Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σε κλίμα οδύνης η κηδεία του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη

Σε κλί­μα έντο­νης συγκί­νη­σης πραγ­μα­το­ποιεί­ται αυτήν την ώρα στη Νεά­πο­λη Θεσ­σα­λο­νί­κης η κηδεία του αργυ­ρού Ολυ­μπιο­νί­κη Αλέ­ξαν­δρου Νικο­λα­ΐ­δη που έφυ­γε χθες από τη ζωή σε ηλι­κία μόλις 42 χρόνων.

Υπό τους ήχους της μπά­ντας του πυρο­σβε­στι­κού σώμα­τος, το φέρε­τρο με την σορό του αθλη­τή έφτα­σε στον Ι.Ν του Τιμί­ου Προ­δρό­μου όπου τέθη­κε σε λαϊ­κό προ­σκύ­νη­μα, με την εξό­διο ακο­λου­θία να είναι προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη για τις 16:00. Ο εντα­φια­σμός θα γίνει στα νεκρο­τα­φεία Φιλύ­ρου, δημο­τι­κή δαπάνη.

Τρα­γι­κές φιγού­ρες η σύζυ­γος και οι γονείς του Αλ. Νικο­λα­ΐ­δη, ο οποί­ος αφή­νει πίσω του δυο παι­διά, πέντε και δυο ετών.

Το φέρε­τρο είναι σκε­πα­σμέ­νο με την ελλη­νι­κή σημαία ενώ πάνω του τοπο­θε­τή­θη­καν και τα δύο ολυ­μπια­κά του μετάλ­λια, τα οποία, ζήτη­σε ως τελευ­ταία του επι­θυ­μία «να βγουν σε δημο­πρα­σία και το ποσό που θα συγκε­ντρω­θεί να δοθεί σε δομές για τα παι­διά που θα επι­λέ­ξει η οικο­γέ­νειά μου».

Ανα­κοί­νω­ση του ΚΚΕ για το θάνα­το του Αλέ­ξαν­δρου Νικολαΐδη

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο