Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΣτΕ: Συνταγματικός ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό καθώς και πυροσβέστες της ΕΜΑΚ

Η Ολο­μέ­λεια του Συμ­βου­λί­ου έκρι­νε, σε διά­σκε­ψη, ότι είναι συνταγ­μα­τι­κός και σύμ­φω­νος με τις υπερ­νο­μο­θε­τι­κές δια­τά­ξεις ο υπο­χρε­ω­τι­κός εμβο­λια­σμός κατά της covid-19. Όσον αφο­ρά το ιατρι­κό και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό κρί­θη­κε ότι ο εμβο­λια­σμός απο­τε­λεί συνταγ­μα­τι­κή υπο­χρέ­ω­ση για επί­δει­ξη κοι­νω­νι­κής αλληλεγγύης.

Ειδι­κό­τε­ρα, η Ολο­μέ­λεια του ΣτΕ απέρ­ρι­ψε όλες τις αιτή­σεις ακυ­ρώ­σε­ως που ζητού­ταν να ακυ­ρω­θούν οι σχε­τι­κές υπουρ­γι­κές, κ.λπ. απο­φά­σεις για τον υπο­χρε­ω­τι­κό εμβο­λια­σμό εργα­ζο­μέ­νων, όπως είναι των πυρο­σβε­στών της ΕΜΑΚ, των για­τρών, των νοση­λευ­τών, του προ­σω­πι­κού του ΕΚΑΒ, της ΠΟΕΔΗΝ, κ.ά.

Σημειώ­νε­ται ότι ο πρό­ε­δρος του ΣτΕ, Δημή­τρης Σκαλ­τσού­νης, έκα­νε για πρώ­τη φορά χρή­ση του άρθρου 25 του νόμου 4786/2021 που του παρέ­χει το δικαί­ω­μα να ανα­κοι­νώ­νει το απο­τέ­λε­σμα των κεκλει­σμέ­νων των θυρών δια­σκέ­ψε­ων του δικαστηρίου.

Συγκε­κρι­μέ­να, ο κ. Σκαλ­τσού­νης εξέ­δω­σε σήμε­ρα ανα­κοί­νω­ση για το «διά ταύ­τα» των υπο­θέ­σε­ων εμβο­λια­σμού που απο­φάν­θη­κε το δικα­στή­ριο σε διά­σκε­ψη, ενώ, όπως ανα­φέ­ρει, οι σχε­τι­κές απο­φά­σεις θα δημο­σιευ­θούν πιθα­νόν τον ερχό­με­νο Απρί­λιο, πριν την απο­χώ­ρη­σή του από το δικα­στι­κό Σώμα λόγω συντα­ξιο­δό­τη­σης τον ερχό­με­νο Ιούνιο.

Οι απο­φά­σεις επί των οποί­ων απο­φά­σι­σε σε διά­σκε­ψη η Ολο­μέ­λεια του ΣτΕ (ειση­γη­τές οι σύμ­βου­λοι Επι­κρα­τεί­ας Βασί­λειος Ανδρου­λά­κης και Πανα­γιώ­τα Καρ­λή), αφο­ρούν το προ­σω­πι­κό του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος, το οποίο υπη­ρε­τεί στις Ειδι­κές Μονά­δες Αντι­με­τώ­πι­σης Κατα­στρο­φών (ΕΜΑΚ) και το ιατρι­κό, παραϊ­α­τρι­κό, νοση­λευ­τι­κό, υγειο­νο­μι­κό και λοι­πό προ­σω­πι­κό δομών υγεί­ας, το προ­σω­πι­κό του ΕΚΑΒ, κ.λπ.

Ανα­λυ­τι­κά, σύμ­φω­να με την ανα­κοί­νω­ση του κ. Σκαλ­τσού­νη, επί της αιτή­σε­ως ακυ­ρώ­σε­ως του προ­σω­πι­κού της ΕΜΑΚ το ΣτΕ έκρινε:

«1) Ομό­φω­να ότι η προ­σβαλ­λό­με­νη πρά­ξη του αρχη­γού του Πυρο­σβε­στι­κού Σώμα­τος (ΠΣ), καθ’ ο μέρος προ­βλέ­πει ότι στις ΕΜΑΚ υπη­ρε­τεί μόνον εμβο­λια­σμέ­νο προ­σω­πι­κό και ορί­ζει απώ­τα­τη προ­θε­σμία προ­γραμ­μα­τι­σμού του εμβο­λια­σμού όσων δεν είχαν εμβο­λια­στεί ή προ­γραμ­μα­τί­σει τον εμβο­λια­σμό τους προ­κει­μέ­νου να μην απο­μα­κρυν­θούν από τις υπη­ρε­σί­ες αυτές, απο­τε­λεί κανο­νι­στι­κή διοι­κη­τι­κή πράξη.

2) Ομο­φώ­νως ότι η ανω­τέ­ρω πρά­ξη δημο­σιεύ­θη­κε μεν στον εσω­τε­ρι­κό ιστό­το­πο του ΠΣ, όφει­λε όμως να είχε δημο­σιευ­θεί στην Εφη­με­ρί­δα της Κυβερνήσεως.

3) Περαι­τέ­ρω, το δικα­στή­ριο, λόγω της σπου­δαιό­τη­τας των τιθε­μέ­νων ζητη­μά­των, προ­χώ­ρη­σε στην εξέ­τα­ση αυτών και έκρι­νε, μετα­ξύ άλλων (με μειο­ψη­φία 3 μελών), ότι η προ­σβαλ­λό­με­νη πρά­ξη δεν αντί­κει­ται στις συνταγ­μα­τι­κές ή υπερ­νο­μο­θε­τι­κές δια­τά­ξεις των οποί­ων γίνε­ται επί­κλη­ση, διότι

α) ο εμβο­λια­σμός επι­βάλ­λε­ται στους υπαλ­λή­λους του ΠΣ που υπη­ρε­τούν στις ΕΜΑΚ προς δια­σφά­λι­ση της αδιά­λει­πτης επι­χει­ρη­σια­κής λει­τουρ­γί­ας και της πλή­ρους υπη­ρε­σια­κής δια­θε­σι­μό­τη­τας του προ­σω­πι­κού των εν λόγω υπη­ρε­σιών, που έχουν ειδι­κή απο­στο­λή και ιδιαί­τε­ρες συν­θή­κες άσκη­σης καθηκόντων,

β) προ­βλέ­πε­ται από ουσια­στι­κό νόμο και, ειδι­κό­τε­ρα, από την προ­σβαλ­λό­με­νη κανο­νι­στι­κή πρά­ξη, η οποία εκδό­θη­κε κατ’ εξου­σιο­δό­τη­ση του άρθρου 79 παρ. 13 του ν. 4662/2020 σε συν­δυα­σμό με άλλες δια­τά­ξεις του ίδιου νόμου, οι οποί­ες παρέ­χουν εξου­σιο­δό­τη­ση στον Αρχη­γό του ΠΣ να θεσπί­σει εγκύ­ρως, ως πρό­σθε­το προ­σω­ρι­νό, υπό περι­στά­σεις παν­δη­μί­ας, όρο για την καλή κατά­στα­ση της υγεί­ας των υπη­ρε­τού­ντων στις ΕΜΑΚ, τον εμβο­λια­σμό τους κατά του κορο­νοϊ­ού covid-19,

γ) στη­ρί­ζε­ται σε έγκυ­ρα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να επι­σή­μων φορέ­ων στην Ελλά­δα (Εθνι­κή Επι­τρο­πή Εμβο­λια­σμών, ΕΟΔΥ) και διε­θνώς, σύμ­φω­να με τα οποία ο εμβο­λια­σμός είναι ο απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρος τρό­πος ελέγ­χου εξά­πλω­σης της νόσου, ενώ τα οφέ­λη των εμβο­λί­ων υπερ­τε­ρούν των τυχόν παρε­νερ­γειών, οι οποί­ες είναι εξαι­ρε­τι­κά σπάνιες.

4) Κρί­θη­κε επί­σης ότι η υπο­χρέ­ω­ση εμβο­λια­σμού δεν παρα­βιά­ζει τις αρχές της ισό­τη­τας και της απα­γό­ρευ­σης των δια­κρί­σε­ων, διό­τι η δια­φο­ρε­τι­κή μετα­χεί­ρι­ση με κρι­τή­ριο τον εμβο­λια­σμό ερεί­δε­ται επί αντι­κει­με­νι­κού κρι­τη­ρί­ου, κυρί­ως λόγω της μη αμφι­σβη­τού­με­νης ούτε από τους αιτού­ντες, μειω­μέ­νης συχνό­τη­τας και έντα­σης με την οποία νοσούν και μετα­δί­δουν τη νόσο οι εμβο­λια­σμέ­νοι σε σχέ­ση με τους ανεμβολίαστους.

5) Τέλος, το δικα­στή­ριο, εφαρ­μό­ζο­ντας το άρθρο 50 παρ. 3 εδ. α του π.δ. 18/1989 και σταθ­μί­ζο­ντας τα έννο­μα συμ­φέ­ρο­ντα των δια­δί­κων, απο­φά­σι­σε (ομο­φώ­νως) να ανα­βά­λει την έκδο­ση ορι­στι­κής από­φα­σης και να χορη­γή­σει στη Διοί­κη­ση προ­θε­σμία ενός μηνός από την κοι­νο­ποί­η­ση σ’ αυτήν της από­φα­σης της Ολο­μέ­λειας, προ­κει­μέ­νου να προ­βεί στη δημο­σί­ευ­ση της πρά­ξης του Αρχη­γού του ΠΣ στην Εφη­με­ρί­δα της Κυβερνήσεως».

Παράλ­λη­λα, σύμ­φω­να με την ανα­κοί­νω­ση, επί των 9 αιτή­σε­ων ακυ­ρώ­σε­ως που αφο­ρούν το απα­σχο­λού­με­νο σε δομές υγεί­ας ιατρι­κό, παραϊ­α­τρι­κό, νοση­λευ­τι­κό και λοι­πό προ­σω­πι­κό (αιτή­σεις ΠΟΕΔΗΝ, σωμα­τεί­ου εργα­ζο­μέ­νων ΕΚΑΒ και υπό­χρε­ων φυσι­κών προ­σώ­πων), το ΣτΕ:

«1) Απέρ­ρι­ψε ορι­σμέ­νες ως απαράδεκτες.

2) Τις υπό­λοι­πες αιτή­σεις απέρ­ρι­ψε (με μειο­ψη­φία 3 μελών) με την αιτιο­λο­γία, μετα­ξύ άλλων, ότι ο υπο­χρε­ω­τι­κός εμβο­λια­σμός (άρθρο 206 ν. 4820/2021) δεν αντί­κει­ται στις συνταγ­μα­τι­κές ή υπερ­νο­μο­θε­τι­κές δια­τά­ξεις των οποί­ων γίνε­ται επί­κλη­ση, διό­τι, στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση, αυτός:

α) επι­βάλ­λε­ται στη συγκε­κρι­μέ­νη επαγ­γελ­μα­τι­κή ομά­δα στο πλαί­σιο της συνταγ­μα­τι­κής υπο­χρέ­ω­σης για επί­δει­ξη κοι­νω­νι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης, ειδι­κώς δε όσον αφο­ρά το ιατρι­κό και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό λόγω της αυξη­μέ­νης ευθύ­νης που έχει ως προς τη δια­φύ­λα­ξη της υγεί­ας των ασθενών,

β) προ­βλέ­πε­ται από τον νόμο,

γ) στη­ρί­ζε­ται σε έγκυ­ρα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να τα οποία απο­δέ­χε­ται η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των αρμό­διων επι­στη­μο­νι­κών φορέ­ων στην Ελλά­δα και διε­θνώς, σύμ­φω­να με τα οποία ο εμβο­λια­σμός απο­τε­λεί βασι­κό εργα­λείο για την ανά­σχε­ση της παν­δη­μί­ας του κορο­νοϊ­ού covid-19 και

δ) σύμ­φω­να με τα υπάρ­χο­ντα επι­στη­μο­νι­κά δεδο­μέ­να, οι σοβα­ρές παρε­νέρ­γειες του εμβο­λια­σμού είναι εξαι­ρε­τι­κά σπά­νιες. Εξάλ­λου, (με μειο­ψη­φία 5 μελών) κρί­θη­κε ότι η ανα­στο­λή εργα­σί­ας χωρίς την κατα­βο­λή του συνό­λου των απο­δο­χών είναι συνταγ­μα­τι­κώς ανεκτή.

Κρί­θη­κε επί­σης αφε­νός ότι η υπο­χρέ­ω­ση εμβο­λια­σμού μόνο του ιατρι­κού, παραϊ­α­τρι­κού, νοση­λευ­τι­κού και λοι­πού προ­σω­πι­κού δεν παρα­βιά­ζει την αρχή της ισό­τη­τας εν σχέ­σει με άλλες κατη­γο­ρί­ες εργα­ζο­μέ­νων και αφε­τέ­ρου ότι η προ­βλε­πό­με­νη δια­δι­κα­σία παρα­κο­λού­θη­σης και ελέγ­χου της συμ­μόρ­φω­σης με την υπο­χρέ­ω­ση εμβο­λια­σμού κατά του κορο­νοϊ­ού δεν παρα­βιά­ζει τη νομο­θε­σία περί προ­στα­σί­ας των δεδο­μέ­νων προ­σω­πι­κού χαρακτήρα».

che guevara 008

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο