Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σε κλίμα συγκίνησης η τελετή αποχαιρετισμού του συντρόφου Βασίλη Γραβάνη

Σε κλί­μα θλί­ψης και συγκί­νη­σης σύντρο­φοι, φίλοι, συγ­γε­νείς είπα­με σήμε­ρα το τελευ­ταίο «αντίο» στον Βασί­λη Γρα­βά­νη. Η πολι­τι­κή τελε­τή του συντρό­φου μας, που έφυ­γε απρό­σμε­να και πρό­ω­ρα από τη ζωή, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο Στέ­κι Πολι­τι­σμού και Νεα­νι­κής Δημιουρ­γί­ας της ΚΝΕ στην Αθήνα.

Πέθα­νε ο Βασί­λης Γρα­βά­νης, τ. δ/ντης του ρ/σ 902

Στην τελε­τή παρα­βρέ­θη­κε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας.

Ακό­μη παρα­βρέ­θη­καν ο Νίκος Ρεμπά­πης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Μαρί­νος Μακρής, μέλος του Γρα­φεί­ου Περιο­χής Αττι­κής και Γραμ­μα­τέ­ας της Τομε­α­κής Οργά­νω­σης Α’ Αθή­νας, ο Σωκρά­της Μπου­ντό­λος, μέλος του Γρα­φεί­ου του ΚΣ της ΚΝΕ, σύντρο­φοι του από την ΚΟΒ της Νέας Κυψέ­λης και από την ΚΟ του 902.gr, καθώς επί­σης σύντρο­φοι και φίλοι που συνερ­γά­στη­καν μαζί του στον «902».

Η ΚΕ του ΚΚΕ αποχαιρετά έναν σύντροφο που προσέφερε πολύμορφα στο Κόμμα

O ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας με την Μυρτώ, την κόρη του Βασίλη Γραβάνη

O ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κου­τσού­μπας με την Μυρ­τώ, την κόρη του Βασί­λη Γραβάνη

Εκ μέρους της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής τον απο­χαι­ρέ­τι­σε ο Νίκος Ρεμπά­πης, σημειώ­νο­ντας:

«Εκ μέρους της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής απο­χαι­ρε­τού­με με θλί­ψη και σεμνό­τη­τα τον σύντρο­φο Βασί­λη Γρα­βά­νη που πριν λίγες ημέ­ρες έφυ­γε από τη ζωή σε ηλι­κία 70 ετών.

«Ο σ. Βασί­λης γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να, αλλά μεγά­λω­σε στην Κόριν­θο, όπου τελεί­ω­σε το Γυμνά­σιο το 1972, ενώ απο­φοί­τη­σε και από σχο­λή θεά­τρου στην Αθή­να. Παράλ­λη­λα, έδι­νε τη μάχη για το μερο­κά­μα­το από το ξενο­δο­χείο στο ναυ­πη­γείο της Σύρου και από την οικο­δο­μή στο θέα­τρο ως ηθο­ποιός και σκηνογράφος.

Ο σ. Βασί­λης, όντας φοι­τη­τής σε δρα­μα­τι­κή σχο­λή, μπή­κε μπρο­στά στη δημιουρ­γία συν­δι­κα­λι­στι­κού οργά­νου των φοι­τη­τών των δρα­μα­τι­κών σχο­λών στα δύσκο­λα χρό­νια της στρα­τιω­τι­κής δικτα­το­ρί­ας. Ύστε­ρα από τη στρα­τιω­τι­κή του θητεία, το 1978 οργα­νώ­θη­κε στο ΚΚΕ στην ΚΟ Σύρου, από­φα­ση που υπη­ρέ­τη­σε με την πρά­ξη ως το τέλος της ζωής του.

Σε αυτά τα 45 χρό­νια της κομ­μα­τι­κής του ζωής, ο σ. Βασί­λης Γρα­βά­νης, πολυ­σχι­δής και δημιουρ­γι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα, προ­σέ­φε­ρε πολύ­μορ­φα στο Κόμ­μα, ανα­λαμ­βά­νο­ντας πολ­λές και υπεύ­θυ­νες δου­λειές στις κομ­μα­τι­κές οργα­νώ­σεις των Κυκλά­δων, αλλά ιδιαί­τε­ρα στον χώρο του Πολι­τι­σμού και των ΜΜΕ. Διε­τέ­λε­σε γραμ­μα­τέ­ας του ΝΣ Κυκλά­δων της ΚΝΕ, γραμ­μα­τέ­ας της Αχτι­δι­κής Επι­τρο­πής Βορεί­ων Κυκλά­δων του ΚΚΕ, υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Πολι­τι­σμού της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ υπήρ­ξε και διευ­θυ­ντής στον τηλε­ο­πτι­κό και ραδιο­φω­νι­κό 902.

Στα κρί­σι­μα χρό­νια για το ΚΚΕ, την περί­ο­δο ’89 — ’91, ο σ. Βασί­λης Γρα­βά­νης συνέ­βα­λε στη μάχη για την υπε­ρά­σπι­ση του επα­να­στα­τι­κού χαρα­κτή­ρα του Κόμ­μα­τος. Εκλέ­χθη­κε μέλος της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής στο 13ο και 14ο Συνέ­δριο του κόμματος.

Οι σύντρο­φοι που δου­λέ­ψα­νε μαζί του στον “902” δεν ξεχνά­νε τις υψη­λές απαι­τή­σεις που έθε­τε στη δου­λειά στον “902” ο σ. Βασί­λης ούτε το χιού­μορ που επι­στρά­τευε πάντα στην αντι­με­τώ­πι­ση και των πιο δύσκο­λων καταστάσεων.

Αυτές τις ημέ­ρες δεν ήταν λίγα τα μηνύ­μα­τα που μας ήρθαν για τον πρό­ω­ρο χαμό του σ. Βασί­λη. Άλλω­στε, μαζί με εκα­το­ντά­δες φίλους και μέλη του ΚΚΕ, ήταν και ο ίδιος μέρος της συλ­λο­γι­κής υπερ­προ­σπά­θειας, ύστε­ρα από τις πλημ­μύ­ρες του 1994, να ξανα­στα­θούν στα πόδια τους και να επα­να­λει­τουρ­γή­σουν ο ραδιο­φω­νι­κός και τηλε­ο­πτι­κός “902”.

Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ εκφρά­ζει τα θερ­μά της συλ­λυ­πη­τή­ρια στη κόρη του Μυρτώ».

Ήταν εκεί για κάθε σύντροφο

«Μας λεί­πεις πολύ, μας λεί­πουν οι ιστο­ρί­ες σου, αυτές που αφη­γού­σουν με τόσο όμορ­φο τρό­πο και έκα­νες όλη την παρέα να περι­μέ­νει να σε ακού­σει. Μας λεί­πουν τα καλα­μπού­ρια σου, που δεν δίστα­ζες να επι­στρα­τεύ­σεις ακό­μα και στα δύσκο­λα. Μας λεί­πει η ευγε­νι­κή σου παρου­σία που πλού­ται­νε τις συντρο­φιές, μιλώ­ντας είτε για την τρέ­χου­σα πολι­τι­κή κατά­στα­ση και την ανά­γκη να δυνα­μώ­σει το ΚΚΕ σε όλους τους χώρους, είτε για την ιστο­ρία, είτε για τον πολι­τι­σμό, τη δημο­σιο­γρα­φία, είχες τόσα πολ­λά να πεις», σημεί­ω­σε η Κατε­ρί­να Ροδο­πού­λου, εκ μέρους της ΤΕ Α’ Αθή­νας και της ΚΟΒ Νέας Κυψέλης.

«Πέρα από έναν άνθρω­πο με ενδια­φέ­ρο­ντα, δημιουρ­γι­κό­τη­τα και καλ­λιέρ­γεια, ήσουν βαθιά στορ­γι­κός. Το έδει­χνες μέσα στην οικο­γέ­νειά σου, με τον τρό­πο που έδω­σες τη μάχη κοντά στην Αρι­στέα, τη σύζυ­γό σου όταν εκεί­νη αρρώ­στη­σε και μέχρι τελι­κά τον πρό­ω­ρο χαμό της από τη ζωή. Η φρο­ντί­δα για τη μονά­κρι­βη κόρη σου, την πολυα­γα­πη­μέ­νη σου Μυρ­τώ, που είχες πάντα στο μυα­λό σου. Για να είσαι το στή­ριγ­μα όταν το χρεια­ζό­ταν και για να μην νιώ­σει πως μένει κενό, όταν έφυ­γε η αγα­πη­μέ­νη σας μητέ­ρα και σύζυ­γος. Προ­σπά­θη­σες να είσαι εσύ εκεί και για τους δύο. Το έδει­ξες, όμως, και με τους συντρό­φους, κάνο­ντας πρά­ξη το ότι το Κόμ­μα είναι η μεγά­λη μας οικο­γέ­νεια. Ήσουν δίπλα και φρό­ντι­σες για τον σύντρο­φο τον Αντρέα μέχρι που έφυ­γε, ήσουν εκεί για τη συντρό­φισ­σα την Τέρ­ψη. Ήσουν εκεί, όσο μπο­ρού­σες, για κάθε σύντρο­φο που είχε ανά­γκη από βοή­θεια. Απλά και αθό­ρυ­βα. Με υπο­μο­νή, δίχως παρά­πο­να. Μόνο με άπλε­τη συντρο­φι­κό­τη­τα», πρόσθεσε.

«Έφυ­γες, σύντρο­φε, και έφυ­γες νωρίς, έφυ­γες απρό­σμε­να» υπο­γράμ­μι­σε η Κ. Ροδο­πού­λου, προ­σθέ­το­ντας: «Αλλά έφυ­γες έχο­ντας αφή­σει πολ­λά πίσω σου. Θα μας λεί­ψεις πολύ. Θα μας λεί­ψουν και όλα αυτά που συμ­βό­λι­ζες. Αντί για αντίο, όμως, θα δώσου­με υπό­σχε­ση. Είμα­στε, όμως, εδώ να συνε­χί­σου­με. Να παλεύ­ου­με, όπως πάλε­ψες σε όλη σου τη ζωή και εσύ για ένα ΚΚΕ πιο δυνα­τό. Για να δυνα­μώ­σει η αντί­λη­ψη πως αυτός ο κόσμος μπο­ρεί να αλλά­ξει και θα αλλά­ξει. Θα σε κου­βα­λά­με κοντά με χιλιά­δες άλλους συντρό­φους που βάδι­σαν την ίδια στρά­τα, στα συλ­λα­λη­τή­ρια, στους αγώ­νες, στις απερ­για­κές φρου­ρές, στη μελέ­τη και την προ­σπά­θεια ανα­βάθ­μι­σης της μορ­φω­τι­κής και πολι­τι­στι­κής στάθ­μης των εργα­ζο­μέ­νων. Θα είσαι κοντά μας στην εξόρ­μη­ση του Ριζο­σπά­στη, στις περιο­δεί­ες, σε όλα αυτά στα οποία θα συνε­χί­ζου­με να προ­σφέ­ρου­με τον χρό­νο και τις δυνά­μεις μας. Θα είσαι εκεί σε όσα κάνου­με σήμε­ρα και όσα θα κάνου­με αύριο, ώστε να γίνει το κοι­νό μας όρα­μα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Η κοι­νω­νία, δηλα­δή, που θα είναι απαλ­λαγ­μέ­νη από την εκμε­τάλ­λευ­ση, τους πολέ­μους, την αδι­κία, ο σοσια­λι­σμός — κομμουνισμός».

Ψηλά το κεφάλι για τους νέους αγώνες

«Αν ήταν εδώ ο μπα­μπάς μου, θα με κοι­τού­σε με χαμό­γε­λο, θα μου έσφιγ­γε το χέρι, και θα μου έλε­γε:Κρά­τα γερά, οι δυσκο­λί­ες είναι μέσα στη ζωή», τόνι­σε ιδιαί­τε­ρα συγκι­νη­μέ­νη η κόρη του Μυρ­τώ. «Θα μου έλε­γε “ψηλά το κεφά­λι, για τους νέους αγώ­νες που θα έρθουν”», πρό­σθε­σε.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο