Στην άλλη άκρη

Ανά­με­σα στα πολ­λά που είπε ο Π. Καμ­μέ­νος στην πρό­σφα­τη συνέ­ντευ­ξή του, ήταν πως το 2015 «η Ελλά­δα απο­φά­σι­σε, μετά την πίε­ση της Γερ­μα­νί­ας… να αλλά­ξει γεω­πο­λι­τι­κά και να κάνει μια συμ­φω­νία με τις ΗΠΑ που θα την μετέ­τρε­πε ουσια­στι­κά στον κύριο σύμ­μα­χο των ΗΠΑ στη Μεσό­γειο». Δεν είναι η πρώ­τη φορά που ακού­γε­ται κάτι παρό­μοιο. Θυμί­ζου­με πως ένας άλλος συμ­με­τέ­χων στην κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ εκεί­νης της περιό­δου, ο Γ. Βαρου­φά­κης, είχε ανα­φέ­ρει: «Η συμ­βου­λή μου στον Τσί­πρα τότε (σ.σ. το 2015) ήταν κάνε μια έντι­μη συμ­φω­νία με την Ουά­σιγ­κτον. Δηλα­δή εμείς δεν πρό­κει­ται να θέσου­με θέμα ΝΑΤΟ και βάσε­ων τώρα, για­τί έχου­με το θέμα της χρε­ο­δου­λο­πα­ροι­κί­ας με το Βερο­λί­νο»… Φαί­νε­ται δηλα­δή ότι η ενί­σχυ­ση της συμ­μα­χί­ας με τις ΗΠΑ, στον αντα­γω­νι­σμό τους με τη Γερ­μα­νία, ήταν δια­κα­ής πόθος τόσο του ακρο­δε­ξιού Καμ­μέ­νου, όσο και του …αντι­συ­στη­μι­κού ΥΠΟΙΚ της κυβέρ­νη­σης Τσί­πρα, Γ. Βαρου­φά­κη, ο οποί­ος ήταν άλλω­στε γνω­στός για τις σχέ­σεις του με τους Δημο­κρα­τι­κούς των ΗΠΑ και τα διά­φο­ρα αμε­ρι­κα­νι­κά ινστι­τού­τα, όπου έβγα­λε «βόλ­τα» και τον Τσί­πρα πριν γίνει (ή για να γίνει;) πρω­θυ­πουρ­γός. Αν κάτι επι­βε­βαιώ­νουν τα λεγό­με­να Καμ­μέ­νου, είναι ότι το ψευ­το­δί­λημ­μα «μνη­μό­νιο — αντι­μνη­μό­νιο» είχε πίσω του τερά­στιες γεω­πο­λι­τι­κές «ουρές» και ότι η τότε κυβέρ­νη­ση έκα­νε τις επι­λο­γές της όχι με κρι­τή­ριο τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού, αλλά τους προ­σα­να­το­λι­σμούς και τα συμ­φέ­ρο­ντα ισχυ­ρών τμη­μά­των της αστι­κής τάξης. Στην άλλη άκρη βρί­σκο­νταν έτσι κι αλλιώς ένα τρί­το μνη­μό­νιο και τα μνη­μειώ­δη λόγια του Πάιατ, ότι «η ανα­γέν­νη­ση των αμυ­ντι­κών σχέ­σε­ων Ελλά­δας — ΗΠΑ ξεκί­νη­σε πραγ­μα­τι­κά κατά τη διάρ­κεια της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ».

Βλα­ντί­μιρ Μαγια­κόφ­σκι: «Ωδή στην Επανάσταση»