Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Στο πλαίσιο της αγιοποίησης τους και του ξαναγραψίματος της ιστορίας στο ΒΗΜΑ (4/9) ο γνωστός αρθρογράφος δημοσιεύει ΦΩΤΟ των Ρέηγκαν- Γκορμπατσόφ με τη χαρακτηριστική λεζάντα «Πόσα τους χρωστάμε!»
Και αν με αφορμή το θάνατο του Γκορμπατσόφ συνεχίζουν να γράφουν διθυράμβους στα αστικά ΜΜΕ , αρκετά πράγματα μένουν ηθελημένα στη σκιά για την πραγματική προσφορά των δύο ανδρών στη ανθρωπότητα .
Ας θυμηθούμε ορισμένα από αυτά:
-Καταρχήν το πλήθος αναφορών για το «τέλος του Ψυχρού Πολέμου» ανατρέπονται από την ίδια σκληρή πραγματικότητα των έντονων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που στη θέση των «εχθρών της Δύσης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας» δεν είναι σήμερα η ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο αλλά άλλοι όπως Ρωσία η Λ.Δ Κίνας κλπ.
-Οι υποσχέσεις για έναν κόσμο «ειρηνικό, δημοκρατικό» μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ αποδείχθηκε όνειρα απατηλό. Η φτώχεια, η προσφυγιά, η εξαθλίωση, οι πόλεμοι, το ξαναχάραγμα των συνόρων κλπ. είναι στην ημερήσια διάταξη, όπως φυσικά και οι ανατροπές κατακτήσεων για τους λαούς της «Δύσης». Η ανθρωπότητα ζει ένα πισωγύρισμα και όχι μία πρόοδο όπως υπόσχονταν.
-Ο Ρέηγκαν ως ηγέτης της «Δύσης» στην αντικομμουνιστική εκστρατεία ενάντια στην «αυτοκρατορία του κακού» έχει πλούσια βιογραφικό. Θυμίζουμε: Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ από 134 δισ. δολ. Έφρασαν το 1989 στα 253δισ. Με τραγικές συνέπιες για το λαό. Ο πυρηνικό εφιάλτης έκανε ξανά την εμφάνισή του με το πρόγραμμα εγκατάστασης των πυραύλων Cruise και Pershing, με βάση το δόγμα της ευέλικτης ανταπόδοσης όπως και η δημιουργία συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας Strategic Defense Initiative: SDI, το οποίο ανήγγειλε το 1983. Πολύμορφη και ουσιαστική ήταν η βοήθεια του σε αντικομμουνιστικά κινήματα στην Αφρική, Ασία και Λατινική Αμερική. Θυμίζουμε υλικής υποστήριξης στους μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, η προσπάθεια ανατροπής των Σαντινίστας στη Νικαράγουα με τον Ρέιγκαν να πουλά κρυφά όπλα στους Κόντρας. Και ακόμη εισβολή στη Γρενάδα, εμπλοκή στον Λίβανο κ.α.
-Ο Γκορμπατσόφ ήταν ο κρατικός και κομματικός ηγέτης της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ στην τελευταία της φάση. Μέσω της πολιτικής «περεστρόικα-γκλάσνοστ- ειρηνική συνύπαρξη» προώθησε την πορεία καπιταλιστικής παλινόρθωσης, την διάλυση της ΕΣΣΔ σε ενιαίο κράτος, οδήγησε στη φτώχεια, την εξαθλίωση των λαών που ζούσαν αρμονικά εκεί.
Συνοψίζοντας, σίγουρα και οι δύο τους ήταν οι προσωπικότητες που σημάδεψαν την περίοδο αυτή. Οι δύο τους μπορούν να εισπράττουν τα εύσημα των ηγετών της «Δύσης» και τους εκπροσώπους της αστικής τάξης. Οι λαοί ομως έχουν διαφορετική γνώμη και κυρίως δεν έχουν πει τη τελευταία τους λέξη!
Αλήθειες και ψέματα για το λιμό στην Ουκρανία, Νίκος Μόττας