Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πουλχερία, η σεμνή παρθένα

Επι­μέ­λεια Ηρα­κλής Κακαβάνης

Στις 19 Ιανουα­ρί­ου 399 γεν­νή­θη­κε η αυτο­κρά­τει­ρα του Βυζα­ντί­ου, Πουλ­χε­ρία η οποία στη συνέ­χεια αγιο­ποι­ή­θη­κε και γιορ­τά­ζε­ται στις 10 Σεπτεμ­βρί­ου. Κόρη του Βυζα­ντι­νού αυτο­κρά­το­ρα Θεο­δό­σιου (399–453). Αρχι­κά επί­τρο­πος και στη συνέ­χεια σύμ­βου­λος του αδελ­φού της  αυτο­κρά­το­ρα Θεο­δό­σιου Β’ τον οποίο δια­δέ­χθη­κε στο θρό­νο. Η χρι­στια­νι­κή παρά­δο­ση τη θέλει να παντρεύ­ε­ται τον στρα­τη­γό Μαρ­κια­νό αφού πρώ­τα έδωσ όρκο ότι θα σεβα­στεί τον όρκο παρ­θε­νί­ας που είχε δώσει.  Είχε μεγά­λη φήμη στο Βυζα­ντι­νό χρι­στια­νι­κό κόσμο και το λεξι­κό Σουί­δα συμπε­ρι­λαμ­βά­νει ένα αρκε­τά εκτε­νές λήμ­μα για τη δρά­ση της.

Πουλ­χε­ρία, η < λατ. Pulcher (= ωραί­ος)• η ωραία Είναι ένα όνο­μα που σήμε­ρα το συνα­ντού­με κυρί­ως στη βόρεια Ελλά­δα. Στο αντι­προ­σω­πευ­τι­κό πανελ­λα­δι­κό δείγ­μα μας το όνο­μα έχει ποσο­στό εμφά­νι­σης 0,017%. Το 65% των εμφα­νί­σε­ων του το όνο­μα τις έχει στο νομό Θεσσαλονίκης.

Η (σεμνή παρ­θέ­να) Πουλ­χε­ρία έγι­νε γνω­στή από το ποί­η­μα του

Νίκου Εγγονόπουλου, «Πρωινό τραγούδι»

ερώ­τη­σα
κάπο­τες γιατί
τάχατες
η τραγική
και σεμνή παρθένα
που λέγο­νταν Πουλχερία
την παρα­μο­νή του
γάμου της
σφουγ­γά­ρι­σε προ­σε­χτι­κά όλο
το σπίτι
και την επομένη
απέθανε;

μια
που καθά­ρι­σε και νοικοκέρεψε
τα πάντα
για­τί δε χάρηκε
κι’ αυτή
τις μακρυ­ές λευ­κές νταντέλλες
τους λευ­κούς πολύ­πλο­κους φαρμπαλάδες
και τα πολύχρωμα
μεγάλα
φτερά
του γάμου;

για­τί
ενα­πό­θε­σε έτσι σιωπηλά
χάμω στα
σανίδια
τη μεγά­λη κίτρι­νη πεταλούδα
και τα χάρ­τι­να λουλούδια
που ήτα­νε μέσα
στο κεφά­λι της;
το μπαλσαμωμένο
πουλί
που ήτα­νε μέσα στο κλουβί
του θώρακά
της;

για­τί;

διό­τι
—είπε ίσως ο πατέ­ρας μου—

διό­τι
πρέ­πει να έχη
ο στρα­τιώ­της το τσι­γά­ρο του
το μικρό παιδί
την κού­νια του
κι’ ο ποιητής
τα
μανιτάρια
του

διό­τι πρέπει
να έχη
ο στρα­τιώ­της την
πλε­κτά­νη του
το μικρό παιδί
τον τάφο του
ο ποι­η­τής τη
ροκάνα
του

διό­τι πρέπει
να έχη
ο στρατιώτης
το σκε­πάρ­νι του
το μικρό παι­δί το
βλέμ­μα του
ο ποιητής
το
ροκά­νι του.

_________________________________________________________________________________________________________

Ηρακλής Κακαβάνης —  Δημοσιογράφος — Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
Facebook

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο