‑Ιαν-2021 — απο­φα­σί­στη­κε να προ­χω­ρή­σου­με γρή­γο­ρα «δου­λεύ­ο­ντας επί­σης τα Σάβ­βα­τα και τις Κυρια­κές» ώστε να μη δοθεί χώρος στις «διαρ­ρο­ές και την πιθα­νό­τη­τα να προη­γη­θούν οι εγκλη­μα­τί­ες».

Ένα δύσκο­λο και περί­πλο­κο έργο, υπο­γραμ­μί­ζει ο αρχαιο­λό­γος, «επει­δή αυτό το νέο εύρη­μα ήταν έξι μέτρα κάτω από την επι­φά­νεια του δρό­μου και αμέ­σως συνει­δη­το­ποι­ή­σα­με ότι ήταν ένα άνευ προη­γου­μέ­νου κόσμη­μα, επι­πλέ­ον εξαι­ρε­τι­κά λεπτό, πολύ εύθραυ­στο».
Αρχαιο­λό­γοι, αρχι­τέ­κτο­νες, μηχα­νι­κοί, απο­κα­τα­στά­τες, ηφαι­στειο­λό­γοι, εξει­δι­κευ­μέ­νοι εργά­τες παρε­νέ­βη­σαν για να απε­λευ­θε­ρώ­σουν το τετρά­τρο­χο άρμα από τα «σκυ­ρο­δέ­μα­τα» της τέφρας. Και μετά, καθώς η ανα­σκα­φή εξε­λί­χθη­κε, παρε­νέ­βη­σαν παλαιο­βο­τα­νο­λό­γοι και ανθρω­πο­λό­γοι ‑μια σύν­θε­τη ομά­δα πολ­λών επαγ­γελ­μα­τιών που δεσμεύ­τη­καν να σώσουν και την παρα­μι­κρή μικρό­τεη λεπτο­μέ­ρεια από αυτό που ταυ­το­ποι­ή­θη­κε αμέ­σως ως «εξαι­ρε­τι­κό εύρη­μα», ένα είδος άρμα­τος που ανα­φέ­ρε­ται ευρέ­ως σε αρχαί­ες πηγές και ποτέ δεν προ­έ­κυ­ψε από αρχαιο­λο­γι­κή ανασκαφή.

Ανα­γνω­ρι­σμέ­νο ως Pilentum (Πιλέ­ντουμ), ένα όχη­μα που χρη­σι­μο­ποιό­ταν για τελε­τές και λατρεί­ες, το άρμα της Civita Giuliana απο­τε­λεί­ται από ένα ελα­φρύ βαμ­μέ­νο ξύλι­νο σώμα που στη­ρί­ζε­ται σε τέσ­σε­ρις ψηλούς μεταλ­λι­κούς τρο­χούς που συν­δέ­ο­νται μετα­ξύ τους με ένα μηχα­νι­κό σύστη­μα προηγ­μέ­νης τεχνο­λο­γί­ας.
Εξω­τε­ρι­κά, του οποί­ου η πλά­τη και οι πλευ­ρές είναι δια­κο­σμη­μέ­νες με ανά­γλυ­φο χαλ­κό και κασ­σί­τε­ρο, υπήρ­χε ένα κάθι­σμα, που περι­βάλ­λε­ται από μεταλ­λι­κά μπρά­τσα και πλά­τες, για ένα ή δύο άτο­μα.
Πολύ πλού­σιες δια­κο­σμή­σεις, οι οποί­ες στις δύο μεγά­λες πλευ­ρές βλέ­πουν την «εναλ­λα­γή σκα­λι­στών χάλ­κι­νων φύλ­λων και ξύλι­νων πάνελ βαμ­μέ­νων σε κόκ­κι­νο και μαύ­ρο», ενώ η πλά­τη είναι ακό­μη πιο εντυ­πω­σια­κή, στο­λι­σμέ­νη με αυτό που οι μελε­τη­τές ορί­ζουν ως «αρθρω­τό δια­κο­σμη­τι­κό σύστη­μα που περι­λαμ­βά­νει τρία δια­φο­ρε­τι­κά εγγρά­ψι­μα σχή­μα­τα με μια σει­ρά από χάλ­κι­να και από κασ­σί­τε­ρο μεντα­γιόν με φιγού­ρες σκη­νές ερω­τι­κού φόντου».
Όχι μόνο αυτό: σε ένα στά­βλο δίπλα στην στοά όπου βρέ­θη­κε το άρμα, ανα­κα­λύ­φθη­καν τα λεί­ψα­να  τριών αλό­γων «sauri» (ΣΣ |> chestnut) το 2018, με ένα από αυτά να «φορά­ει» ακό­μη πλού­σιες χάλ­κι­νες διακοσμήσεις.

θρακικά άρματα karanovo vignatov

Το μόνο γνω­στό προη­γού­με­νο αυτού του τύπου άρμα­τος βρέ­θη­κε πριν από 15 χρό­νια στην περιο­χή της αρχαί­ας Θρά­κης, στην πλευ­ρά της Βουλ­γα­ρί­ας, μέσα σε έναν τάφο με 4 σώματα.
«Ένα από αυτά μοιά­ζει πολύ με το δικό μας, αλλά χωρίς δια­κό­σμη­ση», εξη­γεί ο αρχαιο­λό­γος, ο οποί­ος έχει ήδη επι­κοι­νω­νή­σει με τον επι­κε­φα­λής του ελλη­νι­κού ιστό­το­που και θέλει να ξεκι­νή­σει μια συγκρι­τι­κή μελέτη.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο