Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Η άνοιξη ακόμα δεν έβαλε φρένο στο πείσμα και την κακία του κορονοϊού.
Τον αγνόησε εντελώς κι έτσι οι νεραντζιές του δρόμου γιόμισαν ανθούς και σκόρπισαν το άρωμα τους στις γειτονιές. Δεν του έδωσαν σημασία, δεν τον λογάριασαν, για το πείσμα του δεν φόρεσαν μάσκα. Μάσκα είναι ο ανθός τους, οι μυρωδιές τους και η πεποίθηση ότι ο ιός κάποτε θα πεθάνει, ενώ οι νεραντζιές θα ανθίζουνε για πάντα.
Δεν άντεξαν και οι κερασιές και οι βερικοκιές και οι αμυγδαλιές και τα τριαντάφυλλα γιόμισαν τις αυλές της φτωχογειτονιάς.
Και η πορφυρή παπαρούνα σαν να φωνάζει μην φοβόσαστε, μην απογοητεύεστε. Δεν νιώθετε το ξάναμα της φύσης που οργιάζει, στο πείσμα και σε κάθε πείσμα του ιού.
Μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά….το αγιόκλημα και το γιασεμί, οι αμπελώνες που τίναξαν τα καταπράσινα φυλλαράκια τους.
Η ανοιξιάτικη πανδαισία γίνεται ένας αξιόμαχος σύμμαχος που θα νικήσει, θα τσακίσει και θα κατατροπώσει τον ιό.
Αισιόδοξο πολύ σε βλέπω σύντροφε. Το χελιδόνι πέταξε και ήρθε να κτίσει την φωλιά του πάνω από το παράθυρο μου.
Τα φτερά του είναι λίγο μαραμένα και δεν μπορεί να πετάξει.
Βλέπω το αγαπημένο μου πουλάκι, αλλά η αιτία δεν είναι μόνο ο ιός. Είναι η κακοποίηση του περιβάλλοντος. Είναι τα χημικά, τα πυρηνικά, είναι οι άσκοποι ανταγωνισμοί και τα παζάρια. Οι σεισμοί, οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, οι τυφώνες, οι ανεμοστρόβιλοι, συμμαχούν με τον κακό ιό και θέλουν να καταστρέψουν την ανθρωπότητα.
Ο καλός άνθρωπος είναι τεράστιος, η ευλογία και η δύναμη που εκπέμπει θα κατανικήσει τον επικίνδυνο εχθρό.
Ένα μόνο χρειάζεται, Ειρήνη και όλα θα πάνε καλά!!!
Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.