Πού θα πάμε, τι θα δούμε, τι θ’ ακούσουμε την Κυριακή 2 Ιουνίου (και ΔΩΡΕΑΝ)

Κυριακάτικα πρωινά με την Αλίκη Καγιαλόγλου (ΔΩΡΕΑΝ)

«Η θαλασ­σι­νή ωδή του Φερ­νά­ντο Πεσόα και τα φάντος της εφη­βεί­ας μου» είναι η παρά­στα­ση της Αλί­κης Καγια­λό­γλου σε ιδέα, σύν­θε­ση, δια­σκευή κι ερμη­νεία της ίδιας. Σκη­νο­θε­τεί ο Δήμος Αβδε­λιώ­δης. Εναλ­λα­κτι­κή Σκη­νή της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής στο Κέντρο Πολι­τι­σμού Ίδρυ­μα Σταύ­ρος Νιάρ­χος: Λ. Συγ­γρού 364, Καλ­λι­θέα. Ώρα 13.00 Είσο­δος ελεύ­θε­ρη με δελ­τία προ­τε­ραιό­τη­τας, τα οποία θα δια­νέ­μο­νται δύο ώρες πριν από την έναρ­ξη της συναυ­λί­ας από τα Ταμεία της ΕΛΣ.

Μια ποιητική διαδρομή στον Εθνικό Κήπο

Μια περι­πα­τη­τι­κή, ποι­η­τι­κή δια­δρο­μή με οδη­γό κεί­με­να ποι­η­τών και πολι­τι­κών για τον Εθνι­κό Κήπο αλλά και γεω­πό­νων και μηχα­νι­κών που τον δια­μόρ­φω­σαν. Σκη­νο­θε­σία Θ. Γκό­νης. Ερμη­νεύ­ουν οι Χρ. Χατζη­πα­να­γιώ­της, Ελ. Κοκ­κί­δου, Κ. Πατσιά­νη, Μ. Γκό­νη. Στο πλαί­σιο της δρά­σης «Άνοιγ­μα στην πόλη — Αθή­να» του Φεστι­βάλ Αθη­νών. Έναρ­ξη δια­δρο­μής από την κεντρι­κή είσο­δο του Εθνι­κού Κήπου (Λεωφ. Βασι­λίσ­σης Αμα­λί­ας 1) — Ηλια­κό Ρολόι. Ώρα 19.00 Διάρ­κεια 100′.

ΘΕΑΤΡΟ

Ο «Εθνι­κός Ελλη­νο­ρώ­σων» των Αντώ­νη Τσιο­τσιό­που­λου και Γιώρ­γου Παλού­μπη ανε­βαί­νει στο Από Μηχα­νής Θέα­τρο. Πρό­κει­ται για μια κωμω­δία με πρω­τα­γω­νι­στές μια παρέα λίγο μεγα­λύ­τε­ρων παι­διών, που αγα­πούν το μπά­σκετ. Στις 5.15 μ.μ. / Ακα­δή­μου 13

ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ

Εδώ και τρία χρό­νια, σε μια γει­το­νιά σε μια άκρη του δήμου της Αθή­νας, στο «Ελλη­νο­ρώ­σων», έξι φίλοι γύρω στα σαρά­ντα, μαζεύ­ο­νται, μια φορά τον μήνα, για ένα “μπα­σκε­τά­κι”. Το ραντε­βού συνή­θως πέφτει Σάβ­βα­το — εκεί, κατά το απο­γευ­μα­τά­κι — στο ίδιο πάντα ανοι­χτό γήπε­δο μπά­σκετ. Το κάνουν όπως λένε «για να ξεσκου­ριά­ζουν» …και να πίνουν μετά καμιά μπύ­ρα χωρίς ενο­χές. Και σήμε­ρα το ίδιο. Συνα­ντή­θη­καν, είπαν τα νέα τους, έκα­ναν το ζέστα­μά τους, πήραν την μπά­λα στα χέρια και το παι­χνί­δι άρχισε.

Ο Εθνι­κός Ελλη­νο­ρώ­σων είναι μία κωμω­δία, για τα παι­διά μιας γει­το­νιάς που λένε ότι μεγά­λω­σαν, για πρη­σμέ­νους αστρα­γά­λους, για πλη­γές που έκλει­σαν και για άλλες που μεί­ναν ανοι­χτές. Ένα έργο για ξεχει­λω­μέ­νες φανέ­λες, ξεφού­σκω­τες μπά­λες και εγκλή­μα­τα. Μετα­φο­ρι­κά και κυριο­λε­κτι­κά. Εξ’ αμε­λεί­ας και μη.

“Όταν ο άντρας φτά­νει στα σαρά­ντα, πρέ­πει να αρχί­σει να προ­σέ­χει” Michael Jordan