Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πρωτομαγιά 1944 — Γιάννης Ρίτσος: «Σκοπευτήριο Καισαριανής»

(Μιλούν οι πεσό­ντες αγω­νι­στές της Αντίστασης)

Εδώ πέσα­με. Παι­διά του λαού. Γνω­ρί­ζε­τε γιατί.

Γυμνοί. κατά­σαρ­κα φορώ­ντας τις σημαίες –

η Ελλά­δα τις έρα­ψε με ουρα­νό και άσπρο κάμποτο.

Ακού­σα­τε τις ομο­βρο­ντί­ες στα μυστι­κό­φω­τα αττι­κά χαράματα.

Είδα­τε τα που­λιά που πέτα­ξαν αντί­θε­τα στις σφαίρες

αγγί­ζο­ντας με τα φτε­ρά τους τον ανα­τέλ­λο­ντα πυρφόρον

Είδα­τε τα παρά­θυ­ρα της γει­το­νιάς ν’ ανοί­γουν στο μέλ­λον. Εμείς

μερ­τι­κό δε ζητή­σα­με. Τίπο­τα. Μόνον

θυμη­θεί­τε το: αν η ελευθερία

δε βαδί­σει στα χνά­ρια του αίμα­τός μας,

εδώ θα μας σκο­τώ­νουν κάθε μέρα. Γεια σας

 

1η Μάη 1944. Η εκτέ­λε­ση των 200 της Και­σα­ρια­νής. Εργο του Τάσσου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο