Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Σπιναλόγκα — Βωμός και Ασκληπιείο», της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου-Χαλβατζή (Μόλις κυκλοφόρησε)

Κυκλο­φό­ρη­σε από τις εκδό­σεις Gutenberg, το βιβλίο της κομ­μου­νί­στριας για­τρού και συγ­γρα­φέα Μαριάν­θης Αλει­φε­ρο­πού­λου-Χαλ­βα­τζή «Σπι­να­λό­γκα — Βωμός και Ασκλη­πιείο».  Ποι­η­τι­κό δοκί­μιο το χαρα­κτη­ρί­ζει η ίδια η συγ­γρα­φέ­ας, για­τρός το επάγ­γελ­μα, η οποία επέ­λε­ξε τη Σπι­να­λό­γκα ως συνο­μι­λη­τή, εκεί όπου εκφρά­στη­κε η απαν­θρω­πιά του κρά­τους, εκεί όπου ανα­με­τρή­θη­καν οι δύο ιατρι­κές, για να εκφρα­στεί και να στο­χα­στεί για το ρόλο της ιατρι­κής και του γιατρού.

Η για­τρός και συγ­γρα­φέ­ας Μαριάν­θη Αλει­φε­ρο­πού­λου-Χαλ­βα­τζή, όπως λέει στο οπι­σθό­φυλ­λο, δεν επέ­λε­ξε τυχαία τη Σπιναλόγκα:

«Στη Σπι­να­λό­γκα όπου ανα­με­τρή­θη­κε ο άνθρω­πος με την απαν­θρω­πιά, η απόρ­ρι­ψη και η φθο­ρά με την αντο­χή και την ελπί­δα, η άγνοια και ο φόβος με την προ­σπά­θεια για γνώ­ση και συλ­λο­γι­κή αντί­δρα­ση, η ζωή με τον θάνα­το, εκεί ανα­με­τρή­θη­καν και οι δύο ιατρι­κές. Η αδιά­βλη­τη, που σε αυτό το έργο εκπρο­σω­πεί­ται από την Ασκλη­πιά­δα, με την αλλο­τριω­μέ­νη, την κοντό­φθαλ­μη και ιδιοτελή.

Ένιω­σα την ανά­γκη ως άνθρω­πος, αλλά ιδιαί­τε­ρα ως για­τρός – και η Σπι­να­λό­γκα με προ­κά­λε­σε- να στο­χα­στώ την προ­σφο­ρά της Ιατρι­κής στην κοι­νω­νία, αλλά και να την κρί­νω, πολύ περισ­σό­τε­ρο, επει­δή την υπη­ρέ­τη­σα και την υπη­ρε­τώ ακό­μα και η ίδια. Ένιω­σα την ανά­γκη να εκφρά­σω τους προ­βλη­μα­τι­σμούς μου για το κοι­νω­νι­κό και φιλο­σο­φι­κό περιε­χό­με­νό της, να κατα­νο­ή­σω καλύ­τε­ρα τορό­λο της, καθώς  και του για­τρού, απέ­να­ντι στον άνθρω­πο και στη ζωή».

Το βιβλίο κοσμεί ως εξώ­φυλ­λο ο ατμο­σφαι­ρι­κός πίνα­κας του ζωγρά­φου Γιώρ­γου-Πολ Ιωαν­νί­δη και συνο­δεύ­ε­ται από ιστο­ρι­κά στοι­χεία και σπά­νιο φωτο­γρα­φι­κό υλικό.

ακό­μα υπάρ­χουν «Σπι­να­λό­γκες», τις θωρείς,
όπου πετιού­νται και λοι­μούν οι σύγ­χρο­νοι «λεπροί»
σκο­τώ­νο­νται και πνί­γο­νται ναυά­για της ζωής.

Οι «Σπι­να­λό­γκες» των φτω­χών και των αστέγων
οι άθλιοι καταυ­λι­σμοί προ­σφύ­γων και κυνηγημένων
του «τρί­του» κόσμου τα παι­διά και οι λαοί
απ’ τους πολέ­μους, τη λεη­λα­σία του κατακτητή.

Βιογραφικό της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου Χαλβατζή

Γεν­νή­θη­κε και μεγά­λω­σε στις Κρο­κε­ές Λακω­νί­ας. Είναι για­τρός, βιο­πα­θο­λό­γος, διδά­κτωρ της ιατρι­κής του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών. Υπη­ρέ­τη­σε στο Δημό­σιο Σύστη­μα υγεί­ας. Τα τελευ­ταία 20 εργά­σι­μα χρό­νια ως διευ­θύ­ντρια του Βιο­πα­θο­λο­γι­κού Εργα­στη­ρί­ου στο 3ο Νοσο­κο­μείο ΙΚΑ. Σήμε­ρα συνταξιούχος.

Συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες του λαού μας και στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα στο χώρο της υγεί­ας. Είχε εκλε­γεί στα Διοι­κη­τι­κά Συμ­βού­λια αρκε­τών φορέ­ων στην Αθή­να και Πανελ­λα­δι­κά, όπως στην Ένω­ση Μικρο­βιο­λό­γων, στο ΔΣ του Ιατρι­κού Συλ­λό­γου Αθη­νών ΙΣΑ, στο Πει­θαρ­χι­κό Συμ­βού­λιο του ΙΣΑ, στο Διοι­κη­τι­κό Συμ­βου­λί­ου της Ομο­σπον­δί­ας των για­τρών του ΙΚΑ- ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ, της Ομο­σπον­δί­ας Γυναι­κών Ελλά­δας — ΟΓΕ. Παράλ­λη­λα συμ­με­τεί­χε και συμ­με­τέ­χει και σε αρκε­τούς κοι­νω­νι­κούς φορείς.

Έχει δημο­σιεύ­σει άρθρα και μελέ­τες κύρια ιατρο­κοι­νω­νι­κού περιε­χο­μέ­νου. Το 2003 και το 2008 εκδό­θη­καν αντί­στοι­χα τα βιβλία της «Μάνα­αα» και “Προ­μη­θέ­ων Τόποι” από τη Σύγ­χρο­νη Επο­χή. Πήρε το πρώ­το βρα­βείο στην κατη­γο­ρία Διή­γη­μα, με το έργο της “Χωρίς πατρί­δα” στον Δια­γω­νι­σμό Λογο­τε­χνί­ας για τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ. Επί­σης ποι­ή­μα­τά της έχουν δημο­σιευ­τεί σε περιο­δι­κά και εφημερίδες.

Είναι παντρε­μέ­νη με το Σπύ­ρο Χαλ­βα­τζή. Έχουν δύο παιδιά.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο