Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πρωτοβουλία Αστυνομικών για Μπαλάσκα: Μαϊντανός σε ανάπτυξη (και με κάλυψη)

Ξανα­χτύ­πη­σε ο γνω­στός τηλε-συν­δι­κα­λι­στής, ο αγα­πη­τός μαϊ­ντα­νός των πρω­ι­νών τηλε­ο­πτι­κών εκπο­μπών. Ως Πρω­το­βου­λία Αστυ­νο­μι­κών εκφρά­ζου­με τη μέγι­στη αντί­θε­σή μας στις σημε­ρι­νές δηλώ­σεις του γνω­στού «κυρί­ου», ανα­φο­ρι­κά με το φόνο της 20χρονης Καρο­λάιν από το σύζυ­γό της. Δια­χω­ρί­ζου­με εκ δια­μέ­τρου τη θέση μας από συμπε­ρι­φο­ρές και δημο­σιεύ­μα­τα που προ­σβάλ­λουν άδι­κα τον αστυ­νο­μι­κό, ο οποί­ος καθη­με­ρι­νά πασχί­ζει για να φέρει εις πέρας το καθή­κον του.

Ο εν λόγω «εκπρό­σω­πος», δια­κα­τε­χό­με­νος από το δαι­μό­νιο της αυτο­προ­βο­λής, έχει απα­σχο­λή­σει πολ­λά­κις με τις δηλώ­σεις του. Όντας κατ’ επα­νά­λη­ψη τηλε­ο­πτι­κός αφη­γη­τής σε σενά­ρια που υπάρ­χουν «κακοί» φοι­τη­τές, ανε­ξέ­λεγ­κτη νεα­νι­κή τρέ­λα σε κορω­νο­πάρ­τι, δυνα­μι­κές γυναί­κες με πατριαρ­χι­κά ωστό­σο ιδε­ώ­δη, μυστή­ριο, δίκες, δολο­πλο­κί­ες και προ­σφά­τως δολο­φο­νί­ες, εύκο­λα μπο­ρεί κανείς να πιστέ­ψει ότι δεν απέ­χει και πολύ από πρω­τα­γω­νι­στής στη δική του σαπου­νό­πε­ρα. Όμως, η δρα­στη­ριό­τη­τά του δεν πρέ­πει να αξιο­λο­γη­θεί ως μεμο­νω­μέ­νη και ατο­μι­κή υπό­θε­ση. Όντας συν­δι­κα­λι­στής σε παρά­τα­ξη φιλι­κά προ­σκεί­με­νη στο κυβερ­νών κόμ­μα, εμπρός σε κάθε σοβα­ρό ατό­πη­μα που υπο­πέ­φτει, απο­λαμ­βά­νει προ­φα­νώς τη στή­ρι­ξη της Κυβέρ­νη­σης και των φορέ­ων που στη­ρί­ζο­νται με αυτή. Αυτό απο­δει­κνύ­ε­ται από το γεγο­νός ότι μέχρι και σήμε­ρα δια­τη­ρεί τη θέση του μέλους στο Δ.Σ. της Ομο­σπον­δί­ας χωρίς καμία κύρω­ση. Μήπως, όμως, εν τέλει οι τοπο­θε­τή­σεις του δεν είναι καθό­λου ατο­πή­μα­τα, αλλά εντε­λώς σχε­δια­σμέ­νες ανα­κοι­νώ­σεις που πατά­νε σε συγκε­κρι­μέ­νη γραμμή;

Ανα­μέ­νου­με με ενδια­φέ­ρον την αντί­δρα­ση της Ομο­σπον­δί­ας. Άρα­γε τώρα θα προ­χω­ρή­σει σε κυρώ­σεις εξαι­τί­ας των σημε­ρι­νών προ­κλη­τι­κών δηλώ­σε­ών του, ή το προ­ε­δρείο θα συνε­χί­σει να του «βάζει πλάτη»;

Ο εργα­ζό­με­νος αστυ­νο­μι­κός δεν έχει καμία σχέ­ση με τη δυσω­δία που εκπέ­μπει η συμπε­ρι­φο­ρά και τα λεγό­με­να του» κυρί­ου» αυτού. Τέτοιες φιγού­ρες ξεφτι­λί­ζουν τον αστυ­νο­μι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, και θα πρέ­πει να στα­μα­τή­σουν να παρα­σι­τούν πάνω του.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο